Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
O φιλελευθερισμός είναι συνυφασμένος με την έννοια της επιλογής, όχι της επιβολής. Με την έννοια του πλουραλισμού, όχι της απαγόρευσης και του περιορισμού.
Με την πίστη στην ισχύ του επιχειρήματος και όχι στην αυταρχική εκ των προτέρων απόρριψή του. Μια σειρά επιλογές της κυβέρνησης της Ν.Δ. αλλά και των συνιστωσών της στα social media για ζητήματα αξιών και ελεύθερης διακίνησης ιδεών με κάνουν, ωστόσο, σκεπτικό για το πόσο φιλελεύθερη είναι σήμερα η παράταξη και σε τι διαφέρει από την Αριστερά.
Το αυτό ισχύει αναφορικά με την προσέγγισή της σε ζητήματα Ιστορίας, παράδοσης, δημογραφίας, μετανάστευσης και θρησκευτικών ελευθεριών. Πιο πολύ ως συνέχεια της αριστερής διακυβέρνησης ομοιάζει παρά ως διακριτή πολιτική πρόταση.
Η υπόθεση με την απόσυρση των αφισών για τις αμβλώσεις από το μετρό των Αθηνών είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Προηγήθηκε η απαίτηση του φιλελευθεράτου των social media να ανακληθεί η απόφαση της διοίκησης του μετρό να ονομαστεί ο σταθμός του Ευαγγελισμού «Παύλος Μπακογιάννης». Ικανοποιήθηκε αμέσως η απαίτηση. Επεβλήθη ο αποχρωματισμός. Προηγήθηκε η απαγόρευση της συγκέντρωσης πολιτών για το όνομα της Μακεδονίας στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Από τον φιλελεύθερο Δήμο Αθηναίων. Επεβλήθη και αυτή.
Προηγήθηκε η συλλογή 100 υπογραφών από «φιλελεύθερους» κυρίως πολίτες, οι οποίοι παρενέβησαν ωμά στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, απαιτώντας την απελευθέρωση του υπόδικου Γιάννου Παπαντωνίου, μη σεβόμενοι τη διάκριση των εξουσιών, το κράτος δικαίου και την κληρονομιά του Διαφωτισμού. Αυτό το αίτημα δεν ικανοποιήθηκε. Οι θεσμοί λειτούργησαν, ο εισαγγελεύς με το 1.000 σελίδων πόρισμά του για την υπόθεση κονιορτοποίησε τις γελοιότητες που γράφτηκαν στο κείμενο-παρέμβαση.
Δεν μεγαλώσαμε έτσι. Με τον φιλελευθερισμό τού έτσι θέλω. Με τον φιλελευθερισμό που επιβάλλει. Με τον φιλελευθερισμό της μοναδικής σκέψης. Είναι δικτατορία η μοναδική σκέψη. Μου είναι δύσκολο ειλικρινά να καταλάβω με ποια κριτήρια η διοίκηση δημόσιου φορέα, που μισθώνει διαφημιστικό χώρο αναζητώντας έσοδα στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας, σπεύδει να αποσύρει πληρωμένη αφίσα επειδή κάποιοι διαφωνούν με το περιεχόμενό της.
Απαγορεύεται η διαφορετική άποψη στην Ελλάδα έστω και αν την απορρίπτουμε ως σκοταδιστική; Είναι σε αναστολή άρθρα του Συντάγματος; Αν ναι, τι πρέπει να κάνει αύριο η διοίκηση μιας δημόσιας υπηρεσίας, αν άλλες δυναμικές μειοψηφίες απαιτήσουν να αποσυρθεί από το μετρό αφίσα με τα πρόσωπα δύο ανδρών που φιλιούνται στο στόμα επειδή δεν το αντέχουν; Αν απαιτήσουν να αποσυρθεί η αφίσα των vegan; Με ό,τι δεν συμφωνούμε, θα το αποκαθηλώνουμε; Θα του απαγορεύουμε να διαδηλώσει; Θα το γκρεμίζουμε; Θα του βάζουμε μπάρα, αν είναι σίριαλ ή ταινία, για να μην το βλέπουμε; Θα του κολλάμε την ετικέτα «σκοταδιστικό»;
Και ποιος είναι αυτός που θα αποφασίζει και με ποια κριτήρια ποίου η αφίσα θα κατέβει από το μετρό, από τους στύλους, από τους τοίχους και ποίου το όνομα θα αποκαθηλωθεί από έναν σταθμό του μετρό; Οι άναρχες μειοψηφίες των social media; Η αμεσοδημοκρατία του όχλου, που αποφασίζει με πίστη στην οργή, αλλά χωρίς λογική;
Επειδή, μάλιστα, ακούω ερωτήματα του τύπου «αν τοποθετηθεί αφίσα με τον Χίτλερ» ή αφίσα με τον τίτλο «ζήτω η δουλεία», θα την αφήσουμε να κυκλοφορεί στον δημόσιο χώρο, απαντώ: Μισώ τον φιλελευθερισμό που δεν εμπιστεύεται τους πολίτες. Απεχθάνομαι τον φιλελευθερισμό που δεν θέλει να πείσει, αλλά απλώς αποφασίζει και διατάσσει. Οι υγιείς κοινωνίες, οι κοινωνίες που έχουν αυτοπεποίθηση δεν φοβούνται την αντιπαράθεση ιδεών με τον ναζισμό. Ούτε νοιάζονται μήπως η σπορά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επικρατήσει στη μάχη των ιδεών.
Οι υγιείς κοινωνίες επιδιώκουν να φέρνουν το σκοτάδι στο φως διότι το δεύτερο είναι πιο ανθεκτικό από το πρώτο και πάντα νικά. Οι άρρωστες, οι διεφθαρμένες κοινωνίες, οι κοινωνίες που δεν ξέρουν από πού έρχονται και πού πάνε, οι ανιστόρητες κοινωνίες είναι αυτές που έχουν λόγο να φοβούνται τον εξτρεμισμό και απαγορεύουν τη διάδοση των ιδεών του. Και στην προσπάθειά τους να τον καταστείλουν, γίνονται ίδιες με αυτόν.
Η απαγόρευση μιας συγκέντρωσης για τη Μακεδονία, μιας αφίσας για τις αμβλώσεις, μιας διαδήλωσης για τους μετανάστες, μιας μετονομασίας σταθμού τρένων είναι στην πραγματικότητα ακροδεξιά πολιτική. Όχι φιλελεύθερη. Ακροδεξιά πολιτική, που μάλιστα συμβαδίζει με την Αριστερά, η οποία όμως δίνει επιλεκτικές μάχες για την ελευθερία. Τα δίνει όλα για να δημοσιεύονται ελευθέρως οι προκηρύξεις των τρομοκρατών στα ΜΜΕ και να προβάλλονται ταινίες ακατάλληλες σε ανηλίκους, αλλά δεν αντέχει τη διαφορετική άποψη για εθνικά θέματα, όπως η Μακεδονία, ή φιλοσοφικά, όπως οι αμβλώσεις, ή εκπαιδευτικά, όπως το άσυλο (γι’ αυτό και διαλύει τις συνελεύσεις στα πανεπιστήμια).
Δυστυχώς, αυτός δεν είναι ο μοναδικός τομέας στον οποίο οι -πολιτικώς ορθοί- νεοφιλελεύθεροι της Ν.Δ. «συγκυβερνούν» στο διαδίκτυο με τους αριστερούς προοδευτικούς και επιβάλλουν στην κυβέρνηση της Ν.Δ. τις κατά βάση αυταρχικές αντιλήψεις τους. Η αναθεώρηση της Ιστορίας, η πολυπολιτισμική προσέγγιση του Μεταναστευτικού, που αγνοεί τις εθνικές διαστάσεις του, και ο αντικληρικαλισμός είναι ακόμη τρία πεδία στα οποία συμπίπτει και συγκυβερνά η φιλελεύθερη Ν.Δ. με την τάχα μου δήθεν προοδευτική Αριστερά.
Στην Επιτροπή 2021, στην κυβέρνηση της Ν.Δ., στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούν προσωπικότητες που πιστεύουν ότι «αν ένας λαός θέλει να αλλάξει το μέλλον του, πρέπει να αλλάξει το παρελθόν του» (Μαζάουερ), πρέπει να αλλάξει τα εθνικά δόγματά του (Αντώνης Λιάκος), υποχρεούται να αλλάξει τη διδασκαλία της Ιστορίας του και να πάψει να θυμάται ποιος είναι – πώς αλλιώς θα γίνει ευνοϊκώς αποδεκτή η συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μας; Η μνήμη είναι εμπόδιο. Πρέπει να διαγράψει το Βυζάντιο και τον Κολοκοτρώνη, τις γενοκτονίες και τους Ποντίους, τη Μικρά Ασία και τους πρόσφυγες, όλα, δηλαδή, τα ενοχλητικά φαντάσματα που εμποδίζουν την ελληνοτουρκικό συμβιβασμό.
Η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ στον κόσμο των ιδεών επεκτείνεται, τέλος, σε ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας και ορθόδοξης πίστης, η οποία αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής και της εθνικής ταυτότητάς μας. Δείτε την υπόθεση με την αργία των Τριών Ιεραρχών. Η Κεραμέως έχει δίκιο. Την επαναφέρει στη σωστή διάστασή της μετά το αίτημα της Εκκλησίας. Αλλά σε ποιο ευρύτερο περιβάλλον; Μέσα σε ένα σχολείο που θέλει να καταργήσει την προσευχή και όχι να αφήνει την ελευθερία επιλογής στους μαθητές; Που θέλει να καταργήσει στην πράξη τη διδασκαλία των Θρησκευτικών αντί της επιλογής; Που αφαίρεσε το θρήσκευμα από τα απολυτήρια για τους χριστιανούς, αλλά το κρατά για τους μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης ώστε να εισάγονται άνευ εξετάσεων στα ΑΕΙ βάσει αυτού;
O φιλελευθερισμός της επιβολής, που προπαγανδίζει πως μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με την υγεία μας, αντιφάσκει και στον αντικαπνιστικό νόμο. Η Εθνική Αρχή Διαφάνειας εξέδωσε χθες επιτιμητική ανακοίνωση για τις υπό ίδρυση λέσχες καπνιστών!
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και η προοδευτική Αριστερά συγκυβερνούν στον δημόσιο χώρο σε θέματα αξιών (μόνο στα λεφτά τα χαλάνε, στην οικονομία, και αν). Στην πραγματικότητα εφαρμόζουν και οι δύο πολιτικές που βαφτίζονται φιλελεύθερες, αλλά κατά βάθος είναι αυταρχικές και ακροδεξιές.
Κάτι τελευταίο, για την ουσία της διαφοράς για τις αμβλώσεις. Γνωρίζω και σέβομαι την άποψη ότι καθένας μπορεί να διαχειρίζεται το σώμα του όπως θέλει. Ότι μπορεί να του απαγορεύει τη γέννηση, να το ρίπτει σε αποτεφρωτήριο, να του προκαλεί βλάβες με αλκοόλ και ναρκωτικά (αν δεν βλάπτει τον διπλανό του). Ας σκεφτούμε, όμως, δίπλα σε αυτά τα επιχειρήματα και τα εξής:
-Γιατί μια γυναίκα φεύγει συνήθως στενοχωρημένη από το νοσοκομείο έπειτα από μία άμβλωση;
-Γιατί κάποιοι αρνούνται ότι αφαιρείται ζωή με τις αμβλώσεις; Μήπως γιατί εύκολα, χωρίς ενοχές, αποχωρίζεσαι κάποιον που δεν κοίταξες ποτέ στα μάτια και δεν άκουσες τη φωνή του;
-Τι λέμε όταν η ΕΛ.ΣΤΑΤ. επισημαίνει ότι σε ετήσια βάση χάνουμε μια πόλη ίση με τη Λάρισα σε αριθμό αμβλώσεων την ώρα που αντιμετωπίζουμε δημογραφικό πρόβλημα;
Αντί να σκίζουμε αφίσες, ας συζητήσουμε. Το να μην αντέχουμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλον δεν είναι λύση.
