Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Τα αποτελέσματα της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ θα τα κρίνουμε από το τι συζητήθηκε, συμφωνήθηκε στις συναντήσεις εργασίας, τι θα υλοποιηθεί από αυτά και όχι από το τι ελέχθη στη συνέντευξη Τύπου μπροστά στο τζάκι.
Ο πρωθυπουργός πολύ σωστά παρενέβη, πήρε τον λόγο και έθεσε ξεκάθαρα τη θέση μας για την τουρκολιβυκή συμφωνία. Υποθέτω ότι στις off camera συζητήσεις Μητσοτάκης και Δένδιας θα θύμισαν στους Αμερικανούς πως την ίδια θέση για τον τραμπούκικο και αποσταθεροποιητικό ρόλο της Άγκυρας έχει όχι μόνον η Αίγυπτος, αλλά και ο πολυτιμότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, το Ισραήλ. Κι αυτό μετρά πολύ στη ζυγαριά.
Το πόσες ερωτήσεις απευθύνθηκαν σε ποιον δεν είναι θέμα υποτίμησης, αλλά κοινής λογικής. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι βομβάρδισαν τον πρόεδρό τους για αυτά που τους καίνε, ήτοι τη διαδικασία αποπομπής, την εκτέλεση Σουλεϊμανί και την όξυνση με το Ιράν.
Γιατί περιμένατε να τον ρωτήσουν; Για το άρθρο του Χωμενίδη για τον Μικρούτσικο ή για το μάδημα του Τσαλαπετεινού του Γουαϊόμινγκ; Η δε κλαψομ@@νίαση κάποιων για την επί της αρχής συμφωνία να πάρουμε F-35, το πλέον προηγμένο μαχητικό, είναι από ανόητη έως ύποπτη. Καίνε πολύ, λέει, έχουν μεγάλο κόστος λειτουργίας. ΟΚ, παίδες. Να πάρουμε Spitfire. Εγγλέζικα, χειροποίητα, ξύλο, δέρμα, μαντζέβελα, καίνε απλή, θα βάζουμε συμπλήρωμα μόλυβδο, όπως εγώ στη Harley του 1970. Απλά, αν οι Τούρκοι τρέχουν πολύ, θα τους πούμε να περιμένουν και θα συμφωνήσουμε να παίζουμε μόνο αερομαχίες με πολυβόλα.
Δεν θα πάψω, βέβαια, ποτέ να εκπλήσσομαι από τη σφοδρή αντιπολιτευτική επιθυμία κάποιων να δουν τη χώρα να αποτυγχάνει. Θυμάμαι ένα παρτάλι του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε κάποιο πρόβλημα με τους δανειστές. Ήμασταν στον αέρα και ο «σύντροφος» το σχολίαζε με πλατύ χαμόγελο «Κολυνός» – πέταγε από τη χαρά του. Τόσο πολύ, που με εκνεύρισε. «Και χαμογελάς; Μιλάμε για χώρα αλλωνών;» τον έκοψα. Του έσβησε το χαμόγελο τόσο απότομα, που ήταν αστείο, και άρχισε κάτι να ψελλίζει. Για να είμαι όμως δίκαιος, το έχω δει και από νεοδημοκράτες επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Φαιδροί ήταν -στο Σκοπιανό για φυλακή, πολύ φυλακή, πάρα πολύ φυλακή και στο Λαθρομεταναστευτικό για κρέμασμα ανάποδα, για τα πανηγύρια στην όλη διαχείριση της εξουσίας-, αλλά ουδέποτε ευχήθηκα την αποτυχία, δεν επέχαιρα όταν αυτή συνέβαινε – και συνέβη πολλάκις. Θεωρώ επίσης χαμηλού πολιτικού πολιτισμού και αντιπατριωτικό να υιοθετείς τις ύβρεις και τις εν γένει επιθέσεις, π.χ., των Τούρκων κατά υπουργών και οποιουδήποτε Έλληνα πολιτικού. Εκείνο το «μεταξύ Τούρκων και Καμμένου, πιστεύω τους Τούρκους» ενός διακεκριμένου πολιτικού βλήματος ήταν απολύτως απεχθές. Ξεχάστηκε, όπως όλα, και κάπου τον βόλεψαν κι αυτόν για να μη ζήσει μόνο με κρύο φουά γκρα και ακόμη πιο κρύα σαμπάνια με μπουρμπουλήθρες.
Τα αποτελέσματα, λοιπόν, της επίσκεψης θα τα δούμε. Ο Τραμπ έχει αποδειχθεί όχι και ο πιο προβλέψιμος και νορμάλ τύπος, αλλά υπάρχει και ένα ολόκληρο βαθύ κατεστημένο που τηρεί κάποιες σταθερές. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα ήμασταν ηλίθιοι να πάμε να συγκρουστούμε με τις ΗΠΑ, στις οποίες δεν μπορούμε να επιβάλουμε οτιδήποτε με τη μικρή ισχύ μας. Μπορούμε, όμως, να υποδείξουμε κοινά συμφέροντα και, φυσικά, το γεγονός πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που υπερκαλύπτει το ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο απαιτεί η Ουάσινγκτον για αμυντικές δαπάνες.
Συν, βέβαια, τη συμμετοχή μας στο πλευρό τους σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και στην Κορέα, όπου οι Τούρκοι -θυμίζω- χαρακτηρίστηκαν ως «disgrace for the alliance», τουτέστιν «ντροπή για τη Συμμαχία», διότι το κατόρθωμά τους ήταν να επιτεθούν σε μια οπισθοχωρούσα νοτιοκορεατική Μεραρχία και να τους πετσοκόψουν, μέχρι να πάρουν είδηση την τεράστια γκάφα τους.
Και, φυσικά, όσο οι Τούρκοι τούς βάζουν προσκόμματα, όπως το έκαναν και στον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου, αναγκάζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ να ανασχεδιάσουν όλες τις γραμμές εφοδιασμού και μεταφορών, με τεράστιο κόστος, γεγονός που προκάλεσε τη μήνη του Πενταγώνου, εμείς είμαστε σταθερός σύμμαχος, παρέχουμε πολύτιμες βάσεις και διευκολύνσεις, όπως μπορεί και η Κύπρος, και είμαστε ο πιο σταθερός σύμμαχος του Ισραήλ, με το οποίο η Τουρκία αναίτια κατήγγειλε εν μια νυκτί όλες τις συμφωνίες, λόγω του μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογάν, ο οποίος συμπεριφέρεται σε μια πυρηνική δύναμη σαν νταβατζής!
Όλα αυτά είναι βάσιμα επιχειρήματα για εξασφάλιση ανταλλαγμάτων. Συνιστώ επίσης μια επίσκεψη στο Δρομοκαΐτειο σε όσους πενθούν για τον Σουλεϊμανί. Εκεί, στον πράσινο κήπο του ευαγούς αυτού ιδρύματος, να κάνουν παρέα με τους βαρεμένους που φορούν παλαιστινιακές μαντίλες και έχουν χάσει τον γάιδαρό τους ανάμεσα στους τρομοκράτες της Χαμάς και ωρύονται κατά του πλέον φυσικού μας συμμάχου στην περιοχή, του Ισραήλ.
Μόνιμη, όμως, υπενθύμιση προς τον πρωθυπουργό: Όλα καλά και άγια να τα κάνεις, αγαπητέ Κυριάκο, αν συνεχίσουν να μπαίνουν 500 αδέρφια μας αλλαχουακμπάρηδες την ημέρα και γίνει η μισή χώρα Μόρια, τι να τα κάνουμε τα F-35; Θες να κάνεις στην Ιστορία παρέα στον Τσίπρα, στην Τασία, στον Κοτζιά και τον Μουζάλα; Είμαι σίγουρος πως όχι. Σταμάτησέ τους. Γίνεται.
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ,
www.neadexia.gr
