Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ο Κώστας Σημίτης επανήλθε εσχάτως στο προσκήνιο, επιλέγοντας να επαναφέρει στην εθνική μνήμη τη ντουλάπα με τους σκελετούς που χαρακτήρισαν την πρωθυπουργία του. Την εποχή της λεηλασίας της Ελλάδας. Την εποχή που η διαπλοκή και η διαφθορά απέκτησαν… πνευματικά δικαιώματα για τη δομή της διακυβέρνησης του τόπου.
Η εποχή Σημίτη σκοτεινή και μοιραία για το μέλλον του τόπου, θα είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη, αν την είχαν προλάβει τα social media. Αν εκείνο το σύστημα εξουσίας, με τη νοοτροπία του ακραίου και ωμού ολοκληρωτισμού, είχε βρει απέναντί του το “εγκεφαλικό” και αδιαμεσολάβητο Twitter.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη Μαλβίνα Κάραλη με Twitter. Εκείνη την πνευματώδη, ακέραιη και γενναία γυναίκα. Που τόλμησε να τα βάλει με τον “τάπερμαν”, όπως τον αποκαλούσε, την εποχή της παντοδυναμίας του. Και το πλήρωσε. Όσο πιο ακριβά μπορεί να το πληρώσει κάποιος…
