Της Ελένης Κωστοπούλου
Με αφορμή τα προβλήματα της ανεργίας, της υπογεννητικότητας και του μεταναστευτικού, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι, τα συγκεκριμένα ζητήματα σχετίζονται θετικά με το πρόβλημα της φτώχειας, το οποίο, έχει “χτυπήσει ” τη πόρτα σε πολλούς συμπολίτες μας.
Το να εργάζεται κάποιος επί 8ωρο και να λαμβάνει αποδοχές ύψους 300.00 έως 500.00€, έχει ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος αυτός να θεωρείται φτωχός.
Επιπλέον, βλέπουμε συνταξιούχους των 500.00-600.00€, να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους και να τα βγάζουν δύσκολα πέρα.
Ακόμη, υπάρχουν και συμπολίτες μας, με μηνιαίο εισόδημα κατά μέσο όρο 1.000€, οι οποίοι, είναι οικογενειάρχες και δυσκολεύονται οικονομικά.
Πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες που βασίζουν την επαγγελματική τους ζωή στο εμπόριο, ομιλούν για πενιχρά εισοδήματα, τα οποία αποδίδουν στο μεγαλύτερο μέρος τους, στο κράτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγρότες.
Τι να πουν επίσης, κατηγορίες ανθρώπων, που είναι, άνεργοι, άστεγοι, πολύτεκνοι, ή ζουν στο ενοίκιο.
Όλοι οι παραπάνω, ανήκουν στον ίδιο παρονομαστή και αποζητούν λύσεις, που μόνο πολιτικές αποφάσεις μπορούν να τις δώσουν.
Τις τελευταίες δεκαετίες, αν και το ακαθόριστο κατά κεφαλήν εισόδημα με βάση τους αριθμούς, έχει αυξηθεί και το βιοτικό επίπεδο έχει ανέβει, στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η εκάστοτε πολιτεία και οι εκάστοτοι κυβερνώντες που την εκπροσωπούν, θα έπρεπε, να έχουν ως άμεση προτεραιότητά τους, τον αδύναμο οικονομικά. Με αφορμή το πολύ εύστοχο σχόλιο του κ. Γιάννη Παργκιν (σε προηγούμενο άρθρο), “το κράτος δεν μπορεί να επιχορηγήσει δημιουργία επιχειρήσεων”. Θα λέγαμε ότι, πρέπει πάση θυσία, να εισέλθουν στη χώρα μας, ιδιωτικά κεφάλαια σε παραγωγικούς κλάδους και η εργασία ως παράγοντας του εισοδήματος να ενισχυθεί.
Εξάλλου, η σχέση που υπολογίζει το κεφάλαιο μιας χώρας, είναι η αποταμίευση συν την κατανάλωση συν την επένδυση.
Με σταθερή κατανάλωση, μηδενική αποταμίευση και χαμηλές επενδύσεις το εισόδημα δεν αυξάνεται.
Συνεπώς, οι επενδύσεις είναι το μόνο τμήμα του εισοδήματος που μπορεί να το αυξήσει.
Οι περισσότεροι πολιτικοί φορείς στο πρόγραμμά τους, ομιλούν για επενδύσεις, οι οποίες, θα μειώσουν την ανεργία και έτσι θα κινηθεί η αγορά, με αποτέλεσμα να μειωθεί η φτώχεια.
Ωραία προγράμματα, παχυλά λόγια, έχουμε ακούσει απ’όλες σχεδόν τις παρατάξεις.
Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα;
Ανεργία, φτώχεια και έλλειψη επενδύσεων. Μπορεί τα προγράμματα όλων των πολιτικών φορέων να είναι εξαιρετικά εφαρμόσιμα, υλοποιήσημα αλλά κάπου χανόμαστε στη μετάφραση και κάθε νέα κυβέρνηση παραλαμβάνει χάος και “καμμένη γη” από την προηγούμενη.
Αν εφαρμόζονταν, έστω και το 50% των προγραμμάτων των κομμάτων και υλοποιόντουσαν τα μισά από τα “θα” που έχουν ακουστεί προεκλογικά, τότε, δεν θα μιλούσε κανείς για την φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Ελλάδος.
