Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Στις παλιές καλές εποχές, όταν τα εσωκομματικά της Ν.Δ. ήταν βασικό θέμα της ατζέντας, η είδηση δεν θα περνούσε απαρατήρητη…
… Ο εν ενεργεία Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τρεις πρώην πρωθυπουργοί και 70 βουλευτές της Ν.Δ. όλων των τάσεων παρόντες και παρούσες σε τελετή αποκαλυπτηρίων ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην άλλη άκρη της χώρας (στην ακριτική Ξάνθη), παραμονές του Συνεδρίου της Ν.Δ. και παραμονές της προεδρικής εκλογής; Είναι θέμα
Πολύ δε περισσότερο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακύρωσε, λόγω ενός έκτακτου κωλύματος, την παρουσία του στην τελετή την τελευταία στιγμή και έστειλε ως εκπρόσωπό του τον πρώην πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμμένο, ο οποίος συνταξίδεψε με το κυβερνητικό αεροσκάφος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ακόμα μεγαλύτερο το θέμα!
Ταξίδεψα στην Ξάνθη την Κυριακή το πρωί, από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», με την πτήση τσάρτερ της Ολυμπιακής που ναύλωσε το Ίδρυμα Καραμανλή, και, σας βεβαιώ, άξιζε τον κόπο. Όχι μόνο γιατί βρέθηκα ξανά, έστω για ώρες, στην αγαπημένη μου Θράκη, ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα. Ούτε γιατί είχα την ευκαιρία να πω κομψά στον νέο δήμαρχο Ξάνθης Εμμανουήλ Τσέπελη, μπροστά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσα του έγραψα για τα παράξενα πολιτικά του φλερτ με το προξενείο (κατάλαβε). Άξιζε τον κόπο διότι επιβεβαίωσα για ακόμη μία φορά γιατί καταφέρνει και επηρεάζει, από εκεί ψηλά όπου είναι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -σχεδόν έναν αιώνα από την εμφάνισή του στην πολιτική- τις τύχες αυτού του τόπου και αυτής της παράταξης.
Άξιζε επίσης διότι, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω, η Ν.Δ. επί Κυριάκου έχει την πιο καλή και αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Ομάδα από το 2004. Με καλή χημεία, άριστες σχέσεις, νέα παιδιά, με σπουδές και πολλούς ετοιμοπόλεμους για αξιοποίηση στην κυβέρνηση. Έχει καλό «πάγκο» ο Μητσοτάκης. Το βασικό που σε εντυπωσιάζει καταρχάς με τους Καραμανλήδες είναι η λιτότητα, το μέτρο και η πειθαρχία. Το πρόγραμμα τηρήθηκε μέχρι δευτερολέπτου: Εννέα το πρωί πετάξαμε για Καβάλα, 11 φτάσαμε στην πλατεία Διοικητηρίου, 45 λεπτά με το ρολόι κράτησε η τελετή, μία ώρα η λιτότατη δεξίωση και στις 3 επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος». Μαζί μας -και αειθαλής 85 plus-, ο υπουργός του Καραμανλή, θείος του νυν υπουργού Άμυνας Γιώργος Παναγιωτόπουλος, για να τιμήσει τον αρχηγό του.
Η πειθαρχία και η τήρηση του προγράμματος, «σήμα κατατεθέν» του Καραμανλή, είναι παράδοση που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στο κόμμα – Ευάγγελος Αβέρωφ, Γεώργιος Ράλλης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς, Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκουν στην ίδια σχολή. Πάντα στην ώρα τους. Στη Βουλή, στα συνέδρια, στις εκδηλώσεις, παντού. Είναι λεπτομέρεια, αλλά έχει τη σημασία της: Η κεντροδεξιά παράταξη πάντοτε είχε την αίσθηση του χρόνου, ιστορικού και άλλου. Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, των οποίων οι αρχηγοί, πλην Σημίτη, καθυστερούσαν μία ώρα «στο νερό».
Το επόμενο που σε εντυπωσιάζει είναι το διττό ιδεολογικό πρόσημο του χώρου: η φτώχεια στην εξουσία. Η φτώχεια ως ο μεγάλος μεταρρυθμιστής. Η φτώχεια στην εξουσία, διότι, όπως εξήγησε συγκινημένος ο Αχιλλέας Καραμανλής, «γεννηθήκαμε μέσα στα καπνοχώραφα και ο αδερφός μου ήταν ο πατέρας της οικογενείας, δεδομένου ότι ο δάσκαλος Γιώργος Καραμανλής πέθανε όταν ήμουν δύο ετών».
Η φτώχεια στην εξουσία, γιατί ο δικηγόρος Σερρών, που νεαρός καθάριζε πόμολα σε πόρτες για να συγκεντρώσει 200.000 δρχ. και να πληρώσει τα χρέη της οικογένειας, έκανε αυτή τη διαδρομή -από τα καπνοχώραφα στην πρωθυπουργία και στο Προεδρικό Μέγαρο-, αλλάζοντας τη μοίρα χιλιάδων ανθρώπων.
Η φτώχεια ως μεταρρυθμιστής, γιατί ο Καραμανλής έβαλε τη χώρα, κόντρα στη «φωτισμένη» αριστερή διανόηση, με το ζόρι στην ΕΟΚ και διακήρυξε τολμηρά ότι ανήκει στη Δύση (όπως θύμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος).
Σημειωτέον ότι αυτή η φτώχεια συγκέντρωσε και σήμερα τα χρήματα για τον ανδριάντα του, με προσωπικό έρανο στον οποίο μετείχαν δεκάδες απλοί Θρακιώτες (με πρωτοβουλία του πρώην υπουργού Αλέξανδρου Κοντού, του προέδρου του Συλλόγου Φίλων Καραμανλή κ. Ζαγναφέρη και του άξιου πρώην δημάρχου Ξάνθης Μιχάλη Στυλιανίδη). Δεν τα έβαλε κάποιος βιομήχανος των Αθηνών. Σημειωτέον -η συγκυρία- ότι αυτή η φτώχεια, με εισήγηση Ευριπίδη Στυλιανίδη και απόφαση Κυριάκου Μητσοτάκη, «μπαίνει» και στο Σύνταγμα: Η Ν.Δ. ψήφισε χθες τη συνταγματική καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Το τελευταίο που σε εντυπωσιάζει σε αυτή τη σχολή πολιτικής είναι το δωρεάν δημόσιο «προεδρικό μάθημα» – πώς διεκδικεί κανείς ένα δημόσιο αξίωμα στην Κεντροδεξιά. Εκεί, μπροστά στον ανδριάντα, δύο διεκδικητές, ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (μπροστά στον σιωπηλό Κώστα Καραμανλή), έδωσαν τη μάχη τους για να στείλουν το μήνυμα (αξιοποιώντας και το ισχυρό σήμα του ιδρύματος προς το Μαξίμου) ότι ο Πρόεδρος πρέπει να είναι κεντροδεξιός.
Ο Παυλόπουλος χρησιμοποίησε λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή για να περιγράψει και τη δική του Προεδρία, κυρίως στο σκέλος όπου, με αποφάσεις που έλαβε, πήρε προσωπικό πολιτικό κόστος μέσα στην παράταξη.
Ο Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από βουλευτές της επιρροής του, αφού αγκάλιασε τον… Παυλόπουλο (!!!), έκανε την υπέρβαση: Απέδωσε τιμή στον Πρόεδρο Καραμανλή, ο οποίος τον απέβαλε από τη Σύσκεψη Αρχηγών για το Σκοπιανό (το 1991) και τον οποίο ο ίδιος αποκαλούσε στους διαδρόμους της Βουλής «κουφό» το 1980 (επιρρίπτοντάς του ευθύνες για τη μη εκλογή Αβέρωφ).
Ο δρόμος για την Προεδρία περνά και από τον «κουφό». Λεπτομέρεια εν όψει της κρίσιμης απόφασης Μητσοτάκη για την Προεδρία: Στο κάτω μέρος της πλατείας όπου τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του Καραμανλή βρίσκεται και ο ανδριάντας του ελευθερωτή της Θράκης… Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο δε ακροατήριο βρισκόταν ο βουλευτής Καβάλας και συνεργάτης του πρωθυπουργού Μακάριος Λαζαρίδης, ο οποίος, μία ημέρα πριν, εκφράζοντας συγκεκριμένη προτίμηση για την προεδρική εκλογή, απέρριψε την υποψηφιότητα Σαμαρά.
Καταλήγω: Η Ξάνθη μάς έδειξε τρία πράγματα. Καταρχάς, ότι, μέχρι να ανέβει το βουνό τα Χριστούγεννα ο πρωθυπουργός, προηγείται μεγάλη ορειβασία. Δεύτερον, ότι η σχολή Καραμανλή ορίζει το DNA του κόμματος και της παράταξης ακόμη. Είναι εντυπωσιακό να βλέπω μπροστά μου τους νεοεκλεγέντες βουλευτές Υψηλάντη, Μπογδάνο, Κυρανάκη να απαθανατίζουν με τα iPhones, κατά την αποκάλυψη του ανδριάντα, τη φιγούρα ενός ηγέτη που δεν γνώρισαν. Και το τρίτο: Η Νέα Δημοκρατία ήταν και θα παραμείνει βαθιά λαϊκό -αστικό κεντροδεξιό- κόμμα. Πάντρεμα δεξιών και φιλελεύθερων δυνάμεων. Δεν αλλάζει αυτό.
