Του Νίκου Φυλάγγελου
Πόσο πιθανό είναι να έχουμε πρόωρες εκλογές το αμέσως επόμενο διάστημα, δηλαδή, για παράδειγμα, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2020;
Οι σχετικές αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη αντιπαράθεσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή, ήρθαν να ανατροφοδοτήσουν ένα κλίμα χωρίς… αιτιολογική βάση.
Η αφετηρία παρόρμησης του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι προφανής. Κρατάει τον κομματικό μηχανισμό σε εγρήγορση και συσπειρωμένο, ενώ την ίδια στιγμή μπολιάζει τον δημόσιο βίο με πινελιές αμφιβολίες για την πολιτική σταθερότητα.
Φυσικά, κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι θα μεταβληθούν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογικές ισορροπίες, τουλάχιστον για ένα εύλογο διάστημα δυο ετών. Κάθε φορά ωστόσο που στήνονται κάλπες, ακόμη κι όταν το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο, μια… μικρή αναστάτωση αγκαλιάζει την οικονομία.
Το ερώτημα ωστόσο είναι τι πραγματικά σκέφτεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και αν θελήσει να εργαλειοποιήσει μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, για να “κάψει” την απλή αναλογική και να έχει περαιτέρω καθαρό ορίζοντα μπροστά του.
Έχει άλλωστε να θυμάται και το παράδειγμα του πατέρα του, ο οποίος το 1990, μετά την άνοδό του στην πρωθυπουργία στις εκλογές του Απριλίου, μπήκε στον πειρασμό για νέες, τέταρτες εκλογές, και προτίμησε να… αντέξει, στηριζόμενος σε κοινοβουλετική πλειοψηφία μιας έδρας, μέχρι την ανατροπή του μέσω της Αποστασίας, το 1993.
