Του Νίκου Φυλάγγελου
Βλέπεις πολιτικούς, δημοσιογράφους, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και παράγοντες του δημοσίου βίου να μιλούν περί του εθνικού προβλήματος του μεταναστευτικού, με ρητορική… καφενείου και άκρων, και αναρωτιέσαι: Θα βάλουμε ποτέ μυαλό;
Η απάντηση δεν είναι εύκολα και αβίαστα καταφατική, καθώς η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δεν προσαρμοζόμαστε στη συγκυρία, δεν θέτουμε χρηστικές προτεραιότητες.
Κάπως έτσι, σε ένα κομμάτι του δημοσίου βίου παρκάρεται η ρητορική περί… εισβολέων. Και όσο περισσότερο δεν φρενάρει, τόσο θα κερδίζει θιασώτες, από έναν λαό μαθημένο να προσεγγίζει με επιδερμικότητα κάθε σοβαρό ζήτημα.
Αν πράγματι βλέπουμε τους μετανάστες ως “εισβολείς”, καλύτερα… να το κλείσουμε το μαγαζί. Και να φρενάρουμε την ιστορική συνέχεια του έθνους μας, χωρίς ίχνος ντροπής για όσους θυσιάστηκαν για να φτάσουμε ως εδώ.
