Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η Αμερική είναι η χώρα της απόλυτης και άμεσης Δημοκρατίας, τουλάχιστον σε επίπεδο λειτουργίας των Θεσμών, αλλά και της δυνατότητας που έχει κάποιος να διεκδικήσει την είσοδό του στον πολιτικό στίβο, παρακάμπτοντας… γόνους και τζάκια.
Δεν μας έχει ωστόσο συνηθίσει σε μεγάλες εκπλήξεις, με την προφανή εξαίρεση της εκλογής του πρώτου Αφρο-Αμερικανού στην Προεδρία, το 2008, στο πρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα. Γι’ αυτό και, αν ο Πιτ Μπούτετζετζ κερδίζει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, και στη συνέχεια τη μάχη για τον Λευκό Οίκο το 2020, θα μιλάμε αναπόφευκτα για την “ανατροπή της δεκαετίας”.
Ο δήμαρχος Πιτ, όπως ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό του, για να παραμερίσει τον… γλωσσοδέτη του επωνύμου του, σαρώνει στην πρόθεση ψήφου για τη μάχη της Αϊόβα, που πάντα δίνει τον ρυθμό στο Δημοκρατικό Κόμμα. Διατηρεί προβάδισμα 9% έναντι της Ελίζαμπεθ Ουόρεν (25%-16%) και 10% έναντι του Τζο Μπάιντεν και του Μπέρνι Σάντερς (25%-15%).
Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, το βαθύ κράτος της Ουάσινγκτον θα βρεθεί ενώπιον απρόσμενων εξελίξεων. Για να δούμε βέβαια, αν και κατά πόσο η Αμερική είναι έτοιμη για τον πρώτο ομοφυλόφιλος Πρόεδρο στην Ιστορία της, που εμφανίζεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις μαζί με τον σύζυγό του.
