Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο Μάκης Βορίδης ανήκει στην κατηγορία των… μη απαρατήρητων. Δεν σεργιανίζει δηλαδή στον δημόσιο βίο ως μια περίπτωση πολιτικού που σε αφήνει ασυγκίνητο. Είτε τον συμπαθείς παθιασμένα, είτε τον αντιπαθείς… αντίστοιχα παθιασμένα.
Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης βρέθηκε εκ νέου στο στόχαστρο επιθέσεων εσχάτως, λόγω της άποψης που διατύπωσε περί της καταστολής… δια χειρός κράτους. Δηλαδή, για κάτι αυτονόητο και αυταπόδεικτο στις Δημοκρατίες.
Αρκετοί στάθηκαν στο ύφος της αφήγησης και της περιγραφής του, ξεχνώντας ότι μιλάμε για έναν από τους καλύτερους “γητευτές” της ελληνικής γλώσσας, που υπάρχουν σήμερα σε μια Βουλή ημιμαθών και ανήμπορων να σεβαστούν τη γλωσσολογική κληρονομιά του έθνους μας.
Ο Μάκης Βορίδης είχε δίκιο, αλλά όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις… δυσκολεύεται να το βρει. Όχι επειδή δεν τον ευνοεί η συγκυρία. Αλλά επειδή το παρελθόν του έχει φορτιστεί υπερτροφικά, με αποτέλεσμα να θολώνει την ορθή κρίση όσων τον αντικρίζουν στην τρέχουσα συγκυρία.
Είναι και αυτή μια πρόκληση. Για τον ίδιο. Να διορθώσει το παρόν…
