Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019
Σε μια χώρα η κοινωνία της οποίας έχει περίπου… ποινικοποιήσει τα τελευταία χρόνια τις οικογενειακές διαδρομές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύει ότι… έχει και τα θετικά του το να προέρχεσαι από πολιτική οικογένεια. Και μάλιστα με πληθυντική και… θυελλώδη ιστορική διαδρομή.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός στο μέτωπο του… βούρκου της Novartis, δείχνει ότι έμαθε από τους λάθους χειρισμούς του πατέρα του το 1989. Και δεν σκοπεύει να επιτρέψει στον Αλέξη Τσίπρα να… θυματοποιηθεί, όπως τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατάει αποστάσεις ασφαλείας από όσα διαδραματίζονται στην Προκαταρκτική Επιτροπή. Το έκανε άλλωστε και στο ξεκίνημα αυτής της κοινοβουλευτικής περιπέτειας. Είναι πέρα και πάνω από το πρόβλημα. Μακριά. Έτσι, ο βούρκος που βλέπουμε, ακούμε και ζούμε, δεν τον επηρεάζει. Δεν τον… λερώνει.
Ο Αλέξης Τσίπρας… ανάβει λαμπάδες στην προοπτική να λυγίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να δώσει στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ρητορικά επιχειρήματα να εμφανίζεται ως… διωκόμενος. Ως θύμα. Του χάλασε το σενάριο, όταν δεν τον έβαλε στο κάδρο της διερεύνησης ευθυνών, μαζί με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.
Του χαλάει το σενάριο και τώρα, αποφεύγοντας να διολισθήσει στη ρητορική των άκρων και των ψυχώσεων, που όμως μας έδειξε η δεκαετία της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα.
Είναι περίπου αυταπόδεικτο ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει ένα… remake του 1989, για να το εργαλειοποιήσει ως πλατφόρμα πολιτικής επιστροφής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το καταλαβαίνει. Και… δεν του κάνει το χατίρι.
