Της Ελένης Κωστοπούλου
Δημοσιογράφος
Φράσεις όπως: Θα σε απολύσω, δεν θα σε προσλάβω, θα σου μειώσω το μισθό, θα σε περάσω πειθαρχικό, θα σου βάλω χαμηλό βαθμό στην αξιολόγηση, είναι, διάφοροι εκφοβισμοί που αν μη τι άλλο, έχουν ακούσει οι περισσότεροι εργαζόμενοι και άνεργοι παλιότερα και σήμερα.
Υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων, που υποστηρίζει ότι, αυτές οι φράσεις, δεν αποτελούν εργασιακό εκφοβισμό και όλες οι θέσεις και εργασίες, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, πρέπει να διέπονται από αυστηρή στρατιωτική ιεραρχία, όπου, διευθυντές – προιστάμενοι και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ή φορέων, είναι, αυτοί που αποφασίζουν και διατάζουν.
Για παράδειγμα, στον δημόσιο τομέα, υπάρχουν αρκετοί προϊστάμενοι και διευθυντές, που μη κατέχοντες τις στοιχειώδεις γνώσεις της διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού, θεωρούν ότι, το δημόσιο είναι “τσιφλίκι” τους, καταδυναστεύουν τους υφιστάμενούς τους, εφαρμόζοντας παράλληλα την τακτική του διαίρει και βασίλευε.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν υπάρχει συνήθως κάποια πραγματική αξιολόγηση από τους υφιστάμενούς τους, και έτσι συμπεριφέρονται κατά το δοκούν.
Σε κάθε περίπτωση, ας εκφράσουμε την ευχή, τα γεγονότα αυτά, να λιγοστεύσουν και να μπει ένα τέλος σε τέτοιου είδους καταστάσεις.
Τα πράγματα είναι χειρότερα στον ιδιωτικό τομέα, όπου, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων από 20 έως 40 ετών συμβιβάζεται με τον εργασιακό μεσαίωνα της σημερινής προσφοράς εργασίας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι, σήμερα ικανότατοι νέοι, εργάζονται με βασικό μηνιαίο μισθό που αγγίζει τα 500.00€, ενώ, η αξία της εργασίας που προσφέρουν είναι πολλαπλάσια.
Όλα αυτά, μόνο θλίψη και οργή μπορούν να προκαλέσουν προς όλους τους έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι, απομιζούν της ικανότητας των εργαζομένων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι, η δυσαρέσκεια των περισσότερων μισθωτών , είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Αν ψάξει κανείς τις αιτίες της μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μία από αυτές είναι και ο εργασιακός εκφοβισμός, όπως, αυτός αποτυπώθηκε στις πρώτες φράσεις του παρόντος άρθρου.
Άραγε, υπάρχει λύση για το παραπάνω πρόβλημα (;).
Αν το εξετάσουμε θεοκρατικά, δηλαδή, αν ανοίξουμε την Αγία Γραφή, θα διαβάσουμε στα καταστιχά της, ότι, “σε όσο ψηλότερη θέση φτάνεις, τόσο θα πρέπει να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος”.
Το αν όμως κάποιος άνθρωπος, έχει το Χριστό μέσα του ή όχι, αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, να αξιολογηθεί από οποιονδήποτε τοποθετεί κάποιον σε θέση ευθύνης.
Άρα, είναι στη συνείδηση του καθενός, για το αν θα εκφοβίσει τους υφισταμένους ή τους έχοντες ανάγκη για εργασία.
Με βάση την κοινή λογική, η οποία, ακολουθεί τις βασικές αρχές της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, ένας καλός λόγος, ένα καλό εργασιακό περιβάλλον, μία ανθρώπινη συμπεριφορά, συμβάλλουν στην αύξηση της αποδοτικότητας, της παραγωγικότητας, βελτιώνοντας την ψυχική διάθεση και θέληση των εργαζομένων για εργασία.
Το μήνυμα λοιπόν, που θέλουμε να περάσουμε σήμερα, είναι, να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να μη ξεχνάμε ότι απέναντί μας έχουμε ανθρώπους με ανάγκες και προβλήματα, τα οποία, δεν έχουμε δικαίωμα να τα διογκώνουμε.
