Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019
Η Ιστορία δεν κινείται στο κενό. Καλωσορίζει την ανάγκη της συνέχειας, του σεβασμού στη μνήμη και την επικαιροποίηση μιας κληρονομιάς, με όρους διδακτικών συμπερασμάτων.
Με αφορμή το σκάνδαλο Novartis και την επιλογή ευθύνης του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξαιρέσει από το κάδρο του… κυνηγητού τον Αλέξη Τσίπρα, ο σημερινός Πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι διαθέτει πλεόνασμα σεβασμού στις διδαχές της Ιστορίας. Σε συνδυασμό με την υπηρέτηση της αναγκαιότητας παραμερισμού της λήθης.
Σχηματικά, ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έδειξε να έχει μελετήσει προσεκτικά… Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και να επικαιροποιεί μια ιστορική ρήση του Εθνάρχη. «Έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στο Ειδικό Δικαστήριο. Τον στέλνεις σπίτι του». Ή μάλλον, τον αφήνεις σπίτι του, εκεί όπου τον έχει στείλει με την ψήφο συνείδησής του ο ελληνικός λαός.
Η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν οδηγούσε στην ατιμωρησία ή το κουκούλωμα. Εμπεριείχε τη σοφία της εμπειρίας. Σε ένα αμιγώς πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα άσκησης της εξουσίας, όπως είναι το δικό μας, ένας πρωθυπουργός έχει την πολιτική ευθύνη για τα πάντα. Μόνο που, με μια δικαστική διερεύνηση σαν και αυτή για τη Novartis, δεν αναζητούνται πολιτικές αλλά ποινικές ευθύνες.
Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι, ακλόνητες αποδείξεις για ποινικές ευθύνες… δεν βρίσκονται ποτέ. Μένει λοιπόν η σκιά της σπίλωσης του ονόματος και της διαδρομής. Ενώ, τη σχετική εκκρεμότητα έχει φροντίσει να την τακτοποιήσει ο ίδιος ο λαός, ως εκλογικό σώμα, με την ετυμηγορία του στις κάλπες.
Με τη στρατηγική επιλογή του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράφει την αλλαγή σελίδας στη χώρα. Βάζει φρένο στον εθνικό διχασμό της τελευταίας δεκαετίας. Και τακτοποιεί τις εκκρεμότητες με ένα χθες που μας πλήγωσε και εξακολουθεί να απειλεί να μας στερήσει το μέλλον.
