Του Μανώλη Κομνηνού
Η “ακρόαση” του Κωνσταντίνου Ζούλα από τη Βουλή, για την τυπική έγκριση του διορισμού του στην ηγεσία της ΕΡΤ, δεν έκρυβε εκπλήξεις. Έδειξε ωστόσο το πλαίσιο στο οποίο θα κληθεί να κινηθεί, να δράσει και να φέρει αποτελέσματα, ο νέος επικεφαλής της δημόσιας τηλεόρασης.
Είναι φυσικά η διαχείριση των συμβόλων. Το μέσο είναι το μήνυμα άλλωστε, σύμφωνα με την πιο διεισδυτική και ανθεκτική θεωρία της επιστήμης της επικοινωνίας.
Ο Κωνσταντίνος Ζούλας κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση για τον συμβολισμό της μετακίνησής του στην ΕΡΤ απευθείας από το πρωθυπουργικό γραφείο, ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου. Φυσικά και αυτή ήταν η πλέον πρόσφατη ιδιότητά του. Μόνο που ο Κωνσταντίνος Ζούλας δεν ήταν μόνο αυτό. Δεν ήταν κυρίως αυτό. Ήταν πολλά περισσότερα, και… πριν αυτό.
Σε μια χώρα πληθυσμιακή μικρή, και… λόγω συμπλεγμάτων ακόμη μικρότερη, γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας. Και γνωριζόμαστε καλά. Ο Κωνσταντίνος Ζούλας διέγραψε μια μακρά και σημαντική διαδρομή, χωρίς σκιές και περίεργες γωνίες. Μια τέτοια διαδρομή, του οποιουδήποτε, δεν ακυρώνεται, ούτε ετεροπροσδιορίζεται για μια από τις συγκυριακές πτυχές της.
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, το σύνολο της διαδρομής του νέου επικεφαλής της ΕΡΤ είναι το μέσο-μήνυμα που δημιουργεί προσδοκίες για αλλαγή υποδείγματος στο Ραδιομέγαρο. Όχι ένα… υποσύνολο της διαδρομής, όπως εστιάζει λανθασμένα η αντιπολίτευση.
