Διαβάζοντας… τις λεπτομέρειες. Τι ήθελε να πει ο Τσίπρας στη ΔΕΘ

 

Του Λάζαρου Καλλιανιώτη

 

Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε συνέντευξη πολιτικού αρχηγού στο περιθώριο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος μάλιστα δεν εγκατέλειψε την ηγεσία του κόμματός του, αλλά παραμένει… για τη ρεβάνς.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτέλεσε φυσικά εξαίρεση, με τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το μεσημέρι της Κυριακής στη Θεσσαλονίκη. Αναζητώντας… τι ήθελε να πει, στις λεπτομέρειες όσων είπε.

Δείτε τα κυριότερα σημεία:

“Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ασκήσει μια μαχητική αλλά τεκμηριωμένη & εποικοδομητική αντιπολίτευση. Έχουμε μια μακρά κυβερνητική εμπειρία. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι εμπειρία & ωρίμανση σημαίνει ότι δεν συμμεριζόμαστε τις δίκαιες κινητοποιήσεις της κοινωνίας.

Στην υπόθεση της Novartis, φωνάζει ο κλέφτης αλλά δεν θα φοβηθεί ο νοικοκύρης. Πρόκειται για ένα διεθνές σκάνδαλο, η Ελλάδα ήταν χώρα αναφοράς για τη τιμή των φαρμάκων σε μια σειρά σημαντικές χώρες, ενώ υπάρχει εισαγγελικό πόρισμα & συγκεκριμένες αναφορές σε έγγραφα του FBI.

Για άλλη μια φορά προκαλώ τον κ. Μητσοτάκη να κάνει προανακριτική επιτροπή, εξεταστική επιτροπή, ειδικό δικαστήριο, ό,τι του ταιριάζει. Για να μάθει ο ελληνικός λαός, ξανά, ποιο είναι το σκάνδαλο και ποια η σκευωρία.

Το μοντέλο της παρασιτικής κερδοφορίας συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και ομίλων και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας είναι αυτό που οδήγησε τη χώρα και την ελληνική κοινωνία στην κρίση.

Ο αναπτυξιακός νόμος, που βγαίνει σε διαβούλευση, περνά μια σειρά από αντεργατικές ρυθμίσεις, έχει μια σειρά από φωτογραφικές διατάξεις για επιδοτήσεις κλάδων της οικονομίας που δεν προσθέτουν αξία στην παραγωγική δραστηριότητα. Η ΝΔ επιδιώκει την επιδότηση φίλων & κολλητών.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο προβλέπεται η δυνατότητα του υπουργού Ανάπτυξης να εκδίδει περιβαλλοντικές άδειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε την μείωση των πλεονασμάτων στο 2,5%, δηλαδή 1% ετησίως. Χωρίς να χρειάζεται διαπραγμάτευση, αφού η χώρα έχει βγει από τα μνημόνια & χωρίς παραβίαση της συμφωνίας και με τα χρήματα των εταίρων διασφαλισμένα, μέσα από τον ειδικό εγγυητικό λογαριασμό.

Ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να απορρίψει αυτό το σχέδιο, παραπέμποντας στο μέλλον μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση για το ζήτημα των πλεονασμάτων. Ένα είναι βέβαιο: Το 2020 θα είχαμε στόχο 2,5%, άρα 2 δισ. ελαφρύνσεις, αλλά με απόλυτη ευθύνη της ΝΔ πηγαίνουμε πάλι στο 3,5%.

Η Συμφωνία των Πρεσπών θα μείνει στην Ιστορία. Είμαι περήφανος διότι δεν οπισθοχώρησα μπροστά στο πολιτικό κόστος, παρά την απόλυτα υποκριτική στάση του κ. Μητσοτάκη. Βάλαμε τις βάσεις για την ειρήνη & την καλή γειτονία. Αυτοί που ανέχτηκαν τους ακραίους θα το βρουν μπροστά τους.

Η σπέκουλα με τους «μετακλητούς του ΣΥΡΙΖΑ» πρέπει να σταματήσει. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχε στο γραφείο του 53 μετακλητούς, ενώ η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, επί ΣΥΡΙΖΑ, 12. Η ΝΔ με το «επιτελικό κράτος» δημιουργεί μια υπερδομή 450 μετακλητών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημείο αναφοράς για την Αριστερά στην Ευρώπη και στον κόσμο. Μας αφορά και μας ενδιαφέρει να είμαστε σε συνεννόηση και σε σύνθεση με τις πολιτικές δυνάμεις που αναζητούν μια εναλλακτική προσέγγιση για την οικονομία & την κοινωνία, απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μείωσε τον δανεισμό της ΔΕΗ πάνω από 1 δισ. ευρώ, οι τιμές του ρεύματος επίσης μειώθηκαν κατά 12%, σε αντίθεση με τις αυξήσεις κατά 60% της προηγούμενης περιόδου, περιορίζοντας την ενεργειακή φτώχεια.

Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζει μεθοδικά την πώληση των περιουσιακών στοιχείων ενώ επιβαρύνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με αυξήσεις που ξεπερνούν το 15%.

Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα συμμετοχικό και βαθιά δημοκρατικό. Ένα κόμμα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Η Αριστερά οφείλει να ακολουθεί τον δύσκολο δρόμο.

Μέχρι το τέλος του μήνα θα υπάρξει η πολιτική διακήρυξη και στις αρχές Οκτωβρίου θα υπάρξει μια τρίμηνη καμπάνια εγγραφής νέων μελών που θα προχωρήσει τη διαδικασία του μετασχηματισμού.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, στην προσπάθεια που κάνουμε να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο και ριζοσπαστικό κόμμα που θα μπορέσει να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας.

Στα εργασιακά, η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθετεί καθ’ υπαγόρευση του ΣΕΒ και των εργοδοτών, προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικά τους συμφέροντα”.

Συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στην 84^η ΔΕΘ

Κυριακή 15/09/2019

 

 

Α.ΧΑΡΙΤΣΗΣ :Καλό μεσημέρι σε όλες και όλους, σας καλωσορίζουμε στη συνέντευξη Τύπου τη Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα.

Θα ξεκινήσουμε αμέσως με τις ερωτήσεις, παρακαλώ πολύ να είστε όσο πιο συνοπτικοί γίνεται έτσι ώστε όσο το δυνατό περισσότεροι συνάδελφοί σας να έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν ερωτήματα στον κ. Πρόεδρο. Ξεκινούμε με την κα Λουτσοπούλου από την ΕΡΤ 3

Γ. ΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ («ΕΡΤ 3»):Καλησπέρα σας κ. Πρόεδρε. Σας ακούσαμε στη χτεσινή ομιλία να εξαπολύεται αυστηρή κριτική και επίθεση στην Κυβέρνηση, βλέπω και σήμερα το κεντρικό σύνθημα και της χτεσινής ομιλίας «Είμαστε εδώ για την Ελλάδα, για τη δίκαιη ανάπτυξη, για το περιβάλλον», ωστόσο ακούγεται πολύ έντονα ότι δεν βλέπουμε τον δυναμικό ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης, δηλαδή της περιόδου πριν το 2015 και θέλω να σας ρωτήσω, θα σας ξαναδούμε στους δρόμους; Θα σας ξαναδούμε στα συλλαλητήρια; Θα σας ξαναδούμε στις Σκουριές, ενδεχομένως, και πότε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Λουτσοπούλου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στόχο να ασκήσει μια εποικοδομητική αντιπολίτευση, ταυτόχρονα όμως μια μαχητική, όπου χρειάζεται, τεκμηριωμένη και σύγχρονη αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια μακρά εμπειρία στην πολιτική ζωή του τόπου, έχει μια μακρά εμπειρία κυβερνητική, όμως δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι εμπειρία και ωρίμανση σημαίνει ότι δεν διεκδικούμε μαχητικά και δεν συμμεριζόμαστε τις δίκαιες κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις της κοινωνίας.

Δεν πρόκειται από εμάς να ακούσετε καταστροφολογία. Δεν πρόκειται από εμάς, και από εμένα προσωπικά, να ακούσετε αυτές τις διαρκείς κασσανδρικές προβλέψεις, ή τα ψεύδη, επιτρέψτε μου να πω, διότι ήταν συνειδητά ψεύδη από την πλευρά του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τότε, και σημερινού Πρωθυπουργού, ότι «η χώρα δεν βγαίνει από τα Μνημόνια», ότι «έχει έρθει το 4ο Μνημόνιο», ότι «δεν θα βγούμε στις αγορές». Ήξερε που πηγαίνει η χώρα, όπως ήξερε και ότι δεν είχαμε μια προδοτική συμφωνία, αλλά μια συμφωνία που αξίζει τον κόπο να την τιμήσει, όπως λέει και τώρα, και αναφέρομαι στο μακεδονικό και τη συμφωνία με τους βόρειους γείτονές μας.

 

Δεν θα ακούσετε από εμάς μια τέτοιου είδους αντιπολίτευση. Θα ακούσετε όμως μια τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση και βεβαίως είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι η δημοκρατία δεν είναι κάθε τέσσερα χρόνια να αποφασίζει ο ελληνικός λαός δίνοντας λευκή επιταγή, αλλά η δυναμική της δημοκρατίας είναι οι κινητοποιήσεις αν θέλετε, η έκφραση της άποψης ή της στάσης της κοινωνίας και των κοινωνικών ομάδων να λαμβάνεται υπόψη από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις.

Άρα οι λέξεις που καθορίζουν την απάντησή μου είναι: εποικοδομητική αντιπολίτευση, αλλά ταυτόχρονα και μαχητική. Και εποικοδομητική, αλλά και μαχητική.

Α. ΛΥΚΕΣΑΣ («Εφημερίδα των Συντακτών»): Καλησπέρα, κ. Πρόεδρε. Στο θέμα του Μετρό Θεσσαλονίκης θέλω να σταματήσουμε. Η αποκάλυψη στα μέσα της εβδομάδας από την εφημερίδα μας της μελέτης που υπάρχει και αποδεικνύει ότι όχι μόνο υπάρχει τεχνική λύση για τη συνύπαρξη των αρχαιοτήτων με τη στάση του Μετρό, αλλά ότι είναι ήδη έτοιμη η οριστική μελέτη αυτής της λύσης, άλλαξε τα δεδομένα καθώς αυτό ήταν ένα θέμα που πριν από επτά ολόκληρα χρόνια, είχε απασχολήσει την πόλη, αν υπάρχει ή όχι λύση.

Η Κυβέρνηση επανήλθε στη γραμμή ότι «φταίνε αυτοί που θέλουν τη σωτηρία των αρχαιοτήτων, οι οποίοι δήθεν διχάζουν την πόλη αν και εμφανώς αυτό το κάνουν όσοι επαναφέρουν το θέμα της απόσπασης.

Ωστόσο το ζήτημα ξέφυγε από το στενό θεσσαλονικιώτικο ενδιαφέρον, διότι πέρα από τα όποια νομικά ζητήματα, εσείς προχθές, εδώ στη Θεσσαλονίκη, αλλά και χτες το βράδυ, ουσιαστικά κάνατε λόγο για νέο εθνικό εργολάβο και το ερώτημα με τρία σκέλη αλλά κοινό, είναι νομίζω πολύ απλό: Τι πιστεύετε ότι υποκρύπτεται πίσω από την κυβερνητική επιμονή; Μέχρι που ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί για να σταματήσει το κυβερνητικό σχέδιο; Και αν θα μιλήσετε με ονόματα. Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ:,Κύριε Λυκεσά, επειδή γνωριζόμαστε όλοι σε αυτό τον τόπο, δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω τίποτε σε ό,τι αφορά την κριτική μου. Διότι η κριτική μου ξεκάθαρη, είναι ευθεία και είναι και τεκμηριωμένη. Για πάρα πολλά χρόνια στον τόπο η ανάδοχος εταιρεία του έργου είχε χαρακτηριστεί, όχι από εμένα, από άλλους, από προκατόχους μου, στη θέση του Πρωθυπουργού μάλιστα, ως ο εθνικός εργολάβος, με άλλη ιδιοκτησία τότε.

Εμείς αναλάβαμε την Κυβέρνηση, και μάλιστα η ιδιοκτησία εκείνες τις εποχές, τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης των Ολυμπιακών Αγώνων και αργότερα τη δεκαετία του ’90 αλλά και αρχές του 2000, είχε και πάρα πολύ άμεση εμπλοκή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Η δική μας η Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλική η εφημερίδα που διηύθυνε η ηγεσία εκείνη την εποχή η ιδιοκτησία της εταιρείας, δεν θέλησε να μπει σε μια συναλλαγή, σε μια διαπλοκή και καθόρισε τους όρους με βάση τους νόμους, το Σύνταγμα, με βάση την ισονομία και με βάση αυτό το οποίο πρέπει να γίνει για το δημόσιο συμφέρον. Δεν χαρίσαμε χρέη, δεν δημιουργήσαμε σχέσεις διαπλοκής και βεβαίως αυτό οδήγησε σε μια αλλαγή της ιδιοκτησίας, πρόσφατα.

Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι η ανάδοχος αυτή εταιρεία, και τότε αλλά και τώρα, είναι μια από τις αρτιότερες τεχνικά, σε όλη την Ευρώπη. Είναι μια πάρα πολύ σημαντική εταιρεία στον κατασκευαστικό χώρο.

Ο επιβλέπων του έργου του Μετρό της Θεσσαλονίκης από την ανάδοχο εταιρεία, καθ’ όλη τη διάρκεια της δικής μας Κυβέρνησης, συνεργάστηκε άψογα και οφείλω να πω ότι και χάρις σε αυτούς, σε αυτή τη συνεργασία δηλαδή, καταφέραμε να τρέξουμε το έργο μέσα σε δυόμιση – τρία χρόνια, με ταχύτατους ρυθμούς τρεις φορές πιο γρήγορα από ό,τι έτρεξε μέσα σε μια δεκαετία, από το 2006 έως το 2016.

Έτσι στις αρχές του ’16 το έργο είχε προχωρήσει περίπου 30% μετά από δέκα χρόνια και μέσα σε δυόμιση χρόνια εμείς το φτάσαμε στο 75%. Έχει ολοκληρωθεί η σήραγγα καθ’ όλο το μήκος της προβλεπόμενης διαδρομής και ήταν μάλιστα να γίνουν και οι δοκιμαστικές διαδρομές κατά τη διάρκεια της Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, αυτός ήταν ο προγραμματισμός.

Από τη στιγμή που άλλαξε η ηγεσία και υπήρξε νέος εργολάβος στην ανάδοχο εταιρεία, ο νέος εργολάβος και η νέα ηγεσία -όπως το λέτε εσείς εδώ στη Θεσσαλονίκη- άρχισε «να πετάει αετό», άρχισε να κάνει καθυστερήσεις, να πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Γιατί άραγε;

Και ο Πρωθυπουργός ως μη όφειλε, ήρθε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης προκαταλαμβάνοντας θεσμικές αποφάσεις που πρέπει να παίρνουν αρμόδιες Υπηρεσίες και Οργανισμοί. Προκατέλαβε την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και το σημαντικότερο ατόπημα είναι ότι παραδεχόμενος ο ίδιος ότι υπάρχουν καθυστερήσεις – που δεν υπάρχουν όμως – δίνει το πάτημα στο νέο εργολάβο να διεκδικήσει αποζημιώσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Και επειδή εγώ δεν θέλω να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου θα σας πω επίσης ότι αυτός ο νέος εργολάβος διεκδίκησε λίγες μέρες μετά την προκήρυξη των εθνικών εκλογών και ενώ γνώριζε την κάθετα αντίθετη γνώμη της τότε Κυβέρνησης, της δικής μου Κυβέρνησης, την αύξηση των τιμών των διοδίων στην Αττική Οδό, για να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο μέσα στην προεκλογική περίοδο -υποθέτω ότι αυτό μπορεί να ήταν και σε συνεννόηση με την τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση, υποθέτω δεν είμαι σίγουρος- να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο και να βγει η επόμενη Κυβέρνηση αν εκλεγόταν -αυτά ήταν τα προγνωστικά, τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν, δυστυχώς για μας- και να πει «είναι τετελεσμένο και φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Δεν του το επιτρέψαμε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου πριν τις εκλογές.

Τα όποια κέρδη λοιπόν δεν κατάφερε να προσκομίσει από την αύξηση της τιμής των διοδίων ενδεχομένως να διεκδικήσει από τις αποζημιώσεις της καθυστέρησης στο Μετρό, η οποία καθυστέρηση οφείλεται σε αυτή την από το πουθενά έμπνευση του Πρωθυπουργού να ξανανοίξει ζήτημα με το Σταθμό ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ το οποίο είχε λυθεί. Είχε λυθεί με απόλυτα επιστημονικό τρόπο, είναι κατατεθειμένη μελέτη, είπε ότι δεν υπάρχει μελέτη, διαψεύστηκε, η μελέτη υπάρχει και βεβαίως θα ξεκινούσε η λειτουργία του Μετρό στα τέλη του 2020 και ο σταθμός αυτός θα κατασκευάζονταν λίγο αργότερα.

Κλείνω λέγοντας όμως το εξής, το σημαντικότερο είναι και αφορά τους πολίτες της Θεσσαλονίκης: Το ψευτοδίλημμα ή αρχαία ή Μετρό εμείς καταφέραμε να το μετατρέψουμε στο «και αρχαία και Μετρό» και σήμερα, προς όφελος πιθανών κερδών του συγκεκριμένου εργολάβου, στην πλάτη όμως των πολιτών της Θεσσαλονίκης, ξαναγυρνάμε όχι στο «ή αρχαία ή Μετρό», αλλά στο «ούτε αρχαία ούτε Μετρό». Διότι η έναρξη θα γίνει το ’23 και αν θα γίνει το ’23.

Αυτή η εξέλιξη είναι μια εξέλιξη που κατά την άποψή μου είναι εξαιρετικά δυσμενής για τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Άρα λοιπόν είναι μια εξέλιξη που πρέπει να ανατραπεί και εμείς θα συνδράμουμε στις προσπάθειες των πολιτών, των κινήσεων πολιτών, αλλά και με την τεκμηριωμένη θέση και στάση μας μέσα και έξω από τη Βουλή, ώστε αυτή η απόφαση να ανατραπεί.

Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με ενδιαφέρον τα όσα είπατε χθες για την περιβαλλοντική πολιτική και την έμφαση στην πράσινη ατζέντα που πρέπει να δοθεί το επόμενο διάστημα δεδομένης της κλιματικής αλλαγής. Θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας ρωτήσω τι διαφορετικό εννοείτε εσείς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν μιλάτε για έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο εύκολη είναι η πράσινη ατζέντα να είναι στον πυρήνα της πολιτικής όταν έχουμε προδιαγεγραμμένες εξορύξεις φυσικών πόρων. Πώς μπορεί να υπάρξει πράσινη πολιτική με πετρελαιοπηγές στις θάλασσές μας;

Και εάν επειδή υπάρχει και γεωπολιτική διάσταση, αν αυτό το πεδίο μπορεί να αποτελέσει το χώρο για συνάντηση όλων των προοδευτικών δυνάμεων το επόμενο διάστημα στην περίπτωση που θα μπορούσε να δοθεί μέσα σε άλλη βάση αυτό το θέμα. Πάνω σε άλλη βάση;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Τσιγουρή, είναι ένα καίριο ερώτημα αυτό που κάνατε. Πράγματι σε επίπεδο διακηρυκτικό, ρητορικό, ο καθένας μπορεί να λέει ότι είναι φιλοπεριβαλλοντιστής, οικολόγος, πράσινος και ενδεχομένως μπορεί και σε διάφορες δευτερεύουσες πτυχές της προσωπικής του ζωής να παριστάνει τον οικολόγο. Μπορεί να πίνει καφέ χωρίς καλαμάκι πλαστικό για παράδειγμα, αλλά την ίδια στιγμή να είναι υπέρ της ασύδοτης δράσης συμφερόντων εις βάρος του περιβάλλοντος.

Και θέλω να πω επίσης ότι εδώ, για να μην μιλάμε έτσι γενικά, υπάρχει και μια προϊστορία σε αυτό τον τόπο. Για παράδειγμα, φαντάζομαι θα έχω άλλο ερώτημα για τη ΔΕΗ, αλλά να το αναφέρω. Η ΔΕΗ έπρεπε να είχε προσανατολιστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν προσανατολίστηκε, δυστυχώς, προς τα εκεί με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων, όχι της δικής μας. Η δική μας έκανε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για τον αναπροσανατολισμό της ΔΕΗ στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ακούσατε όμως χθες και από εμένα, από αυτό εδώ το βήμα, στα τέσσερα σημεία αυτοκριτικής για τα πεπραγμένα της δικής μας διακυβέρνησης, να εντάσσω – όχι τυχαία – και το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος. Και είπα ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν σε ένα πιο πράσινο προσανατολισμό.

Δεν αναφερόμουνα κυρίως στις ανανεώσιμες πηγές και εκεί πιο γρήγορα θα μπορούσαμε να είχαμε κινήσει κάποια πράγματα. Θέλω να πω όμως ότι θα πρέπει να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση. Θα ανοίξει στο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του μετασχηματισμού του, της ανασυγκρότησής του, της εκπόνησης του προγράμματος, της προοδευτικής διακυβέρνησης της εποχής μας, μια μεγάλη συζήτηση για το τι σημαίνει πράσινη πολιτική και τι σχέση αυτό μπορεί να έχει με τους φυσικούς πόρους και με την αξιοποίησή τους.

Άρα λοιπόν σε ό,τι αφορά το ζήτημα των εξορύξεων, εγώ θέλω να σας πω ότι εδώ ιδίως σε ότι αφορά τους υδρογονάνθρακες νοτίως και νοτιοδυτικά της Κρήτης, ένα θέμα είναι η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας που δίνει μια γεωπολιτική δυναμική. Άρα το ότι έπρεπε να γίνουν έρευνες και έπρεπε να υπογραφούν συμβόλαια για να γίνουν έρευνες για να γνωρίζουμε ποια είναι τα κοιτάσματα, ποιος είναι ο φυσικός πλούτος, ποια είναι τα αποθέματα και να μην μπορεί κανείς να μας τα διεκδικήσει, διότι είναι εθνικός μας πλούτος.

Και ένα άλλο θέμα είναι εάν θα προσανατολιστούμε από εδώ και στο εξής στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου, ή και των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Είναι ένα ανοιχτό ζήτημα προς συζήτηση. Το μόνο που θέλω να σας πω εγώ σήμερα για να μην προκαταλάβω τις διεργασίες αυτές που θα ακολουθήσουν εντός του πολιτικού μας χώρου, είναι ότι η συζήτηση που διεξάγεται σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν μπορεί να είναι μια συζήτηση που δεν θα μας απασχολήσει, διότι το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής είναι επείγον. Το βλέπουμε καθημερινά.

Το βλέπουμε με επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας με τις θεομηνίες, τις πλημμύρες στην Αττική, στη Χαλκιδική και πρέπει να μας αφορά. Όπως επίσης και η πιθανότητα μόλυνσης της θαλάσσιας περιοχής, μιας κλειστής θαλάσσιας περιοχής, όπως είναι η Μεσόγειος, πρέπει επίσης να μας αφορά. Το φυσικό αέριο όπως ξέρετε είναι ένας μεταβατικός φυσικός πόρος. Το πετρέλαιο ανήκει στο χθες. Δεν ανήκει στο αύριο.

Άρα λοιπόν πρέπει όλα αυτά να μας απασχολήσουν πάρα μα πάρα πολύ σοβαρά.

ΕΦΗ ΜΠΑΡΜΠΑΤΣΗ («ΑLPHA»): Κύριε Πρόεδρε όλα στο φως είναι η θέση σας για την υπόθεση NOVARTIS. Η δικογραφία επιστρέφει αύριο στη Βουλή με συγκεκριμένες αναφορές στο πρόσωπό σας, όπως και σε αυτό του κ. Παπαγγελόπουλου. Θα υπερψηφίσετε τυχόν αίτημα της Ν.Δ. για τη σύσταση εξεταστικής ή προκαταρκτικής επιτροπής στη Βουλή;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Μπαρμπάτση, φωνάζει ο κλέφτης, αλλά δεν θα φοβηθεί ο νοικοκύρης. Να είστε σίγουρη. Η υπόθεση της NOVARTIS, να θυμηθούμε κατ’ αρχάς ότι είναι μια υπόθεση που αποτελεί ένα διεθνές ευρωπαϊκό σκάνδαλο με συγκεκριμένες προεκτάσεις στην ελληνική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.

Να θυμηθούμε για να μην ξεχνάμε ότι το σκάνδαλο αυτό αφορά στην ευνοϊκή τιμολόγηση φαρμάκων της NOVARTIS, σε μια περίοδο όπου με την παρουσία της τρόικα εδώ υπήρχε μια δραστική μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Η Ελλάδα ήταν χώρα αναφοράς για την τιμή των φαρμάκων σε μια σειρά από σημαντικές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Να θυμηθούμε επίσης για να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ένα εισαγγελικό πόρισμα το οποίο δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να μιλάει για σκευωρία. Να θυμηθούμε επίσης για να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές σε έγγραφα του FBI για προνομιακές σχέσεις της διοίκησης αυτής της εταιρείας με κυβερνητικά στελέχη εκείνη την εποχή, για να παίρνουν προνομιακές τιμές.

Να θυμηθούμε επίσης ότι σε εσωτερικά έγγραφα της NOVARTIS, ο επικεφαλής της ο κ. Φρουζής και άλλα στελέχη εκόμπαζαν εκείνη την περίοδο, διότι κατάφερναν να έχουν αυτή την προνομιακή μεταχείριση για προνομιακές τιμές συγκεκριμένων φαρμάκων.

Να θυμηθούμε επίσης ότι στα ίδια εσωτερικά έγγραφα γίνεται αναφορικά σε εσωτερική πληροφόρηση λίγο πριν το PSI και το κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, το οποίο εγνώριζε ο κ. Φρουζής, έτσι έλεγε, χάρη σε αυτή την προνομιακή σχέση που είχε με κυβερνητικά στελέχη τότε και κατάφερε να πουλήσει πριν το κούρεμα, ώστε να έχει ένα κόστος μόλις 2%, ενώ άλλες φαρμακευτικές εταιρείες που είχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έχασαν πάνω από 20%. Να τα θυμηθούμε όλα αυτά. Να τα θυμηθούμε όλα αυτά.

Συνεπώς σε ότι αφορά το ερώτημά σας εγώ για άλλη μια φορά προκαλώ τον κ. Μητσοτάκη να κάνει Εξεταστική Επιτροπή, Προανακριτική Επιτροπή, Ειδικά Δικαστήρια. Ό,τι του ταιριάζει. Για να μάθει ο ελληνικός λαός ξανά, να θυμηθεί ποιο είναι το σκάνδαλο και ποια η σκευωρία.

Από εκεί και πέρα η πρωτοβουλία των κινήσεων νομίζω ότι ανήκει σε αυτόν.

Β. ΚΕΧΑΓΙΑ («ΕΘΝΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε, αμφισβητείτε το αφήγημα της κυβέρνησης σε ανάπτυξη για όλους. Μάλιστα χθες το βράδυ στην ομιλία σας, σας άκουσα να λέτε ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. αντιμετωπίζει, ή αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζονται κέρδη για λίγους, ή να γίνονται χορηγίες, ή δωράκια στους χορηγούς της.

Ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορείτε να γίνετε πιο σαφής, τι εννοείτε. Γιατί επικρίνετε με σφοδρότητα το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα; Και εν τέλει θα ήθελα να καταλάβω εάν διαφωνείτε με το μοντέλο ανάπτυξης της Ν.Δ. ή εάν θεωρείτε ότι αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη. Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Κεχαγιά και τα δυο. Και διαφωνούμε κάθετα με αυτό το μοντέλο και θεωρούμε ότι δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη, διότι ήδη έχουμε την πικρή εμπειρία ότι αυτό το μοντέλο είναι που μας οδήγησε στην κρίση. Το μοντέλο αυτής της παρασιτικής κερδοφορίας συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και ομίλων και το μοντέλο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και εγώ χτες μίλησε με παραδείγματα, δε μίλησα γενικά κι αόριστα. Εσείς μείνατε στο παράδειγμα του μετρό της Θεσσαλονίκης, αλλά εδώ υπάρχουν πιο τρανταχτά παραδείγματα, τα οποία τ’ ανέφερα χτες.

Το νομοσχέδιο που βγαίνει σε διαβούλευση, ο λεγόμενος «αναπτυξιακός νόμος», πέρα από το ότι περνά μια σειρά από αντεργατικές ρυθμίσεις, που αναδεικνύει την αντίληψη για το μοντέλο ανάπτυξης που έχει αυτή η νέα κυβέρνηση που θέλει τους εργαζομένους στο περιθώριο, έχει μια σειρά από φωτογραφικές διατάξεις για επιδοτήσεις συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας, οι οποίοι δεν είναι παραγωγικοί κλάδοι της οικονομίας, δεν προσθέτουν προστιθέμενη αξία στην παραγωγική δραστηριότητα.

Αντί να επιδοτούμε, όπως εμείς κάναμε, παραγωγικούς κλάδους όπως για παράδειγμα ο κλάδος των νέων τεχνολογιών που παράγουν προστιθέμενη αξία, θα δίνουμε χρήματα σε φίλους και κολλητούς, θα επιδοτούμε τις ταχυμεταφορές, θα επιδοτούμε τα delivery, θα επιδοτούμε την εξορυκτική δραστηριότητα.

Αυτό κατ’ εμέ είναι ένα μείζον ζήτημα. Βεβαίως να μην ξεχάσουμε ότι θα επιδοτήσουμε και το μοναδικό πρακτορείο, το μονοπώλιο στη διακίνηση του έντυπου Τύπου. Εδώ όλοι καταλαβαινόμαστε, διότι όλοι γνωρίζουμε ονόματα και διευθύνσεις και όλοι έχουμε την ευχέρεια να καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο γίνονται αυτές οι φωτογραφικές ευνοϊκές διατάξεις που δεν έχουν καθόλου αναπτυξιακό προσανατολισμό και καθόλου αναπτυξιακό χαρακτήρα.

Τα ζήσαμε όλα αυτά την εποχή των κουμπάρων, των κολλητών, που βεβαίως μας οδήγησαν στην κρίση και στη χρεοκοπία το 2009.

Το δεύτερο που βλέπουμε, είναι ότι υπάρχει μια έντονη απαξίωση σε ό,τι αφορά τους νόμους, τη θεσμική προστασία δηλαδή του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν είναι δυνατό να δίδεται η αρμοδιότητα, η εξουσία στον Υπουργό Ανάπτυξης να βγάζει μόνος του αποφάσεις για περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις. Εδώ υπάρχει ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο και δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο Υπουργό που από τις τηλεπωλήσεις θα οδηγηθεί στο να δίνει περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις.

Θεσμικά το θέτω, δε μπορεί ο αρμόδιος Υπουργός, υπάρχει ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο. Άρα λοιπόν, ναι στην ανάπτυξη, αλλά με συγκεκριμένο προσανατολισμό, με δικαιοσύνη, με διαφάνεια, με λογοδοσία, αλλά και με σεβασμό στους θεσμούς που προστατεύουν το περιβάλλον αλλά και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Τρίτο παράδειγμα: Δε μπορεί να θεωρούνται όλες οι Συμβάσεις Δημοσίου, Ιδιωτικού, στρατηγικού χαρακτήρα επενδύσεις. Δεν είναι όλες, για να έχουν το ευνοϊκό θεσμικό πλαίσιο. Δε μπορεί ν’ αυξάνεται κατά το δοκούν ο συντελεστής δόμησης. Έχουμε ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, το οποίο είναι η προστιθέμενή μας αξία. Αν αυτό το καταστρέψουμε στο όνομα δήθεν μιας ανάπτυξης που δεν πρόκειται να έρθει μ’ αυτό τον τρόπο, θα κάνουμε ένα τεράστιο λάθος.

Ναι λοιπόν στη διευκόλυνση των επενδυτικών σχεδίων, ναι στην πάταξη της γραφειοκρατίας, ναι στις μεταρρυθμίσεις τις διαρθρωτικές για να γίνει πιο γρήγορη η απόδοση της δικαιοσύνης. Εμείς τα κάναμε αυτά, με σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Εμείς αλλάξαμε το πλαίσιο για τη συντόμευση της δημιουργίας μιας επιχείρησης, σε 13’ μπορεί να δημιουργηθεί μια επιχείρηση. Το πλαίσιο για την αδειοδότηση. Εμείς προχωρήσαμε μ’ έναν πολύ συγκεκριμένο αναπτυξιακό νόμο σε κίνητρα φορολογικά, αλλά και σε επιδοτήσεις, σε παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας. Όχι όμως αυτή την ασυδοσία. Η ασυδοσία δε θα οδηγήσει στην ανάπτυξη.

Η ασυδοσία θα οδηγήσει σε κέρδη για λίγους και σε μείωση, σε υποβάθμιση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας.

Γ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ (STAR Κεντρικής Ελλάδας»): Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Μητσοτάκης από την ημέρα που εξελέγη Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και για πάνω από 3 χρόνια, ζητούσε πρόωρες εκλογές. Εσείς επιμένατε στην ολοκλήρωση της τετραετίας και σχεδόν το καταφέρατε, με απόκλιση δυο μηνών κι ενώ μεσολάβησε το αποτέλεσμα το αρνητικό για το ΣΥΡΙΖΑ, στις ευρωεκλογές.

Τώρα ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τι τακτική θ’ ακολουθήσετε, θα επιμείνετε στην ολοκλήρωση της τετραετίας της κυβέρνησης; Ή όπως είπατε στην αρχή επειδή δεν παίρνει λευκή επιταγή, για 4 χρόνια, για ποιους σοβαρούς λόγους θα ζητούσατε πρόωρες εκλογές εσείς;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Σιμόπουλε, εμένα με λένε Τσίπρα, δε με λένε Μητσοτάκη κατ’ αρχάς. Δεύτερον, θέλω να σας διαβεβαιώσω από τη μικρή αλλά σημαντική εμπειρία μου στα πολιτικά πράγματα, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι καμία κυβέρνηση δεν προχωρά στις εκλογές επειδή το ζητά η αντιπολίτευση. Συνήθως το αντίθετο συμβαίνει.

Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε εκλογές όχι γιατί είχε την ελπίδα ότι εγώ θα προχωρήσω σ’ εκλογές επειδή αυτός το ζητάει, αλλά γιατί μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να δημιουργήσει ένα τοξικό πολιτικό κλίμα με τη βοήθεια βεβαίως και συγκροτημάτων των media που τον προέτρεπαν σ’ αυτή την κατεύθυνση, κυρίως όμως για ν’ αντιμετωπίσει εσωτερικά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία, για να συσπειρώσει το κόμμα του.

Εγώ δεν έχω τέτοια προβλήματα, δε μ’ ενδιαφέρει να διχάσω ή να δημιουργήσω ένα τοξικό κλίμα, έχω ευθύνη για την πορεία του τόπου, έχουμε ευθύνη για την πορεία του τόπου, θέλουμε να είμαστε εδώ για ν’ αποτρέψουμε το ξήλωμα των κατακτήσεων που με πολύ κόπο και με θυσίες καταφέραμε όλο το προηγούμενο διάστημα αλλά θα κάνουμε μια μαχητική όπως σας είπα και πριν αντιπολίτευση, από κει και πέρα η ίδια η ζωή και φυσικά η κυβέρνηση που έχει την πρωτοκαθεδρία των κινήσεων και ο Πρωθυπουργός, θα διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις για να δούμε αν οι εκλογές θα γίνουν νωρίτερα ή στο τέλος της τετραετίας.

Αυτό δε μπορεί να σας το απαντήσει κανείς τη μέρα τη σημερινή. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα το αποδείξει η ίδια η ζωή.

Μ. ΜΑΝΗ («euro2day»):Κύριε Πρόεδρε, ανακοινώσατε το Μάιο από το Ζάππειο τον ειδικό αυτό λογαριασμό των 5,5 δις, ώστε στην πράξη να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα κατά 1 μονάδα, από 3,5 στο 2,5. Η νέα κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει αυτό το λογαριασμό, ο κ. Μητσοτάκης απ’ αυτή την αίθουσα την προηγούμενη Κυριακή είπε ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου, ότι δεν το συζητήσατε με τους Θεσμούς και κατ’ επέκταση ότι είναι στη φαντασία σας.

Η ερώτηση λοιπόν είναι, αυτό τον ειδικό λογαριασμό τον είχατε συζητήσει με τους Θεσμούς, είχατε το πράσινο φως ή ήταν απλά πρόθεση να το συζητήσετε αν δεν είχαμε εκλογές; Και τί θα σήμαινε στη ζωή μας αυτή η μείωση του 1% στην πράξη; Δηλαδή πώς θα μεταφραζόταν σε ελαφρύνσεις εάν δεν είχαμε εκλογές ή αν δεν τις χάνατε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σας ευχαριστώ κα Μάνη γιατί μου δίνετε την ευκαιρία ν’ αναλύσω και να εξηγήσω ένα κρίσιμο θέμα.

Ένα κρίσιμο θέμα διότι ακούει ο κόσμος πλεονάσματα, αριθμούς και δεν καταλαβαίνει τί μπορεί να σημαίνει αυτό και στην πραγματικότητα. Σημαίνει ότι θα είχαμε τη δυνατότητα με 1% μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο, περίπου 2 δις κατ’ έτος μέχρι το 2022 και περισσότερες ελαφρύνσεις ή δαπάνες κοινωνικής στήριξης. Αυτό σημαίνει πρακτικά. άρα είναι κάτι πολύ σημαντικό.

Κοιτάξτε, μας κατηγορεί ο κ. Μητσοτάκης, μας κατηγορούσε μάλλον όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ότι εμείς φέραμε ψηλά πλεονάσματα, όταν η Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά, στην κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε ο κ. Μητσοτάκης, είχε υπογράψει 4,5%. Τί είναι τα πλεονάσματα; Είναι η συνεισφορά της χώρας σ’ ένα σχέδιο, μια συμφωνία που έχουμε για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Ένα δημόσιο χρέος που, ας μην το ξεχνάμε, παραμένει πάρα πολύ υψηλό. Ένα δημόσιο χρέος που έγινε υψηλό με τ’ αποτυχημένα προγράμματα διάσωσης στο 1ο και 2ο μνημόνιο, κυρίως στο 1ο. 180% χρέος έχει η χώρα. Άρα λοιπόν εμείς συμβάλλουμε κατ’ έτος με 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 κι από το 2022 και μετά θα πέσει αυτό σε μέσο όρο 2%, είναι το δικό μας μερτικό στην αποπληρωμή του χρέους να το πω έτσι λιανά, κατανοητά και η άλλη πλευρά, οι πιστωτές συμφώνησαν σ’ ένα σχέδιο μείωσης των επιτοκίων και επέκτασης του χρόνου αποπληρωμής.

Εάν λοιπόν ζητήσουμε να μειώσουμε τη δική μας συμβολή, επειδή γνωρίζω πάρα πολύ καλά το πώς σκέφτονται και το γνωρίζει ο ελληνικός λαός, ιδίως οι βόρειοι εταίροι μας, αυτή είναι μια πραγματικότητα. Προφανώς δεν θα είναι κάτι το οποίο εύκολα θα μπορέσει να τεθεί σε μια συζήτηση ώστε να δοθεί μια θετική εξέλιξη, μια θετική απάντηση.

Γι’ αυτό και τι αποφασίσαμε εμείς; Έχοντας στο χέρι το πολύ θετικό αποτέλεσμα, χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού, χάρις όμως και στη δική μας οικονομική διαχείριση, τα 37 δισεκατομμύρια ευρώ, στα δημόσια Ταμεία, που όταν τα παραλάβαμε ήταν άδεια, μηδέν, μείον. Ξύναμε τον πάτο του βαρελιού!

Έχοντας αυτό το πολύ θετικό αποτέλεσμα, για να είμαι ειλικρινής τα μισά βγήκαν από τις θυσίες μας τα άλλα μισά ήταν η δανειοδότηση των εταίρων, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το ταμειακό απόθεμα, που είναι και το διαβατήριό μας στις αγορές. Γιατί έπεσαν ξαφνικά τα ομόλογα; Διότι για μια δεκαετία, έχοντας εξασφαλίσει αυτό το ποσό στα δημόσια Ταμεία, υπάρχει η ασφάλεια, η εξασφάλιση στους πιστωτές να δανείζουν τη χώρα, διότι ξέρουν ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους.

Φτιάξαμε λοιπόν αυτό το δεκαετή διάδρομο, αλλά είπαμε: 5,5 δισεκατομμύρια από τα 37 που έφτασαν και μπορεί να είναι κοντά στα 40 σήμερα που μιλάμε, να πάνε σε έναν ειδικό λογαριασμό ώστε για τα επόμενα τρία χρόνια το 3,5 να γίνει 2,5. Να εξασφαλιστεί δηλαδή -ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στο πρωτογενές πλεόνασμα- ότι οι εταίροι μας θα παίρνουν το αντίστοιχο ποσό που αντιστοιχεί στο 3,5% του ΑΕΠ κάθε έτος μέχρι το 2022.

Άρα προσφέραμε μια λύση, μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων κατά 1% χωρίς να παραβιάζουμε τη συμφωνία στο οικονομικό της σκέλος. Αυτή η λύση δεν είχε κανένα λόγο να τεθεί καν σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας. Αν με ρωτάτε αν τους ενημερώσαμε, προφανώς και τους ενημερώσαμε και πολύ διεξοδικά μάλιστα και την Commission, αλλά και κράτη – μέλη που παίζουν κομβικό ρόλο. Και προφανώς αν είχαν σφοδρή αντίρρηση, θα το μαθαίνατε, θα έβγαιναν με δηλώσεις.

Αυτή η λύση ήταν η ενδεδειγμένη λύση, ώστε από το 2020 από τον τωρινό προϋπολογισμό να έχουμε ένα δημοσιονομικό χώρο που θα μας οδηγούσε σε περαιτέρω ελαφρύνσεις και μειώσεις από αυτές που ήδη είχαμε εξαγγείλει και θα προχωρούσαμε άμεσα. Άλλωστε τις ανακοινώσαμε, τις περιγράψαμε προεκλογικά: μείωσης προκαταβολής φόρου από το 100 στο 50%, κατάργηση εισφοράς αλληλεγγύης, μια σειρά από ελαφρύνσεις.

Όταν ανέλαβε όμως ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να απορρίψει αυτό το σχέδιο και να παραπέμψει σε μελλοντικές καλένδες, μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση για τη μείωση του στόχου κατά 1% λέγοντας μάλιστα ότι αυτό θα το πετύχει δίνοντας στους πιστωτές σκληρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μνημονιακού χαρακτήρα.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και θα έχουμε χρόνο να κάνουμε και κριτική, να δούμε αν θα υπάρξει ποτέ αυτή η διαπραγμάτευση, αν θα υπάρξει ποτέ αυτή η εξέλιξη. Ένα είναι το βέβαιο όμως: ότι ενώ το 2020 θα πηγαίναμε σε μια λύση που θα είχε πλεονάσματα 2,5% άρα θα είχε 2 δισεκατομμύρια περαιτέρω φοροελαφρύνσεις για τον ελληνικό λαό, με απόλυτη ευθύνη της νέας Κυβέρνησης πηγαίνουμε πάλι στο 3,5% το 2020. Πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση στον προϋπολογισμό που θα καταθέσει η νέα Κυβέρνηση τον Οκτώβρη, αλλά και στο Μεσοπρόθεσμο, όπου θα παρατηρήσουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τι θα αναγράφει σε ό,τι αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2021 και ’22.

Α. ΡΑΒΑΝΟΣ («Τα ΝΕΑ»): Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε και καλό σας μεσημέρι. Είπατε πριν λίγο ναι στην ανάπτυξη, ναι στη διευκόλυνση αναπτυξιακών δραστηριοτήτων. Ακούγοντάς σας όμως χτες στην ομιλία σας εδώ, σε αυτό το χώρο, σηκώσατε πολύ ψηλά τους τόνους για την επένδυση του Ελληνικού, σε σημείο που κάποιος θα μπορούσε να συμπεράνει πως δεν θέλετε να γίνει η συγκεκριμένη επένδυση. Μια επένδυση, η οποία είναι πολυσυζητημένη και έχουμε δει όλοι τι έχει γίνει τα προηγούμενα χρόνια και βεβαίως και το τελευταίο διάστημα.

Πολλοί λένε ότι πρόκειται για μια εμβληματική επένδυση που έχει αντίκτυπο και στο εξωτερικό, σε διεθνείς οίκους, σε ανθρώπους οι οποίοι επενδύουν στη χώρα και θέλουν να επενδύσουν και θέλουν να έρθουν και νέες επενδύσεις και βεβαίως υπάρχει κι ένας αντίκτυπος στη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Το συνυπολογίζετε αυτό στη στρατηγική σας; Μήπως στέλνετε ένα λάθος μήνυμα στον επενδυτικό χώρο, στην επενδυτική κοινότητα με δεδομένο ότι έχετε κυβερνήσει και τεσσεράμισι χρόνια και άρα έχετε πλήρη γνώση το πώς κινείται η διεθνής επενδυτική κοινότητα; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Ραβανέ, έχετε δίκιο ότι εμείς κυβερνήσαμε τεσσεράμισι χρόνια και είμαστε αυτοί οι οποίοι καταφέραμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη μακρά περίοδο αποεπένδυσης που ζούσε η ελληνική οικονομία και φτάσαμε σε ρεκόρ επενδύσεων το 2018. Και είμαστε αυτοί οι οποίοι παραλάβαμε σε ό,τι αφορά το Ελληνικό, απλά μια σύμβαση, μια σύμβαση υπογεγραμμένη.

Το Ελληνικό, σας θυμίζω, άδειασε από το παλιό αεροδρόμιο το 2001, όχι το 2015. Και από το 2001 έως το 2014 έρχονταν και έφευγαν σχέδια επί χάρτου. Σας θυμίζω, τότε υπήρχε άλλο σχέδιο του κ. Σουφλιά, αργότερα ήρθε η πρόταση με τον Αθεμπίγιο, αργότερα ήρθαν κάτι Καταριανοί, εν πάση περιπτώσει έγινε ένας διαγωνισμός. Ο διαγωνισμός κατέληξε σε μια σύμβαση -της κάναμε κριτική- και εμείς αναλάβαμε και είπαμε ότι βεβαίως είναι μια πολύ σημαντική επένδυση, εμβληματική όπως είπατε, την οποία πρέπει να προχωρήσουμε όμως προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και διαπραγματευτήκαμε.

Διαπραγματευτήκαμε, αλλάξαμε τη σύμβαση, τη φέραμε προς κύρωση στη Βουλή, κάναμε μια πολύ προσεκτική προσπάθεια ώστε να έχουμε σύμμαχο το Συμβούλιο της Επικρατείας σε πιθανά προσκόμματα. Φέραμε το Προεδρικό Διάταγμα, προχωρήσαμε με πολύ σοβαρό τρόπο, διότι υπήρχε μονάχα η σύμβαση αλλά δεν υπήρχε ούτε Κτηματολόγιο, ούτε καθορισμός του αιγιαλού, ούτε των αρχαιολογικών χώρων. Τίποτε δεν υπήρχε!

Και εν πάση περιπτώσει για να μην τα πολυλογώ, φέραμε μια υπόθεση που ήταν σχεδόν στο μηδέν, κοντά στο 90% της ολοκλήρωσης. Τι έμενε; Κάποιες Υπουργικές Αποφάσεις και ο διαγωνισμός, και φυσικά η επένδυση έμενε. Να αποδείξει ο επενδυτής ότι έχει τα χρήματα για να επενδύσει, είναι κι αυτό μια μικρή προϋπόθεση.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία δουλέψαμε στενά με τον επενδυτή. Αλλά σε όλη αυτή τη διαδικασία δουλέψαμε υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον, όχι τα δικά του συμφέροντα, διότι ήταν αντικρουόμενα πολλές φορές αυτά. Δεν βάλαμε εμείς αρμόδιο Υπουργό στέλεχος της επιχείρησής του να διαπραγματεύεται την υπόθεση της επένδυσης, αλλά πολλές φορές υπήρχαν διαφωνίες οι οποίες επιλύθηκαν, θέλω να πιστεύω καλή τη πίστη και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε λίγο πριν το διαγωνισμό ο οποίος θα γίνει μάλιστα τον Οκτώβρη που μας έρχεται. Για το καζίνο.

Άρα μακριά από εμάς αυτή η αντίληψη. Εμείς θέλουμε επενδύσεις, θέλουμε επενδυτές αλλά δεν πρέπει να δίνουμε και την αίσθηση ότι το ελληνικό δημόσιο, η ελληνική πολιτεία δεν έχει κανόνες και δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου. Αυτή είναι μια στρεβλή εικόνα. Και πιστέψτε με, με αυτή την εικόνα δεν πρόκειται να προσελκύσουμε σοβαρούς επενδυτές. Επενδυτές, οι οποίοι θα θέλουν φυσικά να κερδίσουν, αλίμονο, επενδυτές είναι. Αλλά θα έχουν μια longterm μια μακροχρόνια παρουσία στα ελληνικά πράγματα.

Αλλά θα φέρουμε αετονύχηδες ενδεχομένως, hedgefunds που θα θέλουν να κάνουν μια αρπαχτή. Δεν είναι η Ελλάδα μια χώρα που της αξίζει η λογική της αρπαχτής στις επενδύσεις. Θέλουμε στρατηγικούς επενδυτές, με βάθος και οικονομικό αλλά και στρατηγικό, ώστε οι επενδύσεις εδώ να παράξουν προστιθέμενη αξία.

Άρα θα διαφωνήσω μαζί σας ότι όποιος θέλει να υπερασπιστεί το θεσμικό πλαίσιο και τα συμφέροντα του δημοσίου βγάζει ένα αντιεπενδυτικό προφίλ. Εμείς αποδείξαμε ότι καταφέραμε και να έχουμε ρεκόρ στις επενδύσεις και να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ («news247»):Κύριε Πρόεδρε το τελευταίο διάστημα δυο λέξεις ήταν σαν μαγικές: «διάλογος» και «συναίνεση». Το λέω αυτό γιατί κυοφορούνται τώρα με τη συνταγματική αναθεώρηση παρεμβάσεις στο πολιτικό σύστημα.

Ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι η θέση σας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με 151 ψήφους και αν επιμένετε στην πρότασή σας για τον Προκόπη Παυλόπουλο ως υποψηφιότητα. Θα στηρίξετε την απλή αναλογική ή θα μπείτε σε συζήτηση σαν αυτή που γίνεται μεταξύ ΚΙΝΑΛ -που συζητείται- και Κυβέρνησης για ένα σταδιακό bonus στον εκλογικό νόμο; Και διπλές εκλογές, συμφωνείτε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τέσσερις ερωτήσεις τώρα σε μία ερώτηση, οι συνάδελφοί σας θα διαμαρτυρηθούν! Θα προσπαθήσω να απαντήσω τουλάχιστον στα βασικά σκέλη του πολλαπλού ερωτήματός σας. Κύριε Σκουρή ακούστε, θα ξεκινήσω από το 151 γιατί θεωρώ ότι είναι κρίσιμο θέμα.

Στα τεσσεράμισι χρόνια που είχα την τιμή και την ευθύνη να είμαι Πρωθυπουργός, διαχειρίστηκα κρίσιμα θέματα για τον τόπο. Θέλω να πιστεύω ότι ο τελικός απολογισμός, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, είναι ότι στα θέματα εκείνα που άφηναν ένα αποτύπωμα που δεν αφορά τη συγκυρία το σήμερα, αλλά αφορά το αύριο, η διαχείριση της οικονομικής κρίσης εννοώ οι κρίσιμες στιγμές που πέρασε η χώρα, οι στιγμές χρεοκοπίας, το θέμα του μακεδονικού, της διαφοράς με τους γείτονές μας, η συνταγματική αναθεώρηση κρίσιμα θέματα, η επιλογή τις πρώτες μέρες μου ως Πρωθυπουργός του Προέδρου της Δημοκρατίας τότε, σε αυτά τα κρίσιμα θέματα πιστεύω ότι -η γενική ομολογία είναι αυτό- δεν τα διαχειρίστηκα με βάση το πρόσκαιρο πάντοτε κόστος, πολιτικό όφελος ή πολιτικό κόστος, και πήρα δύσκολες αποφάσεις.

Όταν πρωτοεξελέγην δυο μήνες μετά, είχα τη δυνατότητα -θυμάστε- καθώς το Σύνταγμα, πήγαμε σε εκλογές επειδή δεν βρέθηκε ο αριθμός 180 το Γενάρη του ’15. Άρα μπορούσα όχι με απλή πλειοψηφία με μικρότερη πλειοψηφία να εκλέξω Πρόεδρο και άρα μπορούσα να προτείνω ένα οποιοδήποτε στέλεχος -και είχε πολλά η Αριστερά- από τη δική μου Παράταξη. Δεν το έκανα αυτό.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον θεσμό, ο οποίος θεσμός πρέπει να συμπυκνώνει στο πρόσωπο που επιλέγεται την ενότητα του Έθνους, αλλά απέναντι και στην ανάγκη σε κρίσιμα ζητήματα να υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις και πρότεινα ένα πρόσωπο από τη συντηρητική Παράταξη. Δεν πιστεύω ότι έκανα λάθος.

Και στη συνταγματική αναθεώρηση είχα την ευκαιρία, καθώς τα προγνωστικά εκείνη την περίοδο που ανοίξαμε τη συνταγματική αναθεώρηση έλεγαν ότι το πιθανότερο είναι ότι στις εκλογές θα υπήρχε αλλαγή Κυβέρνησης, είχα την ευκαιρία να μην ανοίξω το άρθρο 32 αν δεν κάνω λάθος, να μην το ανοίξω καν. Και αν υπήρχε πολιτική αλλαγή, να έβγαινα και να έλεγα «οκτώ μήνες θα είστε Κυβέρνηση, διότι θα έχουμε εκλογές». Δεν την είχα αυτή την ευκαιρία; Δεν το έκανα.

Γιατί σε κρίσιμα θέματα που αφορούν το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και όχι το επόμενο εξάμηνο ή τον επόμενο χρόνο, αλλά δεκαετίες, δεν μπορείς να λειτουργείς τόσο ανεύθυνα. Και φέραμε μια πρόταση που απεμπλέκει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προοπτική διάλυσης της Βουλής που πιστεύω ότι είναι σωστό και συμφωνούσε σχεδόν η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος γι’ αυτό, αλλά η πρόταση αυτή είχε κι ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο που ήταν παρόμοιο με την πρόταση που έκανε η Νέα Δημοκρατία στην απόπειρα συνταγματικής αναθεώρησης το 2014 με πρόταση του Προκόπη Παυλόπουλου τότε επί Κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά σχεδόν ταυτόσημο και με τις προτάσεις που είχε καταθέσει ο πρώην Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Μεϊμαράκης.

Και είπαμε ότι το Σύνταγμα πρέπει να εκβιάζει τη συναίνεση, να απαιτεί και αν χρειαστεί και να εκβιάζει τη συναίνεση στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και αν αυτή δεν βρίσκεται, τότε να πηγαίνει ακόμη και στην άμεση εκλογή δηλαδή από τον ελληνικό λαό. Αλλά να μη διαλύεται η Βουλή.

Η Νέα Δημοκρατία αφού άλλαξε τέσσερις φορές θέσεις, στο τέλος κατέληξε σε μια πρόταση η οποία βεβαίως δεν υπερψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο όσον αφορά το περιεχόμενο και έρχεται σήμερα κι επαναφέρει στο τραπέζι του διαλόγου, την πρόταση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται με 151. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δε μπορεί να είναι κομματάρχης της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας η οποία προκύπτει ή τυγχάνει να προκύψει λίγο πριν την εκλογή του. Είναι μια αντιθεσμική και ανεύθυνη στάση και συμπεριφορά αυτή.

Επιπλέον, υπάρχει κι ένα θέμα κατά πόσο συνταγματικά είναι ορθό αυτό. Δε θέλω να επιμείνω σ’ αυτό βεβαίως, αλλά είναι ένα σοβαρό θέμα. Υπάρχουν έγκριτοι συνταγματολόγοι, υπάρχει νομολογία, η μεγάλη συζήτηση δηλαδή από το αν η πρώτη διαδικασία δεν ορίζει μόνο την κατεύθυνση αλλά και το περιεχόμενο.

Με δυο λόγια θα το πω, μ’ ένα παράδειγμα, εάν στην αναθεώρηση του ’85 που ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε 180 στην πρώτη ψηφοφορία σε ό,τι αφορά τις αρμοδιότητες του Προέδρου με περιεχόμενο πρότασης να μειωθούν οι αρμοδιότητες, αν έχανε τις εκλογές και έβγαινε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τότε, μπορούσε να κάνει το ακριβώς αντίθετο, ν’ αυξήσει τις αρμοδιότητες του Προέδρου.

Ακόμα και ο κ. Βενιζέλος τότε, έλεγε ότι το έθετε αυτό ως παράδειγμα για να υπερασπιστεί την άποψη ότι δε μπορεί ν’ αλλάξει το περιεχόμενο. Αλλά βέβαια ο κ. Βενιζέλος μπορεί να γνωμοδοτήσει με την ίδια επάρκεια για όλες τις απόψεις.

Το θέμα λοιπόν είναι ότι εδώ βρισκόμαστε σ’ ένα θεσμικό ατόπημα. Και καλώ τον Πρωθυπουργό να μην προχωρήσει σ’ αυτό το θεσμικό ατόπημα. Δηλαδή να επιμείνει στην πρόταση ν’ αλλάξει το περιεχόμενο του άρθρου 32 ώστε να δίνεται η δυνατότητα εκλογής του Προέδρου με την απλή πλειοψηφία των 151.

Στο δεύτερο ερώτημά σας νομίζω ήδη έχω απαντήσει, θεωρώ ότι από την επιλογή αυτή, τη γενναία αυτή επιλογή, να διαλέξω ένα πρόσωπο από τη συντηρητική παράταξη, αισθάνομαι ότι έχω δικαιωθεί, δε σημαίνει ότι συμφωνούσαμε πάντα σε όλα, αλλά κατά γενική ομολογία είναι ένας καλός Πρόεδρος ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, βεβαίως η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στην πλειοψηφία, πάντοτε, αλλά νομίζω ότι είναι ένας καλός Πρόεδρος και μ’ αυτή την έννοια δε βλέπω το λόγο γιατί να μην ανανεωθεί η θητεία του.

Και σε ό,τι αφορά τον εκλογικό νόμο, νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάγιες και γνωστές θέσεις, τις οποίες όχι απλά εξέφρασε, αλλά νομοθέτησε με διευρυμένη πλειοψηφία στην προηγούμενη Βουλή.

κ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, χθες εδώ από το βήμα, από το Βελλίδειο, κάνατε την αυτοκριτική σας αναφερόμενος στο πακέτο των ελαφρύνσεων το οποίο χαρακτηρίστηκε προεκλογικό, για το επικοινωνιακό πρόβλημα που είχατε. Θεωρείτε πως αυτά τελικά έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο για την ήττα από το γεγονός ότι αναγκαστήκατε κι εφαρμόσατε κι εσείς ένα μνημόνιο από τη Συμφωνία των Πρεσπών, που ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού διαφωνούσε, αλλά και από κάποιες συμπεριφορές στελεχών σας;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Τσακίρη, νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να βάλει πολλά θέματα στη ζυγαριά και να πει ότι το πιο σημαντικό είναι το ένα, είναι το άλλο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καθένας μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές απόψεις.

Όμως μου δίνετε την ευκαιρία να πω κάτι: Η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι μια συμφωνία η οποία μένει και θα μείνει στην ιστορία. Είμαι προσωπικά πάρα πολύ περήφανος γι’ αυτήν, δυο φορές περήφανος, διότι δεν οπισθοχώρησα μπροστά στο προφανές πολιτικό κόστος που θα είχα, αφ’ ότου βεβαίως είδα και την απόλυτα υποκριτική στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε.

Είμαι δυο φορές περήφανος γι’ αυτό. Μια φορά είμαι περήφανος διότι λύσαμε έναν γόρδιο δεσμό στην εξωτερική πολιτική μας, που βάζουμε τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για την ειρήνη, την καλή γειτονιά, φέρνουμε κοντά μας έναν σύμμαχο που κακώς τον είχαμε απέναντι όλα τα προηγούμενα χρόνια, κερδίζουμε την ελληνικότητα της κληρονομιάς της πολιτιστικής της Μακεδονίας.

Είδατε τί έγινε στα Σκόπια, κάτω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπάρχει πλέον η πινακίδα «Μέγας Αλέξανδρος ο Έλληνας». Θυμηθείτε τί γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία είναι μια δικαίωση η οποία θ’ αργήσει να έρθει, δεν την πήραμε όταν έπρεπε ίσως, αλλά εισπράξαμε ένα μεγάλο πολιτικό κόστος.

Ένα μεγάλο πολιτικό κόστος, το οποίο όσοι αν θέλετε προσπάθησαν, υποδαύλισαν τις αντιδράσεις, ανέχθηκαν τους ακραίους, υποκίνησαν τους ακραίους, θα το βρουν μπροστά τους στο μέλλον. Και το πολιτικό κόστος ξέρετε, προφανώς δε μετριέται με αριθμούς, αλλά είναι το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη που εμείς είχαμε κλείσει τον κύκλο των υποχρεώσεων απέναντι στο 3ο πρόγραμμα, Αύγουστος του ’18, και ήταν η περίοδος εκείνη που ξεκινούσε η νέα οικονομική πολιτική που ήταν στη δική μας αντίληψη, ενώ τρία χρόνια με δύσκολα μέτρα τα οποία δεν ήταν στη δική μας αντίληψη, δεν είχαμε καμία μεγάλη κοινωνική αντίδραση, είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα όπου δε μπορούσαν τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πάνε σ’ εκδηλώσεις, να πάνε στη Βόρεια Ελλάδα, είχαν βγει παγανιά όλοι οι δήθεν Μακεδονομάχοι και απειλούσαν προπηλακίζανε..

Αυτό επενέργησε πάρα πολύ αρνητικά όλη εκείνη την περίοδο. Άρα το πολιτικό κόστος δε μετριέται μονάχα στα ποσοστά μας στη βόρεια Ελλάδα, ήταν ένα σημαντικό πολιτικό κόστος το οποίο το αναλάβαμε. Αλλά είμαστε περήφανοι που το αναλάβαμε αυτό το πολιτικό κόστος. Γιατί κάναμε ένα βήμα μπροστά για την Ελλάδα, κάναμε ένα βήμα μπροστά για την ενίσχυση της αξιοπιστίας της στο διεθνές στερέωμα.

Αντιθέτως, πιστεύω ότι το καλό που κάναμε εμείς θα το βρούμε μπροστά μας, το κακό που έκαναν κάποιοι στη χώρα, επίσης θα το βρουν μπροστά τους.

Λ. ΓΕΩΡΓΑΚΗ («STAR»): Όσον αφορά τις φοροελαφρύνσεις κ. Πρόεδρε, είπατε προηγουμένως ότι με τον Ειδικό Λογαριασμό θα θέλατε να έχετε προχωρήσει κι εσείς σε κάποιες φοροελαφρύνσεις. Τώρα όμως ασκείτε δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση και μάλιστα χθες με την ομιλία σας, για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ σε περιουσίες άνω των 200.000 ευρώ.

Η μεσαία τάξη λοιπόν στην Ελλάδα που όλη αυτή την περίοδο της κρίσης έχει φορολογηθεί, έχει επιβαρυνθεί αρκετά, δεν πρέπει τώρα κάποια στιγμή να ελαφρυνθεί; Κι εξάλλου δεν ήταν κι ένας από τους λόγους, πιστεύετε ότι σας κόστισε πολιτικά, οφείλεται σ’ ένα κομμάτι και η εκλογική ήττα σ’ αυτό;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η μεσαία τάξη ξεκίνησε να βλέπει ελαφρύνσεις από το Σεπτέμβρη του 2018. Δεν θα προβαίναμε σε κάποιες ελαφρύνσεις, σε περισσότερες ελαφρύνσεις. Διότι από το 2018, πέρυσι τέτοια εποχή εδώ, σ’ αυτή την αίθουσα, όλα όσα εξήγγειλα, εφαρμόστηκαν. Όλα. Και όλα αφορούσαν τη μεσαία τάξη.

Και θυμάμαι τότε ότι το κλίμα της συνέντευξης Τύπου ήταν «Θα τα εφαρμόσετε; Τα έχετε ξαναπεί, θα τα εφαρμόσετε;». «Όλα». Και βεβαίως η προσπάθειά μας αυτή νομίζω ότι έδωσε μια σημαντική ανάσα σ’ αυτό που ονομάζουμε «μεσαία τάξη».

Υπήρξε και η μείωση της εισφοράς των ασφαλιστικών εισφορών από το 20% στο 13% που ήταν μια πάρα πολύ σημαντική ανάσα.

Υπήρξε η επιδότηση ενοικίου σε 300.000 νοικοκυριά που ήταν μια πάρα πολύ σημαντική ανάσα, αφορά τη μεσαία τάξη.

Υπήρξε η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση αργότερα, από το 24% στο 13%, η μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια, στον υπερεκπτωτικό συντελεστή, μια μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια η οποία τώρα παίρνεται πίσω, καταργείται ουσιαστικά από την αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, κατά 15% μεσοσταθμικά.

Υπήρξαν λοιπόν μια σειρά από παρεμβάσεις οι οποίες αφορούσαν τη μεσαία τάξη. Παρεμβάσεις οι οποίες έδιναν και δίνουν μια σημαντική προοπτική ανάσας. Όπως και η μείωση του ΕΝΦΙΑ. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ 30% μεσοσταθμικά αφορούσε τη μεσαία τάξη.

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ήρθε και ανακάλυψη 0,1% του προϋπολογισμού που εμείς είχαμε αφήσει ως μαξιλάρι για να διασφαλίσουμε το 3,5% και έτσι πρέπει να κάνουν οι σοβαρές κυβερνήσεις, πρέπει να βάζουν ένα μαξιλάρι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα πιάσουμε το στόχο. είχαμε προγραμματίσει 3,6% για το 2019.

Όταν νομοθετούσαμε και μας έλεγαν ότι αυτά είναι παροχές, είναι προεκλογικά δώρα και νομοθετούσαμε τη μείωση του ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ, τα νομοθετήσαμε όλα αυτά, όταν νομοθετήσαμε την 13η σύνταξη, σκέλος της είπαμε, ώστε προοπτικά να είναι στο 100%, στο 50% τη δώσαμε, ως επίδομα Πάσχα τη δώσαμε, μας έλεγαν ότι αυτά είναι παροχές, μας έλεγαν ότι είμαστε εκτός των δημοσιονομικών πλαισίων.

Ο κ. Στουρνάρας τότε και ο κ. Μητσοτάκης έλεγαν ότι εκτροχιάζουμε τον προϋπολογισμό. Όταν βέβαια άλλαξε η κυβέρνηση, άρχισαν να βγαίνουν τα μαθηματικά και ανακάλυψαν και 250 εκατομμύρια παραπάνω, ήταν το μαξιλάρι το οποίο είχαμε προβλέψει.

Αυτά τα 250 εκατομμύρια παραπάνω, δεν τα έδωσαν στη μεσαία τάξη, διότι εγώ ισχυρίζομαι ότι το να δώσεις μείωση του ΕΝΦΙΑ σε ακίνητα αξίας πάνω από 500.000 ευρώ, δεν είναι μεσαία τάξη. Εγώ δεν ξέρω, κάποτε πρέπει να την ορίσουμε αυτή τη μεσαία τάξη πάντως, για να δούμε ποιος είναι μεσαίος, ποιος είναι πλούσιος, ποιος είναι μικρομεσαίος, ποιος είναι φτωχός. Πρέπει να τα ορίσουμε αυτά.

Εγώ πάντως δε θεωρώ ότι σε πάνω από 500.000 ευρώ είναι μεσαία τάξη. Όπως επίσης δε θεωρώ ότι η σπουδή να μειωθεί απότομα από το 28% στο 24% ο φόρος των επιχειρήσεων, διευκολύνει τη μεσαία τάξη. Κι έδωσα ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα χτες. Είπα ότι το 90% των επιχειρήσεων στη χώρα έχουν δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, κέρδη έως 5.000 ευρώ, ενώ μόλις 468 επιχειρήσεις, τα έλεγε ο ΣΕΒ αυτά, πληρώνουν το 50% των φόρων σε ό,τι αφορά τον επιχειρηματικό κλάδο

Σ’ αυτές τις 468 λοιπόν επιχειρήσεις, δίνεται το 50% της φοροαπαλλαγής. Αυτό συμβαίνει. 468 επιχειρήσεις στη χώρα μας θα πάρουν δημοσιονομικό χώρο περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ, το μισό του συνόλου δηλαδή του δημοσιονομικού χώρου που αφορά τη μείωση των επιχειρήσεων, ενώ η πλειονότητα, θα πάρει πάρα πολύ λίγα.

Και έδωσα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα χτες. Είπα ότι το 90% των επιχειρήσεων που έχουν κέρδη ως 5.000 ευρώ θα πάρουν 200 ευρώ από τη μείωση του φόρου των επιχειρήσεων από το 28 στο 24, ενώ οι επιχειρήσεις που έχουν 1 εκατομμύριο θα πάρουν 40.000, οι επιχειρήσεις που έχουν 5 εκατομμύρια κέρδη, θα πάρουν 200.000.

Να λοιπόν ποιος είναι ο πυρήνας μιας άδικης αντιμετώπισης απέναντι στους φορολογούμενους. Άρα λοιπόν για ν’ απαντήσω στο ερώτημά σας, θα πω ότι βεβαίως και πρέπει να υπάρξουν φορολογικές ελαφρύνσεις σ’ αυτό που ονομάζουμε μεσαία τάξη, δυστυχώς δεν τις βλέπω, βλέπε έναν προσανατολισμό του όποιου δημοσιονομικού χώρου και των όποιων δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας τις οποίες εμείς καταφέραμε με τεράστιες θυσίες και τεράστιο κόστος σε όλο το προηγούμενο διάστημα, να κατευθύνονται στοχευμένα στους ισχυρούς.

Και βεβαίως εδώ θα είμαστε να δούμε και ποιος θα είναι ο προϋπολογισμός του 2020, για να δούμε αν αυτά τα οποία λέω επιβεβαιωθούν ή διαψευσθούν. Μακάρι να διαψευσθούν.

Ν. ΖΟΡΜΠΑ («CAPITAL»): Κύριε Πρόεδρε, ωστόσο, αυτά που αναφέρατε ως ψηφισμένες φοροελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη από τη δική σας κυβέρνηση, δεν εμπεδώθηκαν από τους πολίτες, όπως καταγράφηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου.

Από κει και πέρα, εάν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω θ’ ακολουθούσατε την ίδια φορολογική πολιτική; Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε; Και σε σχέση με την αυτοκριτική που κάνατε χθες, ότι θα έπρεπε ενδεχομένως να έρθουν νωρίτερα οι ελαφρύνσεις, αναφέρεστε σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που χειρίστηκαν τα χαρτοφυλάκια;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Ζορμπά, την ευθύνη της δημοσιονομικής πολιτικής και των επιλογών, την πρώτη ευθύνη την έχει ο Πρωθυπουργός. Άρα, η όποια αυτοκριτική που είναι δομικό στοιχείο της δικής μας αντίληψης για την πολιτική, αφορά πρωτίστως εμένα.

Όμως θα ήθελα να σταθώ στο πρώτο σκέλος της ερώτησής σας, όπου είπατε βεβαίως το εκλογικό αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι δεν εμπεδώθηκαν αυτά τα μέτρα. Κοιτάξτε, έχω την αίσθηση ότι ένα θέμα είναι να ασκείς κριτική στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Ένα άλλο θέμα είναι να δημιουργείς και προσδοκίες γι’ αυτό το οποίο εσύ θα φέρεις αν γίνεις κυβέρνηση και αναφέρομαι σε αυτόν που κάνει αντιπολίτευση.

Η αίσθηση που έχω είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης ιδιαίτερα στο θέμα της φορολογίας και των φοροελαφρύνσεων, δημιούργησε πολύ μεγάλες προσδοκίες, οι οποίες πολύ γρήγορα από την ίδια την πραγματικότητα και την ίδια τη ζωή στο βαθμό μάλιστα που δεν ήθελε να εφαρμόσει το δικό μας σχέδιο για τη μείωση των πλεονασμάτων και αρνείται να διεκδικήσει το 2020. Το παραπέμπει σε ένα αβέβαιο μέλλον.

Είναι προσδοκίες που πολύ γρήγορα θα διαψευστούν. Και αυτό ξέρετε μπορεί να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Παρακολουθώ βεβαίως και εγώ την αίσθηση που έχει η κοινή γνώμη. Μια αίσθηση ότι τώρα που βγήκαμε από τα μνημόνια, βεβαίως το πιστώνει σε εμάς, αλλά λέει ότι εν πάση περιπτώσει αφού οι άλλοι υπόσχονται μεγαλύτερες ελαφρύνσεις, πιο γρήγορες ελαφρύνσεις, γιατί να μην τους δοκιμάσουμε να δούμε εάν θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.

Έχω την αίσθηση, αλλά επαναλαμβάνω ότι θα κριθούμε όλοι και είμαστε πολύ νωρίς ακόμα, αλλά κρατήστε το, ρωτήστε με το ίδιο σε ένα χρόνο εδώ στη ΔΕΘ, ότι αυτές οι υψηλές προσδοκίες θα γυρίσουν μπούμερανγκ. Διότι η πραγματικότητα και η καθημερινότητα των πολιτών δεν μπορεί πάντα να διαμορφώνεται με επικοινωνιακούς όρους. Όταν ο πολίτης περιμένει αυτή την αλλαγή στην καθημερινότητά του να τη δει και μάλιστα γρήγορα το επόμενο διάστημα, αλλά αντί γι’ αυτό θα δει αυξήσεις στα τιμολόγια και ενδεχομένως μειώσεις του διαθέσιμου εισοδήματος με άλλο τρόπο, με έμμεσο τρόπο, ενώ παρουσιάζονται διαρκώς υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις, τότε νομίζω ότι η οργή του πολίτη θα είναι διπλάσια και πολλαπλάσια.

Συνεπώς εγώ από την εμπειρία μου θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να μπορείς να υπόσχεσαι αυτά τα οποία μπορείς να κάνεις συγκεκριμένα, παρά να δημιουργείς τεράστιες προσδοκίες. Θα μου πείτε, και εσείς το ίδιο δεν κάνατε το 2015; Προλαβαίνω την αντερώτησή σας. Θα σας πω ότι η διαφορά είναι ότι εμείς το 2015 υποσχεθήκαμε να διεκδικήσουμε αυτό τον άλλο δρόμο μέχρι τέλους και αυτό δεν ήταν ψέμα. Ήταν μια υπόσχεση την οποία την τηρήσαμε μέχρι τέλους. Μπορεί και το παραδεχτήκαμε, να είχαμε σε πολλά την αυταπάτη, όμως δεν διακινήσαμε μια συνειδητή πολιτική απάτη, όπως έκανε ο κ. Μητσοτάκης όλο το προηγούμενο διάστημα και θα διαπιστωθεί αυτό από τον ελληνικό λαό τους επόμενους μήνες.

Ν. ΤΡΑΓΟΥΣΤΗ («ΙΟΝΙΑΝ CHANNEL»): Από την Αχαϊα κύριε Πρόεδρε. Καλησπέρα σας. Θα θέλαμε ένα σύντομο σχόλιο, εάν σας το επιτρέπει ο χρόνος σχετικά με την Πατρών – Πύργου και με τη Νομική. Ο κ. Μητσοτάκης είπε στον κ. Καραμανλή να παγώσει όλες τις διαδικασίες για το θέμα της Πατρών – Πύργου. Σχόλιο θα θέλαμε από εσάς, όπως και για την κατάργηση της Νομικής από την κυρία Κεραμέως.

Η ερώτησή μου αφορά τους μετακλητούς υπαλλήλους. Θα θέλαμε την τοποθέτησή σας. Έχουν απαντήσει στελέχη. Πολλά στελέχη έχουν απαντήσει, αλλά θα θέλαμε και την δική σας τοποθέτηση.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε ό,τι αφορά τη Νομική στο Πανεπιστήμιο Πατρών θέλω να πω ότι είναι μια ακατανόητη απόφαση της νέας κυβέρνησης και δεν ξέρω εάν αυτό γίνεται με κριτήριο την Πάτρα, δεν ξέρω εάν αυτό είναι μια τιμωρία στο λαό της Αχαϊας που δεν ήταν από τις περιοχές εκείνες που δεν υπερψήφισε τον κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. όπως παραδοσιακά υπερψηφίζει προοδευτικές δυνάμεις. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αυτό.

Πιστεύω ότι είναι μια εμμονή ιδεολογικού χαρακτήρα. Μας κατηγορούν ότι δεν θέλουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και έτσι αποτρέπουμε τη δυνατότητα από τα παιδιά μας που θέλουν να σπουδάσουν, να σπουδάσουν και τα στέλνουμε στο εξωτερικό. Την ίδια όμως στιγμή και εκεί είναι η μεγάλη τους υποκρισία, στάθηκαν απέναντι σε μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά εξόχως επιτυχημένη προσπάθεια του προηγούμενου Υπουργού και της κυβέρνησής μας του Κώστα Γαβρόγλου και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να αναμορφώσει πλήρως το χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δίνοντας τη δυνατότητα για πολύ μεγαλύτερο αριθμό εισακτέων σε σχολές που δεν θα είναι σχολές τιποτολογίας, αλλά σχολές με ουσιαστική συγκρότηση, περιεχόμενο σπουδών, υψηλού επιπέδου μόρφωση.

Και εδώ τα συμπεράσματα ανήκουν στον ελληνικό λαό. Γιατί; Μήπως τελικά η ιδεολογική εμμονή δεν είναι της αριστεράς σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η ιδεολογική εμμονή είναι από την άλλη πλευρά που αυτό το οποίο θέλουν, επιθυμούν είναι πάλι να δοθεί η δυνατότητα και ο χώρος της Ανώτατης Εκπαίδευσης να γίνει πεδίο κερδοσκοπίας; Πάντως η υπόθεση της Πάτρας είναι χαρακτηριστική.

Για το Πάτρα – Πύργος εν πάση περιπτώσει δεν ξέρω μήπως γίνει και αυτό σαν το μετρό της Θεσσαλονίκης. Ανέκδοτο. Ελπίζω να μην γίνει. Είναι ένα έργο το οποίο είναι απαραίτητο για την περιοχή και πρέπει να προχωρήσει.

Για το θέμα των μετακλητών, κοιτάξτε, η σπέκουλα αυτή κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Εγώ ένα πράγμα θα πω μονάχα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης 4,5 χρόνια πριν είχε 54 μετακλητούς στο γραφείο του.

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης πριν δυο μήνες είχε 12 μετακλητούς στο γραφείο της. Να σταματήσει λοιπόν αυτή η σπέκουλα κάποια στιγμή, ιδίως όταν με το επιτελικό κράτος φτιάχνουν μια υπερδομή 450 νέων μετακλητών και μάλιστα νομοθέτησαν να μην υπάρχουν και κριτήρια να μπορούν να έχουν μεγαλύτερους μισθούς και να μην υπάρχουν και κριτήρια που αφορούν το πτυχίο. Αυτοί οι οποίοι ομνύουν στην αριστεία προκειμένου να προσλαμβάνονται. Κάποια στιγμή ας σταματήσει αυτή η σπέκουλα.

Δ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΣ («ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ»): Καλησπέρα κ. Πρόεδρε. Η Εφημερίδα μου σήμερα το «ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ» αποκαλύπτει συνεχίζοντας την έρευνά της, ότι η αγορά του σπιτιού στις όχθες του Σηκουάνα στο Παρίσι από την κυρία Μαρέβα Μητσοτάκη εκτός από δανεισμό έγινε και με την καταβολή απευθείας μετρητών από μια νεοσυσταθείσα τότε εταιρεία ιδιοκτησίας της κυρίας Μαρέβα Μητσοτάκη 724.000,00 ευρώ.

Η εταιρεία μάλιστα είχε μετοχικό κεφάλαιο 10.000,00 ευρώ. Τα ερωτήματα που θέτει η εφημερίδα μου είναι πρώτον, το πόθεν αυτών των χρημάτων από τη στιγμή που δεν δικαιολογούνται με τίποτα από το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας.

Και δεύτερον, γιατί ο σημερινός Πρωθυπουργός στο πόθεν έσχες του που κατέθεσε στη Βουλή το 2016 αναφέρει ως αγορά του σπιτιού μόνο τον τραπεζικό δανεισμό και όχι την καταβολή μετρητών.

Τα ερωτήματα που θέτω σε εσάς είναι γιατί επειδή ο νομοθέτης, όχι εμείς οι δημοσιογράφοι, ούτε εσείς οι πολιτικοί, αλλά ο νομοθέτης προβλέπει και επιβάλει τον αυστηρό έλεγχο του πόθεν των πολιτικών και των συγγενών α’ βαθμού είναι εάν τελικά είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο, ή κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους, εμπεδώνοντας και στο σώμα της κοινωνίας μια αίσθηση ατιμωρησίας που είναι εδώ και πολλά χρόνια που τη βλέπουμε.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μάλλον είναι ένα ερώτημα το οποίο έπρεπε να έχει απευθυνθεί στην προηγούμενη συνέντευξη, μια εβδομάδα πριν. Εγώ δεν ξέρω …..

κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΣ («ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ»): Δυστυχώς δεν μας δόθηκε το δικαίωμα να ρωτήσουμε στην προηγούμενη συνέντευξη.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εγώ επιτρέψτε μου να μιλήσω γενικά και να πω, πιστεύω και αυτό πρέπει να το πιστεύουμε όλοι, ότι όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και ιδιαίτερα τα δημόσια πρόσωπα, τα πρόσωπα που κατέχουν θέση ευθύνης σε ότι αφορά τις οικονομικές τους δραστηριότητες, τα περιουσιακά τους στοιχεία. Πρέπει να είναι απόλυτα διαφανή, να ελέγχονται και να δίνουν πειστικές και ειλικρινές απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα τα οποία τίθενται.

Και βεβαίως οι μηχανισμοί οι ελεγκτικοί πρέπει να λειτουργούν με όρους δικαιοσύνης και διαφάνειας. Συνεπώς φαντάζομαι, υποθέτω, ότι είναι ένα ερώτημα το οποίο ο Πρωθυπουργός που τον αφορά θα κληθεί να το απαντήσει.

Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΑΠΕ»): Κύριε Πρόεδρε, έχετε μιλήσει για μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και θέλω να μου πείτε τι ακριβώς μετασχηματισμός θα είναι αυτός; Τι κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, τι κόμμα θα είναι μετά το μετασχηματισμό και σύμφωνα με δημοσιεύματα – αν υπάρχουν όντως επιφυλάξεις, ίσως και διαφωνίες – και επίσης να σας πως ότι εάν δεν το λέγατε εσείς χθες στη συνάντηση με τη διοίκηση, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε εδώ 12 συνεχή χρόνια και βρισκόμαστε κάθε χρόνο. Και ασυναίσθητα μου έρχεται το ερώτημα πόσο θα πάμε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Όσο αντέξει το σχοινί, λέει το τραγούδι και θα φανεί στο χειροκρότημα.

Κύριε Ρούμπο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα. Κλείνει όμως ένα σπουδαίο κύκλο, όχι μόνο για τα ελληνικά πράγματα, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Είναι ένα φαινόμενο της πολιτικής υπό αυτή την έννοια. Ένα κόμμα του 4% βρέθηκε στο 36%. Κλήθηκε να κυβερνήσει στην πιο δύσκολη στιγμή της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Κατάφερε και πέτυχε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Διαχειρίστηκε πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες, όχι μόνο την οικονομική κρίση, την προσφυγική κρίση, κρίση με εθνικά θέματα και παρά το γεγονός και αυτό είναι επίσης ένα φαινόμενο, ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του, δημιουργήθηκε ένα ευρύτερο πλατύ μέτωπο εναντίον του, κατάφερε στην εκλογική μάχη την οποία έχασε εν τούτοις να βγει με ένα ποσοστό πολύ κοντά στο ποσοστό της νίκης, 3 μονάδες διαφορά.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που νομίζω ότι όλοι στην Ευρώπη σε διεθνές επίπεδο προφανώς το αξιολογούν και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημείο αναφοράς.

Εγώ θεωρώ ότι μας δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία, να το πω έτσι. Μια δεύτερη ευκαιρία που δεν προλάβαμε να αξιοποιήσουμε την περίοδο που ο Δραγασάκης είχε ονομάσει περίοδο της βίαιης ωρίμανσης, που πήγαμε από το 3% στο 33% και βρεθήκαμε στην αντιπολίτευση τότε και μετά στην κυβέρνηση. Όταν ήμασταν στην κυβέρνηση προφανώς και οι έγνοιες μας και οι προτεραιότητές μας ήταν να σώσουμε τη χώρα, να ασχοληθούμε με τα προβλήματα.

Τώρα όμως μας δίνεται μια ευκαιρία να ασχοληθούμε και με την προσπάθεια να μπορέσει να αντιστοιχηθεί ο κομματικός με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή η προσπάθεια έχει πολλές παραμέτρους και πολλές πτυχές. Μια πτυχή είναι η οργανωτική πτυχή. Να ανοίξει το κόμμα, να ανοίξει στον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό τον κόσμο που μας ψηφίζει, σε αυτό τον κόσμο που μας στηρίζει, μας υποστηρίζει, να ανοίξει και με τρόπο δημιουργικό, σύγχρονο, να αναλογιστούμε όλοι τι μπορεί να σημαίνει κομματική ένταξη στην εποχή μας, στη σημερινή εποχή, ποιο πρέπει να είναι το μοντέλο του κόμματος, να είναι πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό, πιο αποτελεσματικό.

Αλλά έχει και μια πτυχή προγραμματική. Να μπορέσουμε να δώσομε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της σύγχρονης εποχής για την Ελλάδα και για την Ευρώπη και για τον κόσμο. Να επαναπροσδιορίσουμε το τι σημαίνει ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό στη σύγχρονη εποχή. Τι σημαίνουν σήμερα οι αξίες μας, τα οράματά μας. Το όραμά μας να αλλάξουμε την κοινωνία, να την κάνουμε πιο δίκαιη. Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα. Τι σημαίνει πράσινη πολιτική σήμερα. Να δώσουμε απαντήσεις.

Και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που δεν αφορά στενά τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά όλους, κυρίως όμως αφορά τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες, στους οποίους πολύ σύντομα θα απευθύνουμε ένα πλατύ κάλεσμα να πλαισιώσουν τις γραμμές μας για να συγκροτήσουμε μαζί την Αριστερά του 21ου αιώνα, μια παράταξη, ένα κόμμα σύγχρονο, δημοκρατικό, προοδευτικό, τη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη της Αριστεράς, που όχι απλά θα διεκδικήσει να επανέλθει στην εξουσία, αλλά θα διεκδικήσει να βάλει τους όρους για έναν πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα αλλάξει την Ελλάδα την επόμενη 10ετία.

Και εδώ ταιριάζει η 10ετία και όχι η 4ετία.

Γ.ΚΙΜΠΙΖΗΣ («ΚΟΝΤΡΑ»): Κύριε Τσίπα η Ν.Δ. και προεκλογικά, αλλά και τώρα, ανεβάζει πολύ το θέμα της ασφάλειας στα πανεπιστήμια, στα Εξάρχεια, ανακοινώνοντας προσλήψεις αστυνομικών κλπ. Θα ήθελα να μας πείτε τη γνώμη σας για τις πρόσφατες επιχειρήσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια. Να μας πείτε ποια ήταν η μεγαλύτερη παρέμβαση, η μεγαλύτερη επιτυχία της δικής σας κυβέρνησης σε αυτό το θέμα; Ποιες ήταν οι παραλείψεις σας και εάν θεωρείτε ότι είναι διαχρονικό λάθος της αριστεράς το ότι παραδοσιακά η δεξιά χρησιμοποιεί και ορισμένες φορές καπηλεύεται το θέμα της ασφάλειας του πολίτη;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η προσπάθεια παραγωγής επικοινωνίας και όχι πολιτικής ουσίας, είναι μια προσπάθεια που στην εποχή μας, εποχή της ταχύτητας της εικόνας και των μέσων ενημέρωσης και τις νέες τεχνολογίες μπορεί να έχει κάποιο πρόσκαιρο αποτέλεσμα σημαντικό, αλλά δεν έχει βάθος. Το βρίσκεις μπροστά σου.

Ανέδειξε προεκλογικά η Ν.Δ. ως μείζον θέμα το θέμα των Εξαρχείων και μας είπε ότι μια εβδομάδα μετά την εκλογική της νίκη τα Εξάρχεια θα έχουν καθαρίσει. Είμαστε δυο μήνες. Το μόνο που βλέπουμε είναι επιχειρήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα που καταλήγουν πολλές φορές και σε εικόνες φιάσκο, ντροπής εγώ θα έλεγα, όπως αυτή η εικόνα με τη μωρομάνα πρόσφυγα να παίρνει άρον – άρον τα ιμάτιά της και να μπαίνει σε μια κλούβα των ΜΑΤ. Δεν νομίζω ότι αυτή η συγκεκριμένη μάνα με το παιδάκι της είναι το πρόβλημα στα Εξάρχεια σήμερα και η απειλή. Αλλά είναι οι σπείρες της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, οι έμποροι που έχουν κάνει την περιοχή αυτή καταφύγιο.

Και βεβαίως ούτε η επέλαση σε πολιτιστικά γεγονότα των δυνάμεων καταστολής μπορούν να δώσουν λύση. Άρα λοιπόν πρέπει να δει κανείς ποια είναι τα βαθύτερα αίτια και πώς θα μπορέσει να χτυπήσει την εγκληματικότητα, να χτυπήσει τις σπείρες ναρκωτικών.

Εμείς κάναμε προσπάθεια σημαντική νομίζω σε αυτό. Είχαμε τρεις σημαντικές επιτυχίες, όπου η Ελληνική Αστυνομία εξάρθρωσε σπείρες διακίνησης και αρκετά κιλά ναρκωτικών ουσιών εάν θυμάστε. Τρεις φορές. Τρεις επιχειρήσεις με πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Εν τούτοις ούτε και εμείς λύσαμε το πρόβλημα των Εξαρχείων, γιατί εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι θέλει ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και θέλει και τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών σε ένα σχέδιο να νιώσει σύμμαχος η κοινωνία των πολιτών με την πολιτεία στην προσπάθεια να αλλάξει η περιοχή, να αλλάξουν οι καθημερινές παρεμβάσεις, να δοθεί η αίσθηση της ασφάλειας στους πολίτες, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη και νομίζω ότι αυτή η εύκολη επικοινωνιακή στάση απέναντι σε πραγματικά προβλήματα που επιδεικνύει η σημερινή Κυβέρνηση και κυρίως γιγάντωνε όσο ήταν στην αντιπολίτευση, πολύ σύντομα θα τη φέρει μπροστά σε αδιέξοδα.

Διότι ένα είναι να μην μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα που είναι δύσκολο να λυθεί, και ένα άλλο ζήτημα είναι να τα γιγαντώνεις κιόλας να ρίχνεις λάδι στη φωτιά. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών βεβαίως, αλλά εν πάση περιπτώσει η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι σήμερα συνεχίζει αυτή την τακτική των επικοινωνιακών κινήσεων, χωρίς κανένα αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την ουσία.

Α. ΑΝΤΖΟΛΕΤΟΣ («ρ/φ ΣΚΑΪ»): Κύριε Πρόεδρε θα επανέλθω λίγο πάλι στο θέμα της NOVARTIS γιατί η υπόθεση μετά τις καταθέσεις του πρώην Πρωθυπουργού του κ. Σαμαρά, του κ. Βενιζέλου και βεβαίως τις αποκαλύψεις του αντιεισαγγελέα του κ. Αγγελή, έχει πάρει ομολογουμένως μια άλλη τροπή και ενδεχομένως επειδή κάνατε την αυτοκριτική σας χτες για τα αίτια της εκλογικής ήττας και σήμερα, θα περίμενε κάποιος να κρατούσατε κάποιες αποστάσεις από τις ενέργειες του επονομαζόμενου «Ρασπούτιν», τη στιγμή που -σύμφωνα με τις μαρτυρίες πάντα- φαίνεται να λειτουργούσε εξωθεσμικά.

Και σας ρωτάω: είναι τελικά η NOVARTIS το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, ή είναι η μεγαλύτερη μεθόδευση από συστάσεως του ελληνικού κράτους;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Αντζολέτο το φάρμακο συνολικά στην Ελλάδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, μαζί βέβαια με τα εξοπλιστικά και τις προμήθειες του δημοσίου, που ευθύνονται και για την κρίση, ευθύνονται και για τη χρεοκοπία.

Η NOVARTIS εξελίσσεται σε ένα διττό σκάνδαλο: ένα αυτό καθαυτό -εξήγησα στην πρώτη μου απάντηση- και ένα σε ό,τι αφορά την προσπάθεια συγκάλυψης και ρεβανσισμού, η οποία επιδιώκεται τούτες τις μέρες.

Αναφερθήκατε στον κ. Αγγελή. Καλό είναι κανείς να μην επιλέγει, ή να μην είναι επιλεκτικός σε όσα έχουν διαρρεύσει από τις καταθέσεις και παρεμβάσεις του. Ο κ. Αγγελής είναι αυτός ο οποίος δήλωσε -διότι γνωρίζει προφανώς καλά την υπόθεση- ότι είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο, υπαρκτό μάλλον.

Από εκεί και πέρα εγώ θα ήθελα -γιατί νομίζω ότι η απάντησή μου ήταν σαφέστατη στην πρώτη ερώτηση που έγινε- να σας πω το εξής: διαβάζω σήμερα στον Τύπο. Ξύπνησα το πρωί και μου έδωσαν τις αθηναϊκές εφημερίδες και διαβάζω τα editorial δυο μεγάλων συγκροτημάτων, δυο μεγάλων εφημερίδων, και οι δυο εφημερίδες στηρίζουν την Κυβέρνηση, η μία να παροτρύνει τον Πρωθυπουργό να προχωρήσει στη σύσταση Επιτροπής, στην ποινικοποίηση με ένα τρόπο της πολιτικής ζωής και στο ρεβανσισμό και η άλλη να μην το κάνει, διότι θα είναι βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης.

Αντιλαμβάνομαι ότι θα έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης το επόμενο διάστημα με το θέμα αυτό. Σε κάθε περίπτωση εγώ θέλω να του ευχηθώ καλά ξεμπερδέματα και να του πω ότι είμαι εδώ! «Είμαστε εδώ» όπως λέει και το σύνθημα.

Θ. ΣΙΧΛΕΤΙΔΗΣ:Κύριε Πρόεδρε την προηγούμενη εβδομάδα βρεθήκατε στο Κόμο στην Ιταλία για το Φόρουμ του ΙδρύματοςAmbrosetti σε μια συζήτηση για τον μετασχηματισμό της Ευρώπης. Εκεί ταχθήκατε υπέρ της δημιουργίας ενός μετώπου στον ευρωπαϊκό χώρο από τα Αριστερά προς το Κέντρο, για να αντιμετωπίσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που όπως είπατε και χτες, ανακυκλώνουν την κρίση όχι μόνο στο επίπεδο της οικονομίας αλλά και στο επίπεδο της κακής διαχείρισης ζητημάτων όπως είναι η ασφάλεια και το προσφυγικό.

Θα ήθελα να μας πείτε πως το βλέπετε να μπορεί να συμβεί αυτό. Δηλαδή πολλοί τοποθετούνται υπέρ προοδευτικών συγκλίσεων αλλά με ποιο οδικό δρόμο; Θα υπάρξει κάποιος δικός σας θεσμικός ρόλος; Θα ξαναπάτε σύντομα στην Ιταλία γι’ αυτό; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κοιτάξτε, θεωρώ ότι δεν μπορεί κανείς να έχει μια αποτελεσματική οπτική πάνω στα προβλήματα της χώρας, εάν δεν έχει ταυτόχρονα και μια οπτική, μια ενόραση συνολικότερη για την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, το ευρωπαϊκό και το διεθνές περιβάλλον.

Σας έλεγα πριν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημείο αναφοράς. Ένα σημείο αναφοράς για την Αριστερά στην Ευρώπη και στον κόσμο. Για την Αριστερά στην ολότητά της, τη ριζοσπαστική, τη σοσιαλιστική, την οικολογική, τη σοσιαλδημοκρατική. Είμαστε το μεγαλύτερο Κόμμα από το Κέντρο και προς τα Αριστερά, όχι μονάχα ανάμεσα στα Κόμματα της λεγόμενης παραδοσιακής Αριστεράς, αλλά και στα Κόμματα που ανήκουν στους σοσιαλιστές. 32% είναι μεγαλύτερο και από το ποσοστό που κατέγραψε το Κόμμα του Πρωθυπουργού Σάντσεθ στην Ισπανία στις προηγούμενες εκλογές, και άρα αντιλαμβάνεστε ότι και μας αφορά και μας ενδιαφέρει να είμαστε σε συνεννόηση, σε σύνθεση, σε συζήτηση με όλες αυτές τις δυνάμεις τις πολιτικές που αναζητούν -άλλοτε επιτυχημένα, άλλοτε όχι- μια εναλλακτική προσέγγιση απέναντι στην οικονομία και στην κοινωνία, απέναντι στην κλασική, παραδοσιακή Δεξιά και νεοφιλελεύθερη πρακτική, η οποία όμως έχει γίνει η κυρίαρχη, δυστυχώς στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα προηγούμενα χρόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει και εγώ προσωπικά θα επιδιώξω να παίξουμε ένα ρόλο καταλύτη στις πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται από το Κέντρο και προς τα Αριστερά του πολιτικού χάρτη στην Ευρώπη. Ένα ρόλο καταλύτη και γέφυρας, προκειμένου να υπάρξει συντονισμός δυνάμεων σε ένα μίνιμουμ πολιτικών θέσεων, που θα δίνουν μια δημοκρατική προοδευτική διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη.

Το πρώτο είναι ότι πρέπει να αλλάξει -και είναι επείγον αυτό- το μοντέλο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, να προχωρήσουμε σε πολιτικές σύγκλισης, να φύγουμε από αυτό το νεοφιλελεύθερο δογματισμό, το μονεταρισμό που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και διαρρηγνύει την κοινωνική συνοχή.

Αυτό είναι που έχει τροφοδοτήσει σήμερα την Ακροδεξιά στην Ευρώπη και την ηγεμονία της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αυτό είναι που τροφοδοτεί και κάνει ελκυστικούς πολιτικούς οι οποίοι είναι εθνολαϊκιστές, οι οποίοι είναι ρατσιστές. Η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Όρμπαν… και νομίζω ότι εκεί πρέπει να δώσουμε κοινές απαντήσεις.

Και να δώσουμε απαντήσεις μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, διότι κανείς δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις απομονωμένος μέσα σε ένα πλαίσιο εθνικό. Κανείς δεν μπορεί να βρει απαντήσεις σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία σήμερα μέσα από το πλαίσιο μιας απομόνωσης εθνικής περιχαράκωσης.

Το δεύτερο είναι ότι μας ενδιαφέρει πάρα πολύ όπως σας είπα και πριν, να ορίσουμε το τι σημαίνει σήμερα να παλεύει κανείς για μια άλλη κοινωνία, το τι σημαίνει κανείς να θέλει να υπερβεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και το τι μπορεί να έχει σχέση και με τα νέα ζητήματα που θέτει η εποχή, όπως για παράδειγμα ότι το πλαίσιό μας πια, είναι πεπερασμένο. Διότι εντάξει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο μπορεί να είναι για πολλά εκατοντάδες δεκάδες χρόνια και ενδεχομένως να υπάρχει και αύριο, αλλά ο πλανήτης έχει όρια, η κλιματική αλλαγή μας βάζει όρια.

Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μη μακρηγορώ και κλείνω, να είναι ο καταλύτης και η γέφυρα ανάμεσα στην παραδοσιακή λεγόμενη Αριστερά, την σοσιαλδημοκρατική Αριστερά της Ευρώπης, αλλά και την πράσινη Αριστερά.

Εμένα μου αρκεί να έχω τη δυνατότητα να συνομιλώ, να παρεμβαίνω. Με έχουν καλέσει και θα πάω και στην Ιταλία και στη Γαλλία και στη Γερμανία και προφανώς θα αξιοποιήσω αυτή την δυνατότητα των διεθνών επαφών που είχα την ευκαιρία να καλλιεργήσω όλο το προηγούμενο διάστημα και θα συμβάλλω όσο μπορώ, χωρίς να θέλω -δεν με απασχολεί- το να διεκδικήσω κάποιο αξίωμα. Μου αρκεί να ασχοληθώ το επόμενο διάστημα με την προσπάθεια να βρούμε απαντήσεις και συγκλίσεις σε όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα και ζητήματα.

Σ. ΡΑΠΑΝΑΚΗΣ («ΑΥΓΗ»): Κύριε Πρόεδρε θα σας γυρίσω στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που είναι στη διαβούλευση. Μεταξύ άλλων προβλέπεται μια σειρά εξαιρέσεων για την εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ακούμε τα κυβερνητικά στελέχη να επιχειρηματολογούν ότι αυτό θα ενισχύσει επιχειρήσεις που έχουν οικονομικά προβλήματα, αλλά και στο τέλος θα είναι μια θετική εξέλιξη για τους εργαζόμενους.

Γιατί εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάτε για επιστροφή στη μνημονιακή λογική και για ένα «νομοσχέδιο-κόλαφο», όπως είπατε και χτες στην ομιλία σας;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Γιατί μέσα σε δυο μήνες κ. Ραπανάκη, όλη την προσπάθεια που κάναμε και ήταν δύσκολη προσπάθεια διότι δίναμε μάχη με το ΔΝΤ με την τρόικα, με κατεστημένες αντιλήψεις, την εποχή των Μνημονίων για να επαναφέρουμε την εργασιακή κανονικότητα στις σχέσεις εργασίας, να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις κλαδικές συμβάσεις, την επεκτασιμότητα. Να δημιουργήσουμε όρους και πλαίσια κανονικότητας σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις να ενισχύσουμε το Σώμα Επιθεώρηση Εργασίας, να καταγράφονται οι υπερωρίες, όλα αυτά γκρεμίζονται μέσα σε λίγους μόνο μήνες, κατ’ εντολή και καθ’ υπαγόρευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Με τελευταίο ακραίο κρούσμα τη νομοθέτηση τελευταία στιγμή μιας τροπολογίας που παίρνει πίσω την υποχρέωση να αιτιολογούν τις απολύσεις οι εργοδότες, αλλά βεβαίως και με όσα έχουν προαναγγείλει ότι θα υλοποιήσουν όλο το επόμενο διάστημα. Δυστυχώς θα οδηγηθούμε ξανά σε ένα πλαίσιο που ήταν ο πυρήνας της μνημονιακής πολιτικής, χωρίς πλέον να υπάρχει Μνημόνιο.

Απλά υπάρχει η εκπεφρασμένη βούληση των εργοδοτών και του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών και βεβαίως η απόλυτη αποδοχή της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη και του ίδιου προσωπικά, ενός ακραία νεοφιλελεύθερου μοντέλου και έτσι αποδεικνύεται ότι τελικά τα Μνημόνια αποτέλεσαν, αν θέλετε, ένα μέσο προκειμένου να εφαρμοστεί μια πολιτική η οποία ήταν στον πυρήνα του προγράμματος κάποιων πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα.

Άρα ήταν η αφορμή τα Μνημόνια, ή το μέσο για να εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές. Γιατί ξαναγυρνάμε σε αυτές τις πολιτικές, χωρίς Μνημόνια.

Και μπορεί αυτά τα οποία σας λέω εγώ τώρα να μην τα καταλαβαίνει πολύς κόσμος που δεν ξέρει νομικά, τι σημαίνει «επεκτασιμότητα», τι σημαίνει «ανάγκη αιτιολόγησης απολύσεων», όμως πιστέψτε με πολύ σύντομα ο μέσος εργαζόμενος θα τα νιώσει και θα καταλάβει πάρα πολύ καλά.

Διότι αυτό θα οδηγήσει σε μια ασυδοσία στο χώρο της εργασίας. Αυτό θα οδηγήσει και σε μια συμπίεση των μισθών, ενώ εμείς είχαμε ξεκινήσει σε μια πορεία αύξησης των μισθών, με την αύξηση του κατώτατου μισθού και όχι μόνο και πολύ σύντομα η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων που προφανώς και δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ οι άνθρωποι και μπορεί να πίστεψαν ότι η επιστροφή στην κανονικότητα ήταν μια γραμμική εξέλιξη που θα ερχόταν ούτως ή άλλως και μπορεί να ψήφισαν και Νέα Δημοκρατία στις προηγούμενες εκλογές. Πολύ σύντομα θα το καταλάβουν αυτό.

Και πιστεύω ότι εδώ θα είναι ένα πολύ σημαντικό όχι μόνο ιδεολογικό αλλά και πρακτικό σημείο, όπου οι διαφορές μας, η διαφορά στρατηγικής μας συγκρούεται κάθετα, η διαφορά δηλαδή της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού με τη στρατηγική την προοδευτική, που θεωρεί την προστασία της εργασίας ως προϋπόθεση για να έχουμε βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη.

1. K. MΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ («FLASHΔυτικής Μακεδονίας»):Εγώ θα ήθελα να σταθούμε και να δούμε τι γίνεται με τη ΔΕΗ, μιας και η Δυτική Μακεδονία είναι το ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας. Θα ήθελα κ. Πρόεδρε να μας πείτε αν σας ανησυχεί ή σας προβληματίζει μια εξεταστική Επιτροπή για τους χειρισμούς σας ως Κυβέρνηση στη ΔΕΗ.

Με δεδομένο βέβαια πρέπει να πούμε πως η πολιτική που εφαρμόσατε στο να μην αυξάνεται το ρεύμα σε όλη τη θητεία διακυβέρνησής σας, η έκπτωση συνέπειας και το να μην προχωράτε σε διακοπές ρεύματος κυρίως ευπαθών ομάδων δημιούργησαν το πρόβλημα όπως σας κατηγορεί η Νέα Δημοκρατία και ο αρμόδιος Υπουργός ο κ. Χατζηδάκης.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εάν η έγνοια για να προστατεύσει κανείς τους πιο αδύναμους και να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή δημιούργησε το πρόβλημα της ΔΕΗ, εντάξει… τι να πω ….

Εγώ θα πω μονάχα, ότι στο manual του νεοφιλελευθερισμού, πάντοτε είναι ν’ απαξιώνεις μια δημόσια επιχείρηση για να μπορέσεις να την πουλήσεις μετά, να διαμορφώσεις τους όρους κοινωνικής συναίνεσης σε μια πολιτική πράξη η οποία δε μπορεί να βρει συναίνεση από την πλειοψηφία της κοινωνίας. και ο κ. Χατζηδάκης ξέρει καλά να το κάνει αυτό, το έκανε με την Ολυμπιακή, όπου αυτό το οποίο κατάφερε, ήταν να μεταφερθούμε από το μονοπώλιο του Δημοσίου το οποίο τον ενοχλούσε εκείνη την περίοδο, στο μονοπώλιο του ιδιωτικού τομέα, απαξιώνοντας τη δημόσια περιουσία βεβαίως.

Έρχομαι όμως στη ΔΕΗ, γιατί δεν είναι μονάχα αυτό. Θέλω ν’ απαντήσω επί της ουσίας σε κάποια θέματα τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας το προηγούμενο διάστημα. θέλω να θυμίσω ότι τα προβλήματα στη ΔΕΗ βεβαίως και δεν προέκυψαν από την κοινωνική πολιτική που ακολούθησε η Διοίκηση κατά την περίοδος της δικής μας διακυβέρνησης.

Τα προβλήματα στη ΔΕΗ προέκυψαν κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ το 2010 και μετά. Μία πολιτική η οποία θα θυμάστε βεβαίως, είχε οδηγήσει σε αδυναμία, σε απώλεια εισοδήματος, σε εκτίναξη της ανεργίας άρα και σε αδυναμία αποπληρωμής, πραγματική αδυναμία αποπληρωμής πολλών καταναλωτών των τιμολογίων του ρεύματος. Και θέλω να σας θυμίσω ότι εκείνη την περίοδο, υπήρξε γιγάντωση και του δανεισμού της επιχείρησης αλλά υπήρξε και μια τρομακτική επιβάρυνση του μέσου καταναλωτή, καθώς τα τιμολόγια αυξήθηκαν περίπου κατά 60%.

Και κατά την περίοδο την οποία εμείς κυβερνήσαμε, είχαμε μια μείωση του κόστους των τιμολογίων περίπου 12%, είχαμε μια σαφή κοινωνική πολιτική την οποία περιγράψατε, αντιμετωπίσαμε δηλαδή αποτελεσματικά το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας και παράλληλα, ο δανεισμός της εταιρείας μειώθηκε κατά 1 δις ευρώ.

Κανείς δε λέει ότι η εταιρεία δεν αντιμετώπισε το προηγούμενο διάστημα προβλήματα αρκετές φορές λογιστικά τα οποία όμως είχαμε σχέδιο, να τ’ αντιμετωπίσουμε, σχέδιο το οποίο δε θα επιβάρυνε τους καταναλωτές, σχέδιο το οποίο θα έδινε μια αναπτυξιακή προοπτική στην ίδια την εταιρεία, κυρίως μέσα από την επέκταση των δραστηριοτήτων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είχαμε σχέδιο και για νέες επενδύσεις, αλλά και για έναν ουσιαστικό εξορθολογισμό των δαπανών της.

Να σας θυμίσω επίσης, ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο που μειώσαμε το δανεισμό, που ταυτόχρονα όχι μόνο δεν αυξήσαμε αλλά μειώσαμε τα τιμολόγια, που αντιμετωπίσαμε την ενεργειακή φτώχεια, ταυτόχρονα καταφέραμε με δύσκολη διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, να διατηρήσουμε το δημόσιο χαρακτήρα των δικτύων, του ΑΔΜΗΕ και ταυτόχρονα καταφέραμε να φύγουμε και από τα σχέδια για πώληση του 17% σε ιδιώτες αλλά και το σχέδιο της μικρής ΔΕΗ.

Ένα σχέδιο το οποίο θα έπαιρνε τα φιλέτα από το Δημόσιο για να τα δώσει σε ιδιώτες, όπως τα υδροηλεκτρικά και θα έφερνε μόνο τους λιγνίτες για παράδειγμα στην κρατική ΔΕΗ, το οποίο όπως γνωρίζουμε, είναι φθίνουσα δραστηριότητα, διότι έχει όρια ζωής.

Σήμερα λοιπόν, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, με τη γνωστή αυτή τακτική της απαξίωσης και με τη γνωστή αυτή τακτική να φορτώνει ευθύνες στους προηγούμενους, τί κάνει: Στην πραγματικότητα ένα πράγμα κάνει: Προετοιμάζει πολύ μεθοδικά την πώληση σε ιδιώτες, των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας που έχουν αξία. Και απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο ΔΕΔΔΗΕ είναι ένα από τα στοιχεία που έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία γιατί πράγματι έχει ένα πολύ σημαντικό θετικό EBITDA κάθε χρόνο και ίσως ξανανοίξει η συζήτηση για τα υδροηλεκτρικά.

Θεωρώ ότι αυτή είναι μια πολύ επιζήμια τακτική για το Ελληνικό Δημόσιο. Πέραν όμως αυτού ήδη, και θέλω να κλείσω μ’ αυτό, αδίκως επιβαρύνει τον Έλληνα καταναλωτή. Διότι έτσι, να λύνεις τα προβλήματα είναι εύκολο. Κι εμείς δεν ξέραμε 4,5 χρόνια ν’ αυξήσουμε τα τιμολόγια; 500 εκατομμύρια ευρώ με το καλημέρα, στην πλάτη του μέσου καταναλωτή.

Και αναρωτιέμαι πώς με ρωτάτε για το αν υπάρχει έγνοια για τη μεσαία τάξη. Δηλαδή αυτοί που θα επιβαρυνθούν το 15% τις αυξήσεις στα τιμολόγια, τί είναι ακριβώς; Και θέλω σ’ αυτό το σημείο, να επιστήσω την προσοχή. Υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες, χιλιάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που λόγω αδυναμίας πληρωμής παλιότερων χρεών, στις 26/9 θα κινδυνεύσουν να βρεθούν χωρίς ρεύμα και άρα, αντικειμενικά να μη μπορούν να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους.

Θα πρέπει ν’ αφήσει λοιπόν τα μεγάλα λόγια ο κ. Χατζηδάκης και να καθίσει να βρει λύσεις στο πρόβλημα αυτό. Διότι με την απόφαση που έχει πάρει, δεν τους δίνει ούτε τη δυνατότητα ν’ αλλάξουν πάροχο. Πρέπει να προχωρήσει σε κάποιο διακανονισμό, να τους δώσει τη δυνατότητα ν’ αποπληρώσουν. Είναι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.

Κι αυτά δεν τα βγάζω απ’ το μυαλό μου ή απ’ την κοιλιά μου, βρέθηκα αυτές τις μέρες με τους φορείς τους επαγγελματικούς της αγοράς φορείς και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι μας έφεραν με πολύ μεγάλη αγωνία αυτό το πρόβλημα το οποίο πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί. ΄

Διότι, επαναλαμβάνω, αυτοί οι φορείς της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητα δε θα δουν ελάφρυνση από τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη γιατί δεν έχουν κέρδη, δε θα δουν ελάφρυνση από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ διότι δεν αφορά Νομικά Πρόσωπα, δε θα δουν ελάφρυνση ούτε από τον εισαγωγικό συντελεστή 9%, διότι επίσης απ’ ό,τι μαθαίνουμε, δε θα αφορά παρά μονάχα Φυσικά Πρόσωπα και βλέπουν μονάχα μια πολύ μεγάλη επιβάρυνση σε ό,τι αφορά το τιμολόγιο της ΔΕΗ.

Και πρέπει, πέρα από τις τυμπανοκρουσίες και την επικοινωνιακή πολιτική, να δούμε το πρόβλημα αυτό, γιατί είναι ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα.

 

Μ.ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Καλησπέρα κ. Πρόεδρε. Στα εσωκομματικά θα επανέλθω: Αναφορικά με το ζήτημα της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, θα καταθέσετε κάποιο πιο συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς εννοείτε την οργανωτική ανασυγκρότηση και διεύρυνση; Και πότε;

Επίσης, η συζήτηση σχετικά με την εκλογή Προέδρου από τη βάση, που μάλλον  ατύπως έχει ανοίξει, έχει παγώσει  και θα επανέλθει ή έχει λήξει οριστικά;

Και τέλος, με δεδομένο ότι από τη μια πλευρά εσωτερικά στο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται φόβοι για ΠΑΣΟΚοποίηση και από την άλλη παράγοντες εκτός του  ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να πιέζουν υπό την κριτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερεί το μετασχηματισμό του σ’ ένα μεγάλο αρχηγικό κόμμα εξουσίας, ή αλλιώς ένα νέο ΠΑΣΟΚ, εσείς συμμερίζεστε κάποια από τις δυο οπτικές;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας ρωτήσω κάτι: Δηλαδή δε μπορείς να έχεις ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας χωρίς να είναι αρχηγικό; Πρέπει να είναι αρχηγικό σώνει και καλά;

Εγώ θέλω να είμαι απόλυτα καθαρός και σαφής: Εις ό,τι με φορά, έχω διαγράψει   μια πολύ σημαντική πορεία στα πολιτικά πράγματα αλλά και μέσα στην Αριστερά, από μικρό παιδί. Αν με αφορά κάτι σήμερα και θέλω ν’ αγωνιστώ γι’ αυτό, είναι όχι για να δημιουργήσουμε ένα κόμμα αρχηγικό, το αντίθετο, ένα κόμμα βαθιά δημοκρατικό, συμμετοχικό κι ένα κόμμα το οποίο θ’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Κι αυτός είναι ο δύσκολος τρόπος, δεν είναι ο εύκολος. Ο εύκολος δρόμος  είναι ν’ ακολουθήσουμε την πεπατημένη. Νομίζω όμως ότι η Αριστερά στον τόπο, χρειάζεται ν’ ακολουθεί και όχι μόνο στον τόπο, και διεθνώς, το δύσκολο δρόμο. Να μιλήσουμε για την ουσία, όχι μόνο για την επικοινωνία, να μιλήσουμε για το περιεχόμενο.

Και αυτό  κάνουμε, αναζητώντας συλλογικά το δρόμο εκείνο της ενίσχυσης και της οργανωτικής μορφής, του οργανωτικού μοντέλου αλλά των θέσεων, των προτάσεων, των προγραμματικών στοχεύσεων, του κόμματος και της Αριστεράς στην εποχή μας.

Σ’ αυτό  το πλαίσιο, θέλουμε να πάμε με βήματα πάρα πολύ στοχευμένα και πάρα πολύ συγκροτημένα. Γι’ αυτό και το επόμενο διάστημα θα γίνει η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει τις οριστικές αποφάσεις, ήδη όμως έχουμε προδιαγράψει, αν θέλετε έχουμε αναδείξει ένα χρονοδιάγραμμα της σύγκλησης και της όσμωσης του ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις συμμαχικές εκείνες δυνάμεις  που έχουν αναφορά την Προοδευτική Συμμαχία.

Κυρίως όμως με όλο τον κόσμο, τους δημοκρατικούς πολίτες, τους προοδευτικούς πολίτες, αυτούς που βρέθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα  στην κάλπη μας και θέλουμε τώρα να τους κάνουμε συμμέτοχους και συνοδοιπόρους σ’ αυτή  τη μεγάλη προσπάθεια.

Το χρονοδιάγραμμα λοιπόν αυτό λέει ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα υπάρξει μια πολιτική διακήρυξη που θα σηματοδοτεί την πορεία και από αρχές Οκτωβρίου θα ξεκινήσει μια μεγάλη τρίμηνη καμπάνια εγγραφής νέων μελών στο νέο ΣΥΡΙΖΑ, στον ανασυγκροτημένο ΣΥΡΙΖΑ που θα προχωρήσει μαζί με τους πολίτες και μαζί με τα νέα μέλη του, τη διαδικασία του μετασχηματισμού του σ’ ένα δυναμικό, μαζικό, σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς.

Και αυτή η πορεία της καμπάνιας, θα  είναι αυτή η οποία θα μας δείξει και τα σημαντικά αποτελέσματα που μπορεί να έχει αυτή η προσπάθεια. Έχουμε βάλει ψηλά τον πήχη, προσδοκούμε πολλά και από τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, ζούμε σε μια εποχή όπου νέες τεχνολογίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή  μας, ξυπνάμε και κοιμόμαστε μ’ ένα κινητό τηλέφωνο από το οποίο ενημερωνόμαστε, από το οποίο επικοινωνούμε, από το οποίο διαμορφώνουμε άποψη, από το οποίο συμμετέχουμε σε δίκτυα κοινωνικά που συζητάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, σκέψεις, συντονιζόμαστε…

Αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ’ όψιν μας, είναι μια νέα  πραγματικότητα. Είναι μια νέα πραγματικότητα της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας. Δίνουμε λοιπόν μεγάλη βάρος σ’ αυτή  την προσπάθεια και νομίζω ότι πολύ σύντομα θα  έχετε τα πρώτα δείγματα γραφής,  μιας καμπάνιας που ευελπιστούμε, φιλοδοξούμε, να πλαισιωθεί από πολλούς, χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες, που θα ενταχθούν και θα συνδράμουν σ’ αυτή τη μεγάλη και σημαντική προσπάθεια να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κόμμα που όχι απλά θα διεκδικήσει να επανέλθει στη διακυβέρνηση του τόπου στην επόμενη εκλογική μάχη, αλλά θα διεκδικήσει να έχει και το σχέδιο και την εμπειρία, για ν’ αλλάξει την Ελλάδα σε μια κατεύθυνση προοδευτική και δημοκρατική.

Ι.  ΜΠΑΝΤΙΟΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε, θα μείνω κι εγώ στα της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και τη διαδικασία που εκκινείται από τον Οκτώβριο και μετά.

Θα ήθελα να μας πείτε εάν εκτιμάτε ότι υπάρχει πλαίσιο συνεννόησης και συνεργασίας με κάποιο πολιτικό κόμμα του ευρύτερου κεντροαριστερού φάσματος κι αν θα επιδιώξετε  έναν τέτοιο διάλογο στο πλαίσιο της διεύρυνση.

Κι ένα δεύτερο σκέλος σε σχέση με τα πρόσωπα με τα οποία θα θελήσετε να προχωρήσετε από δω και πέρα, αν  στη σκέψη σας είναι ή έχετε συζητήσει, βρίσκεται και το πρόσωπο του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης, του κ. Γιάννη Μπουτάρη με τον οποίο μάλιστα συναντηθήκατε την Παρασκευή το πρωί.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Γιάννης Μπουτάρης, ο πρώην Δήμαρχος είναι μια προσωπικότητα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, αλλά ο Γιάννης Μπουτάρης προφανώς, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχει καμία αξία να θέλει κανείς να τον εντάξει σε πλαίσια, διότι και να ήθελε δεν εντάσσεται ο Μπουτάρης σε πλαίσια.

Όμως έχω μια ειλικρινή σχέση μαζί του, πιστεύω ότι έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στο να γίνει η Θεσσαλονίκη από μια πόλη που ήταν σε συντηρητική κατεύθυνση, μια πόλη που άλλαξε πρόσωπο και απέκτησε ένα προοδευτικό πρόσωπο και νομίζω ότι η συζήτηση και οι συναντήσεις που  έχω μαζί του κάθε φορά είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ σημαντικές. Και θα συνεχίσω να έχω αυτή την επαφή.

Απευθυνόμαστε λοιπόν  σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες και της Θεσσαλονίκης και όλων των πόλεων, επαναλαμβάνω, σε μια προσπάθεια να χτίσουμε ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό κόμμα που θα μπορέσει να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα  προβλήματα της εποχής μας και σ’ αυτό το πλαίσιο βεβαίως θα έχω την ευκαιρία να συναντώ και να συνομιλώ με πρόσωπα σημαντικά όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, ανεξάρτητα από το αν αυτό που έχει νόημα μ’ αυτά τα πρόσωπα είναι αν θα ενταχθούν ή όχι.

Δε μ’ ενδιαφέρει αυτό, μ’ ενδιαφέρει να συμβάλλουν ακόμα και με τις απόψεις τους και τις θέσεις τους, ακόμα και αν δεν ενταχθούν οργανωτικά στο νέο σχήμα.

Μ. ΣΙΑΡΚΟΣ: Καλησπέρα  σας κ. Πρόεδρε. Θα ήθελα ν’ αναφερθώ στα εργασιακά και στο βάσιμο λόγο της απόλυσης. Εφόσον η χώρα βρίσκεται εκτός μνημονίων για περίπου ένα χρόνο, γιατί αυτή τη ρύθμιση δεν τη φέρατε νωρίτερα; Μήπως αυτό έδωσε κάποιο πάτημα στη Ν.Δ. για να την καταργήσει;

Και ένα δεύτερο υποερώτημα: πόσο εύκολο θα ήταν για ένα εργαζόμενο απολυμένο να ξαναμπεί στην αγορά εργασίας όταν είναι αναρτημένη στην ΕΡΓΑΝΗ ο λόγος απόλυσής του;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε ό,τι αφορά το δεύτερο ερώτημα, η υποχρέωση στον εργοδότη να αιτιολογήσει την απόλυση ήταν και είναι ένα μέτρο το οποίο αποτρέπει αυτό το μαζικό φαινόμενο απολύσεων χωρίς αιτία. Συνεπώς εντάξει εδώ τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ψάχνουμε, όχι εσείς προσωπικά, αλλά αυτοί οι οποίοι επέλεξαν την κατάργηση του μέτρου να βρούνε δικαιολογία φιλεργατική στην απόφασή τους να αποδεχτούν ένα από τα βασικά αιτήματα του ΣΕΒ, των εργοδοτών δηλαδή, ώστε να παρθεί πίσω ένα μέτρο το οποίο είναι προφανές ότι δεν τους διευκόλυνε. Αντιθέτως διευκόλυνε τους εργαζόμενους και δημιουργούσε μια ασπίδα προστασίας σε αυτούς.

Στο πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας, κοιτάξτε σε ένα χρόνο μέσα από την ημέρα εκείνη την 21^η Αυγούστου που υπήρξε αυτή η ιστορική τομή, γίνανε πάρα πολλά πράγματα. Μέρα με τη μέρα κερδίζαμε ένα βηματισμό προς τα μπρος για την ανοικοδόμηση. Την επαναφορά της κανονικότητας, αλλά και την ανοικοδόμηση της εργασιακής κανονικότητας του κοινωνικού κράτους.

Προφανώς άλλα πράγματα γίνανε νωρίτερα, άλλα πράγματα γίνανε αργότερα. Γίνανε όμως. Και σήμερα με το καλημέρα όλες αυτές οι κατακτήσεις, οι κατακτήσεις του εργαζόμενου και της κοινωνίας φαίνεται ότι παίρνονται πίσω. Ήδη έχουν παρθεί αρκετές και υπάρχει ένας σχεδιασμός να παρθούνε και το επόμενο διάστημα.

Υπ’ αυτή την έννοια δεν νομίζω ότι έχει τόσο μεγάλη σημασία ο χρόνος όπου εμείς φέραμε τη νομοθετική αυτή παρέμβαση. Δεν είναι αυτή η δικαιολογία. Η δικαιολογία είναι …. Η ουσία μάλλον και η απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. στα εργασιακά και ο κ. Βρούτσης νομοθετεί καθ’ υπαγόρευση του ΣΕΒ. Αυτή είναι η αλήθεια. Καθ’ υπαγόρευση του ΣΕΒ και των εργοδοτών, προκειμένου να υπερασπιστεί και να διευκολύνει τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.

κ. ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ («ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»): Καλησπέρα κ. Πρόεδρε. Είμαστε σε μια πόλη που δεν έχει μετρό. Δεν έχει ΟΑΣΘ και η ΕΥΑΘ είναι στην εντατική και εσείς σήμερα διαβάσατε τις εφημερίδες, αλλά οι εφημερίδες κάθε μέρα κυκλοφορούν μετά τις 12 το πρωί γιατί το πρακτορείο διανομής εφημερίδων που σωστά είπατε πριν από λίγο έχει μονοπωλιακό χαρακτήρα και τις εφημερίδες στην πόλη είναι παγκόσμιο ρεκόρ, οι Θεσσαλονικείς τις διαβάζουν μετά τις 12 το μεσημέρι. Παρά την προσπάθεια της κυρίας Θάνου να χτυπήσει το μονοπώλιο.

Εσείς εκλεγήκατε με σημαία την καταπολέμηση της διαπλοκής. Σήμερα βλέπουμε όμως την ανάδειξη νέων βαρόνων στα μέσα ενημέρωσης που επιχειρούν να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή, ενώ οι καναλάρχες και οι εκδότες οι οποίοι ζούσαν με τα θαλασσοδάνεια των παλαιότερων εποχών ακόμα δεν έχουν απολογηθεί και δεν λογοδότησαν.

Θέλω να σας ρωτήσω κ. Πρόεδρε, μήπως τελικά ο ανένδοτος κατά της διαπλοκής είναι μια αυταπάτη και για σας και για όσους το σκέφτηκαν; Και κάτι ακόμα που γεννήθηκε από τη συζήτηση που αναπτύξατε πριν από λίγο. Μπορεί ο Τσίπρας να μείνει χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν ξέρω τι εννοείτε όταν λέτε αυταπάτη. Εγώ πρέπει να σας πω ότι αν θέλει κανείς σήμερα είτε αναγνώστης σας, είτε πολίτης, οποιοσδήποτε εν πάση περιπτώσει πολίτης να αναρωτηθεί για το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκε αψηφώντας το πολιτικό κόστος με αυτό που εσείς ονομάσατε κατεστημένο μιντιακό όπου υπήρξε στη χώρα μας ο πυρήνας της πολιτικής διαπλοκής, της οικονομικής διαπλοκής, της διαπλοκής της πολιτικής  με την οικονομική εξουσία. Αν θέλει κάποιος να το διαπιστώσει αυτό, αρκεί να ανοίξει τις τηλεοράσεις του, τους δέκτες των τηλεοράσεων και να παρακολουθήσει δελτία ειδήσεων.

Από εκεί και πέρα δεν πιστεύω ότι αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά τη δημοκρατία στον τόπο. Το εάν υπάρχει πλουραλισμός, το εάν ακούγονται όλες οι απόψεις, το εάν τα μέσα ενημέρωσης κρατάνε τα προσχήματα που κατέχουν δημόσια συχνότητα, αυτό είναι ζήτημα δημοκρατίας.

Εμείς δεν επιδιώξαμε και εξ ου και δεν καταφέραμε εφόσον δεν επιδιώξαμε, αυτές τις σχέσεις της διαπλοκής που θα μας προστατεύανε όσο ήμασταν κυβέρνηση, ή θα μας στηρίζανε αν ήμασταν στην αντιπολίτευση.

Καταφέραμε όμως κάτι σημαντικό. Υπήρξαν και λάθη και αστοχίες, αλλά καταφέραμε κάτι σημαντικό. Τι; Εφαρμόστηκε το σύνταγμα. Υπάρχουν αδειοδοτημένα μέσα ενημέρωσης. Πληρώνουν για τις άδειές τους. Πληρώσανε πάνω από 150 εκατομμύρια σε φόρο διαφήμισης. Δεν πληρώσανε μία μέχρι να γίνουμε εμείς κυβέρνηση. Και θα συνεχίσουν να πληρώνουν, ελπίζω.

Από εκεί και πέρα για τις μονοπωλιακές καταστάσεις στο χώρο της διανομής, νομίζω ότι είναι ζητήματα τα οποία θα πρέπει, επαναλαμβάνω, αφορούν τον πυρήνα της δημοκρατίας και δίνουν και απαντήσεις σε αυτή τη σπουδή με το καλημέρα να αλλάξει η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Διότι ξαναγυρνάμε στην κανονικότητα.

Ποια είναι η κανονικότητα; Αυτοί οι οποίοι χορηγήσανε επικοινωνία και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο. Στην προηγούμενη περίοδο, στο κόμμα που σήμερα είναι κυβέρνηση να ανταμειφθούν γι’ αυτό. Αυτή είναι η κανονικότητα. Αυτό ζήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια και μας οδήγησε και στην κρίση.

Τώρα, ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας. Κοιτάξτε να δείτε ακούω όλη αυτή τη συζήτηση η οποία πραγματικά είναι νομίζω άνευ αντικειμένου και αποπροσανατολιστική. Ούτε ο Τσίπρας θα ήταν ο Τσίπρας χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα όλα αυτά τα χρόνια. Αντικειμενικά. Είτε καλός είτε κακός να ήταν ο Τσίπρας. Δεν λέω. Αλλά είμαι Πρόεδρος αυτού του κόμματος αρκετά χρόνια, 11 χρόνια. 4%. Σήμερα είναι 32%. Μια δύναμη πάρα πολύ σημαντική και όχι μόνο στην Ελλάδα. Άρα είναι μια πορεία η οποία είναι μια πορεία αλληλεπίδρασης η οποία δεν μπορεί κανείς να τη δει και να την ξεχωρίσει.

Υπό αυτή την έννοια το ερώτημα νομίζω ότι δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία πρακτική και επαναλαμβάνω αυτό που με αφορά δεν είναι ο εύκολος δρόμος. Να αντιγράψουμε κάποια μοντέλα τα οποία απέτυχαν, αλλά είναι ο δύσκολος δρόμος να δημιουργήσουμε τις υποδομές για τη μεγάλη παράταξη της αριστεράς που θα δημιουργήσει όρους για την πρόοδο, τη δημιουργία, την προκοπή στον τόπο, αλλά και όρους σύγκλισης και εναλλακτικής προοπτικής και στην Ευρώπη, όχι μόνο στην Ελλάδα, γιατί η Ευρώπη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.

Γ. ΦΑΣΟΥΛΑΣ («ΕΡΤ»): Κύριε Πρόεδρε θα επανέλθω στη συμφωνία των Πρεσπών. Κάνατε λόγω για κυβίστηση. Ασκήσατε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση. Όμως εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη, ποιο είναι το μήνυμα στους πολίτες εκείνους που βγήκαν στους δρόμους, που συγκεντρώθηκαν στις πλατείες και πίστεψαν ότι θα καταργηθεί η συμφωνία των Πρεσπών; Αλλά και στους πολίτες εκείνους, τους φανατισμένους κατά την προσωπική μου άποψη, που πήγαν έξω από τα σπίτια βουλευτών κατά τη διάρκεια των διεργασιών της συμφωνίας και τους πετροβολούσαν;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε ό,τι αφορά τους πολίτες. Στη δεύτερη κατηγορία των πολιτών εγώ δεν θέλω να απευθυνθώ. Πιστεύω ότι είναι μια μικρή μειοψηφία ακραίων που μονοπώλησαν την πολιτική ζωή του τόπου επειδή αναδείχτηκε η ακραία πρακτική τους και υποθάλπτηκε και από μέσα ενημέρωσης, αλλά και  από την αντιπολίτευση εκείνες τις μέρες. Αλλά θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη πλειοψηφία πολιτών που χωρίς να έχουν κακή πρόθεση, χωρίς να είναι κακοπροαίρετη, χωρίς να είναι ακραίοι, αλλά με ευαισθησία στα εθνικά μας θέματα, παραπλανήθηκαν εκείνες τις κρίσιμες μέρες θεωρώντας ότι πράγματι φέρνουμε και μάλιστα ετσιθελικά, χωρίς διάλογο, μια επιζήμια συμφωνία.

Και να τους ζητήσω τώρα με νηφαλιότητα να δούνε εάν πράγματι αυτή η συμφωνία ζημίωσε ή έχει δημιουργήσει πολύ σημαντικές προοπτικές για τον τόπο, για τη χώρα, για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της σε διεθνές επίπεδο, αλλά και για την περιοχή εδώ, τη Μακεδονία μας, για το εάν αυτή η συμφωνία κέρδισε πράγματα, ή έδωσε πράγματα. Αν κέρδισε, όπως κέρδισε, τον πυρήνα γιατί τα σύμβολα είναι σημαντικό πράγμα, της πολιτισμικής κληρονομιάς, της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς, της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας που με πολύ λιτό τρόπο ξεκαθαρίζει. Αν κερδίσαμε ή χάσαμε από το γεγονός ότι οι γείτονές μας αναγκάστηκαν να βγάλουν όλα αυτά τα σύμβολα, όπως για παράδειγμα το αστέρι της Βεργίνας.

Να παραδεχτούνε και να αναγράψουνε στα αγάλματα τα οποία λέγανε ότι είναι δική τους κληρονομιά ότι ανήκουν στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά.  Αν χάσαμε ή κερδίσαμε από όλο αυτό. Και κυρίως εάν χάσαμε ή κερδίσαμε όταν αποκτήσαμε ένα σύμμαχο στην περιοχή μας και δεν αφήσαμε ανοιχτή την πόρτα τρίτες χώρες να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων και ιδίως στα σύνορά μας.

Ας κάτσουν με νηφαλιότητα και κυρίως ας βγάλουν και τα συμπεράσματά τους γι’ αυτή την υποκριτική στάση της διγλωσσίας, της διπροσωπίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τότε μιλούσε για προδοσία και σήμερα λέει ότι αυτή την κατά τα άλλα προδοτική συμφωνία όχι μόνο θα την τηρήσει, όχι μόνο το μόνο που θα κάνει είναι να τηρήσει την πιστή εφαρμογή της, αλλά θα την τιμήσει κιόλας όπως είπε η κυρία Μπακογιάννη προχθές.

Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του για το τι είναι λαϊκισμός τελικά και τι δεν είναι λαϊκισμός. Γιατί εμένα λαϊκιστή με ανεβάζανε, λαϊκιστή με  κατεβάζανε, γιατί διεκδίκησα μέχρι τέλους και με μάχη σκληρή στην Ευρώπη μια διαφορετική πολιτική και την υποσχέθηκα στο λαό αυτή τη στάση και την έφτασα μέχρι τέλους. Όχι την επόμενη  μέρα να βγω και να ξεχάσω τι έλεγα την προηγούμενη.

Και να δούμε λοιπόν εάν εγώ ήμουνα λαϊκιστής ή ο Μητσοτάκης ήταν ο μέγας λαϊκιστής που δημιούργησε αυτή την εθνική απάτη και πυροδότησε το διχασμό και το μίσος. Το πυροδότησε το διχασμό και το μίσος σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα, ενώ δεν το πίστευε. Διότι εάν το πίστευε θα έκανε άλλες κινήσεις σήμερα.

Εγώ λέω ότι ευτυχώς που δεν τις κάνει τις άλλες κινήσεις, γιατί αυτό που έχει αξία και σημασία στο τέλος της ημέρας είναι η χώρα, αλλά ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του σε σχέση με την πολιτική του αξιοπιστία. .

ΣΤ. ΤΖΙΜΑΣ («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»): Να ευχαριστήσω στον κ. εκπρόσωπο που μου έκανε την τιμή να μου δώσει το λόγο, πρώτον. Και δεύτερον, να απευθύνω την ερώτηση κ. Πρόεδρε ο Υπουργός Εξωτερικών ο κ. Κοτζιάς με την παραίτησή του σας απέστειλε ένα γράμμα, υπάρχει μια επιστολή τέλος πάντων προς εσάς, θεσμικά φαντάζομαι ως Υπουργός Εξωτερικών στον Πρωθυπουργό για την παραίτησή του για την οποία έχει γίνει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση. Έχετε ακούσει, έχετε διαβάσει, φαντάζομαι, ότι αιωρείται στον πολιτικό διάλογο, αιωρούνται δηλητηριώδη πράγματα για τη σχέση του Υπουργού Εξωτερικών, για το ρόλο του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και το αντίθετο.

Αυτή την επιστολή την έχετε εσείς και σας ρωτώ σχεδιάζετε να τη δώσετε στη δημοσιότητα έτσι ώστε να διαλυθεί αυτό το κλίμα που υπάρχει; Και μια δεύτερη ερώτηση και το ρωτώ αυτό διότι η αξιωματική αντιπολίτευση το έχει θέσει ως ζήτημα και μάλιστα σας έχει προσάψει τη μομφή ότι φοβάστε να τη δώσετε την επιστολή αυτή στη δημοσιότητα.

Και δεύτερο. Εάν σε αυτή τη συμπόρευση που καλέσατε προηγουμένως και το κάλεσμα που κάνατε στους πολίτες για το διάλογο, για ένα νέο κόμμα, ένα νέο τρόπο διακυβέρνησης, για μια νέα διακυβέρνηση, εάν θα καλέσετε και τον κ. Καμμένο.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τι θυμηθήκατε τώρα! Δεν θα συμμεριστώ την άποψή σας ότι απασχολεί τόσο πολύ τους πολίτες και την πολιτική ζωή του τόπου η επιστολή αυτή. Νομίζω ότι έχω δώσει απαντήσεις και είχα δώσει απαντήσεις τις μέρες εκείνες και νομίζω ότι όλα τα ζητήματα αυτά, πια έχουν καταγραφεί ιστορικά και στη συνείδηση των πολιτών και εμείς είμαστε σε θέση τώρα, κάνοντας τον απολογισμό της κυβερνητικής θητεία να δούμε και τα λάθη και τις παραλείψεις και το αν έπρεπε νωρίτερα να κάνουμε κάποιες κινήσεις ή δεν έπρεπε να κάνουμε κάποιες κινήσεις. Όλα αυτά τα θέματα θα καταγραφούν και θα απολογιστούν.

Αυτά όμως που μένουν είναι τα ιστορικά πεπραγμένα, τα αποτελέσματα. Και το ιστορικό πεπραγμένο είναι ότι τελικά πετύχαμε αυτή τη συμφωνία, ο κ. Κοτζιάς έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη συμφωνία το έχω δηλώσει δημόσια και φυσικά του τον αναγνωρίζω αυτό τον πολύ σημαντικό ρόλο που έπαιξε σε αυτή τη συμφωνία, αλλά νομίζω ότι αυτή η συμφωνία δεν θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η πολιτική βούλησης όλης της Κυβέρνησης να προχωρήσει -και η δική μου προσωπικά βέβαια, πιστεύω ότι έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο- σε μια επωφελή για τη χώρα κίνηση, παρά το προφανές πολιτικό κόστος όχι μόνο με δεδομένη τη διαφωνία τότε του κυβερνητικού εταίρου, αλλά και με δεδομένη την απαράδεκτη στάση υποκρισίας της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Τώρα στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας νομίζω ότι από τη στάση και μόνο στο κρίσιμο αυτό θέμα των Πρεσπών, ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας διαμόρφωσε και ιστορικά και πολιτικά την τοποθέτησή του στην πολιτική γεωγραφία. Δεν μπορεί να συγκαταλέγεται σε αυτό που ονομάζουμε προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Κ. ΤΣΙΤΟΥΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει μια εκκωφαντική σιωπή και από τη Νέα Δημοκρατία και από τα υπόλοιπα Κόμματα και από τον ΣΥΡΙΖΑ για τα ελληνοτουρκικά και το προσφυγικό.

Ουσιαστικά ο Ερντογάν παίζει μόνος του μπάλα το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν μιλάει κανένας και ο κόσμος φοβάται ότι θα γίνει το εξής: οι Τούρκοι θα μπουν από την πίσω πόρτα στη συνεκμετάλλευση και θα δημιουργήσουν νέα τετελεσμένα στο Κυπριακό.

Σας ρωτώ πως κρίνετε εσείς τη στάση της νέας Κυβέρνησης και το δεύτερο, αυτός ο τόπος έχει κάποια εθνική γραμμή και ποια είναι αυτή απέναντι στα ελληνοτουρκικά. Εκτός κι αν η εθνική γραμμή είναι να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να έρθει να μας σώσει το Ιππικό. Σας ευχαριστώ θερμά.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρετε, το Ιππικό στη θάλασσα δεν είναι πολύ αποτελεσματικό! Καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκα προσωπικά πάρα πολύ σκληρή κριτική από τον κ. Μητσοτάκη γιατί είχα επιδιώξει να έχω ανοιχτούς δίαυλους επικοινωνίας με την άλλη πλευρά.

Πήγα τρεις φορές στην Τουρκία ως Πρωθυπουργός, συνάντησα τον Ερντογάν, τους Πρωθυπουργούς τότε, δέχτηκα τον Πρόεδρο Ερντογάν στην Ελλάδα στην πρώτη επίσημη επίσκεψη Τούρκου Προέδρου μετά από 65 χρόνια. Είχα μια στρατηγική ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η Ελλάδα ήταν μια χώρα η οποία μέτραγε τα λόγια της, ή δεν είχε μια σαφή, ξεκάθαρη στάση σε ό,τι αφορά τα κρίσιμα ζητήματα: το Αιγαίο, την Κύπρο και φυσικά τα σύγχρονα θέματα, το προσφυγικό και πως θα έπρεπε να βρεθεί, όπως βρέθηκε μια λύση.

Πιστεύω ότι η νέα Κυβέρνηση ο κ. Μητσοτάκης στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής μας ξαναγυρνάει σε μια άλλη αντίληψη, σε ένα άλλο δόγμα. Το δόγμα της αδράνειας και της σιωπής και δεν έχει διάθεση για μια ενεργητική παρουσία και πολιτική στάση.

Το κρισιμότερο όμως είναι ότι δεν βλέπω να ακολουθεί μια
-τουλάχιστον προς ώρας, γιατί θέλω στα εθνικά θέματα να είμαι προσεκτικός, ίσως να είναι νωρίς ακόμη- πολιτική η οποία να έχει πυξίδα. Την ίδια στιγμή που μας κατηγορούσε εμάς για το διάλογο και τους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την τουρκική ηγεσία και μας κατηγορούσε αργότερα ότι πήραμε και λίγα στις Συνόδους Κορυφής όπου για πρώτη φορά καταφέραμε και πήραμε αποφάσεις πολύ σκληρές για την Τουρκία, τώρα βλέπουμε μια σιωπή, μια αδράνεια, μια προσπάθεια υποβάθμισης των ζητημάτων αυτών.

Δεν σταμάτησαν τα τουρκικά ερευνητικά ή τα γεωτρύπανα να αλωνίζουν στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και δεν είναι ανοιχτά της Κύπρου, είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, μια χώρα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όσο ήμασταν εμείς στην Κυβέρνηση με μια στάση από τη μια διαλόγου από την άλλη όμως σθεναρή σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της Ελλάδας και της Κύπρου, θυμάμαι ότι τα θέματα αυτά σχεδόν κυριαρχούσαν στην ατζέντα του πολιτικού διαλόγου και της ενημέρωσης.

Σήμερα βλέπω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση, μια σιωπή. Μια αδράνεια; Δεν ξέρω. Ελπίζω όχι αδράνεια.

Κοιτάξτε, εμείς πήραμε μια απόφαση λίγο πριν τις εκλογές πολύ σημαντική στη Σύνοδο Κορυφής κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας για την παραβατική της δραστηριότητα στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, έδωσα μάχη γι’ αυτή την απόφαση. Και μάλιστα τότε είπαν ότι δεν είναι και τίποτε σημαντικό. Δεν βλέπω η νέα Κυβέρνηση να την έχει αξιοποιήσει, δεν έχω δει καμία κύρωση.

Αλλά ταυτόχρονα δεν βλέπω να συνεχίζει και το άλλο σκέλος της εθνικής γραμμής που είχαμε εκείνη την περίοδο, που ήταν και οι ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας για να λύνονται τα προβλήματα. Η συζήτηση, ο διάλογος.

Επαναλαμβάνω στα θέματα αυτά επειδή είναι κρίσιμα, δεν θέλω να προκαταλαμβάνω, φαντάζομαι ότι θα μας ενημερώσει κάποια στιγμή ο Πρωθυπουργός, εγώ του έκανα αναλυτική ενημέρωση κατά τη διάρκεια της παράδοσης στο Μέγαρο Μαξίμου για τα μέχρι εκείνη τη στιγμή τεκταινόμενα, πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ενημερώσει τις πολιτικές δυνάμεις και θα δούμε ποια είναι η στάση και ποιος ο προσανατολισμός του.

Ένα φόβο απλά εκφράζω ότι με όσα έχω δει σήμερα μου δίνεται η αίσθηση ότι πηγαίνουμε χωρίς πυξίδα.

Μ. ΣΑΜΟΛΑΔΑ («GRTimes»): Ευχαριστώ. Πρόεδρε η απόφασή σας για κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ φάνηκε ότι τελικά δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Από την εμπειρία σας πιστεύετε ότι είναι μια πληγή η οποία μπορεί να κλείσει; Και γιατί δεν το κάνατε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θέλω να σας πω ότι είχε επιθυμητά αποτελέσματα σε ένα σκέλος.

Μ. ΣΑΜΟΛΑΔΑ: Είπα «δεν είχε».

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ναι και θέλω να σας πω ότι σε ένα σκέλος, στο σκέλος του εξορθολογισμού της πληγής αυτής και της διαρκούς αιμορραγίας του δημόσιου χρήματος και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος από κάποιους ιδιώτες, είχε αποτελέσματα.

Θέλω να σας θυμίσω ότι τα τελευταία 25 χρόνια μέχρι να γίνει η κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ το ελληνικό δημόσιο είχε δαπανήσει 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ στον ΟΑΣΘ. Συγκρίσιμο με το ποσό που είχε δαπανήσει κατά την αντίστοιχη περίοδο για όλες τις συγκοινωνίες στην Αττική.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή ήταν μια αιμορραγία η οποία έπρεπε να κλείσει και όταν παραλάβαμε τον ΟΑΣΘ τον παραλάβαμε -πέρα από το κόστος που είχε όλα αυτά τα χρόνια- με 100 εκατομμύρια χρέη.

Δεν πετύχαμε στο σκέλος το οποίο βεβαίως αφορά τους πολίτες της Θεσσαλονίκης και θέλω εδώ να είμαι ειλικρινής, στο σκέλος της αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών. Τον Αύγουστο του ’17 η νέα κρατική Διοίκηση παρέλαβε 245-250 λεωφορεία, καταφέραμε στο κλείσιμο του ’17 να έχουμε γύρω στα 400 λεωφορεία σε κίνηση.

Στην πορεία, για μια σειρά από λόγους, τα λεωφορεία αυτά αντιμετώπιζαν προβλήματα και φθορές, αποτέλεσμα ήταν κατ’ ένα περίεργο τρόπο βεβαίως όσο πηγαίναμε προς τις εκλογές μειωνόταν η διαθεσιμότητα των λεωφορείων και είχαμε φτάσει μάλιστα στο τέλος προς το Μάιο του τρέχοντος έτους να κυκλοφορούν όχι 400 αλλά περίπου 200 λεωφορεία.

Και βεβαίως εμείς είχαμε σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Σχέδιο, που δυστυχώς όμως δεν υπήρχε κάποια μαγική λύση για να αντιμετωπιστεί άμεσα. Το σχέδιο ήταν μέσα από το διαγωνισμό που πριν από τις εκλογές είχαμε ξεκινήσει για την αγορά περίπου 700 νέων λεωφορείων, τα οποία τα μισά περίπου θα πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή την αγορά, αυτή τη διαδικασία αυτό το διαγωνισμό η νέα Κυβέρνηση μαθαίνω ότι δεν το προχωρά. Άρα η απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι δεν ήταν λάθος η κρατικοποίηση, δεν ήταν λάθος η προσπάθεια να μπει μια τάξη σε αυτή την ακατάσχετη αιμορραγία, δεν καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των οχημάτων, δεν προλάβαμε να προχωρήσουμε στο διαγωνισμό και το ζήτημα είναι τι θα γίνει από εδώ και στο εξής.

Διότι, αν θέλετε, και η μικροπολιτική του να ρίχνει ο ένας τις ευθύνες στον άλλον, δεν έχει κανένα νόημα όταν ο μέσος πολίτης της Θεσσαλονίκης σήμερα αντιμετωπίζει το πρόβλημα ότι κάθεται στη στάση και το λεωφορείο δεν έρχεται. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει η Κυβέρνηση να προχωρήσει αυτόν τον σχεδιασμό, κατ’ αρχάς πιστεύω ότι θα ήταν τραγικό λάθος να ξαναγυρίσει στη λογική της επαναϊδιωτικοποίησης και μάλιστα σε αυτούς που οδήγησαν στη χρεοκοπία τον ΟΑΣΘ.

Θα πρέπει να προχωρήσει στο διαγωνισμό και ταυτόχρονα επειδή είναι συνυφασμένο το θέμα του ΟΑΣΘ με το θέμα του Μετρό, καθώς έχει δημιουργηθεί ένας νέος Οργανισμός – ομπρέλα που θα αφορά και το Μετρό και τις αστικές συγκοινωνίες, ταυτόχρονα θα πρέπει να αποτραπούν αυτοί οι σχεδιασμοί, για περαιτέρω καθυστέρηση της λειτουργίας του Μετρό, που πρέπει και μπορεί να ξεκινήσει να λειτουργεί στο τέλος του 2020.

Αυτός ήταν ο σχεδιασμός, είναι ένας εφικτός σχεδιασμός αντιλαμβάνεστε ότι με το που θα λειτουργήσει το Μετρό θα αποσυμφορηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή η καθημερινή δυσλειτουργία και η αδυναμία των πολιτών της Θεσσαλονίκης να εξυπηρετηθούν, άρα η απάντηση είναι ότι πρέπει γρήγορα αυτές οι κινήσεις τις οποίες εμείς είχαμε σχεδιάσει, να υλοποιηθούν για το καλό των πολιτών της Θεσσαλονίκης, ανεξάρτητα από την συζήτηση των ευθυνών για το τι έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Α. ΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ («ΔΕΛΤΑ Τηλεόραση»):Κύριε Πρόεδρε καλησπέρα σας. Χτες στην ομιλία σας πέρα των άλλων αναφερθήκατε και στις δηλώσεις του Πρωθυπουργού από το ίδιο βήμα της Δ.Ε.Θ. για την επέκταση των επενδύσεων εξόρυξης χρυσού από την Eldorado και στη Θράκη.

Μια επένδυση, για την οποία εδώ και χρόνια η τοπική κοινωνία έχει εκφραστεί αρνητικά. Μάλιστα μετά τις τελευταίες δηλώσεις οι θεσμικοί φορείς ανακοίνωσαν χτες νέες κινητοποιήσεις, νέες δράσεις ενάντια στην εξόρυξη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν σαν Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα σηκώσετε ψηλά το θέμα βάζοντάς το στην αντιπολιτευτική σας ατζέντα, παρ’ ότι τοπικό.

Και δεύτερον ανήκει και στο πλαίσιο της αυτοκριτικής που κάνατε χτες ότι δεν προτάξατε τόσο την περιβαλλοντική σας πολιτική, το γεγονός ότι ίσως στα χρόνια της διακυβέρνησής σας θα μπορούσατε να εκσυγχρονίσετε περισσότερο το μεταλλευτικό Κώδικα και το νομικό πλαίσιο έτσι ώστε τέτοιου είδους επενδύσεις, που αποδεδειγμένα πέρα από την περιβαλλοντική βλάβη που προκαλούν, δεν αφήνουν και ιδιαίτερο οικονομικό αποτύπωμα στις τοπικές κοινωνίες, να μην είναι επιδιωκόμενες.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εμείς αν μη τι άλλο προσπαθήσαμε να κινηθούμε στο πλαίσιο της θεσμικής νομιμότητας. Υπήρχε μια σύμβαση με την Eldorado για τη Χαλκιδική από το 2004, σύμβαση την οποία εμείς ασκήσαμε κριτική αλλά τουλάχιστον ζητούσαμε από την εταιρεία να τη σεβαστεί.

Το μεγάλο ερώτημα όμως τώρα γιατί δεν θέλω να μπω τόσο σε λεπτομέρειες, είναι αν μπορεί να συνδυαστεί η προοπτική της παραγωγικής δραστηριότητας και της εξόρυξης με τον σεβασμό στο περιβάλλον και στην προστασία του. Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το χρυσό, γιατί ας μη μιλάμε γενικά για εξορύξεις, ας μιλήσουμε για τον χρυσό.

Έχει γίνει μια πολύ μεγάλη συζήτηση όχι μόνο στη χώρα αλλά και διεθνώς. Δεν έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να γίνει εξόρυξη χρυσού, χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Υπάρχει βεβαίως η εμμονή, η επιμονή των εταιρειών που βεβαίως θα προασπιστούν τα συμφέροντά τους να λένε το αντίθετο, όμως δεν έχει αυτό αποδειχθεί και αυτό οφείλω να το ομολογήσω.

Σε ό,τι αφορά την επένδυση αυτή καθαυτή εγώ είδατε ότι χτες έκανα μια κριτική όχι μόνο στα περιβαλλοντικά ζητήματα αλλά και μια κριτική ότι εδώ πάνε να αλλάξουν και την ίδια τη σύμβαση του 2004 προφανώς σε ευνοϊκότερη κατεύθυνση για τον ιδιώτη για την επιχείρηση, αλλά και να την επιδοτήσουν να κάνει την εξόρυξη. Αυτό πραγματικά είναι κάτι, το οποίο εμάς μας ξεπερνά!

Και βεβαίως σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή τη συζήτηση, η θέση και η στάση που έχουμε, είναι ότι δε μπορεί τέτοιου είδους παρεμβάσεις να τις κάνεις ανοίγοντας πληγές και διχάζοντας τις τοπικές κοινωνίες, δε μπορεί στη συζήτηση αυτή ν’ απουσιάζουν οι απόψεις των τοπικών φορέων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην περιοχή της Θράκης και όχι μόνο αλλά και των κινήσεων πολιτών, δε μπορεί τέτοιου είδους κρίσιμες αποφάσεις που δημιουργούν ένταση και διχασμό στην τοπική κοινωνία, διότι ξέρετε, δεν είναι ένα θέμα δευτερεύουσας σημασίας το θέμα της υγείας των πολιτών και της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα, της πιθανής έστω μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα, είναι θέματα που απασχολούν τους πολίτες, και να τ’ αποφασίζεις μέσα  σε μια νύχτα και να έρχεσαι να το εξαγγέλεις ως αυτοκράτωρ, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεσαι ότι οι τοπικές κοινωνίες, ακόμα κι αν έχεις δίκιο, πρέπει να μπουν σε μια διαδικασία διαλόγου, διαβούλευσης, συναίνεσης σε τέτοιου είδους αποφάσεις.

Θεωρώ ότι ήταν ένα λάθος, μια αστοχία του  κ. Μητσοτάκη, θα πρέπει να καθίσει ο ίδιος στο τραπέζι της συζήτησης με τις τοπικές κοινωνίες και με τους φορείς της Αυτοδιοίκησης στη Θράκη για το θέμα αυτό, θεωρώ ότι το θέμα αυτό θα σηκώσει και δικαιολογημένα πολύ μεγάλες αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία, τις οποίες η κυβέρνηση πρέπει να λάβει υπ’ όψιν της, διότι στο τέλος της ημέρας, επαναλαμβάνω, δεν πρόκειται  εδώ  για καμία δραστηριότητα η οποία θ’ αποφέρει τόσο μεγάλο όφελος στην ελληνική οικονομία και στην τοπική οικονομία.

Δεν είναι δηλαδή ότι έρχεται το μάννα εξ ουρανού και πρέπει σώνει και καλά να μη χάσουμε την ευκαιρία. Όφελος μεγάλο θα φέρει σ’ αυτούς που θα κάνουν τις εξορύξεις, θα παίρνουν τον ορυκτό πλούτο και θα τον εξάγουν στο εξωτερικό για να τον πουλήσουν. Εντάξει, αυτό θα είναι πολύ μεγάλο όφελος ενδεχομένως αν τα κοιτάσματα είναι σημαντικά.

Εγώ θεωρώ λοιπόν ότι τα ζητήματα αυτά  της περιβαλλοντικής προστασίας, πρέπει να είναι σε πρώτη προτεραιότητα στην πολιτική συζήτηση και στην ατζέντα μας κι εκεί θ’ αποδείξει και η Νέα Δημοκρατία πόσο συντηρητική ή πόσο θέλει να είναι και κόμμα που ν’ αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τις απόψεις της κοινωνίας και πόσο θέλει να λαμβάνει υπ’ όψιν και τις σύγχρονες τάσεις που αφορούν την ανάγκη να σταθούμε με αποφασιστικότητα σε ζητήματα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.

ΜΠ. TZIOMΠΑΝΟΓΛΟΥ:Κύριε  Πρόεδρε, και στη χθεσινή σας ομιλία αλλά αρκετές φορές και σήμερα  εδώ από το βήμα, είπατε πως θα είστε μια ισχυρή και ταυτόχρονα υπεύθυνη αντιπολίτευση που δε θα επιδίδεται σε μια ανέξοδη καταστροφολογία ή σε διαστρέβλωση της πραγματικότητας για μικροπολιτικά οφέλη όπως έκανε παλαιότερα η Νέα Δημοκρατία.

Θέλω λοιπόν να μου πείτε, πέρα από την αρνητική κριτική που ακούσαμε για τα πεπραγμένα των δυο πρώτη μηνών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αν έχετε εντοπίσει κάποια θετικά στοιχεία στην κυβέρνηση και αν ναι, ποια είναι αυτά.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Βεβαίως, αλίμονο. Υπάρχουν θετικά στοιχεία, αλίμονο. Ένα από τα θετικά στοιχεία είναι ότι έχει διακηρύξει ότι θα τιμήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών και θα συνεχίσει στην ίδια πάνω-κάτω στρατηγική σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική και για την πιστή τήρηση αυτής της Συμφωνίας αλλά και για τις στρατηγικού χαρακτήρα  συνεργασίες που εμείς ξεκινήσαμε, με σημαντικούς γείτονες στην περιοχή, τις τριμερείς συνεργασίες ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, την Ελλάδα την Κύπρο και την Αίγυπτο και άλλες σημαντικές χώρες της περιοχής.

Όπως επίσης, θα έλεγε κανείς, ότι θεωρώ θετικό αν και αυτονόητο για πολλούς αλλά ίσως δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς ότι τ’ αυτονόητα πάντοτε τηρούνται, ότι δεν τόλμησε ο κ. Μητσοτάκης να βγει και να πει ότι παρέλαβε χάος, όπως συνηθίζονταν παλιότερα. Διότι πράγματι, παρέλαβε 37 τουλάχιστον δισεκατομμύρια στα δημόσια Ταμεία, μια στρωμένη οικονομία, μια οικονομία ξανά σε ράγες, με αναπτυξιακή πορεία τα τελευταία 10 τρίμηνα, παρ’ ό,τι ο ίδιος έλεγε ότι έχουμε βάλει τη χώρα σε 4^ο μνημόνιο, παρ’ ότι ο ίδιος έλεγε ότι έχουμε καταστρέψει τη χώρα, ότι ήμαστε η πιο καταστροφική κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη.

Από κει και πέρα επαναλαμβάνω, όταν λέω ότι θα είμαστε εποικοδομητικοί, εννοώ ότι εμείς δε θα κάνουμε το άσπρο μαύρο και δε θα βγούμε να πούμε ότι η οικονομία δεν πάει καλά ενώ πάει καλά η οικονομία.  Και δε θα βγούμε να πούμε ότι κακώς ο κόσμος θεωρεί ότι το κλίμα είναι θετικότερο. Μα αφού είναι θετικότερο.

Αλλά, σε ό,τι αφορά στα σημεία εκείνα τα οποία  διαφωνούμε κάθετα και στα σημεία εκείνα όπου διαπιστώνουμε, αν θέλετε βάναυση κακοποίηση του δημοκρατικού πλαισίου, του κοινοβουλευτικού πλαισίου αλλά και της ίδιας της αρχής της ισότητας και της ισονομίας, εκεί θα είμαστε πάρα πολύ  καυστικοί και πάρα πολύ μαχητικοί όπως διαπιστώσατε με την παρουσία μου αυτές τις δυο μέρες.

Γ. ΣΑΡΡΗΣ («newsbeast.gr»): Καλό μεσημέρι κι από εμένα. Είπατε ότι θα συμβάλλετε στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μετώπου σε μια προσπάθεια ν’ αποτελέσετε το γεφυροποιό μεταξύ των αριστερών, των Σοσιαλιστών Δημοκρατών και των Πρασίνων, ώστε να προωθηθούν προοδευτικές πολιτικές.

Αναρωτιέμαι, μήπως το κάνετε αυτό ώστε να λειτουργήσει επικουρικά για να ηγηθείτε μετά μιας  μεγάλης Κεντροαριστεράς στην εσωτερική πολιτική σκηνή διεμβολίζοντας τους όμορους πολιτικούς χώρους;  Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να προσδιορίσουμε τί σημαίνει ο όρος «Κεντροαριστερά».

Ο όρος «Κεντροαριστερά» δεν υπάρχει στο πολιτικό  λεξιλόγιο στην Ευρώπη, υπάρχει μονάχα στην Ελλάδα ίσως και στην Ιταλία, πουθενά αλλού δεν υφίσταται ως όρος. Ταυτόχρονα και η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία στη σύγχρονη πολιτική της ιστορία, πάντοτε η πολιτική της ζωής ήταν πολωμένη με δύο βασικές παρατάξεις. Είτε αυτό ήταν οι Βενιζελικοί και οι αντιβενιζελικοί είτε αργότερα ήταν την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης με το ΕΑΜ και το ΕΔΕΣ είτε πιο μετά, έπαιξε ένα ρόλο το κέντρο, βεβαίως υπήρχε  εκείνη την περίοδο πράγματι, ιδίως την περίοδο της ΕΔΑ αλλά η βασική αντίθεση ήταν ανάμεσα σε Αριστερά – Δεξιά, ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε και έκανε το ΠΑΣΟΚ βασικό πόλο της αντίπαλης στη δεξιά παράταξη.

Και σήμερα επανερχόμαστε μάλλον, απ’ ό,τι φαίνεται, διότι αυτό καταγράφεται σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, σ’ ένα νέο διπολισμό, η Νέα Δημοκρατία παραμένει να είναι ο κύριος πόλος και εκφραστής της δεξιάς παράταξης, που στο εσωτερικό της προς ώρας τουλάχιστον εκφράζονται και δυνάμεις ακραίες της Δεξιάς μέσα από συγκεκριμένα στελέχη αλλά και της Κεντροδεξιάς, και  ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο άλλος πόλος της ευρύτερης Αριστεράς.

Και είναι προφανές ότι αυτοί οι οποίοι μας ψηφίζουν,  άλλοι είναι Σοσιαλδημοκράτες, άλλοι είναι Σοσιαλιστές, άλλοι είναι Κομμουνιστές Ριζοσπάστες,  άλλοι είναι Οικολόγοι, άλλοι είναι Κεντρώοι. Δε θέλουμε παρ’ όλα αυτά να μονοπωλήσουμε στο χώρο και δεν έχουμε καμία τέτοια επιδίωξη. Ο χώρος της ευρύτερης Αριστεράς, αυτού που ονομάζουμε προοδευτική  παράταξη, παλιότερα Δημοκρατική Παράταξη, ο δημοκρατικός χώρος, δε θα μονοπωληθεί από κανέναν.

Θα υπάρχουν οι δυνάμεις κι εμείς επιδιώκουμε και θα επιδιώκουμε πάντα τη συζήτηση  με σεβασμό απέναντι στη διαφορετικότητα και τη σύγκληση αυτών των δυνάμεων.  Αλλά νομίζω ότι ο χώρος αυτός, ο χώρος ο ευρύτερος αυτός, είναι ο χώρος της Αριστεράς. Η Κεντροαριστερά με όρους πολιτικής γεωγραφίας, είναι ένας χώρος ο οποίος σήμερα εκφράζεται, καταλαμβάνεται ας το πούμε έτσι, εκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο ποσοστό.

Αλλά με όρους πολιτικής σηματοδότησης, για να γυρίσουμε στις προηγούμενες εποχές, της περιόδου Σημίτη όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε γι’ αυτό τον όρο, νομίζω ότι είναι μια ξεπερασμένη υπόθεση. μας ενδιαφέρει λοιπόν, απολύτως ο χώρος της πολιτικής γεωγραφίας από το κέντρο ως τ’ αριστερά και θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε τον καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό  το χώρο και γι’ αυτό καλούμε όλους τους πολίτες που αισθάνονται ότι ανήκουν σ’ αυτό  τον ευρύτερο χώρο να έρθουν μαζί μας για να συνδιαμορφώσουμε τις εξελίξεις στο επόμενο διάστημα χωρίς να θεωρούμε όμως ότι μπορούμε  ή επιδιώκουμε να μονοπωλήσουμε αυτό  το χώρο. Με τις υπόλοιπες δυνάμεις  αυτού του χώρου θέλουμε να έχουμε μια υγιή σχέση.

Από κει και πέρα, επαναλαμβάνω, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που δημιουργούμε είναι τη μεγάλη προοδευτική και  δημοκρατική παράταξη της  Αριστεράς.

Γ.ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ (ΑΘΗΝΑ 984 – εφημ.ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ): Το κόμμα σας  κ. Πρόεδρε υπέστη μια βαριά ήττα, τόσο στις ευρωπαϊκές εκλογές όσο και στις εθνικές και κάποιοι ενδεχομένως θα περίμεναν έστω και για λόγους αρχής να έχετε υποβάλλει κι εσείς την παραίτησή σας και ν’ ανοίξετε τις σχετικές διαδικασίες.

Το ερώτημά μου βέβαια είναι άλλο: Εσείς θα θέλατε στο συνέδριο του κόμματος, να υπάρχει κάποιος άλλος αντίπαλος, μια αντίπαλη υποψηφιότητα; Ή αποδέχεστε τη θέση πως αν φύγει ο Τσίπρας, τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου δε μπορεί να ηγηθεί κανένας άλλος του κόμματος, σε μια νέα αναμέτρηση με τη Νέα Δημοκρατία;

Κι ένα δεύτερο γιατί έχει απασχολήσει πάρα πολύ  τουλάχιστον σε εσωκομματικό επίπεδο,  θα ξαναπροτείνετε τον κ. Σκουρλέτη για Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Κατσίγιαννη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, πέρα από ένα κόμμα το οποίο έχει διαγράψει  μια πολύ αξιόλογη και για τους πολιτικούς αντιπάλους πορεία όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό:

Είναι ένα κόμμα με ανοιχτές διαδικασίες, ανοιχτές πολιτικές διαδικασίες όπου η διαφορετική άποψη δε φιμώνεται, όπου δεν υπάρχει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός  που υπήρχε σε άλλα κόμματα της Αριστεράς στο παρελθόν, αλλά δεν υπάρχει και αυτή η ιδιότυπη ομερτά που υπάρχει σε άλλα κόμματα άλλων πολιτικών χώρων, αστικά κόμματα, κόμματα της Δεξιάς, όπου αυτό που ενώνει τα πολιτικά στελέχη δεν είναι η ιδεολογία ή η συντροφικότητα, αλλά είναι η προσμονή της εξουσίας και μόλις κάποιος δείξει ότι αποτυγχάνει σ’ αυτό  το στόχο, όλοι όσοι ήταν μαζί του μέχρι την προηγούμενη μέρα, την άλλη μέρα γίνονται αντίπαλοι και προσπαθούν να τον εξολοθρεύσουν.

Στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει διαφορετικότητα, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μάλλον, εκφράζονται δημόσια, εκφράζονται ανοιχτά, αλλά εκφράζονται με συντροφικότητα. Θέλω λοιπόν να σας πω ότι στην πορεία προς την ανασυγκρότηση και την πορεία προς το συνέδριο, θέλω να πιστεύω όμως ενός κόμματος το οποίο θα είναι  ριζικά διαφορετικό υπό την έννοια ότι θα πολύ πιο μαζικό όταν θα φτάσει στο  συνέδριο, όλα αυτά τα ερωτήματα και για την ηγεσία και για τον Πρόεδρο και για το Γραμματέα  και για τα στελέχη, είναι ανοιχτά και θα τ’ αποφασίσει με δημοκρατικές διαδικασίες η βάση του κόμματος.

κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ («ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»): Ευχαριστούμε για την υπομονή σας. Θέλω να δούμε λίγο την έννοια της αυτοκριτικής.  Είπατε προηγουμένως ότι είναι δομικό στοιχείο της Αριστεράς, αλλά μέχρι τώρα, εκτός από το να χαρακτηρίζετε τα Μέσα υπεύθυνα για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από το ότι οι πολίτες δεν κατάλαβαν τη συμμαχία, τη Συμφωνία των Πρεσπών και δεν κατάλαβαν και άλλα πράγματα, δεν ακούμε μια βαθιά κριτική, αυτοκριτική στην πολιτική σας. Διότι δεν παύετε να είστε δεύτερο κόμμα, δεν παύουμε να έχουμε μια αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία και μάλιστα μου είπε ένας σύντροφός σας ότι η κυβερνώσα Αριστερά και η αποτυχία της στην πολιτική, έστρωσε το χώρο στο να κινηθούμε σ’ ένα νεοφιλελεύθερο ακραίο πεδίο.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι στο διάλογο που διεξάγεται δημόσια από μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έχετε ακούσει μια πανσπερμία απόψεων και κριτικής και αυτοκριτικής. Άρα δεν είστε δίκαιος ότι δεν έχετε ακούσει σοβαρότερη κριτική από την επιδερμική πιθανότατα, που προτάξατε, ότι φταίνε τα Μέσα. Εγώ άλλωστε ουδέποτε είπα ότι φταίνε τα Μέσα.

Άλλωστε ακόμα και αν φταίνε τα Μέσα, ίσως φταίμε εμείς για τη σχέση που είχαμε μ’ αυτά. Δε με ακούσατε ποτέ να μιλήσω γι’ αυτό. Έχω μιλήσει όμως και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και σε δημόσιες συνεντεύξεις μου και εχθές, κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου, πολύ συγκεκριμένα για αιτίες που οδήγησαν το παλιό πολιτικό σύστημα εκ νέου στη διακυβέρνηση.

Γιατί, κατά την άποψή μου, για να είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς, δεν ήταν βαριά η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν μια μεγάλη νίκη των αντιπάλων μας. Αυτό συνέβη.   Και άρα πρέπει ν’ αναζητήσουμε τις αιτίες συλλογικά  σε βάθος, όχι επιδερμικά, και βεβαίως είμαστε ανοιχτοί και στην κριτική και στις απόψεις της κριτικής που ακούμε, της καλοπροαίρετης και της κακοπροαίρετης  και από τα Μέσα Ενημέρωσης και από τους πολίτες που δε μας ψήφισαν, κυρίως  όμως από αυτούς που μας ψήφισαν.

Αν θέλετε όμως τη γνώμη μου, αυτό που έχει σημασία σήμερα δεν είναι τόσο  να υπάρξει μια διαδικασία απολογισμού για ν’ αυτομαστιγωθούμε, αλλά κυρίως να υπάρξει μια διαδικασία απολογισμού  για να γίνουμε καλύτεροι μέσα από αυτήν. Να μάθουμε από τα λάθη και τις παραλείψεις και να οργανωθούμε καλύτερα στην ευκαιρία αυτή που μας έδωσε ο ελληνικός λαός ώστε να επανέλθουμε στην επόμενη εκλογική μάχη, στη διακυβέρνηση πολύ πιο προετοιμασμένοι και σε βάθος οργανωμένοι, όχι απλά  για να βρεθούμε ξανά στις καρέκλες της εξουσίας αλλά για να δημιουργήσουμε, ν’ αγωνιστούμε και να καταφέρουμε τις μεγάλες τομές που έχει ανάγκη ο τόπος και η κοινωνική πλειοψηφία.

κ. ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ («politic.gr»): Κύριε Πρόεδρε, μιας που ξεκινήσατε την αυτοκριτική σας, τη δημόσια αυτοκριτική χθες για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής σας, μήπως θα έπρεπε να συμπεριλάβετε και σε αυτή τα δειλά βήματα που  έγιναν κατά τη διάρκειά της για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας; Γιατί για παράδειγμα αποπέμφθηκε ο τότε Υπουργός Παιδείας, ο Νίκος Φίλης, το Νοέμβριο του 2016 όταν λίγο καιρό πριν εσείς του είχατε βάλει Άριστα 20 για παράδειγμα; Υποκύψατε στην Εκκλησία, στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο; Υποκύψατε στον  Πάνο Καμένο; Συνέβη κάτι διαφορετικό;

Και πιο πρόσφατα, πάλι ο κ. Φίλης άσκησε αυτοκριτική στο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση που κράτησε στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στα πτυχία. Το ερώτημά μου είναι αυτό και σας ευχαριστώ, αν συμμερίζεστε την άποψη του κ Φίλη και για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στα πτυχία.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω αν άσκησε γι’ αυτό, μάλλον δεν είναι αληθές, αλλά εν πάση περιπτώσει καταλαβαίνω το ερώτημά σας, είναι ενδιαφέρον, είναι κρίσιμο και θ’ απαντήσω.

Δε συμμερίζομαι την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού των σχέσεων εκκλησίας και κράτους, ίσα-ίσα, θεωρώ ότι μέσα από μια διαδικασία όχι μετωπικής σύγκρουσης, και δε μετανιώνω γι’ αυτό διότι κανείς πρέπει να επιλέγει πόσες μετωπικές συγκρούσεις θα κάνει, στο ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά μέσα από μια διαδικασία διαλόγου,  και η διαδικασία του διαλόγου περιέχει και το στοιχείο και της σύνθεσης, περιέχει κάποια στιγμή και το στοιχείο του συμβιβασμού, εν τούτοις βρεθήκαμε μπροστά σε μια συμφωνία η οποία ήταν ένα βήμα μπροστά για τη χώρα.

Αναφέρομαι στη συμφωνία που είχα με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τον εξορθολογισμό των σχέσεων κράτους-εκκλησίας, μια συμφωνία η οποία, τέλος πάντων δε θέλω να επαναλάβω όλα της τα  σημεία, αλλά άνοιγε ένα δρόμο, ουσιαστικό δρόμο, ξεχωριστών και διακριτών ρόλων. Ενίσχυε την εκκλησία υπό μία έννοια. οικονομικά, ως αυτοδύναμη και αυτόνομη να ελέγχει τα του οίκου της. Και έβγαζε το κράτος και την πολιτεία στο να είναι απερίσπαστη, στο να μην εμπλέκεται στα της εκκλησίας αλλά έδινε όμως και την προοπτική και η εκκλησία να μην εμπλέκεται στα του κράτους.

Επίσης ανοίξαμε συνταγματική αναθεώρηση, το άρθρο 3. Όλα αυτά  επαναλαμβάνω, χωρίς μετωπική σύγκρουση. Θα θυμάστε όμως τί έγινε την επόμενη  μέρα αυτής της ανακοίνωσης, αυτής της συμφωνίας που επήλθε  μετά από μια πολυετή διαδικασία διαλόγου, σύνθεσης και συμβιβασμών αλλά και διαφορετικής αν θέλετε στάσης ή θέσης σε μια σειρά από θέματα τα οποία είχαμε.

Την επόμενη μέρα, όλοι έμειναν έκπληκτοι και βεβαίως και η Νέα Δημοκρατία αρχικά, δια του πρώτου σχολίου του Γραφείου Τύπου της είχε πει ότι είναι μια θετική εξέλιξη και αμέσως, τη μεθεπόμενη, οι ακραίες δυνάμεις εντός της Νέας Δημοκρατίας και εντός της εκκλησίας, τράβηξαν την επίσημη θέση του κόμματος στα άκρα, όπως έκαναν και με το Μακεδονικό.

Και για μικροπολιτικούς λόγους, μικροπολιτικής σκοπιμότητας, δημιούργησαν και υποδαύλισαν ένα κίνημα αντίστασης από τα κάτω στο χώρο της εκκλησίας, σε μια συμφωνία που έδινε μια προοπτική και για την εκκλησία και για την πολιτεία. Εν πάση περιπτώσει, αυτά όλα έχουν καταγραφεί, είναι δεδομένα, ρωτήσατε τη γνώμη μου, σαν την είπα με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια. Θεωρώ ότι δεν έγιναν δειλά βήματα, έγιναν ουσιαστικά βήματα και πιστεύω ότι στα θέματα αυτά κινηθήκαμε στη σωστή κατεύθυνση.

Μπορεί να υπάρχουν άλλες απόψεις στο εσωτερικό μας, είναι φυσικό να υπάρχουν, θα τις συζητήσουμε φυσικά με σεβασμό και με πλουραλισμό όπως πάντα.  Από δω και πέρα όμως τί γίνεται: Το γεγονός ότι αυτή η συμφωνία ακυρώθηκε εν τη γενέσει της,  παράγει αποτελέσματα.  και νομίζω ότι την ευθύνη προφανώς και δεν την έχει η πλευρά της πολιτείας για την ακύρωση αυτής της συμφωνίας, την έχει η πλευρά της εκκλησίας.

Η εκκλησία, ενώ αρχικά είχε  υπογράψει, απεσύρθη, βεβαίως σέβομαι τις διαδικασίες ότι δεν είναι κι εκεί μονοπρόσωπες, είναι συλλογική η διαδικασία της Ιεράς Συνόδου, όμως αυτό παράγει αποτελέσματα, είναι ένα βήμα προς τα πίσω θέλω να πω.

Η αναγκαιότητα να υπάρξει εξορθολογισμός της σχέσης κράτους-εκκλησίας παραμένει, εγώ θεωρώ ότι αποτελεί και πλειοψηφικό αίτημα στην ελληνική κοινωνία, σας προκαλώ αν θέλετε να ζητήσετε σχετικές δημοσκοπικές μετρήσεις, θεωρώ ότι είναι ο πυρήνας ενός προοδευτικού προτάγματος, είναι από τα ζητήματα στα οποία κρινόμαστε για το  κατά πόσο είμαστε προοδευτικοί ή δεν είμαστε προοδευτικοί,  και δε μπορεί να μας λέει η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης ότι είναι προοδευτικός όταν ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί η κα Κεραμέως στα ζητήματα αυτά, θεωρώ λοιπόν ότι εφ’ όσον έγινε αυτό το βήμα πίσω από την πλευρά της εκκλησίας, η επόμενη διακυβέρνηση η προοδευτική του τόπου, θα κινηθεί  με μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα ώστε αυτό το πλειοψηφικό αίτημα να γίνει πράξη.

κ. ΜΠΑΝΑΤΣΑΣ («TRT ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ»): Την προηγούμενη Κυριακή, σ’ αυτόν  εδώ το χώρο ρώτησα τον κ. Πρωθυπουργό για ένα θέμα που αφορά στη Θεσσαλία αλλά όχι μόνο, το θέμα της εκτροπής του Αχελώου. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι ο Αχελώος είναι μια πονεμένη ιστορία 40 ετών και μου άφησε την εντύπωση η απάντηση του κ. Πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να προχωρήσει το έργο, τουλάχιστον σ’ ένα κομμάτι του που αφορά στο φράγμα της Μεσοχώρας που είναι σχεδόν έτοιμο και  εξετάζει και το θέμα του φράγματος της Συκιάς.

Σε όλα αυτά  όμως έβαλε και μια περιβαλλοντική διάσταση, για να περιγράψω τί είπε, γιατί πιθανά να μην το ξέρετε, λέγοντας ότι δε θα πρέπει να γίνεται σπατάλη του νερού στο Θεσσαλικό Κάμπο. Σας άκουσα πριν από λίγο κι εχθές αλλά και  σήμερα στις απαντήσεις σας, να θέτετε το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή πολύ ψηλά στην ατζέντα της τοποθέτησης που κάνετε.

Έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με τον Αχελώο σε ό,τι αφορά το κόμμα σας;  Γιατί και παλαιότερα ως αντιπολίτευση αλλά και ως κυβέρνηση, ήσαστε ενάντια στο έργο. Και θα θυμίσω ότι η Πράσινη Ενέργεια θα ενισχύσει και τη ΔΕΗ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δε θα μπορούσε ν’ αλλάξει κάτι, στο βαθμό μάλιστα που, όπως σωστά διαβλέψατε, έχουμε βάλει ψηλά στις προτεραιότητές μας την προστασία του περιβάλλοντος και αυτό που ονομάζουμε Πράσινη Ανάπτυξη.

Δεν ξέρω αν έχει καταλάβει ακριβώς και αν γνωρίζει ακριβώς το θέμα ο κ. Μητσοτάκης. Σε κάθε περίπτωση αυτή η διατύπωση που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να επανεξεταστεί η προοπτική της εκτροπής του Αχελώου, είναι μια συζήτηση που αφορά το χθες, έρχεται από το χθες και αφορά το χθες. Μια συζήτηση η οποία κατά την άποψή μου δεν έχει κανένα νόημα σήμερα, ιδίως μετά την απόφαση του ΣτΕ σχετικά με το θέμα της εκτροπής, ενδεχομένως κι ο ίδιος να μπερδεύει το θέμα της λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας, άρα της λειτουργίας του υδροηλεκτρικού έργου με το θέμα της εκτροπής, φαντάζομαι  ότι θα έχει την ευκαιρία να μελετήσει και να μάθει περισσότερα για το θέμα αυτό.

Από κει και πέρα είναι γνωστό ότι υπάρχει μια ιδεοληψία, μια εμμονή, κυρίως σε πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας που γυρνάνε και ξαναγυρνάνε στην ίδια συζήτηση, θεωρώ ότι δεν έχει κανένα νόημα ν’ ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση και κυρίως δεν έχει κανένα νόημα διότι είναι και περιβαλλοντικά επιζήμια αλλά και οικονομικά επιζήμια, τόσα χρόνια που ασχολούμαστε και συζητάμε την εκτροπή του Αχελώου, με πολύ λιγότερα χρήματα θα είχαμε δημιουργήσει υποδομές άρδευσης, που θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές από ένα έργο το οποίο είναι και δαπανηρό και αντιπεριβαλλοντικό.

1. B. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ («FMVOICE»): Με κίνδυνο να φανώ λίγο κουραστικός μετά από σχεδόν 3 ώρες «ανάκρισης» από εμάς προς εσάς, θέλω να επαναφέρω το ζήτημα της NOVARTIS.

Το δίμηνο όπου βρίσκεται η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, υπάρχει μια σειρά από τοποθετήσεις που δείχνουν ότι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση μάλλον έχουν αναθαρρήσει. Να σας θυμίσω ότι ο  πρώην Πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, σχεδόν άκομψα, λέει ότι θα σας πάει μέχρι τέλους. Να πω επίσης ότι υπάρχουν άλλοι εμπλεκόμενο που φέρεται να έχουν κάνει συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη,  να θυμίσω αν δεν το γνωρίζετε ότι η εφημερίδα που εκπροσωπώ έχει αγωγή από τον κ. Φρουζή ακριβώς για το ζήτημα της  NOVARTIS.

Εσείς χτες, στην ομιλία σας, χωρίς ν’ αναφερθείτε στο όνομα της NOVARTIS, είπατε ότι η κυβέρνησή σας δεν επέδειξε την απαραίτητη τόλμη ώστε να  σπάσει κάποια παράκεντρα εξουσίας, ακόμα και  στον τομέα της Δικαιοσύνης. Τελικά, μήπως αυτή  η καθυστέρηση, μήπως η κριτική που ασκούσε ο συνεργάτης σας, ο Παύλος Πολάκης το προηγούμενο διάστημα για τη δικαστική λειτουργία, μήπως είναι η αιτία που σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο συγκεκριμένο πρόβλημα και που ενδεχομένως να κληθείτε ν’ απολογηθείτε εσείς προσωπικά γι’ αυτό; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν έκανα, σεβόμενος το θεσμικό μου ρόλο και ως Πρωθυπουργός, το ίδιο θα κάνω και τώρα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης,  καμία κριτική που μπορεί να εκληφθεί ως παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Προφανώς και έχω κατά καιρούς σχολιάσει αποφάσεις, όπως είναι δικαίωμα, αλλά ουδέποτε προέβην σε παρέμβαση, σε κριτική που θα μπορούσε από τον οποιονδήποτε να θεωρηθεί ως παρέμβαση στην αυτονομία και στην αξιοπιστία της Δικαιοσύνης.

Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι δεν επέλεξαν το ίδιο. Αναφερθήκατε στον κ. Σαμαρά, ο κ. Σαμαράς έχει απειλήσει με μηνύσεις, όχι εμένα, έχει απειλήσει με μηνύσεις όλους σχεδόν τους δικαστικούς λειτουργούς που έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή. Και αυτό κάτι σημαίνει. Είναι προφανές ότι ο στόχος αυτών των απειλών, γιατί η μήνυση έχει και το χαρακτήρα της απειλής, ήταν η παρέμβαση στην πορεία των ερευνών, η τρομοκράτηση των δικαστικών λειτουργών.

Δε μπορεί λοιπόν ο σεβασμός μας απέναντι στη Δικαιοσύνη να είναι αλά καρτ, οι παρεμβάσεις επίσης να θεωρούνται αλά καρτ παρεμβάσεις. Όπως επίσης δε μπορεί να υπάρχει, κι επανέρχομαι για άλλη μια φορά στο θέμα αυτό, αλλά καρτ σκευωρία. Να είναι σκευωρία όταν για κάποιους ασκείται ποινική δίωξη, αλλά να είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι ίδιοι οι δικαστές όταν για κάποιους θέτουν τα θέματα στο αρχείο.

Από κει και πέρα η Δικαιοσύνη έχει πιστεύω τους απαραίτητους εκείνους θεσμούς, αλλά και τ ην αξιοπιστία, πρέπει να  εκπέμπουμε ένα τέτοιο μήνυμα ενθαρρυντικό, ανεξάρτητα από το αν είμαστε 100% πεπεισμένοι γι’ αυτό, εγώ θέλω να το εκπέμψω ξανά, ότι έχει τους θεσμούς εκείνους για να διαλευκάνει την υπόθεση αυτή και να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια.

Γ. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε καλησπέρα σας.  Μνημονεύθηκε και από σας και από συναδέλφους σήμερα το ζήτημα της διαπλοκής, μιλήσατε και για  τα Μέσα Ενημέρωσης, θέλω λίγο να επιμείνω σ’ αυτό το ζήτημα καθώς διαμορφώνεται ένα τοπίο μιντιακό αυτή τη στιγμή στο οποίο η κυβέρνηση και γενικότερα οι πολιτικοί σας αντίπαλοι έχουν μια απόλυτη υπεροχή και υπεροπλία.

Το ρεαλιστικό ερώτημα όμως είναι, πέρα από την ηθική διάσταση για την πολυφωνία για το πολίτευμα, το ρεαλιστικό ερώτημα είναι πώς εσείς  θα μπορέσετε στο επόμενο διάστημα να κινηθείτε σ’ αυτό το τοπίο που διαμορφώθηκε απέναντι σε αυτούς τους συσχετισμούς και εν τέλει αν υπάρχει και μια συζήτηση για το τί πήγε λάθος μετά από 4,5 χρόνια διακυβέρνησης δικής σας έτσι ώστε τώρα να «είστε εδώ» όπως λέει και το σύνθημα, αλλά παρά τις συγκρούσεις  που μνημονεύσατε και τις παρεμβάσεις σε θεσμικό επίπεδο, αλλά με όλο αυτό το μπλοκ απέναντί σας. Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μάλλον κάτι πήγε σωστά για να είναι όλο αυτό το μπλοκ απέναντί μας και όχι λάθος.

Η απάντησή μου θα είναι σύντομη, γιατί είναι και απλή κατά την άποψή μου: Το ζήτημα δεν είναι να ελέγχεις αυτούς που παρουσιάζουν τα γεγονότα, το ζήτημα είναι να παράγεις γεγονότα. Και η δική μας  Αριστερά που θέλει να είναι μέσα στην κοινωνία, που θέλει να παλεύει για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο, πρέπει αυτό να έχει στόχο: να παράγει γεγονότα. Μέσα από τις δράσεις της, τις κινητοποιήσεις της να παράγει γεγονότα που εν τοιαύτη περιπτώσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν είναι και δυνατό κανείς να αποκρύψει.

Άλλωστε στις μέρες μας η ενημέρωση έχει πολλαπλές διαστάσεις και η αξιοπιστία κάποιων Μέσων είναι γνωστή στην κοινή γνώμη. Ας μην μυθοποιούμε, ας μη μεγαλοποιούμε τη δύναμη των Μέσων και ας μη δημιουργούμε και την αίσθηση ότι αυτό το οποίο βλέπουμε σήμερα είναι μια παγιωμένη κατάσταση η οποία δεν έχει καμία ελπίδα και καμία προοπτική να αλλάξει.

Σε ό,τι αφορά εμάς αυτό θα πράξουμε το επόμενο διάστημα: θα ασχολούμαστε λιγότερο με το τι λέτε εσείς οι δημοσιογράφοι που θέλουμε και την κριτική σας, θέλουμε και τις αιχμές σας, θέλουμε και τις παρεμβάσεις σας και θα ασχολούμαστε περισσότερο με το να παράγουμε εμείς ειδήσεις, γεγονότα και να κινητοποιούμε την ελληνική κοινωνία σε μια δημιουργική και θετική κατεύθυνση.

Π. ΧΑΛΑΤΣΗ: Καλησπέρα κ. Πρόεδρε. Δεν θα ρωτήσω για τους οδικούς άξονες το μεγάλο ζήτημα της Ηπείρου για χρόνια, έγιναν βήματα ωστόσο υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες. Στο ζήτημα της κατακόρυφης πτώσης της τιμής του γάλακτος προς τους παραγωγούς, θα αναφερθώ. Είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολεί ακόμη και απειλεί τον κτηνοτροφικό κόσμο της Ηπείρου και όχι μόνο.

Η δική σας Κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για ελέγχους και για τη λήψη αυστηρών μέτρων για την πάταξη των ελληνοποιήσεων και την πιθανή χρήση εισαγόμενου γάλακτος για προϊόντα ΠΟΠ, κάτι που φαίνεται να έχει τεθεί ως προτεραιότητα και από τη νέα Κυβέρνηση.

Που σκοντάφτουν τα αποτελέσματα; Είναι στην απουσία ελεγκτικών μηχανισμών; Στην  ύπαρξη συμφερόντων και κυκλωμάτων, που είναι πάντα ένα βήμα μπροστά; Υπάρχουν άλλοι λόγοι; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι εμείς κάναμε μια προσπάθεια και κάναμε πολύ σημαντικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση δηλαδή της εντατικοποίησης των ελέγχων, της αντιμετώπισης του μεγάλου προβλήματος που αντιμετωπίζει ο κτηνοτροφικός κόσμος των παράνομων ελληνοποιήσεων.

Πήραμε και θεσμικές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, φέραμε όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Ανάπτυξης και Τροφίμων. Δημιουργήσαμε ένα συντονιστικό κέντρο υπό τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου, δημιουργήσαμε ένα καινούργιο πλαίσιο για τον έλεγχο του γάλακτος με την Κοινή Υπουργική Απόφαση από την πλευρά του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για τις κυρώσεις δηλαδή που πρέπει να προβλέπονται σε περιπτώσεις παραβάσεων, που ήταν πάρα πολύ αυστηρές.

Υπήρξε εξ όσων γνωρίζω και μια μεγάλη προσπάθεια, ένα σαφάρι θα έλεγα προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι παραβατικέςσυμπεριφορές, που οδήγησε και σε αποτελέσματα. Υπήρξαν αυστηρές ποινές, αποκάλυψη κυκλωμάτων, αν δεν κάνω λάθος υπήρξε και αναστολή άδειας σε μια γαλακτοκομική επιχείρηση… Νομίζω ότι πρέπει να ενταθεί αυτή η πολιτική.

Και νομίζω ότι και η νέα Κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει σε αυτή την προσπάθεια, σε αυτό το πλαίσιο και να εντείνει αυτές τις προσπάθειες. Αν μη τι άλλο το μόνο που δεν μπορείτε να κατηγορήσετε την προηγούμενη Κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είναι ότι δεν είχε την πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει και να συγκρουστεί με αυτά τα κυκλώματα.

Γ. ΧΑΤΖΗΛΙΔΗΣ («ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»): Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με ενδιαφέρον τις απαντήσεις σας για τη μεσαία Τάξη και θα ήθελα να σας ρωτήσω πως εξηγείτε το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των παραγωγικών Τάξεων και για να σας προλάβω όχι μόνο των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και των μικρών και των μικρομεσαίων, χαιρέτισαν με μεγάλη ικανοποίηση τις εξαγγελίες του  Πρωθυπουργού στη Δ.Ε.Θ.;

Μήπως αυτή η αποδοχή των εξαγγελιών Μητσοτάκη από τη μεσαία Τάξη φωτογραφίζει και τον βασικό λόγο της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, δείχνοντας παράλληλα κι ένα διαφορετικό δρόμο για την αντιπολίτευση; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν ξέρω τι εννοείτε «χαιρέτισαν τις εξαγγελίες οι εκπρόσωποι της μεσαίας Τάξης», διότι αυτό είναι ένα θέμα το οποίο είναι κρίσιμο πως την ορίζουμε και ποιοι την εκπροσωπούν αυτή τη μεσαία Τάξη.

Γ. ΧΑΤΖΗΛΙΔΗΣ: Των παραγωγικών τάξεων είπα, των φορέων.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εγώ πάντως είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω αυτές τις μέρες με παραγωγικούς φορείς και με εκπροσώπους του εμπορικού κόσμου, το Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου, της ΓΣΕΒΕΕ, του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, του Επιμελητηρίου προφανώς οι άνθρωποι δεν μου είπαν ότι «βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε μια κατάσταση η οποία είναι αφόρητη», διότι έχει διαμορφωθεί ένα θετικό πλαίσιο το οποίο είναι και χάρις στις προσπάθειες που έχουμε κάνει για να μπει η οικονομία ξανά σε θετική τροχιά, εντούτοις η αίσθηση που αποκόμισα ότι είναι οι προσδοκίες που έχει αυτός ο κόσμος είναι πολύ υψηλότερες και πολύ μεγαλύτερες και από τις εξαγγελίες, όμως εγώ θα προσέθετα και από την πραγματική απόδοση που θα έχουν οι μέχρι σήμερα εξαγγελμένες πολιτικές, στην καθημερινότητα και στο εισόδημα αυτών των πολιτών.

Επαναλαμβάνω ότι ένα μεγάλο μέρος του δημοσιονομικού χώρου που εμείς καταφέραμε να αποκτήσει η χώρα για το 2020 κυρίως γιατί το ’19 ήταν μόνο 250 εκατομμύρια, αντί να οδηγηθεί σε δράσεις, σε παρεμβάσεις, σε αποφάσεις που θα ανακούφιζαν τη μεσαία τάξη αυτή καθαυτή, κατευθύνονται στοχευμένα σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, σε λίγους και όχι στην πλειονότητα αυτού που ονομάζουμε μεσαία Τάξη.

Από εκεί και πέρα θέλω να τονίσω ότι οι παραγωγικοί αυτοί φορείς είναι λογικό και σωστά έκαναν και δεν γκρίνιαξαν μετά τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στη Δ.Ε.Θ., όπως δεν γκρίνιαξαν και μετά τις εξαγγελίες τις δικές μου στη Δ.Ε.Θ., πριν από ένα χρόνο, όταν για δεύτερη συνεχόμενη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης οι εξαγγελίες έχουν θετικό πρόσημο και όχι αρνητικό πρόσημο, το ορθό είναι οι παραγωγικοί φορείς να μην βγάζουν μια δυσθυμία.

Πιστέψτε με όμως εδώ θα είμαστε και όλοι θα κριθούμε. Πως το λέει μια παροιμία; «Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό»! Σε ένα χρόνο από σήμερα, θα είμαστε εδώ για να κριθούμε όλοι και να δούμε εάν εγώ είμαι υπερβολικός ή εσείς έχετε δίκιο λέγοντας και παρατηρώντας ότι η μεσαία τάξη θα ευνοηθεί από αυτή την πολιτική η οποία έχει ήδη εξαγγελθεί.

Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ («ΕΡΑ»): Τώρα αυτά παθαίνεις με τις συνεντεύξεις Τσίπρα, πέρσι 2,5 ώρες, τώρα έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ εποχών!

Ήθελα να σας ρωτήσω βέβαια για συνεργασίες της Κεντροαριστεράς, νομίζω ότι έχουν απαντηθεί όλα αυτά. Σας άκουσα πριν και γύρισε το μυαλό σας πίσω στη μεγάλη μάχη που είχε γίνει στην Ευρώπη την πρώτη περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, η αίθουσα είναι μεγάλη, κόκκινα χαλιά δεν υπάρχουν, ’05 δεν το λες ότι είμαστε, άρα δεν θα μπορώ να χρησιμοποιήσω την έκφραση «Adults in the Room» και υπάρχουν και κάμερες παντού και μας καταγράφουν όλους.

Αλλά διάβασα χτες μια συνέντευξη του κ. Βαρουφάκη που έλεγε «μετάνιωσα που έχω έδωσα την εμπιστοσύνη μου στον Τσίπρα». Εσείς μετανιώσατε; Και μια πιπεράτη ερώτηση: την ταινία θα τη δείτε;

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Την ταινία βεβαίως και θα τη δω. Δεν είμαι βεβαίως κριτικός κινηματογράφου, αλλά όταν τη δω θα σας πω τη γνώμη μου. Έχω την αίσθηση ότι θα είναι μια καλή ταινία, όπως οι περισσότερες ταινίες του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη του Κώστα Γαβρά.

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της ταινίας νομίζω ότι λίγο πολύ γνωρίζουμε ποιο θα είναι, όσοι έχουμε διαβάσει το βιβλίο του κ. Βαρουφάκη. Ένα βιβλίο, που αναφέρεται σε κρίσιμα και σε ιστορικά γεγονότα με μια απολύτως βεβαίως εγωκεντρική θα έλεγα προσέγγιση. 30% όσων παρουσιάζει είναι πραγματικά γεγονότα, ένα άλλο 30% είναι η δική του στρεβλή εκτίμηση πάνω σε γεγονότα και ένα άλλο 30% είναι η μυθοπλασία, φανταστικά γεγονότα.

Αλλά εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι θα κριθεί η ταινία αυτή όχι τόσο από το σενάριο -διότι το σενάριο την απόλυτη ευθύνη έχει αυτός ο οποίος το έχει παράξει- όσο από το κεντρικό μήνυμα που θέλει να βγάλει και από ό,τι μου έχει εξηγήσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης το κεντρικό μήνυμα που θέλει να βγάλει είναι αυτή η σύγκρουση ανάμεσα σε μια χώρα αδύναμη που διεκδικούσε το δίκιο και σε ένα μηχανισμό παγιωμένο, που ήθελε να καθιερώσει το δίκιο του ισχυρού απέναντι στο δίκιο της μικρής αυτής χώρας.

Θα τη δω λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον την ταινία και θα σας πω τη γνώμη μου. Όσο για τον κ. Βαρουφάκη, εντάξει, δεν ήξερα ότι οι Υπουργοί άρουν την εμπιστοσύνη τους στον Πρωθυπουργό κάποια στιγμή και… Αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο όμως θα το λάβω υπόψη μου γιατί μπορεί κάποια στιγμή να ξαναβρεθώ στη θέση του Πρωθυπουργού και θα το λάβω σοβαρά υπόψη μου, αν οι Υπουργοί μου δεν θα με εμπιστεύονται.

Α.ΧΑΡΙΤΣΗΣ: Και θα κλείσουμε τη Συνέντευξη Τύπου είπε και ο κ. Παπαδημητρίου  μόλις τώρα ότι μάλλον σπάμε και τα ρεκόρ, ξεπεράσαμε τις τρεις ώρες, με την κα Κουντούρη.

1. E. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ («Reader.gr»): Καλησπέρα σας. Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να σας ρωτήσω, είπατε νωρίτερα για τις σκηνές που παρακολουθήσαμε στα Εξάρχεια με τις μάνες που κρατούσαν τα παιδιά στην αγκαλιά τους. Θέλω να ρωτήσω γιατί αυτές οι μητέρες βρέθηκαν εκεί με τα παιδιά τους; Και αν ήταν η θέση τους εκεί;

Επειδή και ο ΣΥΡΙΖΑ και εσείς είστε ένα αριστερό κόμμα με ευαισθησίες και ειδικά στο προσφυγικό, αν και ήταν δύσκολες οι συνθήκες κάνατε τελικά ό,τι καλύτερο μπορούσατε; Ευχαριστώ.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια ώστε να αντιμετωπίσουμε μια κρίση η οποία υπερέβαινε τις δυνατότητές μας το 2015 όταν βρεθήκαμε μπροστά στη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και σε ένα απίστευτο κύμα προσφύγων που περνούσε μέσα από τα ελληνικά νησιά για να πάει στην κεντρική Ευρώπη.

Και αυτό δεν το λέμε εμείς, είναι νομίζω γενική ομολογία. Βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας όχι όπως άλλες χώρες που ύψωναν φράχτες, που χτυπούσαν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, τους έριχναν δακρυγόνα, χημικά και οι Έλληνες πολίτες άνοιξαν τις αγκαλιές τους αλλά και η Κυβέρνηση και οι Ένοπλες Δυνάμεις έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αντιμετωπίσουν αυτό το μέγεθος το οποίο μας υπερέβαινε.

Και κυρίως πιστεύω ότι στα πλαίσια ενός πολύ σύνθετου, πολύπλοκου, δύσκολου προβλήματος ιδίως όταν οι χώρες του βορρά άρχισαν η μία μετά την άλλη να κλείνουν τα σύνορα και δημιουργήθηκε ως μια υπαρκτή απειλή η προοπτική η χώρα μας να γίνει ένα blackbox, μια χώρα που όλο αυτό το κύμα των προσφυγικών ροών θα μένει εντός της ελληνικής επικράτειας, κινηθήκαμε γρήγορα για να βρούμε λύσεις μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και σε συνεννόηση με την Τουρκία.

Βρήκαμε μια λύση, η οποία έχει προβλήματα. Η ελληνοτουρκική συμφωνία δεν είναι ένα αριστούργημα, ή μια τέλεια συμφωνία αλλά στα πλαίσια αυτά και μπροστά σε αυτούς τους τεράστιους κινδύνους και  μπροστά σε μια πραγματικότητα που είχε και ένα άλλο σκέλος, την καθημερινή απώλεια τους θανάτους στη θάλασσα δεκάδων ανθρώπων – εκατοντάδων ανθρώπων, βρέθηκε μια λύση, η οποία αν μη τι άλλο ως αποτέλεσμα -ας ξεκινήσουμε από αυτό- είχε και να μειωθούν οι ροές, αλλά και να σταματήσουν οι θάνατοι, οι πνιγμοί στο Αιγαίο. Δεν εξαλείφθηκαν εντελώς, αλλά περιορίστηκαν σημαντικά.

Και βεβαίως σε όλη αυτή την περίοδο κάναμε μια πολύ δύσκολη προσπάθεια να διαχειριστούμε αυτή τη συμφωνία με τις δυσκολίες της κυρίως στα νησιά, όμως πρέπει να παραδεχτείτε ότι υπήρχαν δυο εικόνες: η εικόνα της ενσωμάτωσης στην ενδοχώρα και των κέντρων διαμονής που ήταν σε εξαιρετική κατάσταση αλλά και των προγραμμάτων όπου πάρα πολλοί, χιλιάδες πρόσφυγες μπήκαν σε προγράμματα που βρέθηκαν σε σπίτια, πήγαν τα παιδιά τους σχολεία, εντάχθηκαν μέσα στον κοινωνικό ιστό και η εικόνα η οποία δεν ήταν η καλύτερη δυνατή στα νησιά.

Και αυτό, διότι ήμασταν αναγκασμένοι από την ίδια τη συμφωνία να κρατούμε τους ανθρώπους στα νησιά, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία που προβλέπεται από το διεθνές Δίκαιο για την απονομή ασύλου.

Όταν εμείς λέγαμε ότι είναι αντικειμενικές οι δυσκολίες, η προηγούμενη αντιπολίτευση μας κατηγορούσε πρώτον ότι εμείς φέραμε τους πρόσφυγες, ότι εμείς φέρνουμε τους μετανάστες, ότι εμείς δεν έχουμε την αποτελεσματικότητα στον συντονισμό, ότι εμείς είμαστε άχρηστοι, ότι εμείς δεν τα κάνουμε σωστά.

Τα αποτελέσματα νομίζω ότι πολύ γρήγορα τους διέψευσαν. Τον Ιούλιο στα νησιά είχαμε 4.000 πρόσφυγες και μετανάστες και μέσα σε δυο μήνες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έγιναν 10.000. 1.500 άνθρωποι ευάλωτοι είχαν ήδη προγραμματιστεί να φύγουν προς την ενδοχώρα και άργησαν δυο μήνες να φύγουν προς την ενδοχώρα. Σήμερα η Κυβέρνηση βρίσκει μπροστά της τις ανοησίες που έλεγε όσο ήταν στην αντιπολίτευση.

Τώρα, από εκεί και πέρα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό είναι προφανές ότι κακώς η συγκεκριμένη μητέρα βρέθηκε σε μια κατάληψη και δεν βρέθηκε σε ένα χώρο προστατευμένο, σε ένα σπίτι από τα πολλά, από τα δεκάδες τα οποία στα προγράμματα τα οποία έχουμε υλοποιήσει, φιλοξενούνται σήμερα χιλιάδες πρόσφυγες σε όλη την Ελλάδα.

Το γιατί συνέβη αυτό, οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές και διαφορετικές. Από κυκλώματα τα οποία δρουν σε μια κατεύθυνση εκμετάλλευσης αυτών των ανθρώπων και παραπληροφόρησής τους πάρα πολλές φορές, ως και την πρακτική αδυναμία -παρά το γεγονός ότι έχει στηθεί αυτός ο μηχανισμός- να είναι απολύτως αποτελεσματικός αυτός ο μηχανισμός μέχρι και την τελευταία περίπτωση που μπορεί να υπάρξει.

Συνεπώς θα συμφωνήσω μαζί σας στο ότι υπάρχουν ατέλειες, υπάρχουν δυσκολίες όμως η κεντρική μου απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι πράγματι έγινε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, αλλά καμία φορά δεν πετυχαίνεις τα πάντα, ακόμη κι αν καταβάλλεις το μέγιστο των προσπαθειών σου.

Α.ΧΑΡΙΤΣΗΣ: Και εδώ ολοκληρώνεται αυτή η πολύωρη Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου. Σας ευχαριστούμε πολύ.

 

16/09/2019