Γράφει ο Γιάννης Αντύπας
Πηγή: protothema.gr
Γιατί τόσο μίσος; Είστε ελεύθεροι πολίτες ή στρατιώτες χωρίς στρατηγούς; Γιατί δε μπορώ να πιστέψω ότι έχει υπάρξει ή θα υπάρξει στρατηγός σε ολόκληρο τον κόσμο που θα έδινε εντολές για να γράφονται τέτοιες βλακείες. Και προφανώς ούτε ελεύθερος πολίτης που να το κάνει χωρίς να διεκδικεί κάποιες… αλυσίδες με την εξουσία
Παρακολουθώ τις τελευταίες εβδομάδες την αντιπαράθεση στο διαδίκτυο και δεν πιστεύω σε όσα βλέπω και όσα διαβάζω. Οι μισοί μίσος για τους άλλους μισούς. Και οι τελευταίοι για τους πρώτους. Ο ποσοτικός προσδιορισμός προφανώς είναι αυθαίρετος.
Ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι γλύφουν την κυβέρνηση είναι πραγματικά εμετικός. Απωθητικός. Όπως και ο τρόπος που κάποιοι άλλοι τολμούν να βάζουν στην εξίσωση το Μάτι για να δηλώσουν δικαιωμένοι! Αλήθεια τώρα;
Αλήθεια οι πρώτοι πιστεύετε πως η κυβέρνηση της ΝΔ είναι οι Avengers; Δέχομαι να χαίρεστε που οι υπουργοί κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά είναι δυνατόν όταν οι υπουργοί δείχνουν σεμνότητα εσείς να ανεβαίνετε στις μπάρες της εξαλλοσύνης; Γιατί; Για να γίνετε αρεστοί; Για να τους κάνετε και αυτούς έξαλλους;
Για να γυρίσουμε πίσω, αν έχουμε καταφέρει να κάνουμε μερικά βήματα μπροστά; Αν τα παθήματα έχουν γίνει πράγματι μαθήματα και δεν ζούμε απλά ένα διάλειμμα; Θέλετε στα αλήθεια κανονικούς ανθρώπους στην εξουσία όπως λέγατε πριν τις εκλογές ή θέλετε να τους κάνετε να ζουν σε έναν κόσμο φανταστικό, όπως πολλοί από τους προηγούμενους που έβλεπαν γουναράδικα και σαρανταποδαρούσες;
Στα αλήθεια οι δεύτεροι πιστεύετε ακόμη ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ευθύνες για το Μάτι; Πως η απώλεια 102 ανθρώπων μπορεί να μπει στη ζυγαριά με οτιδήποτε; Είστε άνθρωποι εσείς; Τα πάντα «τροφή» στην κίνηση της ιστορίας; Ή για μια θεσούλα ή μια δουλίτσα με το δημόσιο;
Στα αλήθεια και οι «δύο» αισθάνεστε πως μπορεί να επηρεάσετε την κοινωνία προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση; Η ίδια κατεύθυνση είναι και στις δύο περιπτώσεις. Δεν αλλάζει η κατάσταση ενός σώματος που δέχεται θανατηφόρα δόση δηλητηρίου. Γιατί αυτό είναι το μίσος. Είναι δηλητήριο.
Προφανώς και θα ήταν «όμορφη» μια αντιπαράθεση. Ειδικά αν είχε και το στοιχείο του χιούμορ. Αλλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε αυτό. Έχουμε οργανωμένα τρολ και ταλεντάκια που ανταγωνίζονται ποιος θα πει και ποιος θα γράψει τη μεγαλύτερη βλακεία.
Αυτά δεν είναι ούτε social, ούτε media. Είναι απλά ηλίθιοι που πιστεύουν ότι είναι αήττητοι
