Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
H θεματολογία των ηλεκτρονικών ΜΜΕ μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης είναι ρηχή και προβλέψιμη. Αναμενόμενη.Επιφανειακή.
Κατά βάση, παραπολιτική: Τι ώρα πήγαν οι υπουργοί στα υπουργεία, πόσες βρόμικες κουρτίνες πρέπει να αλλαχθούν στα γραφεία τους, ποιες αυστηρές συστάσεις περί σεμνότητας και ταπεινότητας έδωσε ο νέος πρωθυπουργός στα μέλη της κυβερνήσεως στο υπουργικό συμβούλιο, ποια υπερπολυτελή αυτοκίνητα απαρνήθηκε, ποιες γραμματείες και πόσοι μετακλητοί υπάλληλοι καταργούνται – τα συνήθη «μικρά».
Την αυτή χορογραφία έχουμε παρακολουθήσει αρκετές φορές στο παρελθόν, σε αντίστοιχες κυβερνητικές μεταβολές.
Μικροχειρονομίες επικοινωνιακού χαρακτήρα, που αρέσουν στον κόσμο μεν, δεν παράγουν ουσιαστικά αποτελέσματα για τη ζωή μας δε.
Το μόνο πραγματικό νέο που μάθαμε, πλην της λακωνικότητας Μητσοτάκη -μόνο 14 λεπτά ομιλία στο υπουργικό, οπότε τέλος τα «Μπεν Χουρ» τύπου Τσίπρα-, είναι το νέο σύστημα αξιολόγησης των υπουργών και των υπουργείων: βάσει στόχων και αποτελεσμάτων.
Αυτό πράγματι είναι εξέλιξη, και μάλιστα μεγάλη.
Είναι παρεμφερές σύστημα με αυτό που εφήρμοσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αξιολογεί τους τομεάρχες της Ν.Δ. επί τρία χρόνια στην αντιπολίτευση και θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς πως, αφού το εφαρμόζει για τον εαυτό του και τους υπουργούς του, δεν θα το εφαρμόσει στο σύνολο της Δημόσιας Διοίκησης για το προσωπικό της.
Προφανώς και θα το εφαρμόσει.
Ωστόσο, επιμένω: Η συζήτηση που διεξάγεται μέσα στη χαρίεσσα μετεκλογική ατμόσφαιρα είναι ρηχή και επιφανειακή.
Δεν εμβαθύνει. Τα μεγάλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. στην οικονομία δεν έχουν ενταχθεί ακόμη στη δημόσια ατζέντα.
Πρέπει, όμως. Αν δεν πρέπει να χαθεί χρόνος για έναν τομέα πολιτικής, αυτός είναι η οικονομία και η αποτύπωση των ακριβών αριθμών.
Αργά ή γρήγορα, η νέα κυβέρνηση θα χρειαστεί να λάβει δύσκολες αποφάσεις και ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει από πού του έρχεται ο λογαριασμός.
Καλός ο πολιτικός πολιτισμός ότι η Ν.Δ. δεν παραλαμβάνει καμένη γη, αλλά, αν αύριο η κυβέρνηση χρειαστεί να υπομείνει για τουλάχιστον έναν χρόνο την επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (άρα, να ανασταλούν οι υποσχέσεις για μείωση φορολογικών συντελεστών) ή αν απαιτηθεί να αυξηθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ για να μην πτωχεύσει κρατική ΔΕΚΟ εις βάρος της οικονομίας ή αν είναι ανάγκη να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες με δημόσιο ή δανεικό χρήμα, τότε ο κόσμος δεν πρέπει να βρίσκεται πάνω στο ροζ συννεφάκι του ΣΥΡΙΖΑ πως «όλα καλά κι όλα ωραία».
Διότι πολλά από όσα θα βρουν στα υπουργεία οι υπουργοί δεν είναι ούτε καλά ούτε ωραία – το αντίθετο.
Προφανώς αυτή τη δουλειά, της αποτύπωσης των αριθμών, δεν πρέπει να την κάνει η κυβέρνηση μέσω της ΕΛ.ΣΤΑΤ., αλλά οι Ευρωπαίοι μέσω ενός αντικειμενικού διαιτητή: της Eurostat.
Θεωρώ αυτονόητο πως η νέα κυβέρνηση θα ζητήσει τους ακριβείς αριθμούς της οικονομίας από τη Eurostat, ώστε να πάψουν να αμφισβητούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ τα στατιστικά στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος.
Σε κάθε περίπτωση, όταν και αυτό ακόμη το Eurogroup υπογραμμίζει πως οι παροχές Τσίπρα θα φτάσουν το 1% του ΑΕΠ και θέτουν υπό διακινδύνευση τον ήδη υψηλό στόχο για πλεόνασμα 3,5%, ο πρωθυπουργός πρέπει να απευθυνθεί στο έθνος και να του εξηγήσει.
Για την αποκάλυψη της αλήθειας, πράγματι, δεν υπάρχει καμία περίοδος χάριτος.
Ειδικώς αν απαιτηθεί να αναπληρωθούν οι παροχές Τσίπρα με νέα μέτρα.
Οποιος αμελήσει να πει στους Ελληνες την αλήθεια τώρα, αμέσως, δεν πρόκειται να γίνει πιστευτός αν αποπειραθεί να πράξει το ίδιο ύστερα από έναν χρόνο.
Θα αναμείνουμε με ενδιαφέρον την ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τις προγραμματικές δηλώσεις.
Με την προσδοκία πως θα μας δικαιώσει.
