Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Ο Αττίλας ΙΙΙ, στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Τώρα εξαγγέλλουν γεωτρήσεις στην Καρπασία, στην υφαλοκρηπίδα της Μεγαλονήσου.
Στη Λευκωσία, που εμφανίζεται αμήχανη, με ορισμένες ενδοτικές φωνές προϊόν του Συνδρόμου της Στοκχόλμης, τινές Νεοκύπριοι ταυτίζονται με τον βιαστή τους, όμως στην πλειονότητά του ο Κυπριακός Ελληνισμός προσβλέπει στη Μάνα.
Ο λόγος είναι η ισχύς. Η Κύπρος μόνη της, όσο γενναία κι αν αγωνιστεί η Εθνική Φρουρά, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Ολα είναι συσχετισμοί δύναμης. Κι εδώ, χωρίς την Ελλάδα, η πλάστιγγα γέρνει μονομερώς υπέρ της Τουρκίας.
Στο δίλημμα αντίσταση ή υποταγή κάθε εχέφρων άνθρωπος, που γνωρίζει στοιχειωδώς την Τουρκία, επιλέγει την αντίσταση.
Αυτή η αντίσταση στην Κύπρο είναι νοητή μόνον με τη συμμετοχή της Ελλάδας, η οποία, εκτός από ηθικές, ιστορικές ευθύνες έναντι της τελευταίας έπαλξης του Ελληνισμού στην ανατολική Μεσόγειο, έχει και νομικές, ως εγγυήτρια δύναμη από τις συνθήκες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και ζωτικά συμφέροντα στην Κύπρο: συμφέροντα γεωπολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικής ασφάλειας.
Η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση όχι μόνον με δηλώσεις, αλλά και με πράξεις κυριαρχίας στην ΑΟΖ, στην υφαλοκρηπίδα, στη νεκρή ζώνη, με την παρουσία ένοπλης δύναμης και την απειλή χρήσης της, ενώ ετοιμάζει τα ίδια στο Αιγαίο.
Στις πράξεις κυριαρχίας δεν απαντάς μόνο με λόγια. Στόχος της είναι, ως πρώτο βήμα, να συρθούμε σε μια ταπεινωτική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, διά της οποίας θα βάλουν χέρι στα αποθέματα υδρογονανθράκων της Κύπρου, θα τη μετατρέψουν ολόκληρη σε τουρκικό προτεκτοράτο, με στόχο την ολική τουρκοποίηση, ένα κράτος όπου η «πλειονότητα θα πληρώνει και η μειονότητα θα κυβερνά» (Τάσσος Παπαδόπουλος).
Αφού θα επιτευχθεί αυτό και θα έχουμε υποστείλει την Ελληνική Σημαία από το νησί, τότε οι Τούρκοι θα προχωρήσουν στην πλήρη κοσοβοποίηση της Θράκης και στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Στην ουσία, αν δεν αποκαταστήσουμε με δραστικά μέτρα τη διαταραγμένη ισορροπία ισχύος, θα γίνει στη συνέχεια και η Ελληνική Δημοκρατία δορυφόρος της Τουρκίας, μια σύγχρονη Ηγεμονία της Βλαχίας.
Μιλάμε για κατάλυση των αποτελεσμάτων της Ελληνικής Επανάστασης.
Η παρασιτική ελίτ, που νέμεται τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά, έχοντας τα δικά της συμφέροντα, συχνά αντίθετα με όλου του Εθνους, καλλιεργεί στον λαό την πεποίθηση ότι μπορούμε να είμαστε προδότες, αλλά και πλούσιοι, ενδοτικοί, δωσίλογοι στον τουρκικό επεκτατισμό, θα εγκαταλείψουμε την Κύπρο να υποκύψει στην τουρκική νέα επιδρομή, αλλά εμείς, άνετοι και ωραίοι, αφού θα έχουμε ταΐσει το θηρίο με την υπόλοιπη Κύπρο, και δη χωρίς να πέσει τουφεκιά, θα τους δώσουμε μερτικό και στο Αιγαίο και στην ελλαδική ΑΟΖ, θα γυρίσουμε το βλέμμα από την άλλη στη Θράκη και εδώ, στην Παλαιά Ελλάδα, έντιμοι, μικροί και σκυφτοί, θα ευημερούμε με ΣΔΙΤ, ΕΣΠΑ, start-ups και νέες τεχνολογίες, και οι Τούρκοι θα μας αφήσουν να παρτάρουμε στη Μύκονο, εκεί όπου μαζεύονται οι Δυνατοί με τις βίζιτές τους και δείχνουν ο ένας στον άλλον τους πίνακες στις βίλες τους ή μετράνε τα κότερά τους.
Λοιπόν, σας έχω νέα νέα βαθιά από την Ιστορία. Θα είμαστε και φτωχοί και υποταγμένοι.
Πλούσιοι, όπως στην Κατοχή οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες, και όπως στην πρώτη Τουρκοκρατία οι κοτζαμπάσηδες, θα είναι μόνο λίγοι αυτοί που πάντα υποστηρίζουν το παράλογο της υποταγής απέναντι στο λογικό και το αυτονόητο της αντίστασης.
Θα τα ’κονομήσουν και θα ευημερήσουν τα διάφορα «Μέτωπα Λογικής», αυτοί που ιδεολογικοποιούν τον ραγιαδισμό και την ιδιοτέλειά τους.
Διότι οι Τούρκοι δεν θα αρκεστούν σε ένα μερίδιο στην ΑΟΖ της Κύπρου ή στο Αιγαίο. Θα ζητήσουν κι άλλα, κι ύστερα ακόμη περισσότερα, και κάθε φορά θα φωνάζουν ότι είναι αδικημένοι.
Οι Ελληνες της Κύπρου αντιμετωπίζουν οξυμένη και έμπρακτη την απειλή του ίδιου εχθρού που κατέχει ελληνική γη, σκότωσε, βίασε, εξαφάνισε και οδήγησε στην προσφυγιά αθώους και απειλεί να το ξανακάνει.
Κι ακόμη κι αν η κυπριακή ηγεσία τρελαθεί και αποφασίσει να αυτοκτονήσει, τα ζωτικά συμφέροντα και η εθνική ασφάλεια του όλου Ελληνισμού δεν πρέπει να το επιτρέψουν, διότι αυτό το θηρίο όχι μόνον δεν εξημερώνεται, αλλά του ανοίγει η όρεξη σε κάθε μπουκιά με ελληνική γη και σάρκα.
Η απάντηση της Ελλάδας ως εγγυήτριας δύναμης και Μητέρας Πατρίδας των Κυπρίων αδερφών δεν μπορεί να είναι νταηλίκια και λεκτικοί λεονταρισμοί, αλλά πράξεις ως απάντηση στις πράξεις: συμμαχίες με τις ισχυρές χώρες και εταιρίες κολοσσούς, των οποίων η Τουρκία θίγει επίσης τα συμφέροντα, επανεξοπλισμός ως τα δόντια, έμφαση στην έρευνα και ανάπτυξη στρατιωτικής τεχνολογίας, αύξηση της στρατιωτικής θητείας και σταθερή εκπομπή του μηνύματος της αποτροπής.
Τότε θα γίνουμε ασφαλείς, αξιοπρεπείς και ευημερούντες.
Ολοι.
Καλώς ή κακώς, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ισχυρότατη προσωπικότητα της εποχής του, είχε συνδέσει την πολιτική πορεία του με έναν κατευναστικό ρεαλισμό, που όμως δεν έφερε ποτέ αποτέλεσμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης -το θεωρώ απίθανο και μέρος του περιβάλλοντός του δείχνει το αντίθετο- όμως έχει μια μοναδική ευκαιρία να εκπλήξει τους πάντες και να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα.
Κρης ων, με πνευματική αναδοχή του πατρός του από τον αληθινό Εθνάρχη, μπορεί να επιλέξει τον Βενιζέλο της ακμής και της εθνικής ολοκλήρωσης ή τον συντετριμμένο Βενιζέλο μετά το 1922, που κατάντησε να προτείνει για Νόμπελ Ειρήνης τον δάσκαλο του Χίτλερ και του Μουσολίνι, τον Κεμάλ. Προτείνω τον πρώτο και λαμπρότερο.
Ο δε Νίκος Δένδιας, ας μου συγχωρήσει την αδιακρισία, αλλά κάποτε μου εξηγούσε ως υπουργός κάτι που κέρδισε τον σεβασμό μου: πως κάθε πρωί ξυπνούσε από τις 4.30 και ως τις 7.30 οργάνωνε τη δουλειά του δικηγορικού γραφείου του και μετά ασκούσε τα υπουργικά καθήκοντά του ως το βράδυ.
Ας αποδυθεί, εργώδης όπως είναι, στον αγώνα υπεράσπισης του Ελληνισμού. Η υστεροφημία αμφοτέρων θα είναι ο μεγαλύτερος μισθός τους.
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
www.neadexia.gr
