Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η μακρά ενασχόληση με το πολιτικό ρεπορτάζ μού έχει δώσει τη δυνατότητα να ζήσω από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς από το 1990 και μετά, και να διαπιστώσω τη σχέση που έχουν με τα μέσα ενημέρωσης, ειδικώς με τον Τύπο και τα κανάλια. Ομολογώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας ξεπερνά στην καθοδική του πολιτική φάση σε ιδιοτροπίες ακόμη και τον πλέον δύστροπο.
Δεν κατέθεσε αγωγές ή μηνύσεις κατά δημοσιογράφων, δεν ξέρω να διαμαρτυρήθηκε ποτέ ο ίδιος σε καναλάρχη για τη στάση ΜΜΕ εναντίον του, δεν απείλησε δημοφιλή διασκεδαστή που του έκανε κριτική με τη φράση «να προσέχεις» (όπως κάποιος άλλος στο πρόσφατο παρελθόν), δεν συνέταξε ατομική μαύρη λίστα για δημοσιογράφους, όπως κάποιος άλλος στο παρελθόν, δεν ξέρω να έστειλε το ΣΔΟΕ σε κανέναν και δεν γνωρίζω να απαίτησε την απόλυση παρουσιαστή ειδήσεων (όπως ο Σημίτης για τον Νίκο Χατζηνικολάου).
Ο Τσίπρας κυρίως συγκρούστηκε με τις κορυφές. Εντούτοις, η συμπεριφορά του στα ΜΜΕ χαρακτηρίστηκε από την υποτίμησή τους, από τη διαρκή καταγγελία των ιδιοκτησιών τους για μεροληπτική στάση εναντίον του, από την παρέμβασή του στην τηλεοπτική αγορά υπέρ συγκεκριμένων παικτών, από την απαίτηση ορισμού συγκεκριμένων διευθυντών σε συγκεκριμένα κεντροαριστερά μέσα ενημέρωσης από λάθος υπολογισμούς (απόφαση ΣτΕ για τις άδειες) και από την επιβολή του εμπάργκο σε ΜΜΕ, προκειμένου να «κολλήσει» στους τιμωρηθέντες καναλάρχες τη ρετσινιά του εμπαθούς.
Βεβαίως, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι επί των ημερών του ετέθησαν εκτός πεδιάς εμβληματικοί εκδότες και μπήκε λουκέτο σε κανάλια εξαιτίας δικών τους λαθών που εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Ο πρωθυπουργός τερματίζει τη θητεία του όπως την άρχισε – καταγγέλλοντας κανάλια και καναλάρχες. Ηττημένος. Με αυτούς που ανήγαγε σε βασικούς του αντιπάλους καβάλα στο άλογο.
Η εμφάνισή του στο Σκάι, η οποία προβλήθηκε ως μείζον τόλμημα και ανατροπή εκ μέρους του, αποτέλεσε στην πραγματικότητα την έμπρακτη ομολογία μιας μεγάλης διπλής ήττας. Ηττα, διότι ο πρωθυπουργός υποτιμούσε συστηματικώς τον συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό σε όλη τη θητεία του και θεωρούσε πως δεν τον αφορούν όσοι «ψηφίζουν» Σκάι.
Δεν είναι ψηφοφόροι του. Τον θεωρούσε -το γνωρίζουμε από άριστες πηγές- τέλειο άλλοθι. Ηττα, επίσης, γιατί επιχείρησε να τον απαξιώσει, διατάσσοντας τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να απέχουν από τις εκπομπές του. Το λάθος του να επιτίθεται ονομαστικά σε καναλάρχες -μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Αλαφούζος, ο οποίος δεν διεκδικεί κρατικές δουλειές στην Ελλάδα-, σε συνδυασμό με το εμπάργκο, μεγέθυνε τον αντίκτυπο της επιστροφής του στο στούντιο του Σκάι. Οι λεονταρισμοί του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στον Αλέξη Παπαχελά και στη Σία Κοσιώνη δεν αναιρούν το βασικό γεγονός: «Προσκύνησε».
Θα είμαι ειλικρινής: Πράγματι, ο συγκεκριμένος σταθμός υπήρξε υπέρμετρα αυστηρός απέναντι στην κυβέρνησή του κατά τη διάρκεια της θητείας του κ. Τσίπρα – στον ίδιο προσωπικά μόνο στην τελική ευθεία. Και άλλοι πρωθυπουργοί γνώρισαν την αντιπάθειά του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πέρα από κάθε όριο. Ο Γιώργος Παπανδρέου, σίγουρα. Ο Καραμανλής, κατά διαστήματα. Ο Σαμαράς, στην τελική ευθεία για την ανατροπή του. Ποτέ κανείς, όμως, δεν εξέδωσε ντιρεκτίβα αποχής των στελεχών του κόμματός του από τον σταθμό. Ούτε στις χειρότερες ημέρες. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αντιμετώπιζε καθημερινά το 1990 ανηλεές σφυροκόπημα από την τριπλέτα Γιώργος Τράγκας – Νίκος Κακαουνάκης – Μάκης Τριανταφυλλόπουλος – καθείς, ξεχωριστή κατηγορία. Στο τέλος, παρά τις αλησμόνητες κόντρες, αποκατέστησε τη σχέση του με έναν έναν χωριστά.
Ο Κώστας Καραμανλής πολεμήθηκε όσο κανείς για πέντε χρόνια από το κανάλι των εκδοτών με την αθεμελίωτη σκανδαλολογία. Ποτέ δεν σήκωσε τηλέφωνο να διαμαρτυρηθεί σε εκδότη-καναλάρχη, ποτέ δεν έκανε δημόσια δήλωση εναντίον ουδενός ονομαστικά, ποτέ δεν διέταξε σταλινικά βουλευτή του να μην εμφανιστεί σε τηλεοπτική συχνότητα.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Φάληρο, λοιπόν, αποτελεί την ήττα μιας ολόκληρης αντίληψης για την πολιτική και τα ΜΜΕ. Οι πρωθυπουργοί πρέπει να είναι άρχοντες. Δοθέντος ότι είναι θεωρητικώς οι ισχυροί του συστήματος, δεν πρέπει να μειώνουν την αίγλη της εξουσίας τους με παιδιάστικες συμπεριφορές του τύπου «δεν σου μιλάω» ή με επώνυμες καταγγελίες που καθιστούν ισοϋψείς τους καναλάρχες με τους εκλεγμένους.
Ο Αλέξης, δυστυχώς, ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν κατανόησε το πολύ απλό δόγμα: Εάν η πολιτική σου είναι σωστή, τότε, και όλα τα κανάλια να έχεις εναντίον σου, πάντα θα κερδίζεις στον λαό. Αν η πολιτική σου είναι λάθος, και όλα τα κανάλια να έχεις μαζί σου (μέχρι τις ευρωεκλογές, τέσσερα στα πέντε, πλην ενός, ήταν ευμενώς ουδέτερα υπέρ του), τότε θα χάσεις στον λαό. Και υπεύθυνος γι’ αυτό είσαι εσύ! Κανένας άλλος.
