Θεματική συζήτηση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για τα ζητήματα εργασιακών σχέσεων
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καλησπέρα σας. Χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας στο Βόλο, σε αυτό το πολύ όμορφο σημείο, το οποίο δεν είχα επισκεφτεί ξανά. Θα μας δοθεί η δυνατότητα να κάνουμε μία ανοιχτή συζήτηση και να απαντήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις ή απορίες που μπορεί να έχετε. Ξέρετε, όταν εκλέχθηκα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πριν από 3,5 χρόνια, είχα αναλάβει τη δέσμευση να καθιερώσω μία διαφορετική επικοινωνία με τους πολίτες, η οποία να είναι πιο διαδραστική, πιο άμεση, πιο ουσιαστική, λιγότερο ξύλινη. Η σημερινή συνάντηση που κάνουμε εδώ στο Βόλο είναι η τελευταία πριν από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, σε ένα μεγάλο κύκλο αντίστοιχων συζητήσεων που έχω κάνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.
Πρέπει να σας πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή η τελευταία συζήτηση πριν από τις τόσο κρίσιμες εκλογές γίνεται στο Βόλο. Είναι μία πόλη την οποία αγαπώ ιδιαίτερα. Υπηρέτησα εδώ στην Αγχίαλο τη θητεία μου πριν από 27 χρόνια. Συναντώ συχνά στις περιοδείες μου φίλους μου από εκείνες τις μέρες και είμαι πολύ χαρούμενος που 4 μέρες πριν από τις εκλογές, μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, η οποία είναι ανοιχτή και ελεύθερη. Έχουμε προδιαγράψει μία πρώτη θεματική, αλλά μη διστάσετε να με ρωτήσετε ό,τι σκέφτεστε και όποια απορία έχετε. Όπως ξέρετε απαντώ πάντα με ευθύτητα και με ειλικρίνεια. Εκμεταλλευτείτε λοιπόν ,όπως είπε ο Κώστας, αυτήν την ευκαιρία. Θέλω να σας πω επίσης ότι πρόθεση και στόχος μου είναι αυτού του είδους τις συζητήσεις να μπορώ να τις συνεχίσω και την επόμενη μέρα, εφόσον με εμπιστευτείτε και είμαι, μετά τις 7 Ιουλίου, ο Πρωθυπουργός της χώρας.
Έχει μεγάλη σημασία όταν αναλαμβάνει κανείς τις τύχες του τόπου να μην αποκόπτεται από την κοινωνία, να μην μπαίνει μέσα στο γυάλινο πύργο του Μαξίμου και να μην παίρνει την ενημέρωσή του μόνο από συμβούλους ή συχνά από ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να σου πουν αυτό το οποίο θέλεις να ακούσεις. Πρόθεσή μου, λοιπόν, είναι αυτού του είδους οι συζητήσεις να συνεχιστούν και να ενταθούν, στο πλαίσιο πάντα των χρονικών περιορισμών που υπάρχουν την επόμενη μέρα. Διότι πρέπει να έχουμε πάντα το δάχτυλό μας πάνω στο σφυγμό της κοινωνίας. Αν καταφέραμε να πετύχουμε κάτι αυτά τα 3,5 χρόνια -και ειδικά τους τελευταίους μήνες, με τη μεγάλη εκλογική μας επιτυχία στις ευρωεκλογές, που είναι το πρώτο σκαλοπάτι για μία ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία το βράδυ της Κυριακής- είναι ακριβώς ότι αφουγκραστήκαμε τις ανάγκες της κοινωνίας και ευθυγραμμιστήκαμε με τις προσδοκίες και τα οράματα των Ελλήνων. Προτάξαμε έναν πολιτικό λόγο συγκεκριμένο, ρεαλιστικό, καθόλου λαϊκίστικο, καθόλου ξύλινο, προσπαθώντας να απαντούμε στις συγκεκριμένες απορίες που όλοι σας έχετε για το πώς οι ζωές σας μπορούν να γίνουν καλύτερες. Σταματώ λοιπόν την εισαγωγή εδώ. Δίνω το λόγο σε εσάς και θα έχουμε αρκετό χρόνο, μέχρι που να νυχτώσει τουλάχιστον, να απαντήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις. Βλέπω ένα πρώτο μικρόφωνο. Πως ξεκινάμε; Εδώ. Απλά θα μου λες το μικρό σου όνομα.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Είμαι λογιστής. Ήθελα να κάνω μία ερώτηση. Μιλάμε για εργαζόμενους, αλλά αυτό που πιστεύω, είναι, για να υπάρξουν εργαζόμενοι, πρέπει να υπάρξουν εργοδότες. Τα τελευταία 10 χρόνια οι επιχειρήσεις έχουν χτυπηθεί και όσοι έχουν επιβιώσει, έχουν επιβιώσει μετά κόπων και βασάνων. Ποιό είναι το σχέδιό σας ώστε να επιβιώσουμε και να μπορέσουμε να δώσουμε δουλειές στον κόσμο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μου αρέσει Γιώργο η εισαγωγική σου παρατήρηση, η οποία είναι πολύ σωστή και αυτονόητη. Είναι όμως κάποιοι που μπορεί να φαντασιώνονται ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, κάποιοι που μιλάνε για εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, χωρίς να λένε τίποτα για τον ιδιωτικό τομέα, για τις ιδιωτικές επενδύσεις, για την επιχειρηματικότητα, η οποία είναι και κινητήριος δύναμη της οικονομίας και είναι αυτή που τελικά δημιουργεί τις πολλές θέσεις εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι η παραγωγική Ελλάδα χτυπήθηκε βάναυσα από τις πολιτικές αυτής της κυβέρνησης. Χτυπήθηκε στο επίπεδο της φορολογίας, η οποία τσάκισε τη μεσαία τάξη. Xτυπήθηκε στο επίπεδο των εισφορών ειδικά στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι είδαν το άθροισμα φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών να είναι τελείως δυσβάσταχτο. Χτυπήθηκε η επιχειρηματικότητα στο επίπεδο της γραφειοκρατίας, όπου τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Λογιστής είσαι και ξέρεις ότι μπορεί αυτό που είναι ενδεχομένως καλό για εσένα, η περιπλοκότητα στη φορολογική νομοθεσία, να είναι εμπόδιο και τροχοπέδη για την επιχειρηματικότητα.
Εμείς, λοιπόν, δεν το κρύβουμε. Λέμε ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε πολλές καλές θέσεις εργασίας μέσα από μία έκρηξη ιδιωτικών επενδύσεων. Και η ανάπτυξη την οποία οραματιζόμαστε, που πρέπει να είναι τουλάχιστον διπλάσια από την ανάπτυξη που έχουμε σήμερα, δεν μπορεί να στηρίζεται στην κατανάλωση με δανεικά. Πρέπει να είναι μία ανάπτυξη η οποία να στηρίζεται στις επενδύσεις, στην εξωστρέφεια, στην καινοτομία και στην παραγωγικότητα. Για να γίνει, λοιπόν, αυτό χρειάζονται μια σειρά από προϋποθέσεις: Η πρώτη προϋπόθεση, είμαι σίγουρος, ότι θα την έχουμε το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Ποια είναι αυτή; Ισχυρή εντολή, σταθερή κυβέρνηση, ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή, ώστε να στείλουμε ένα μήνυμα εντός και εκτός Ελλάδος ότι η χώρα μπαίνει σε ένα κύκλο σταθερότητας. Ότι για τέσσερα χρόνια δεν θα έχουμε εκλογές και άρα βγάζουμε από την εξίσωση τον παράγοντα πολιτική αστάθεια. Θυμάστε ότι στο παρελθόν κάθε φορά που γινόταν λόγος για εκλογές υπήρχε μια μεγάλη αναταραχή. Τώρα οι εκλογές αντιμετωπίζονται με αισθήματα προσδοκίας, όχι μόνο από τους ιδιώτες επενδυτές, από τις αγορές κεφαλαίου, αλλά από την ίδια την αγορά. Ήδη βλέπω στην αγορά ένα διαφορετικό κλίμα από αυτό το οποίο υπήρχε πριν από τρεις μήνες.
Άρα μια σταθερή αποτελεσματική κυβέρνηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Σε επίπεδο πολιτικών να συγκρατήσεις τρία πράγματα τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για το πώς θα δημιουργήσουμε θέσεις απασχόλησης, πώς θα υπάρχουν δηλαδή εργοδότες που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Το πρώτο είναι η φορολογία. Θα μειώσουμε τη φορολογία σε όλους. Μιας και μιλάμε για τις επιχειρήσεις, θα μειώσουμε τη φορολογία που υφίσταται μέσα σε δύο χρόνια από το 28% στο 20%, άμεσα. Τη φορολογία στα μερίσματα από το 10% στο 5%, το Φ.Π.Α. στην εστίαση, σε όλη την εστίαση, από το 24% στο 13%. Και βέβαια θα προσθέσουμε και μία σειρά από φορολογικά κίνητρα τα οποία θα αναφέρονται σε μελλοντικές επενδύσεις. Είσαι άνθρωπος που γνωρίζει καλά τη φορολογική νομοθεσία, υπεραποσβέσεις, κίνητρα φορολογικά, συμψηφισμούς ζημιών με κέρδη, για να δώσουμε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επενδύσουν κυρίως σε κεφαλαιακό εξοπλισμό. Να το κάνουμε αυτό πιο εύκολο για τις επιχειρήσεις.
Θα περιορίσουμε δραστικά τη γραφειοκρατία και το ρυθμιστικό βάρος το οποίο σήμερα κρατάει πίσω την επιχειρηματικότητα. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στα ζητήματα των αδειοδοτήσεων, όπου δυστυχώς δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο. Σε ζητήματα όπως οι χρήσεις γης, όπου πρέπει να υπάρχει μια δραστική απλοποίηση. Σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ασφυκτικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει για να προστατεύσει -υποτίθεται- το περιβάλλον και τελικά συχνά κάνει μεγαλύτερη ζημιά απ’ ό,τι όφελος. Και το τρίτο το οποίο μπορεί να προσβλέπει η επιχειρηματική τάξη, ο καθένας που θέλει να επενδύσει, είναι μια σημαντική βοήθεια στη ρευστότητα. Σήμερα οι τράπεζες, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, είχαν μεγάλη δυσκολία να δανείσουν επιχειρήσεις. Το κόστος δανεισμού ήταν πάρα πολύ υψηλό. Το κόστος δανεισμού όμως είναι συνάρτηση του κόστους δανεισμού της χώρας. Ήδη βλέπετε ότι μετά τις ευρωεκλογές υπήρχε μια δραστική αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτό δεν είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα που αφορά όσους επενδύουν σε ελληνικά ομόλογα. Είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά τον καθένα και την κάθε μία από εσάς ξεχωριστά, διότι σημαίνει ότι το κόστος χρήματος, το κόστος με το οποίο θα δανείζεται μία επιχείρηση, ένας καταναλωτής αύριο, θα είναι μειωμένο. Ρευστότητα, γραφειοκρατία, φορολογία, συν ένα σταθερό πολιτικό πλαίσιο με αποφασισμένους Υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς, που θα λύνουν πρακτικά προβλήματα, είναι η συνταγή για να μπορέσει να πάρει μπροστά η μηχανή της ιδιωτικής οικονομίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ονομάζομαι Γιώργος. Φέτος δούλεψα σαν αναπληρωτής καθηγητής πληροφορικής. Στο χώρο της πληροφορικής, των αναπληρωτών υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τις προσλήψεις και το τι μέλλει γενέσθαι στους αναπληρωτές. Θα ήθελα να σας πω ότι από την πλευρά μας είμαστε εκπαιδευτικοί ο, κατά κύριο λόγο μικροί σε ηλικία.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πόσα χρόνια δουλεύεις ως αναπληρωτής;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Πρώτη φορά δούλεψα στα 33. Οπότε, είμαστε μικροί και έχουμε άγχος σχετικά με αυτό το πράγμα. Ποιες είναι οι δεσμεύσεις σας σχετικά με το θέμα των αναπληρωτών;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς, εστιάζεις σε ένα πολύ ουσιαστικό πρόβλημα το οποίο αφορά στην εκπαίδευση. Δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές καλύπτουν θέσεις που θα έπρεπε να καλύπτονται από τακτικό προσωπικό. Πολλοί δουλεύουν για πολλά χρόνια. Έχω συναντήσει αναπληρωτές που δουλεύουν για παραπάνω από μια δεκαετία. Πηγαίνουν σε όλη την Ελλάδα και έχουν αυτή την εργασιακή ανασφάλεια, τι θα γίνει με το μέλλον τους. Η πρόθεση μας είναι ξεκάθαρη. Στο πλαίσιο που δίνουν τα δημοσιονομικά που έχουμε, θα δώσουμε περισσότερες δυνατότητες σε αναπληρωτές να καταλαμβάνουν θέσεις τακτικού προσωπικού, επιβραβεύοντας και την προϋπηρεσία. Όχι μόνο την προϋπηρεσία αλλά και την προϋπηρεσία. Γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει μια επιβράβευση για ανθρώπους οι οποίοι έχουν μια εμπειρία μέσα στην τάξη. Άρα σε πρώτη φάση θα εξακολουθούμε να έχουμε για το εκπαιδευτικό έτος 19- 20 τον θεσμό των αναπληρωτών, αλλά δεν πρέπει να αισθάνεται κανείς καμία ανασφάλεια για αυτό. Διότι οι αναπληρωτές είναι απαραίτητοι για να καλύψουμε τα κενά τα οποία έχουμε. Και θα αρχίσουμε σταδιακά -σε βάθος χρόνου προφανώς θα γίνει αυτή η άσκηση-, και ανάλογα με τις δυνατότητες που έχουμε, να προσλαμβάνουμε τακτικό προσωπικό. Θέλω να θυμίσω ότι τακτικές προσλήψεις στην εκπαίδευση έχουν να γίνουν εδώ και μια δεκαετία και προφανώς δεν γίνεται να έχουμε ένα τόσο μεγάλο κενό σε δασκάλους και καθηγητές που επιτελούν ένα τόσο σημαντικό ρόλο. Και βέβαια, ως καθηγητής πληροφορικής να σας πω πόσο μεγάλη σημασία αποδίδω στην διδασκαλία της πληροφορικής στα σχολεία και πόσο σημαντικό είναι πια τα παιδιά μας από μικρές ηλικίες, από το Δημοτικό συγκεκριμένα, να αποκτούν δεξιότητες πληροφορικής που θα τους είναι απολύτως απαραίτητες σε ένα κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα. Διότι αν σκεφτείτε ότι ένα παιδί που μπαίνει σήμερα στην 1η Γυμνασίου το 2019 θα τελειώσει το σχολείο το 2025. Ή ένα παιδί το οποίο μπαίνει στην 1η Δημοτικού θα τελειώσει το σχολείο το 2031. Ο κόσμος θα είναι πολύ διαφορετικός τότε και πρέπει να ξανασκεφτούμε συνολικά πως διδάσκουμε την τεχνολογία και την πληροφορική. Ενδεχομένως ήδη η πληροφορική να είναι μια λέξη η οποία να πρέπει να την προσαρμόσουμε στο που πηγαίνει η τεχνολογία σήμερα. Έχει πάρα πολύ σημασία αυτό. Άρα νομίζω ότι διδάσκεις μια δεξιότητα και είσαι σε ένα γνωστικό αντικείμενο το οποίο ολοένα και μεγαλύτερη σημασία θα έχει, καθώς ξανασκεφτόμαστε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διδάσκουμε τα γνωστικά αντικείμενα στα σχολεία μας.
ΕΥΗ: Καλησπέρα. Είμαι η Εύη. Είμαι κι εγώ εκπαιδευτικός. Να πείτε ότι πέρα από τον δημόσιο τομέα και για τον ιδιωτικό τομέα και όσον αφορά τη γυναικεία επιχειρηματικότητα. Ποιες είναι οι δεσμεύσεις σας; Τι σκοπεύετε να κάνετε για να ενισχύσετε τις γυναίκες να δημιουργήσουν επιχείρηση, να ενισχύσουν την δική τους επιχείρηση που είναι ήδη υπάρχουσα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θέλουμε περισσότερες γυναίκες στην αγορά εργασίας και θέλουμε περισσότερες γυναίκες επιχειρηματίες. Τώρα αυτό το λέω έχοντας και εδώ κάπου παρούσα την σύζυγο μου η οποία αποφάσισε, πάντα δούλευε, αλλά αποφάσισε πριν από εφτά χρόνια να αφήσει μια ασφαλή και καλοπληρωμένη, δουλειά την οποία είχε, για να στήσει την δική της επιχείρηση. Οπότε τα ζητήματα της νέας επιχειρηματικότητας, αλλά και της γυναικείας επιχειρηματικότητας τα αντιμετωπίζω κάθε μέρα μέσα στο σπίτι μου. Έχω συναντήσει εξαιρετικές γυναίκες επιχειρηματίες, αλλά για την γυναικεία επιχειρηματικότητα πρέπει να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά από ό,τι σκεφτόμαστε συνολικά για την επιχειρηματικότητα. Κατ’ αρχάς είναι πρόθεσή μου να στηρίξω την νέα επιχειρηματικότητα με ένα συνολικό πλαίσιο πολιτικών το οποίο το έχουμε παρουσιάσει πολύ αναλυτικά. Για τις γυναίκες, όμως, ειδικά θα πω ότι αυτό το οποίο χρειαζόμαστε είναι μια διαφορετική αντίληψη για το πώς υποστηρίζουμε μια γυναίκα ή οποία ταυτόχρονα επιτελεί πολλούς ρόλους. Είναι εργαζόμενη, είναι νοικοκυρά, με την καλή έννοια, δεν θέλω αυτός ο όρος να είναι παρεξηγήσιμος γιατί κάποιοι πήγαν να διαστρεβλώσουν και μια κουβέντα που είπα για τις νοικοκυρές. Όλες οι γυναίκες είναι νοικοκυρές, με την έννοια ότι φροντίζουν ένα σπίτι και βέβαια και οι άντρες πρέπει να προσθέτουν και αυτοί στην δουλειά που γίνεται. Και βέβαια, είναι μανάδες, εργαζόμενες, νοικοκυρές. Και ένα μεγάλο βάρος της ανατροφής των παιδιών, το σηκώνει πάντα η εργαζόμενη μητέρα. Επιμένω πολύ στο να μπορούμε να υποστηρίξουμε την προσχολική αγωγή, τους παιδικούς σταθμούς. Να μην υπάρχει κανένα παιδί εκτός παιδικών σταθμών. Και να μπορούμε να πάμε, επιτέλους, σε ένα πλαίσιο που όλα τα Δημοτικά θα είναι ολοήμερα για τα παιδιά που θέλουν να παραμείνουν στο διευρυμένο ωράριο. Ολοήμερα Δημοτικά όχι πάρκινγκ, απλά, παιδιών όπου τα αφήνουμε για δυο ώρες, αλλά ουσιαστικός συμπληρωματικός χρόνος, παραγωγικός, όπου τα παιδιά θα αποκτούν άλλες δεξιότητες. Υπάρχουν πολλοί κοινοτικοί πόροι διαθέσιμοι για να στηρίξουμε ειδικά την γυναικεία επιχειρηματικότητα και βέβαια υπάρχουν και πολλά προγράμματα απόκτησης καινούργιων δεξιοτήτων για γυναίκες οι οποίες βγήκαν από την αγορά εργασίας για αρκετά χρόνια, για να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Συναντώ πάρα πολλές τέτοιες γυναίκες, και μου λένε, στα 40 ή στα 45 τους, στα 50 τους, ότι μεγάλωσαν τα παιδιά μου και θέλω να δουλέψω, αλλά είμαι έξω από την αγορά εργασίας για 10 ή για 15 χρόνια. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης γυναικών που βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες, ώστε να αποκτήσουν συμπληρωματικές δεξιότητες, να μπορούν να ξαναμπούν στην αγορά εργασίας. Και βέβαια σου μίλησα ήδη για το συνολικό μας πλαίσιο στήριξης της νέας επιχειρηματικότητας, τι σημαίνει σήμερα να ανοίξεις μία επιχείρηση στην Ελλάδα, πόσο τεράστιο είναι το γραφειοκρατικό και το διοικητικό βάρος. Αυτό δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Αφορά εξίσου και τους άντρες. Το γνωρίζετε όλοι όσοι έχετε προσπαθήσει να στήσετε μία επιχείρηση στην Ελλάδα. Είναι αδιανόητο ένας νέος επιχειρηματίας σήμερα, άνδρας – γυναίκα, δεν έχει σημασία σε αυτό, να δαπανά ένα τόσο σημαντικό κομμάτι του χρόνου του μπλεγμένος στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Οι αδειοδοτήσεις πρέπει να γίνουν πολύ πιο απλές. Οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται εκ των υστέρων και ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της δουλειάς πρέπει πια να γίνεται ηλεκτρονικά. Ο επιχειρηματίας να ασχολείται με την επιχείρησή του, με το πώς θα τη μεγαλώσει και το πώς θα έχει τζίρο και κέρδη και όχι με το πώς θα νταραβερίζεται με το κράτος για αδειοδοτήσεις.
ΣΠΥΡΟΣ: Καλησπέρα Πρόεδρε. Σπύρος είναι το όνομά μου. Εγώ θα σας κάνω μία σύντομη ερώτηση. Είμαι εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα με το βασικό μισθό. Τι μπορώ να περιμένω από την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Εμείς Σπύρο έχουμε μιλήσει ξεκάθαρα για ευημερία, η οποία θα μοιράζεται δίκαια μεταξύ των επιχειρηματιών, των μετόχων και των εργαζόμενων. Θέλουμε όμως να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στους χαμηλόμισθους, οι οποίοι σήμερα με έναν σχετικά χαμηλό μισθό προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και αισθάνονται πολύ συχνά ότι τα χρήματα αυτά δεν τους φτάνουν για να τα βγάλουν πέρα.
Εμείς έχουμε πει ξεκάθαρα ότι θέλουμε ο κατώτατος μισθός να αυξάνεται με ρυθμό διπλάσιο της αύξησης του ΑΕΠ. Μέχρι να φτάσουμε σε ένα σημείο, όπου θα έχουμε ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και για τον κατώτατο μισθό, και θα μπορούν εργοδότες και εργαζόμενοι να συμφωνούν ποιος είναι αυτός. Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο κατώτατος σήμερα είναι 650 ευρώ. Εάν πετύχουμε, που μπορούμε να το πετύχουμε, μία ανάπτυξη της τάξης του 4%, αυτό σημαίνει ότι ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί κατά 8%. Θα πάει περίπου στα 700 ευρώ. Και είναι σημαντικό αυτό, διότι θα έχουμε τα επόμενα χρόνια, είμαι σίγουρος για αυτό, ισχυρή ανάπτυξη.
Το ζήτημα είναι αυτή η ανάπτυξη να μην είναι για λίγους και να είναι για τους πολλούς, και να αισθάνονται και οι εργαζόμενοι, αυτοί που είναι με το βασικό μισθό, ότι έχουν κάποιο όφελος ουσιαστικό. Και βέβαια μετά πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, τις δαπάνες ενός νοικοκυριού. Αυτό έχει να κάνει με τη φορολογία. Έχουμε μιλήσει ξεκάθαρα ότι θέλουμε να μειώσουμε τον εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή στο 9% για εισοδήματα μέχρι 10.000 ευρώ, κρατώντας φυσικά το αφορολόγητο εκεί ακριβώς που είναι σήμερα. Και θέλουμε σταδιακά να μειώσουμε το ΦΠΑ, για να καταλήξουμε να έχουμε, εκτός από τον υπερμειωμένο, που τον διατηρούμε στο 6%, σε βάθος χρόνου δύο συντελεστές Φ.Π.Α.: 22% για τον κύριο συντελεστή ΦΠΑ και και 11% για τον μειωμένο συντελεστή Φ.Π.Α.
Αυτό σημαίνει και μία μείωση προφανώς στο κόστος ζωής, που θα διευκολύνει και θα υποστηρίξει το εισόδημα του εργαζόμενου, σε συνδυασμό με μία μείωση του ΕΝΦΙΑ. Είναι καλό ότι λίγο πολύ, σχεδόν όλοι οι Έλληνες έχουν κάποιο ακίνητο στην κατοχή τους. Είναι προβληματικό ότι ο φόρος στα ακίνητα από πολύ χαμηλό έγινε ένας φόρος πολύ υψηλός. Θα μειώσουμε τον ΕΝΦΙΑ κατά μέσο όρο 30% μέσα σε μία διετία. Οπότε και ο εργαζόμενος που είναι με τον βασικό, με τον κατώτατο μισθό, μπορεί να προσβλέπει σε μία ουσιαστική βελτίωση των εισοδημάτων του με την πολιτική την οποία εμείς προτείνουμε στον ελληνικό λαό.
ΧΡΗΣΤΟΣ: Καλησπέρα σας. Το όνομά μου είναι Χρήστος. Είμαι επιχειρηματίας και θέλω να σας κάνω δύο ερωτήσεις. Η μία είναι, πώς σκοπεύετε τους επενδυτές να τους κάνετε να νοιώσουν ασφάλεια στη χώρα μας από τη στιγμή που στη γειτονιά μας, ειδικά στη Βουλγαρία, έχουμε έναν ανταγωνιστή τόσο μεγάλο. Επίσης, αναφερθήκατε στη γραφειοκρατία. Ξέρετε ότι πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησα να κάνω μία επένδυση όσον αφορά τον τουρισμό και άλλες επενδύσεις. Να μην επεκταθώ, και μετά από 6 – 7 μήνες αναγκάστηκα να κάνω πίσω. Και σας το λέω αυτό, διότι είμαι και αυτοδημιούργητος άνθρωπος και αυτός ο σκόπελος πρέπει να ξεπεραστεί. Είναι η μία. Και η δεύτερη είναι, τι σκοπεύετε να κάνετε με τη φορολογία του χαρτοσήμου; Η πρότασή μου είναι να καταργηθεί στην Ελλάδα τελείως και σε όλα τα αντικείμενα. Ο τίτλος κτήσης και το χαρτόσημο πρέπει να φύγουν απ’ την Ελλάδα. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχουμε χαρτόσημο επί των συναλλαγών. Αυτά.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, Χρήστο. Το δεύτερο είναι κάτι που το εξετάζουμε. Είναι κάτι το οποίο το έχω ξανακούσει με το οικονομικό μας επιτελείο. Υπάρχει όντως αυτή η ιδιαιτερότητα ως προς το χαρτόσημο στην Ελλάδα. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να το δούμε και να το εξετάσουμε. Δεν είμαι έτοιμος να σου δώσω μία οριστική απάντηση γι’ αυτό. Θα σου πω όμως για τη μεγάλη εικόνα την οποία περιέγραψες. Πράγματι έχουμε ανταγωνιστές στη γειτονιά μας οι οποίοι έχουν μία σειρά από πλεονεκτήματα. Ποια είναι αυτά; Χαμηλή φορολογία, 10% στη Βουλγαρία, και κυρίως πολύ μεγάλη ευκολία στην εκκίνηση επιχειρηματικής δράσης και στη διαδικασία της αδειοδότησης. Δεν μπορούμε να πάμε το φόρο στις επιχειρήσεις στο 10%, μπορούμε να τον πάμε στο 20%. Μπορούμε όμως να κάνουμε τα ίδια πράγματα που κάνουν οι ανταγωνιστές μας για να απλοποιήσουμε δραματικά το αδειοδοτικό περιβάλλον. Είναι αδιανόητο σήμερα να θέλει ο οποιοσδήποτε, όχι μόνο μεγάλος επενδυτής -γιατί ξέρεις πολλές φορές οι μεγάλοι επενδυτές μπορεί να έχουν και άλλες δυνατότητες και άλλους εξειδικευμένους ανθρώπους να κυνηγούν τα ζητήματα στα Υπουργεία. Η γραφειοκρατία ταλαιπωρεί τον μικρό επιχειρηματία περισσότερο απ’ ό,τι ταλαιπωρεί το μεγάλο. Διότι εάν είσαι εσύ ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και ξαφνικά διαπιστώσεις ότι χρειάζεσαι ένα χρόνο για να κάνεις μια μικρή τουριστική επένδυση και δεν είσαι σίγουρος εάν αυτή θα αδειοδοτηθεί, μπορεί τα χρήματα να μην τα έχεις σε ένα χρόνο και να τα έχεις σήμερα, μπορεί να πεις ότι «Τι στο καλό πάω να μπλέκω εδώ πέρα;». Και θα παίξεις άμυνα, δεν θα παίξεις επίθεση. Εγώ θέλω οι επιχειρηματίες να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν το ρίσκο το οποίο κάθε επιχειρηματίας παίρνει, να προσβλέπουν στην απόδοση η οποία είναι αντίστοιχη της προσπάθειάς τους, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιος στη μέση ο οποίος να κάνει τη ζωή τους πιο δύσκολη. Πολλές φορές μου λένε οι επιχειρηματίες «Δεν θέλω διευκολύνσεις, δεν θέλω κίνητρα, δεν με ενδιαφέρουν τόσο πολύ και οι αναπτυξιακοί. Άσε με να κάνω τη δουλειά μου. Μην γίνεσαι εμπόδιο τουλάχιστον στην επιχειρηματική δραστηριότητα». Και αυτό είναι μία δέσμευση δική μου η οποία είναι οριζόντια, αφορά όλη την επόμενη κυβέρνηση και όλοι οι Υπουργοί -γιατί όλοι οι Υπουργοί κάπου εμπλέκονται- ή τουλάχιστον οι βασικοί Υπουργοί, πρέπει να είναι απολύτως εναρμονισμένοι στο να λύνουν εμπόδια τα οποία κρατάνε πίσω τις επενδύσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αποποιούμαστε το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους. Το κράτος πρέπει να ελέγχει. Μπορεί όμως να χρησιμοποιεί τον ιδιωτικό τομέα για ελέγχους. Μπορεί να ελέγχει εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων και να είναι πολύ αυστηρό. Μπορεί να περνά αδειοδοτικές αρμοδιότητες, όπως σε ένα βαθμό γίνεται ήδη στους μηχανικούς, να περνά την ευθύνη δηλαδή της αδειοδότησης στον ίδιο τον επιχειρηματία. Να σου πω ότι «Αυτά θέλω από εσένα. Θα σε ελέγχω εκ των υστέρων. Εάν δεν τα κάνεις, θα αντιμετωπίσεις τις κυρώσεις και τις συνέπειες». Και είμαι σίγουρος ότι η αγορά θα συμμορφωθεί με ένα τέτοιο πλαίσιο. Δεν θα είναι αντίθετη. Άρα, η φιλοδοξία μου είναι να μπορούμε πολύ σύντομα να πούμε ότι η Ελλάδα γίνεται μία χώρα φιλική προς τις επενδύσεις. Έχει μία σημασία να ξεμπλοκάρουμε κάποιες από τις μεγάλες επενδύσεις οι οποίες στο εξωτερικό έχουν γίνει σύμβολο ανικανότητας, γραφειοκρατίας και εμμονών της σημερινής κυβέρνησης. Επιμένω στο Ελληνικό, όχι μόνο γιατί είναι η μεγαλύτερη επένδυση που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, αλλά γιατί έχει και ένα διττό συμβολικό χαρακτήρα. Μια επένδυση πολλών δισεκατομμυρίων μπορεί να δημιουργήσει 60.000 θέσεις εργασίας. Αλλά δεν είναι μόνο το Ελληνικό ή δεν είναι μόνο οι Σκουριές ή δεν είναι μόνο οι μεγάλες επενδύσεις που δρομολογούνται εδώ και πολλά χρόνια εδώ στη δική σας την περιοχή. Η ανεργία θα αντιμετωπιστεί από επιχειρηματίες σαν και εσένα που θα δημιουργήσουν πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι καινούργιες θέσεις εργασίας μέσα από επενδύσεις που γίνονται στην κλίμακα που μπορούν οι ίδιοι ν’ αντέξουν και αυτοί πρέπει να είναι το πρώτο μας μέλημα.
ΧΡΗΣΤΟΣ: Εγώ θα έλεγα να σκεφτείτε το ενδεχόμενο να πάρετε μία εγγυητική επιστολή ως κράτος και να δίνετε στον επιχειρηματία το ελεύθερο να ξεκινάει και να του λύνετε εσείς τα του κράτους μετά με τους τεχνοκράτες σας. Αυτή την πρόταση έχω να κάνω.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, πολλές φορές δεν χρειάζεται καν…
ΧΡΗΣΤΟΣ: Για να υπάρχει μια σταθερότητα πολιτική. Στην Ελλάδα οι νόμοι αλλάζουν συνέχεια.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, γι’ αυτό έχουμε επιμείνει ότι στο φορολογικό μας νομοσχέδιο. Θα είναι το δεύτερο νομοσχέδιο που θα ψηφίσουμε, το έχουμε δουλέψει πάρα πολύ και θέλουμε να είναι ένα νομοσχέδιο που θα πούμε ότι δεν θ’ αλλάξει. Το έχουμε επεξεργαστεί πάρα πολύ έχουμε πάρει πολλές ιδέες και πρέπει ο επενδυτής να ξέρει ότι έχει σταθερότητα και προβλεψιμότητα. Είναι αμαρτία αυτό που γίνεται διότι είμαστε ένας τόπος ευλογημένος, με τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα. Το φυσικό μας περιβάλλον είναι απαράμιλλης ομορφιάς, οι άνθρωποί μας είναι οι δημιουργικοί, πολυμήχανοι, εξαιρετικά εργατικοί, οι οποίοι θέλουν να δουλέψουν. Τίποτα δεν με ενοχλεί περισσότερο απ’ ότι να βρίσκομαι αντιμέτωπος στην Ευρώπη με κάποια κουραστικά στερεότυπα για το πόσο δουλεύουμε στην Ελλάδα. Δουλεύουμε πάρα πολύ. Δουλεύουμε περισσότερο από τους βορειοευρωπαίους. Και αυτό το οποίο αξίζουμε είναι μία δυνατότητα να μπορούμε αυτόν τον τόπο να τον βάλουμε σε τάξη. Να ξαναγίνουμε μια κανονική χώρα και να έχουμε έναν πλούτο ο οποίος να αντιστοιχεί στα ταλέντα μας ως λαός και στις ευλογίες με τις οποίες μας έχει προικίσει η φύση. Πριν έρθω εδώ να κάνουμε αυτή την συζήτηση βρέθηκα για ακόμα μια φορά στο Πήλιο. Είναι μοναδικές οι φυσικές ομορφιές της Ελλάδος όπου και αν κοιτάξει κανείς. Και λίγο έξυπνα αν σκεφτούμε για το πώς το κράτος μπορεί να συμπράξει με τον ιδιωτικό τομέα, να δώσουμε περισσότερες πρωτοβουλίες στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να έχει όφελος και το κράτος από αυτήν την υπόθεση. Να σκεφτούμε πιο έξυπνα την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του κράτους η οποία πολλές φορές δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο το μίσθωμα αυτό καθ’ αυτό, αλλά πόσες θέσεις εργασίας θα μπορεί να δημιουργήσει ένας επενδυτής ο οποίος μπορεί να αποκτήσει, να νοικιάσει μια κρατική γη. Να βλέπουμε λίγο μακροπρόθεσμα. Να πούμε στον επενδυτή: Πάρε, για παράδειγμα, ένα χιονοδρομικό σαν το Πήλιο για 20 χρόνια, όχι για 5 χρόνια, όπως συχνά κάνουμε, διότι δεν μπορεί μέσα σε 5 χρόνια να κάνει την απόσβεση του. Όλα αυτά προϋποθέτουν, όμως, μια κυβέρνηση η οποία καταλαβαίνει και μιλάει την γλώσσα της αγοράς και όχι ιδεοληψίες και αντιλήψεις που τελικά βρίσκονται απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Διότι αν κάτι πληρώσαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι μια κυβέρνηση η οποία έβλεπε τις ιδιωτικές επενδύσεις στην καλύτερη περίπτωση με καχυποψία.
ΒΑΣΩ: Καλησπέρα σας. Με λένε Βάσω και είμαι ασφαλιστική σύμβουλος ζωής. Θα ήθελα να ξέρω την τοποθέτησή σας για την επιλογή δημόσιας ή ιδιωτικής ασφάλισης που έχετε θέσει ως θέμα, έτσι, για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να σας πω ότι έχω στηρίξει την ιδιωτική ασφαλιστική αγορά. Έχω πάει πολλές φορές στις γενικές συνελεύσεις του κλάδου σας και πιστεύω στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Πιστεύω και στην δύναμη και στην σημασία που έχει η ιδιωτική ασφαλιστική αγορά, η οποία έχει δοκιμαστεί, βέβαια, τα τελευταία χρόνια, πολύ απλά επειδή δεν υπάρχουν συχνά διαθέσιμα εισοδήματα για να κάνει κάποιος πολίτης μια ιδιωτική ασφάλιση. Πρέπει να πούμε, όμως, ότι είμαστε ένα λαός ο οποίος είναι υποασφαλισμένος. Δηλαδή, έχουμε πολύ χαμηλές δαπάνες για ασφάλιση. Και η ασφάλιση τι είναι; Είναι μια προστασία στην ουσία απέναντι στην μια κακιά στιγμή η οποία μπορεί να έρθει, μπορεί να τύχει στον καθέναν από μας. Τώρα, αν μιλάμε για το κύριο ασφαλιστικό σύστημα, εμείς έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να έχουμε ένα σύστημα τριών πυλώνων. Θα το εξηγήσω με απλά λόγια. Η βασική σύνταξη, εγγυημένη από το κράτος, μπορεί να αυξάνεται ανάλογα με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Έχεις ένα εγγυημένο κομμάτι και ένα κομμάτι το οποίο συσχετίζεται άμεσα με τις εισφορές σου. Όσο περισσότερες εισφορές καταβάλλεις τόσο μεγαλύτερη είναι η σύνταξή σου. Έχεις το δεύτερο κομμάτι, της επικουρικής ασφάλισης, όπου θέλουμε σταδιακά – το τονίζω, σταδιακά- και χωρίς να ζημιωθεί κανένας σημερινός συνταξιούχος ο οποίος έχει επικουρική σύνταξη, να περάσουμε σε ένα σύστημα όπου τα νέα παιδιά να γνωρίζουν ότι μπορούν να διαχειριστούν αυτές τις εισφορές τους σε έναν ατομικό κουμπαρά, μόνοι τους. Και να γνωρίζουν ότι αυτό είναι ένα κεφάλαιο το οποίο τους ανήκει, το οποίο θα μπορούν ενδεχομένως να το διαχειριστούν και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, υπό την αυστηρή εποπτεία, πάντα, του κράτους, και ότι αυτή η επικουρική ασφάλιση θα είναι και πρόσθετο κίνητρο να πιστέψουν οι ίδιοι στο ασφαλιστικό σύστημα. Διότι πάρα πολλά νέα παιδιά, αν τα ρωτήσεις σήμερα κατά πόσο πιστεύουν ότι θα πάρουν σύνταξη, σου λένε, δεν θα πάρω ποτέ σύνταξη ή δεν με ενδιαφέρει η σύνταξη. Αλλά αυτό είναι μια νοοτροπία η οποία σκοτώνει, τελικά, το ασφαλιστικό σύστημα. Διότι, ναι, οι σημερινές εισφορές που πληρώνει ο εργαζόμενος χρειάζονται για να πληρώσουμε τις συντάξεις αυτών οι οποίοι βρίσκονται μια γενιά πιο μπροστά. Άρα πρέπει να αλλάξει συνολικά και η κουλτούρα της ασφάλισης και να φύγουμε και από αυτή την πολύ κοντόφθαλμη λογική, όπου δυστυχώς εργοδότες εκμεταλλεύονται εργαζόμενους σήμερα και τους λένε: “Κοίταξε να δεις, εσύ θα δουλεύεις οκτάωρο, εγώ θα σε δηλώνω για τετράωρο”. Άρα το τετράωρο θα στο δίνω μαύρο και θα γλυτώνεις και τα ένσημα, θα παίρνεις και χρήματα στην τσέπη, που δεν θα εμφανίζονται πουθενά. Άρα είσαι και εσύ κερδισμένος.
Όχι, δεν είναι κερδισμένος. Γιατί μπορεί σήμερα μεν να πάρει κάποια χρήματα στην τσέπη, μαύρα, αλλά αυτά τα ένσημα θα του λείψουν κάποια στιγμή. Και αυτή η κουλτούρα υπάρχει διότι ο νέος ο οποίος δέχεται να μπει σε αυτό αλισβερίσι το κάνει γιατί πιστεύει ότι δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη. Αν αισθάνεται ότι έχει μεγαλύτερη ιδιοκτησία επί των εισφορών του θα αλλάξει συνολικά η ασφαλιστική κουλτούρα. Και θέλουμε, βέβαια για τον λεγόμενο τρίτο πυλώνα που είναι αμιγώς ιδιωτική ασφάλιση. Να δώσουμε περισσότερα φορολογικά κίνητρα, ώστε αυτοί που μπορούν και το αντέχουν να έχουν συμπληρωματικά προγράμματα. Και θέλουμε βέβαια να δώσουμε και την δυνατότητα σε εταιρείες, κυρίως μεγαλύτερες εταιρείες, να μπορούν να προσφέρουν πρόσθετες παροχές, ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια, ιδιωτικά συμβόλαια ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους εργαζόμενους τους, ως πρόσθετες παροχές. Και είναι εταιρείες που έχουν αρχίσει και το κάνουν. Απλά σήμερα η φορολογική αντιμετώπιση μιας τέτοιας παροχής είναι εξοντωτική. Θέλουμε να το κάνουμε πιο εύκολο για επιχειρήσεις να το κάνουν αυτό. Και αυτό, με τον τρόπο του, θα στηρίξει συνολικά και τον ασφαλιστικό τομέα, ο οποίος είναι δυναμικός. Κατ’ εξοχήν οι ασφαλιστές είναι άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν ξεκάθαρα τη σύνδεση που υπάρχει. Ότι όσο το πιο πολύ δουλεύεις, τόσο περισσότερα έσοδα έχεις. Και βέβαια ως ελεύθεροι επαγγελματίες και εσείς θα ωφεληθείτε από μία διαφορετική φορολογία, η οποία θα σας δίνει τελικά περισσότερα χρήματα στην τσέπη και δεν θα τιμωρεί την επιχειρηματική επιτυχία.
ΝΙΚΟΣ: Καλησπέρα σας κύριε Πρόεδρε. Μένω στην περιοχή των Αλυκών, όπου τα τελευταία χρόνια έχει τριπλασιαστεί ο φόρος αντικειμενικής αξίας και η εμπορική αξία σαφώς έχει μειωθεί. Είναι ένα μεγάλο θέμα αυτό. Και η δεύτερη ερώτηση είναι, ποια είναι η προσωπική σας γνώμη για το Δήμαρχό μας, τον κ. Αχιλλέα Μπέο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα ξεκινήσω με το πρώτο. Η λογική των αντικειμενικών αξιών έχει λογική αν έρχεται και συμπίπτει με τις πραγματικές αξίες και για αυτό και η ευθυγράμμιση των αντικειμενικών με τις πραγματικές αξίες, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Δεν μπορεί να είναι μια άσκηση η οποία γίνει απλά σε ένα γραφείο χωρίς να ανταποκρίνονται οι αντικειμενικές αξίες στο τι γίνεται στην αγορά. Το βέβαιο είναι ότι έχουμε μία πολιτική η οποία θα στηρίξει συνολικά την ακίνητη περιουσία. Δεν αναφέρομαι μόνο στη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Αποτελεί ένα σκέλος μόνο της πολιτικής μας αυτό. Θέλουμε να στηρίξουμε τον κλάδο της οικοδομής συνολικά. Θέλουμε να δώσουμε γενναία φορολογικά κίνητρα, για να μπορέσουν οι Έλληνες να επισκευάσουν τα σπίτια τους και να τα κάνουν ενεργειακά, πιο φιλικά στο περιβάλλον, με εξοικονόμηση ενέργειας. Μου λέγανε τώρα στη Μακρινίτσα για κάποια προβλήματα που υπάρχουν εντός σχεδίου. Βγήκε μία απόφαση που δεν επιτρέπει να χτίζεται παραπάνω από μία οικοδομή πατώντας πάνω σε μία απόφαση του ΣτΕ, που απαγόρευε να χτιστούν 6 οικοδομές. Δηλαδή, πήγαμε από το ένα άκρο στο άλλο. Θέλουμε να στηρίξουμε την οικοδομή και θέλουμε να αποκτήσει ξανά η ακίνητη περιουσία σταδιακά την αξία της. Τώρα, για το δεύτερο ερώτημα. Δεν θα το αποφύγω. Θα πω μόνο ότι σέβομαι πάντα τις επιλογές των τοπικών κοινωνιών και όπως ξέρετε στους Δημάρχους, με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις, αποφύγαμε να δώσουμε χρίσματα. Μπορεί να εκφράσαμε τις προτιμήσεις μας, αλλά στην ουσία αφήσαμε τις τοπικές κοινωνίες ελεύθερες να αποφασίσουν. Την επόμενη μέρα είμαι έτοιμος να συνεργαστώ με τον οποιονδήποτε, με όλους τους Δημάρχους, ασχέτως της κομματικής τους αναφοράς, ασχέτως του χαρακτήρα τους, του στυλ τους. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν βλέπω γαλάζιους, πράσινους, μπλε, φαλακρούς, δημάρχους με μαλλιά ή χωρίς. Βλέπω εκλεγμένους Δημάρχους, τους οποίους εσείς επιλέξατε και οι οποίοι πρέπει να συνεργαστούν την επόμενη μέρα, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, όπου έχουμε φιλόδοξα σχέδια. Και θα χρειαστεί η συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης 1ου και 2ου βαθμού. Άρα, αντιμετωπίζω το Δήμαρχο Βόλου, όπως αντιμετωπίζω οποιονδήποτε άλλο εκλεγμένο Δήμαρχο. Και πρέπει να σας πω ότι για τους Δημάρχους εκείνους οι οποίοι δεν εκλέχθηκαν από τον πρώτο, αλλά στο δεύτερο γύρο και οι οποίοι έχουν το πρόβλημα σήμερα να βρίσκονται με Δημοτικά Συμβούλια τα οποία είναι αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, θα τους βοηθήσουμε με σημειακές παρεμβάσεις, ώστε να γίνουν οι Δήμοι κυβερνήσιμοι. Δεν γίνεται σε Δήμους όπως στη Θεσσαλονίκη ας πούμε, ο εκλεγμένος Δήμαρχος να έχει πολύ λιγότερους δημοτικούς συμβούλους από αυτόν που βγήκε πρώτος στον πρώτο γύρο. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις ένα Δήμο που το Δημοτικό Συμβούλιο, έχει συνολικά 60 συμβούλους έχοντας μόλις 8 ή 9 δημοτικούς συμβούλους από την Παράταξή σου. Είναι παράλογο αυτό και κάπου καταδεικνύει και συνολικά τον παραλογισμό της απλής αναλογικής. Και μιας και κάνω αυτή τη γέφυρα, να σας πω ότι η απλή αναλογική και σε εθνικό επίπεδο θα ήταν καταστροφική για τη χώρα. Πρόθεσή μας είναι την επόμενη μέρα να αλλάξουμε άμεσα τον εκλογικό νόμο και να επανέλθουμε σε ένα σύστημα το οποίο θα ενθαρρύνει την κυβερνησιμότητα και τις σταθερές κυβερνήσεις. Σκεφτείτε λίγο τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν σήμερα δεν σχηματιζόταν κυβέρνηση και γινόντουσαν εκλογές με απλή αναλογική. Θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με απόλυτη ακυβερνησία, με το απόλυτο χάος ουσιαστικά. Διότι πολύ απλά δεν βγαίνουν τα νούμερα και θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος, για να το εξηγήσουμε και πολύ απλά, να γίνει κυβέρνηση μεταξύ του πρώτου κόμματος και του δεύτερου κόμματος. Και επειδή δεν βλέπω πολλούς εδώ οι οποίοι να θέλουν να γίνει μία κυβέρνηση μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, για αυτό και ζητάμε ξεκάθαρα από τον ελληνικό λαό ισχυρή εντολή για να έχουμε σταθερή κυβέρνηση, σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία την επόμενη μέρα, για να μην μπει η χώρα σε περιπέτειες.
ΘΑΝΑΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα. Καλώς ήρθατε στον όμορφο Βόλο. Είμαι ο Θανάσης και είμαι επιστημονικός συνεργάτης στον φαρμακευτικό κλάδο. Θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Δεν ξέρω εάν είναι αυτή η ερώτηση σχετική με αυτά που ακούγονται τώρα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μια χαρά είναι.
ΘΑΝΑΣΗΣ: Αλλά επειδή μιλάμε για μια ελεύθερη αγορά, θα σταθώ στο λεγόμενο «φαρμακείο». Είναι απαράδεκτο για εμένα αυτή τη στιγμή για το 2019 να πουλιούνται άδειες 100.000€ και 200.000€, οι οποίες πάρθηκαν δωρεάν ή να μεταβιβάζονται στα παιδιά ή στα εγγόνια, και παιδιά που τελειώνουν τη φαρμακευτική να μην μπορούν ν’ ανοίξουν ένα φαρμακείο. Για ποιο λόγο; Δεν το καταλαβαίνω. Το ανοίγεις, δεν πας καλά, το κλείνεις. Δικά σου χρήματα είναι. Ευχαριστώ πολύ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχουμε τοποθετηθεί γι’ αυτό το ζήτημα και νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια ν’ αφήσουμε την αγορά να δουλέψει με περισσότερη ευελιξία. Και τελικά η ίδια η αγορά να καθορίσει και τον αριθμό των φαρμακείων τα οποία μπορούν να δουλέψουν με μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας. Έγιναν κάποιες σημαντικές κινήσεις ως προς το ωράριο. Δεν καλύφθηκαν απόλυτα, δεν κάλυψαν απόλυτα την αγορά έτσι όπως πρέπει να καλυφθεί. Τα φαρμακεία είναι σημαντικός θεσμός. Και είναι σημαντικός θεσμός, όχι μόνο γιατί πουλάνε φάρμακα, αλλά γιατί μπορούν να είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχος της πολιτείας στο κομμάτι της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Διότι όλοι ξέρουμε ότι ο φαρμακοποιός της γειτονιάς είναι ένας άνθρωπος τον οποίο συχνά συμβουλευόμαστε. Και πρέπει να είναι αρωγός επίσης ο φαρμακοποιός στην προσπάθειά μας να εξορθολογήσουμε, όχι να μειώσουμε τη φαρμακευτική δαπάνη. Όταν πάει δηλαδή κάποιος με μία συνταγή στο φαρμακοποιό και μπορεί να πάρει ένα γενόσημο που είναι ακριβώς το ίδιο φάρμακο με πολύ χαμηλότερο κόστος και για τον ίδιο και φυσικά για το ασφαλιστικό σύστημα, ο φαρμακοποιός να του λέει «Παρ’ το αυτό, το ίδιο φάρμακο είναι». Δεν περιμένεις να πάρεις κατ’ ανάγκη το φάρμακο που ξέρεις, διότι έτσι θα γλιτώσεις χρήματα και εσύ και θα έχεις ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Άρα, έχουμε σκέψεις για το πώς θα εξορθολογήσουμε την αγορά των φαρμακείων. Και βέβαια τελικά θα συμφωνήσω μαζί σου, το πώς ένα φαρμακείο μπορεί να υπάρχει ή δεν μπορεί να λειτουργήσει εξαρτάται τελικά από το πόση πελατεία έχει και εάν μπορεί να υποστηρίξει τελικά τη δουλειά του.
ΒΥΡΩΝΑΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Είμαι ο Βύρωνας. Ανήκω στη γενιά που έζησαν στην ξενιτιά. Πολύ πρόσφατα γύρισα πίσω. Ελπίζω να μην το μετανιώσω. Έχετε να μας δώσετε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εσύ, Βύρων, γύρισες. Το θέμα είναι ότι πολλοί άλλοι δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Και πρέπει να σου πω ότι για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό να δώσουμε καταρχάς στα παιδιά που βρίσκονται ήδη στο εξωτερικό την προοπτική και την ελπίδα και τη δυνατότητα να γυρίσουν πίσω. Πολλοί έφυγαν γιατί δεν έβρισκαν δουλειά καθόλου. Άλλοι έφυγαν, ενώ είχαν δουλειά, διότι δεν άντεχαν άλλο τη φορολογική επιβάρυνση και την ασφαλιστική επιβάρυνση. Διότι πηγαίναν κάπου αλλού και διαπίστωναν ότι τελικά τους έμενα πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που τους έμεναν στην Ελλάδα. Για να γυρίσει κάποιος πίσω σήμερα από το εξωτερικό πρέπει πρώτα απ’ όλα να πιστέψει στην πατρίδα του, να αισθάνεται δηλαδή ότι η κρίση τελείωσε και ότι έχουμε μπροστά μας ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Γιατί όταν έχεις φύγει στο εξωτερικό, για να ξαναπάρεις την οικογένειά σου και να γυρίσεις πίσω είναι δύσκολη απόφαση. Δεν θέλεις να ξαναφύγεις μετά, να το μετανιώσεις, αυτό που είπες: «θα το μετανιώσω, θα ξαναφύγω». Άρα πρέπει, καταρχάς, να είναι σίγουρος και να πιστέψει στη χώρα. Τα τελευταία χρόνια, την τελευταία δεκαετία λίγοι πίστεψαν στη χώρα. Τώρα αρχίζουν να πιστεύουν περισσότεροι. Από εκεί και πέρα, η επιστροφή συνδέεται πάντα με τη δουλειά. Γυρίζουμε γιατί αισθανόμαστε ότι μπορούμε να έχουμε μια καλή επαγγελματική σταδιοδρομία. Ενδεχομένως μπορεί να συμβιβαστούμε και με λίγο χαμηλότερους μισθούς από αυτούς που βγάζαμε στο εξωτερικό, γιατί το κόστος ζωής στην Ελλάδα είναι πιο φθηνό, διότι εδώ έχουμε την οικογένειά μας, έχουμε τους φίλους μας. Μπορεί να έχουμε τη γιαγιά ή τον παππού να κρατήσει το παιδί, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να γίνει, ας το πούμε, στο Λονδίνο ή στο Παρίσι, και γιατί εδώ είναι η πατρίδα μας τελικά. Γιατί όλοι πιστεύω οι Έλληνες κάπου θέλουν να γυρίσουν στον τόπο τους. Ο νόστος είναι μία πολύ ισχυρή έννοια. Και εγώ έζησα δέκα χρόνια στο εξωτερικό και όταν γεννήθηκε η κόρη μου είπαμε με τη γυναίκα μου ότι θέλουμε το παιδί μας να μεγαλώσει στην Ελλάδα. Και γύρισα με χαμηλότερες απολαβές σε μια καλή δουλειά όμως. Και το παιδί μας μεγάλωσε στην Ελλάδα. Γιατί πιστεύαμε στην ανάγκη να στηρίξουμε όλη αυτή την προσπάθεια. Άρα, για εμένα το ζήτημα της επιστροφής αφορά, πρώτον, εάν πιστεύουμε στη χώρα. Και νομίζω ότι πια αρχίζουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον της πατρίδας. Και δεύτερον, κυρίως έχει να κάνει με το ζήτημα της επαγγελματικής αποκατάστασης. Υπάρχουν καλές δουλειές για τα νέα παιδιά, καλή προοπτική να κάνει κάποιος την καριέρα του στη χώρα του; Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από καλή δουλειά, αυτή η χώρα προσφέρει τόσα άλλα όμορφα πράγματα. Δείτε εδώ πού βρισκόμαστε, δείτε αυτή την καταπληκτική ποιότητα ζωής. Είστε στον Βόλο. Σε ένα τέταρτο μπορείτε να είστε σε μια παραλία. Τον χειμώνα σε μισή ώρα μπορείς να κάνεις σκι στο χιονοδρομικό ή να περπατάς στο Πήλιο. Είσαι με την οικογένεια σου, είσαι με τους φίλους σου. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά. Ζεις σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον, σε μια ωραία πόλη. Άρα δεν είναι μόνο το ζήτημα των μισθών και των δουλειών. Όμως, χωρίς μισθό και, χωρίς καλό μισθό, χωρίς καλή δουλειά δεν γυρίζεις πίσω. Χωρίς προοπτική δουλειάς. Ξέρω και πολλούς ανθρώπους οι οποίοι γυρίζουν να στήσουν την επιχείρηση τους στην Ελλάδα. Και κάνουν εδώ ένα μεγάλο άλμα. Αλλά χωρίς προοπτική επαγγελματική δεν μπορεί εύκολα να γυρίσει κάποιος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Νομίζω ότι πρέπει συνολικά όλοι να αισθανθούμε ότι είμαστε συμμέτοχοι σε μια μεγάλη εθνική προσπάθεια. Και ο καθένας κάνει αυτό που του αναλογεί. Σε εμένα, εφόσον με εμπιστευθείτε, να οδηγήσω την χώρα σε αυτό το ασφαλές λιμάνι, με προοπτική, με ελπίδα. Στον καθένα, όμως, από σας αναλογεί κάτι. Και αυτό που αναλογεί σε πρώτη φάση είναι να πάτε να ψηφίσετε. Όχι μόνο εσείς αλλά όλοι. Διότι η αποχή δεν δικαιολογείται σήμερα, σε αυτή την συγκυρία. Οι εκλογές είναι πολύ κρίσιμες. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια αποφασίζουμε για το μέλλον μας και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να υπάρχει μαζική συμμετοχή. Και βέβαια, να πω μια κουβέντα ακόμη για τους Έλληνες του εξωτερικού. Συναντώ, ειδικά τώρα που καλοκαίριασε, πολλούς φίλους μας που έρχονται και μας λένε: «εγώ γύρισα από το εξωτερικό για να ψηφίσω και για να κάνω τις διακοπές μου». Τους λέω ξεκάθαρα: «ευχαριστώ πάρα πολύ που το κάνετε». Είναι πολύ τιμητικό, ειδικά όταν εμπιστεύεστε την Νέα Δημοκρατία και εμένα προσωπικά. Θα είναι η τελευταία φορά που θα χρειαστεί να το κάνετε, διότι στην αλλαγή του εκλογικού νόμου που θα ψηφίσουμε, θα προσθέσουμε και ένα νομοσχέδιο που το έχουμε ήδη έτοιμο, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα στους Έλληνες που μένουν στο εξωτερικό να ψηφίζουν από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους, όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου. Δεν γίνεται σήμερα κάποιος για να ψηφίσει, να ασκήσει το δικαίωμα του, να πρέπει να πληρώνει ένα ακριβό εισιτήριο, να γυρίζει πίσω, να χάνει μέρες από την δουλειά του. Οι πιο πολλοί δεν θα το κάνουν. Αυτοί που γυρνούν είναι πολύ λίγοι, για να ψηφίσουν. Όμως, υπάρχει μια δεύτερη Ελλάδα στο εξωτερικό. Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, οι οποίοι θα ήθελαν να ψηφίσουν και μπορούν κάλλιστα να ψηφίζουν στις πρεσβείες, στα προξενεία, οργανωμένα. Και θα ψηφίσουν από τις επόμενες εκλογές του 2023.
ΘΩΜΑΣ: Καλησπέρα, κ. Πρόεδρε. Λέγομαι Θωμάς Κρητικός, είμαι πρόεδρος των λιμενεργατών του Βόλου. Χαίρομαι που έχω τον αυριανό πρωθυπουργό απέναντι μου και θέλω να εκφράσω τον καημό αρκετών φορέων. Έχουμε έναν γίγαντα που κοιμάται, λοιπόν, το λιμάνι. Σε μια περιοχή που μαστίζεται από ανεργία, που θα μπορούσε να δώσει πάρα πολλές λύσεις η ανάπτυξη του λιμανιού. Ενώ πασχίζετε να βρείτε επενδυτές, προχθές ο διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Βόλου έστειλε στους εργάτες μια ανακοίνωση και τους έλεγε να μην δουλεύουν Σαββατοκύριακο. Έγινε ντόρος στις εφημερίδες. Είναι πράγματα ανεπίτρεπτα. Πρέπει να προχωρήσουμε αμέσως σε επενδύσεις. Καλό θα ήταν, σας μεταφέρω, δηλαδή, το αίτημα και από άλλους φορείς, να υπάρχει διαχείριση από την Περιφέρεια. Να έχουμε τον Περιφερειάρχη μας, έναν πετυχημένο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που μας έφερε χρήματα μέσω των ευρωπαϊκών ταμείων, να βοηθηθεί, να αναπτυχθεί το λιμάνι. Έχει τεράστιες δυνατότητες, τόσο σε κοντέινερ όσο και σε διακίνηση αυτοκινήτων. Υπάρχει ενδιαφέρον. Πρέπει την επόμενη μέρα, κ. πρόεδρε, να τους διώξουμε και να αναλάβουν άνθρωποι να τρέξουν για το λιμάνι.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι πολύ σημαντικό ότι το λένε αυτό οι άνθρωποι που εργάζονται στο λιμάνι. Και το λέω αυτό διότι η ελληνική κοινωνία έχει ωριμάσει πια και καταλαβαίνει ότι μια σειρά από δημόσιες υποδομές μπορούμε να τις διαχειριστούμε μόνο με συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων. Το λιμάνι εδώ θα μείνει. Δεν θα φύγει, δεν θα το πάρει κανείς. Δημόσιο θα παραμείνει πάντα το λιμάνι εδώ. Αλλά το ποιος θα το διαχειρίζεται, ποιος βάζει τα λεφτά, για πόσο χρόνο βάζει τα λεφτά και τι μπορεί να κάνει στο λιμάνι, αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ιδιώτης. Το παράδειγμα της COSCO στον Πειραιά είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτούς οι οποίοι ήταν καχύποπτοι απέναντι στις μεγάλης κλίμακας ιδιωτικές επενδύσεις. Άν μιλήσετε σήμερα με τους εργαζόμενους στην COSCO και παλιούς εργαζόμενους του Οργανισμού Λιμένος, οι μισθοί είναι σταθεροί και καλύτεροι. Έχουν δημιουργηθεί πολλές καλές νέες θέσεις εργασίας. Δεν μιλάμε στην COSCO για τον κατώτατο μισθό. Μιλάμε για μεγαλύτερους, αρκετά μεγαλύτερους μισθούς. Το λιμάνι του Πειραιά, από ένα λιμάνι το οποίο ήταν ουραγός στην Μεσόγειο, έχει γίνει πρωταγωνιστής. Και βέβαια, όταν μιλάμε πια για λιμάνι, μιλάμε συνολικά για τη λιμενική ζώνη. Δεν μιλάμε μόνο για τη διαδικασία: «έρχεται πλοίο, φορτώνει, ξεφορτώνει». Μιλάμε για επενδύσεις που μπορούν να γίνουν σε ξενοδοχεία, στην ψυχαγωγία. Για νέες γραμμές οι οποίες μπορεί να ανοίξουν. Για τη συνολική ανάπτυξη μιας παράκτιας ζώνης, η οποία εδώ στον Βόλο προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες. Ο Βόλος είναι ένα στρατηγικό λιμάνι. Αν θυμάμαι καλά, παλιά υπήρχε μια γραμμή από τον Βόλο στη Συρία. Σκεφτείτε, λοιπόν, κάποια στιγμή η Συρία η οποία θα χρειαστεί ανοικοδόμηση, κάποια στιγμή ,είναι μία χώρα, πόσο μπορεί ξαφνικά να ξαναδούμε τέτοιες προοπτικές καινούριες να ανοίγονται για το λιμάνι του Βόλου και θέλω να είναι ένα ανταγωνιστικό λιμάνι, το οποίο θα συνεισφέρει ουσιαστικά στην τοπική ανάπτυξη. Έχω εξαιρετική άποψη και σχέση με τον Κώστα Αγοραστό. Τον στήριξα ανοιχτά να επανεκλεγεί για 3η φορά. Ένας άνθρωπος δεν επανεκλέγεται 3η φορά περιφερειάρχης εάν δεν είναι επιτυχημένος. Επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο, επειδή έκανε δουλειά και επειδή έφερε αποτελέσματα. Εδώ είσαι, δεν σε είχα δει. Δεν τα είπα επειδή. Ο Κώστας, πέρα από το ότι είναι φίλος και γνωριζόμαστε από τα χρόνια της Βουλής, έκανε τη μετάβαση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και μας κάνει υπερήφανους με την συνολική του διαδρομή και με το έργο του. Και θα έχουμε μία εξαιρετική συνεργασία την επόμενη μέρα. Εμείς δώσαμε πολιτική διάσταση στις περιφερειακές εκλογές, όχι μόνο γιατί παίρνουμε ικανοποίηση από το γεγονός ότι ο χάρτης είναι γαλάζιος. Ο Κώστας δεν έκρυψε ποτέ την κομματική του ταυτότητα, παρ’ ότι είναι περιφερειάρχης όλων των Θεσσαλών και προφανώς τον ψήφισαν και πάρα πολλοί οι οποίοι δεν ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά θέλουμε την επόμενη μέρα να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μοιράζονται το δικό μας αναπτυξιακό όραμα και ο Κώστας είναι ένας από αυτούς.
ΕΥΑ: Καλησπέρα και από μένα. Λέγομαι Εύα. Σας καλωσορίζω και εγώ στην όμορφη πόλη μας. Είμαι πτυχιούχος πανεπιστημίου, αλλά δυστυχώς μακροχρόνια άνεργη. Μαμά δύο παιδιών και νοικοκυρά όπως προείπατε. Θα ήθελα να ρωτήσω: την επόμενη μέρα τι έχετε στα σχέδιά σας; Δυστυχώς το νοικοκυριό μας πλέον συντηρείται με επιδόματα. Το επίδομα παιδιών, το Α21, το επίδομα θέρμανσης και φυσικά το κοινωνικό μέρισμα. Αν θα καταργηθούν, αν θα υπάρχει κάποια αλλαγή σ’ αυτά; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι δεν καταργείται κανένα επίδομα, για να το πω με απόλυτη σαφήνεια. Τα επιδόματα είναι απολύτως χρήσιμα για ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε μία δύσκολη συγκυρία στη ζωή τους. Για το δε Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης, εμείς το είχαμε θεσπίσει, ονομαζόταν τότε Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτή τη μεταρρύθμιση διότι έπρεπε να υπάρχει ένα επίδομα στο οποίο συνενώνονται ενδεχομένως παλιές διάσπαρτες πρωτοβουλίες που να στηρίζει τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε οικονομικά δύσκολη θέση. Εμείς θέλουμε να αυξήσουμε τον προϋπολογισμό αυτού που αποκαλούμε σήμερα Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης. Δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούμε με το να αλλάξουμε ξανά τα ονόματα. Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές. Αυτό το οποίο ονομάζουμε Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης, θέλουμε να το πάμε στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, ώστε να καλύψει περισσότερους συμπολίτες μας. Όμως, να πω και κάτι γενικότερο: Δεν μπορεί να φαντάζεται κάποιος μια ζωή μονίμως εξαρτημένη από επιδόματα. Δεν είναι ούτε μια ζωή γεμάτη, ούτε μια ζωή ικανοποιητική αυτή. Και να κάλυπτε κανείς τις οικονομικές του ανάγκες, θεωρώ ότι δεν είναι μια ζωή η οποία δίνει ικανοποίηση. Θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος ο οποίος θέλει να δουλεύει πρέπει να μπορεί να έχει τη δυνατότητα να δουλέψει. Ξέρετε, έχουν γίνει διάφορα πειράματα στο εξωτερικό με επιδόματα αλληλεγγύης, όπου πληρώνουμε τους ανθρώπους για να κάθονται στην ουσία. Προσπαθούμε να δούμε μετά τι γίνεται και εάν είναι τελικά ευχαριστημένοι. Δεν είναι ευχαριστημένοι, έστω και εάν καλύπτουν τις οικονομικές τους δυνατότητες με αυτόν τον τρόπο. Άρα, η καλύτερη μεσοπρόθεσμη απάντηση στους ανθρώπους οι οποίοι είναι σήμερα εξαρτημένοι από επιδόματα, είναι να σταματήσουν να είναι εξαρτημένοι από επιδόματα βρίσκοντας μία σταθερή δουλειά. Άρα τη στιγμή που θ’ αποκτήσουν δουλειά, δεν θα χρειάζονται πια τη στήριξη των επιδομάτων, θα έχουν μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια και θα έχουν και την ικανοποίηση της δουλειάς. Αλλά για αυτό δεν χρειάζεται μόνο να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Χρειάζεται να γεφυρωθεί και ένα χάσμα δεξιοτήτων που υπάρχει σήμερα μεταξύ της αγοράς εργασίας -τι ζητούν οι εργοδότες- και το τι προσφέρουν, τι δεξιότητες υπάρχουν στον τομέα των ανέργων. Ήμουν στη Σάμο, από εκεί ήρθα σήμερα το πρωί. Μιλούσα με εργαζόμενους στον τουρισμό και μου λένε σταθερά την ίδια κουβέντα: «Υπάρχουν ειδικότητες στον τουρισμό που δεν βρίσκουμε εργαζόμενους. Δεν βρίσκουμε. Πληρώνουμε καλά λεφτά και δεν βρίσκουμε εργαζόμενους». Με καλούς μισθούς, δεν μιλάμε τώρα για τον βασικό μισθό, οι οποίοι θα πάνε και θα δουλέψουν στον τουρισμό και θα χτίσουν εκεί την καριέρα τους. Διότι δεν επενδύσαμε επαρκώς στην τουριστική εκπαίδευση. Διότι δεν εκπαιδεύσαμε ίσως στα νέα παιδιά ότι στον τουρισμό μπορείς να κάνεις μια θαυμάσια καριέρα, εξαιρετικά επιτυχημένη, πολύ δημιουργική. Και ο τουρισμός θα είναι πάντα ο κλάδος στον οποίον η Ελλάδα θα έχει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Άρα, έχουμε πάρα πολύ δουλειά να κάνουμε και πολλά ευρωπαϊκά κονδύλια να χρησιμοποιήσουμε για να γεφυρώσουμε τις δεξιότητες, να δώσουμε δυνατότητα ειδικά σε μακροχρόνια άνεργους, σε γυναίκες, να αποκτήσουν νέες δεξιότητες με πιστοποίηση, που θα τους επιτρέψουν μετά να μπουν πιο εύκολα στην αγορά εργασίας. Άρα, κρατάμε όλα τα επιδόματα, αυτά τα οποία υπάρχουν σήμερα. Θέλουμε να ενισχύσουμε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλλά αναγνωρίζουμε απόλυτα ότι η καλύτερη πολιτική είναι η πολιτική η οποία δημιουργεί δουλειές. Εάν πέσει η ανεργία από το 20% περίπου που είναι σήμερα στο 10% ή κάτω του 10%, ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων οι οποίοι σήμερα είναι εξαρτημένοι από επιδόματα, θα είναι άνθρωποι οι οποίοι θα εργάζονται, δεν θα χρειάζονται τα επιδόματα. Άρα, θα μπορούμε και τα χρήματα που διαθέτουμε για τα επιδόματα, να τα δίνουμε στοχευμένα σ’ αυτούς που σε εκείνη τη συγκυρία θα έχουν ανάγκη. Διότι οι μακροχρόνια άνεργοι, το ξέρετε καλά, δεν παίρνετε επίδομα ανεργίας. Το επίδομα ανεργίας είναι για λίγους. Δεν καλύπτει τους μακροχρόνια ανέργους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα σας. Είμαι ο Δημήτρης Βασιλείου, Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου στον Βόλο. Και θα ήθελα και εγώ από τη μεριά μου να σας καλωσορίσω και ταυτόχρονα, επειδή έχετε περάσει από εδώ, φαντάζομαι θα είδατε έστω και για λίγο τα κουφάρια που έχουν απομείνει στη βιομηχανική ζώνη. Είμαι εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα απέναντι στην ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ και η οποία κάποτε είχε και αυτή μεγάλη δυναμικότητα. Τώρα βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μία οικοδομή για να πούμε ότι πουλάμε και τσιμέντο. Ταυτόχρονα, θέλω να σας ρωτήσω, επειδή υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα ιδιαίτερα στον τομέα της εργασίας, πώς θα φροντίσετε να μην υπάρχουν προβλήματα στους εργαζόμενους; Και νομίζω ότι ο κάθε εργαζόμενος έχει αναφαίρετο το δικαίωμα να εργάζεται και να αμείβεται.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχεις απόλυτο δίκιο και πάντα μου αρέσει να επισκέπτομαι Εργατικά Κέντρα και να μιλάω για την πολιτική μας για τους εργαζόμενους, για την οποία ήδη μίλησα. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε οποιαδήποτε έκπτωση στην εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, διότι σήμερα, σε ένα περιβάλλον που έχουμε ακόμη αυξημένη ανεργία, δυστυχώς τον πρώτο λόγο τον έχει ο «κακός εργοδότης». Προφανώς υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί εργοδότες αλλά ο κακός εργοδότης έχει τη δυνατότητα να πιέσει τον εργαζόμενο. Και έχουμε ουκ ολίγα παραδείγματα αθέμιτων πρακτικών στον κόσμο της εργασίας: ανασφάλιστη εργασία, γυναίκες που απολύονται με το που διαπιστώνεται η εγκυμοσύνη τους, εκμετάλλευση του εργαζόμενου από κάποιους κακούς εργοδότες. Όταν ήμασταν κυβέρνηση επί Γιάννη Βρούτση στο Υπουργείο Εργασίας, βάλαμε τότε πρόστιμο 10.500€ για την ανασφάλιστη εργασία και πέσαν κάποιοι να μας φάνε. Είχαμε δίκιο. Στείλαμε ένα μήνυμα ξεκάθαρο ότι τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Και από τη στιγμή που έρχομαι να στηρίξω την επιχείρηση μειώνοντας φόρους, βοηθώντας τη ρευστότητα, απλοποιώντας το γραφειοκρατικό περιβάλλον, έχω παραπάνω απαιτήσεις από την επιχείρηση. Δεν μπορεί να τα έχεις μονά-ζυγά δικά σου. Δεν μπορεί, δηλαδή, κάποιος επιχειρηματίας να πει «ρε παιδί μου, δεν βγαίνω τώρα με τη φορολογία αυτή, άρα θα κάνω εκπτώσεις στην εργατική νομοθεσία». Θα σε βοηθήσω να βγαίνεις και να έχεις κέρδη, αλλά καμία έκπτωση στην εργατική νομοθεσία. Τώρα, έκανες μία αναφορά για το πώς μπορούμε να αναβιώσουμε την παραγωγή στη χώρα μας. Υπάρχει μεγάλο ανεκμετάλλευτο δυναμικό εδώ στον Βόλο. Υπάρχουν οικόπεδα, υπάρχουν εγκαταστάσεις, υπάρχει παραγωγικό δυναμικό το οποίο κάθεται. Είμαστε δίπλα σε ένα λιμάνι, έχουμε εργατικό δυναμικό εξειδικευμένο το οποίο αύριο μπορεί να προσληφθεί. Ο Βόλος θα είναι από τις περιοχές εκείνες που μπορεί να βγει ωφελημένος από μία ανασυγκρότηση της ελληνικής παραγωγής. Και βέβαια, για το κομμάτι του εργοστασίου της ΑΓΕΤ, ξέρεις πολύ καλά που πήγε η ζήτηση τσιμέντου στη χώρα μας. Κατέρρευσε, έπεσε κατά 90%. Πιστεύω ότι σταδιακά η οικονομική δραστηριότητα θα δώσει τη δυνατότητα και στην εγχώρια αγορά, και δεν αναφέρομαι μόνο στο τσιμέντο, αναφέρομαι στα αλουμίνια, στα τζάμια, στα μονωτικά υλικά, σε όλη την εργασία περί την οικοδομή, να μπορέσει σιγά-σιγά να ανακάμψει και να μην στηρίζονται τα εργοστάσια αυτά μόνο σε εξαγωγές.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Καλησπέρα και από μένα. Θα ήθελα να κάνω την εξής ερώτηση: Δουλεύω με δελτίο παροχής υπηρεσιών, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Έχω διαβάσει το πρόγραμμά σας και μιλάτε για αφορολόγητο στις τάξεις των συνταξιούχων και των μισθωτών. Εμάς γιατί μας έχετε αφήσει στην απέξω, τους πολύ μικρούς;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα είσαι κερδισμένος από τον εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή 9% από το πρώτο ευρώ. Σήμερα πληρώνεις 22%, άντε να πάει στο 20%.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Πληρώνω 29%.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, αλλά λέω για τον εισαγωγικό φορολογικό. Αν βάλεις και τις εισφορές από πάνω…
ΓΙΩΡΓΟΣ: Το αφορολόγητο, όμως, γιατί μου το καταργείτε μέχρι τα 10.000; Ένας ελεύθερος επαγγελματίας φτασμένος, όχι στην ηλικία μου, θα έχει ένα μεγάλο τζίρο οπότε ένα μικρό ποσό της τάξης των 10.000 ευρώ μπορεί να φαντάζει ανούσιο. Για μένα τα 10.000 ευρώ και τα 15 είναι ουσιαστικά για να ζήσω. Για ποιο λόγο λοιπόν να μην το έχω αυτό το πράγμα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πες ότι κερδίζεις 10.000 ευρώ. Σήμερα θα πλήρωνες στα 10.000 ευρώ από το πρώτο ευρώ φορολογία 22%, θέλεις να πούμε 20%, άρα θα πλήρωνες 2.000 ευρώ. Με εμάς θα πληρώνεις 900. Άρα, θα έχει ένα όφελος 1.100 ευρώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Λοιπόν, και μια τελευταία ερώτηση εκεί. Λοιπόν, στον κύριο εδώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Καλησπέρα, κύριε πρόεδρε. Γιώργος. Καθηγητής Δημοσίου. Θα ήθελα μια τοποθέτηση σας για δυο λέξεις. Απολύσεις, κινητικότητα. Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Απολύσεις δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα μας. Το ξεκαθαρίζω εμφατικά. Υπάρχει, όμως, μια άλλη λέξη που ξεκινάει από άλφα και είναι η λέξη αξιολόγηση για όλους. Σε πρώτη φάση στους καθηγητές, θα ξεκινήσουμε από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Όχι από την αξιολόγηση του διδακτικού έργου του μεμονωμένου καθηγητή. Από την αξιολόγηση των διευθυντών, στους οποίους πιστεύω πάρα πολύ. Και η κινητικότητα συνολικά, είναι ένα θεσμός τον οποίον εφάρμοσα εγώ στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Και από την στιγμή που γίνεται με την συναίνεση του εργαζόμενου, του φορέα προέλευσης και του φορέα στον οποίον θα καταλήξει ο εργαζόμενος, είναι ένας καλός θεσμός. Έχουμε πολλές στρεβλώσεις ακόμη στο Δημόσιο. Μπορεί να έχουμε πλεονάζον προσωπικό κάπου και ελλείψεις αλλού. Πρέπει να αξιοποιήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό στο Δημόσιο καλύτερα. Και από την στιγμή που αυτό γίνεται με την σύμφωνη γνώμη όλων, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην προχωρήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Επιμένω πάρα πολύ στην αξιολόγηση, συνολικά στο Δημόσιο. Είναι μια διαδικασία η οποία έχει γίνει πια κτήμα των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι δεν την βλέπουν με φόβο από τη στιγμή που δεν υπάρχουν απολύσεις. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί στο παρελθόν υπήρχε αυτός ο φόβος της αξιολόγησης, ότι αν δεν είμαι καλός θα απολυθώ. Από την στιγμή που δεν υπάρχουν απολύσεις, η αξιολόγηση γίνεται πρωτίστως για να επιβραβεύσεις τον καλό δημόσιο υπάλληλο. Έχω συναντήσει πάρα πολλά διαμάντια στη Δημόσια Διοίκηση. Ανθρώπους οι οποίοι, όχι μόνο στο δικό σας τον κλάδο, είναι εξαιρετικοί υπάλληλοι. Στον κλάδο της υγείας, σε διοικητικούς υπαλλήλους, στους δήμους, οι οποίοι κάνουν μια καταπληκτική δουλειά, δεν τους έχει πει ποτέ κανείς κανένα μπράβο. Δεν τους έχει επιβραβεύσει ποτέ κανείς. Δεν τους έχει πει κανείς ότι, κοίταξε να δεις, αν δυο-τρία χρόνια στην σειρά είσαι άριστος σε αυτό το οποίο κάνεις, μπορείς να έχεις μια πιο γρήγορη πρόοδο. Ενδεχομένως αύριο να μπορείς να πάρεις και μια πρόσθετη οικονομική απολαβή. Κανένα σύστημα οργανωμένης κοινωνίας δεν δουλεύει χωρίς αξιολόγηση. Ο ιδιώτης, ο ιδιωτικός υπάλληλος αξιολογείται κάθε μέρα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο λογιστής, αξιολογείται από τους πελάτες του. Αν δεν κάνει καλά την δουλειά του, θα πάει δίπλα, σε άλλον. Λοιπόν, όλοι αξιολογούμαστε. Εγώ αξιολογούμαι κάθε μέρα. Θα αξιολογηθώ, βέβαια, και στις εκλογές και ελπίζω η αξιολόγηση να είναι πολύ θετική από τον ελληνικό λαό, αλλά όλοι αξιολογούμαστε. Αξιολογούμαι και αξιολογούμαστε διαρκώς.
