Γράφει ο Τάσος Παππάς
Μεγάλη αγωνία στις τάξεις του πολιτικού προσωπικού της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στις διευθυντικές ομάδες των μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση. Μας λένε ότι η χώρα απειλείται από δύο πολύ σοβαρούς κινδύνους. Σύμφωνα με την ηγεσία της Δεξιάς, «αν δεν πάρουμε ισχυρή αυτοδυναμία, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχουμε εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο με απλή αναλογική.
Οπότε ξεχάστε τα μπάνια του λαού και η χώρα θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες». Ο δεύτερος κίνδυνος έχει και μια σκαμπρόζικη πτυχή. Ο συνάδελφος Θανάσης Μαυρίδης στο άρθρο του στο liberal.gr δεν κρύβει τον φόβο του για το ενδεχόμενο να πάμε σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, δηλαδή Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, για να μην οδηγηθούμε σε εκλογές τον Αύγουστο. Σημειώνει: «Μπορείτε να σκεφτείτε τον Κυριάκο πρωθυπουργό και τον Αλέξη αντιπρόεδρο; Μια κυβέρνηση που θα έχει στην ίδια κυβέρνηση τον Αδωνι και τον Πολάκη;… Πόσο μακριά είναι ένα τέτοιο σενάριο; Πιο κοντά απ’ ό,τι φανταζόμαστε αυτή τη στιγμή».
Σας φαίνεται απίθανο να προκύψει κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού; Μη βιαστείτε να το απορρίψετε. Σκεφτείτε το. Ακούω τον αντίλογο:
- – Δεν το θέλουν ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας.
- – Το θέλουν όμως οι δανειστές.
- – Μα, και οι δύο λένε ότι τους χωρίζει άβυσσος.
- – Καλά, αυτά τα έχουμε ξανακούσει.
- – Είμαστε σοβαροί; Πώς θα τα βρουν; Ο Μητσοτάκης κατηγορεί τον Τσίπρα ότι παραδίδει ρημαγμένη χώρα και άδεια ταμεία και ο Τσίπρας λέει ότι το πρόγραμμα της Δεξιάς θα φέρει αίμα και μιλάει για Αρμαγεδδώνα. Μπορεί να υπάρξει συμφωνία;
- – Εχετε κοντή μνήμη. Θέλετε να σας τη φρεσκάρω;
- – Για δοκιμάστε…
- – Το 1989 έφτιαξαν συμμαχική κυβέρνηση οι νικητές με τους ηττημένους του Εμφυλίου-κυβέρνηση Τζαννετάκη με τη Ν.Δ και τον τότε ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Λίγους μήνες μετά «το κόμμα των ενάρετων», όπως αυτοπαρουσιαζόταν η Ν.Δ., δέχτηκε να μπει στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα παρέα με το ΠΑΣΟΚ, «το κόμμα των κλεφτών», όπως το αποκαλούσαν οι αντίπαλοί του. Το 2012 συνεργάστηκαν αρμονικότατα η αντιμνημονιακή Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά με το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή με το κόμμα που έφερε το πρώτο μνημόνιο. Σήμερα και τα δύο κόμματα πιστεύουν ότι έκαναν το πατριωτικό καθήκον τους, έσωσαν τη χώρα και αρκετά στελέχη τους θέλουν να επαναλάβουν το μοντέλο. Κλείνω με ακόμη ένα περίεργο. Περιμένατε ποτέ ότι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα συνεργαζόταν επί τέσσερα χρόνια με ένα κόμμα της υπερδεξιάς; Δεν ήταν τουλάχιστον παράδοξο το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.; Ποιος θα το φανταζόταν;
- – Αυτό όντως με ξεπερνάει. Να σας ρωτήσω κάτι; Πόσες πιθανότητες δίνετε να γίνει κάποια στιγμή στην Ελλάδα αυτό που γίνεται από καιρό στην Πορτογαλία και από χθες στη Δανία, δηλαδή μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή ή τη στήριξη των κομμάτων της Κεντροαριστεράς, της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της κομμουνιστικής Αριστεράς;
- – Καλή νύχτα και καλή τύχη.
Ανάγωγα
«Θέλουμε αυτοδυναμία για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα και να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην οικονομία», μας λένε από τη Νέα Δημοκρατία. Να τους θυμίσει κάποιος ότι η χώρα από το 1974 μέχρι το 2011 κυβερνήθηκε από ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά τη χρεοκοπία δεν τη γλίτωσε. Και για να μην ξεχνιόμαστε: αυτοδύναμη κυβέρνηση μας έριξε στα βράχια (Καραμανλής), αυτοδύναμη κυβέρνηση έφερε το πρώτο Μνημόνιο (Παπανδρέου).
