ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
Στην πολιτική εκδήλωση του Τομέα Οικονομίας και Ανάπτυξης
του ΣΥΡΙΖΑ
Σας ευχαριστώ θερμά, για την παρουσία σας.
Είναι μεγάλη η χαρά για μένα, να βρίσκομαι εδώ, στου Ρέντη, στην Λαχαναγορά, σε έναν χώρο όπου καθημερινά βρίσκονται, παλεύουν, αγωνίζονται καθημερινά, άνθρωποι του μόχθου, άνθρωποι της δημιουργίας, άνθρωποι της σκληρής εργασίας. Βεβαίως όταν στο μυαλό μας τα τελευταία χρόνια έρχεται η λέξη αγορά, πηγαίνει κάπου αλλού η σκέψη μας. Στις αγορές των επιτήδειων, των τεχνοκρατών, εκείνων που θέλουν να κερδοσκοπήσουν, εκείνων που παίζουν παιχνίδια. Η αγορά όμως είναι μια αρχαία έννοια και η αγορά είναι μέσα στην καθημερινότητά μας. Η αγορά είναι αυτό που ζούμε ο καθένας από εμάς, και η πραγματική αγορά είναι εδώ. Η πραγματική αγορά. Η αγορά των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, αυτών που προσπαθούν να παράξουν και να δημιουργήσουν, αυτών που δεν έχουν πάρα πολλά εφόδια και που προσπαθούν με εντιμότητα να βγάλουν το βιός τους και να αφήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Πιστεύω βαθιά ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αλλά και την ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας. Και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που έχων την ευκαιρία να απευθυνθώ σε όλους εσάς που ξέρετε την αγορά και την πραγματική οικονομία καλύτερα από τον καθένα. Καλύτερα απ’ όσα πολλές φορές λένε οι δείκτες και οι αριθμοί.
Γιατί η Ελλάδα, η πατρίδα μας, είναι μια χώρα που δεν ευδοκιμεί η μονοκαλλιέργεια ενός τύπου επιχείρησης. Είναι μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα που μπορεί να παράξει πλούτο σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα, για να το πω σαφέστερα, εμείς δεν αποδεχόμαστε τη λογική εκείνη που λέει ότι ο πλούτος πρέπει να συσσωρεύεται σε ορισμένους επιχειρηματικού κολοσσούς και οι υπόλοιποι να ψάχνουν απλά τον τρόπο να επιβιώνουν.
Και αν θέλετε, αυτή είναι και μία μάχη που δίνουμε και ενόψει της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης που έχουμε μπροστά μας, όπου ο ελληνικός λαός καλείται να κρίνει και να συγκρίνει και να αποφασίσει για την επόμενη τετραετία, χωρίς πια να βρισκόμαστε κάτω από τον στενό κορσέ των μνημονίων και της επιτροπείας, για το πώς θα προχωρήσουμε από εδώ και πέρα. Ποιο θα είναι το σχέδιο με βάση το οποίο η χώρα θα μπορέσει χωρίς τις δεσμεύσεις του παρελθόντος να προχωρήσει μπροστά σε ένα μέλλον καλύτερο. Σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προοπτικής, όπου τα κέρδη και τα ωφελήματα από τις δυνατότητες που θα έχει για να παράξει περισσότερα η ελληνική οικονομία θα πρέπει να τα μοιραστούνε περισσότεροι από ότι τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί, μια από τις βασικότερες αιτίες της κρίσης, τις βασικές αιτίες που οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε, ήταν ότι η ανάπτυξη των εποχών εκείνων, που ήταν εποχές ευδοκίμησης, εποχές παχέων αγελάδων, κάναμε Ολυμπιάδες, θυμάστε, αλλά η ανάπτυξη εκείνη δεν μοιράστηκε δίκαια, δεν δημιουργήθηκαν υποδομές, δεν δόθηκαν κίνητρα στους μικρούς και στους μεσαίους να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους, αλλά καρπώθηκαν όλο τον πλούτο λίγοι, οι οποίοι δεν άφησαν τίποτα πίσω τους για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες τις οποίες βρέθηκε από το 2019 και μετά.
Με δεδομένο λοιπόν ότι σήμερα μπορούμε να συζητήσουμε για την ανάπτυξη και την επόμενη μέρα της χώρας, και άρα για την ανάπτυξη που θέλουμε, την επόμενη ημέρα της χώρας. Νομίζω ότι είναι σαφές πως συγκρούονται δύο πολιτικά σχέδια. Δύο στρατηγικές, δύο διαφορετικά μοντέλα και για την ανάπτυξη και για την παραγωγή και για την επιχειρηματικότητα.
Ξέρετε, καλά ότι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια αντίληψη ότι είναι γενικώς υπέρ της επιχειρηματικότητας.
Ότι όλοι οι επιχειρηματίες, ανεξαρτήτως αντικειμένου, μεγέθους επιχείρησης και μέσων με τους οποίους πετυχαίνουν τους σκοπούς τους, είναι το ίδιο πράγμα.
Όμως πιστεύω ότι εσείς ξέρετε καλύτερα από τον καθένα, εσείς οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες ότι αυτό είναι μια μεγάλη πλάνη, μια τεράστια πλάνη.
Πως είναι δυνατόν να είναι ακριβώς το ίδιο, ένας επιχειρηματίας που θέλει να χτίσει ένα mall σε μια περιοχή, με τους πολλούς μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες που έχουν μαγαζιά στην ίδια περιοχή, πως είναι δυνατόν να έχουν τα ίδια συμφέροντα; Ή πως μπορεί ένας επιτηδευματίας να έχει τα ίδια συμφέροντα με μια πολυεθνική επιχείρηση; Ή πως μπορεί να είναι το ίδιο ο μικρομεσαίος που πληρώνει και το τελευταίο ευρώ σε φόρους και σε εισφορές με εκείνον τον επιχειρηματία που στήνει offshore επιχειρήσεις για να φοροδιαφεύγει; Άρα λοιπόν υπάρχουν πολλών ειδών επιχειρηματικότητες.
Υπάρχει η υγιής και η έντιμη επιχειρηματικότητα, ανεξαρτήτως μεγέθους, και υπάρχει και εκείνη η επιχειρηματικότητα της αρπαχτής της διαπλοκής, της διαφθοράς, της ανεντιμότητας.
Εμείς λοιπόν πιστεύουμε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μοντέλο που να δώσει κίνητρα, στήριγμα, προοπτική στην πρώτη επιχειρηματικότητα. Στην υγιή επιχειρηματικότητα και να περιορίσει τις δυνατότητες της ανέντιμης και μη υγιούς επιχειρηματικότητας, να παίζει τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο στην αγορά και στην οικονομία της χώρας μας Νομίζω ότι εδώ παίζεται και ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που μόνο στόχο έχει να χαϊδέψει αυτιά και τελικά να υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα ζημιώνοντας εν τέλει, την μεγάλη μάζα, των ανθρώπων που υγιώς επιχειρούν και προσπαθούν μέσα σε αντίξοες συνθήκες στη χώρα μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Γι’ αυτό λοιπόν, σήμερα, μετά από αυτήν την εισαγωγή, θέλω να σας πω, ότι ήρθα για να σας μιλήσω από καρδιάς.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Θέλουμε ο τελευταίος Έλληνας πολίτης να έρθει σε αυτήν την επιλογή βάζοντας το μυαλό του να δουλέψει, όχι μονάχα να λειτουργήσει με βάση το θυμικό, ούτε τον φόβο, αλλά με βάση τη λογική. Και να συγκρίνει και κυρίως να κρίνει τα δύο διαφορετικά μοντέλα.
Εμείς πιστεύουμε ότι το πλέον αποδοτικό και βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία, δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από την ολόπλευρη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Κυρίως γιατί οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες μπορούν να αναπτύξουν μια δυναμική και μια εξωστρέφεια, οι επιχειρήσεις τους μπορούν να ξαναγίνουν ανταγωνιστικές δίχως να στραγγαλίζουν άλλες επιχειρήσεις.
Δίχως να στρέφονται σε πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού και διαπλοκής με την πολιτική εξουσία και το κράτος.
Αυτή άλλωστε είναι μια συνταγή που δούλεψε στην Ελλάδα διαχρονικά.
Και δεν έχουμε κανένα λόγο να γυρίσουμε πίσω σε αυτή την συνταγή.
Το αντίθετο, πρέπει να επιλέξουμε να ξεπεράσουμε αυτό το μοντέλο στηρίζοντας τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Έλεγα λοιπόν ότι θέλω να σας μιλήσω από καρδιάς για όσα περάσατε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όσα επιχειρήσαμε μέσα σε δύσκολες συνθήκες και κυρίως για τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο δικός σας ο κλάδος σήκωσε τα μεγαλύτερα βάρη, ιδιαίτερα τα πρώτα μνημονιακά χρόνια. Αλλά συνολικά σε όλα τα χρόνια αυτής της μεγάλης περιπέτειας για την πατρίδα μας, ο δικός σας ο κλάδος σήκωσε τα μεγαλύτερα βάρη.
Και δεν εννοώ όταν λέω βάρη, μόνο τα φορολογικά, διότι εξίσου σημαντική ήταν και η απώλεια εισοδήματος που προέκυψε από το γεγονός ότι μειώθηκε το εισόδημα των Ελλήνων, σταμάτησε η κατανάλωση, σταμάτησε η ζήτηση, στέγνωσε η αγορά.
Όταν μέσα σε μια νύχτα μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, κοντά στο 40%, ο μέσος Έλληνας έπαψε πια να έχει διαθέσιμο εισόδημα, έπαψε να καταναλώνει. Η αγορά στέγνωσε. Τα θυμόμαστε όλα αυτά. Θυμόμαστε ότι περπατούσαμε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, ή στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους μεγάλων πόλεων σε όλη τη χώρα και μας έπιανε η ψυχή μας. Βλέπαμε δεξιά και αριστερά λουκέτα. Το ένα μαγαζί να κλείνει μετά το άλλο. Χιλιάδες εργαζόμενοι να απολύονται ο ένας μετά τον άλλον, διότι οι επιχειρήσεις δεν είχαν την δυνατότητα να σταθούν στα πόδια τους.
Από το 2010 ως το 2014, 230.000 επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, με βάση τα επίσημα στοιχεία, οδηγώντας έτσι στην απώλεια περίπου 700.000 θέσεων εργασίας από το συνολικό 1 εκατομμύριο, που ήταν η συνολική απώλεια στην εργασία, από τις μνημονιακές πολιτικές. Άρα λοιπόν σε αυτή την καταστροφική πενταετία από το ένα εκατομμύριο των θέσεων εργασίας που χάθηκαν οι 700.000 δουλειές, ήταν δουλειές που χάθηκαν στον κλάδο της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Όταν εμείς παραλάβαμε μια χώρα και μια κοινωνία λεηλατημένη, διαλυμένη, χρεοκοπημένη το 2015 και αναλάβαμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα και να οργανώσουμε με ασφάλεια την έξοδο της χώρας από τον μνημονιακό ζυγό, δεν είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι η έγνοια μας ήταν να προφυλάξουμε μόνο τους μικρούς και τους αδύναμους.
Βεβαίως και είχαμε έγνοια τους αδύναμους να τους προστατέψουμε, αλλά όχι μόνο αυτούς. Όχι μόνο το κόσμο της εργασίας.
Στη δική μας έγνοια δεν ήταν μόνο οι εργαζόμενοι αλλά ήταν και οι μικροί και οι μεσαίοι επιχειρηματίες.
Ξέρω ωστόσο πολύ καλά και δεν θέλω να κρύψω τίποτα απέναντι σας ότι περάσατε δυσκολίες και επί των δικών μας ημερών.
Δεν ήρθα εδώ για να σας κρυφτώ.
Όμως και εσείς ξέρετε καλά τι περάσαμε εμείς.
Ξέρετε καλά τι παραλάβαμε. Ξέρετε σε τι κατάσταση μας παρέδωσαν τη χώρα και τα δημόσια Ταμεία αυτοί που σήμερα μιλούν σαν να μοιράζουν καθρεφτάκια σε ιθαγενείς, μοιράζοντας ψεύτικες και απατηλές υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις. Αυτοί οι οποίοι ήταν οι θύτες της λεγόμενης μεσαίας τάξης και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, παριστάνουν σήμερα τους σωτήρες και τους λυτρωτές της, λες και ο ελληνικός λαός έχει ξεχάσει και τα χιλιάδες λουκέτα και την αύξηση της ανεργίας και την επιβάρυνση την φορολογική και την επιβάρυνση την ασφαλιστική που έγινε επί των ημερών τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, προκειμένου να καταφέρουμε να φτάσουμε στον στόχο μας. Τον στόχο να μπορέσουμε τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα να βγει από αυτή την ειδική κατάσταση άρσης κυριαρχίας, διότι είναι άρση εθνικής κυριαρχίας να έχεις τους τεχνοκράτες πάνω από το κεφάλι σου που να σου επιβάλουν πολιτικές. Σήμερα έχουμε πια την δυνατότητα να είμαστε εμείς αυτοί που αποφασίζουμε. Μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο και στόχους, που είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο, οι ευρωπαϊκοί στόχοι, το δημοσιονομικό πλαίσιο που μας ορίζει το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα η Ελλάδα είναι μια χώρα που χρωστάει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και για αυτό έχει κάποιους στόχους δημοσιονομικούς. Αλλά είμαστε εμείς, αυτοί που επιλέγει ο ελληνικός λαός μέσα από την ψήφο του να κυβερνήσουν τη χώρα. Αυτοί που θα επιλέγουν τον τρόπο, την μέθοδο να φτάνουν τους στόχους, τις πολιτικές να πιάνουμε αυτούς τους στόχους και να προχωράει μπροστά η οικονομία και η κοινωνία.
Δεν κάναμε λοιπόν θαύματα, αλλά μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας για να στηρίξουμε όχι μόνο τους πιο αδύναμους, αλλά και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Εμείς, ήμασταν αυτοί που καταργήσαμε την επαίσχυντη διάταξη που έστελνε τον κόσμο στα κρατητήρια, επιχειρηματίες στα κρατητήρια, για χρέη μέχρι 100.000 ευρώ στο δημόσιο.
Το 2015, θέλω να σας θυμίσω, ότι υπήρχαν σε εκκρεμότητα 23.000 καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη στον ΟΑΕΕ. Και το εξοργιστικό είναι ότι παρά τα κατασταλτικά μέτρα τα χρέη αυτά διαρκώς διπλασιάζονταν, πολλαπλασιάζονταν.
Εμείς ήμασταν, επίσης αυτοί, μέσα σε δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες – και σε συνθήκες πειθαρχίας και επιτροπείας και μνημονίων – που κτυπήσαμε το χέρι στο τραπέζι και προχωρήσαμε στην Ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των ανασφάλιστων μικρομεσαίων που είχαν οφειλές.
Στη διαγραφή χρεών προς το δημόσιο, για νοσήλια των τότε ανασφάλιστων, που δεν είχαν την δυνατότητα ούτε να πάνε σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και να κάνουν μια εγχείριση.
Θυμάστε πως με οφειλές δύο μηνών στον ασφαλιστικό φορέα οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες παρέμεναν ανασφάλιστοι ενώ χρεώνονταν και τις εισφορές για την υγεία.
Εμείς θεσπίσαμε επίσης, πρόσφατα την προστασία της πρώτης κατοικίας για πρώτη φορά και για τους επιχειρηματίες. Παρά τις αντίθετες απόψεις και τις συγκρούσεις που είχαμε τότε και με τους τραπεζίτες και με τους ευρωπαίους εταίρους, τους θεσμούς. Καταφέραμε λοιπόν να περάσει στη ρύθμιση η προστασία και για τους επιχειρηματίες, για τα επιχειρηματικά δάνεια και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι επιτέλους, την άλλη Δευτέρα, μετά από δύσκολες τεχνικές προσπάθειες, γιατί είναι σύνθετο ζήτημα – την άλλη Δευτέρα 1η Ιουλίου- ανοίγει η πλατφόρμα και εντάσσονται σε αυτήν χιλιάδες δικαιούχοι που θα ρυθμίσουν τα στεγαστικά τους δάνεια και επιχειρηματίες, και στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια, με ενέχυρο την πρώτη κατοικία.
Εμείς, επίσης, προχωρήσαμε στη δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας για να πέσει χρήμα και πάλι στην αγορά.
Εμείς επίσης προωθήσαμε 14 νέα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Και με το νόμο των μικροπιστώσεων έως 20 χιλιάδες ευρώ για τις μικρότερες επιχειρήσεις.
Διότι αν θέλετε το τελευταίο μεγάλο εμπόδιο για την επιστροφή στην κανονικότητα είναι να μπορέσει να γυρίσει στην κανονικότητα και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, Οι τράπεζες, ο μεγάλος ασθενής που μας οδήγησε στην κρίση. Οι τράπεζες που για τη σωτηρία των οποίων αυξήθηκε το δημόσιο χρέος από το 120% του ΑΕΠ στο 180% του ΑΕΠ. Πρώτα για να σωθούν οι Κεντροευρωπαϊκές και οι Βορειοευρωπαϊκές και αργότερα και οι δικές μας. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά σώθηκαν αυτές, όμως σταμάτησαν να παίζουν τον βασικό ρόλο που έχουν στην πραγματική οικονομία. Να μπορούν να χρηματοδοτούν την υγιή επιχειρηματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα είναι ποια σήμερα; Ότι χρηματοδοτούν μονάχα όσους επιχειρηματίες και όσες επιχειρήσεις μπορούν να αποδείξουν ότι δεν έχουν ανάγκη δανεισμού, ότι δεν έχουν ανάγκη χρηματοδότησης. Αυτούς που έχουν ανάγκη δεν τους χρηματοδοτούν. Και γι αυτό ερχόμαστε εμείς να βρούμε νέα χρηματοδοτικά εργαλεία. Και με την Αναπτυξιακή Τράπεζα αλλά και με τα 14 αυτά νέα εργαλεία για να βάλουμε μπροστά την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα με μικροπιστώσεις και μεγαλύτερες πιστώσεις.
Εμείς επίσης προχωρήσαμε τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών για χρέη ως 300.000€
Ανακουφίσαμε έτσι χιλιάδες μικρομεσαίους από δυσβάσταχτα χρέη με τη δυνατότητα επαναΰπολογισμού ασφαλιστικών τους εισφορών από το 2002, με βάση το εισόδημα του κάθε μικρού επαγγελματία και όχι οριζόντια, ανεξάρτητα αν έχει κέρδη ή ζημιές.
Με διαγραφή κύριας οφειλής – στο 70% περίπου – αλλά και προσαυξήσεων με αποτέλεσμα 9 στις 10 μικρομεσαίες επιχειρήσεις να πληρώνουν σήμερα μικρότερες εισφορές, ειδικά οι πολύ μικρές επιχειρήσεις.
Δώσαμε επίσης τη δυνατότητα συνταξιοδότησης σε περίπου 60.000 μικροεπαγγελματίες που ήταν εγκλωβισμένοι στα χρέη προηγούμενων ετών.
Φέραμε ένα νέο αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος απευθύνεται για πρώτη φορά και στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και δεν μοιράστηκε σε δέκα ημέτερους κολλητούς, κουμπάρους όπως συνήθως γινόταν, συνηθισμένη πρακτική του παρελθόντος για τους αναπτυξιακούς νόμους.
Και μειώσαμε ήδη φέτος τον φόρο των επιχειρήσεων 1% και συνεχίζουμε μειώνοντας συνολικά 4% ως το 2022. Να πάμε από το 29 στο 25%. Μειώσαμε ήδη τον ΦΠΑ στην εστίαση, στην ενέργεια.
Και με όλα αυτά έχουμε, όπως είπε και ο Νίκος ο Σκορίνης πριν, θετικά στοιχεία απολογισμού σε ό,τι αφορά την αύξηση των εξαγωγών από μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι ρεαλιστικός ο στόχος να φτάσουν οι εξαγωγές στο 50% του ΑΕΠ μέχρι το 2025.
Και είναι πολλά και άλλα πολλά που θα μπορούσα να απαριθμώ σε μια λίστα, σε έναν κατάλογο παρεμβάσεων, δράσεων που έγιναν όλα αυτά τα 4 τελευταία χρόνια
Όμως πιστεύω, φίλες και φίλοι, ότι μεγαλύτερη αξία, μεγαλύτερη σημασία δεν είναι να σας πω πράγματα τα οποία γνωρίζετε, να σας πω δηλαδή το τι παραλάβαμε και το τι υλοποιήσαμε μέσα από δύσκολες συνθήκες, το τι παλέψαμε και καταφέραμε.
Το κρίσιμο είναι σήμερα να μιλήσουμε για το αύριο. Το σήμερα είναι να μιλήσουμε για το σχέδιό μας και ταυτόχρονα γι αυτό το οποίο οφείλουμε να αποτρέψουμε.
Αυτά που μπορούμε να κάνουμε τώρα λοιπόν είναι τα κρίσιμα, τώρα που θα έχουμε τα χέρια μας λυμένα., όχι τα χέρια πίσω από την πλάτη να κυβερνάμε όπως τα τρία πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης.
Τώρα που μπορούμε να οργανώσουμε την επόμενη μέρα χωρίς μνημόνια και καταναγκασμούς.
Και θέλω να ξεκινήσω λέγοντάς σας ότι για την επόμενη μέρα, πέραν της αξιοποίησης όλου του δημοσιονομικού χώρου του 2019, την αξιοποίηση εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων όπως γινόταν όσο ήμασταν στα μνημόνια όπου αναγκαζόμασταν να θέτουμε φορολογία μεγαλύτερη απ’ αυτήν που ήταν απαιτούμενη για να πιάσουμε τους στόχους, όχι με δική μας ευθύνη, αλλά με την επίμονη επιβολή, την επιμονή των θεσμών που διαρκώς υποεκτιμούσαν τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και μας οδηγούσαν στην κατάσταση που όλοι γνωρίζετε, να βρισκόμαστε κάθε τέλος του χρόνου για να δίνουμε το κοινωνικό μέρισμα. Βεβαίως μια πράξη δικαιοσύνης ήταν αυτή, αλλά λάθος οικονομικά αυτό ν συμβαίνει. Πρέπει να είναι σε θέση η οικονομία να ανθεί και όχι να βγάζει παραπάνω και μετά να το μοιράζεις το πλεόνασμα. Να προϋπολογίσεις τις δυνατότητές της.
Έτσι λοιπόν φέτος προϋπολογίσαμε τις δυνατότητες για το 2019, εξαντλώντας με ασφάλεια τα όρια και γι αυτό είχαμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε στοχευμένες μειώσεις, πέραν αυτών που ανακοινώσαμε πέρυσι στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο και τις υλοποιήσαμε όλες.
Πέραν όμως αυτής της αξιοποίησης του δημοσιονομικού χώρου για το ΄19, θα θυμάστε ότι στη συνέντευξη Τύπου που δώσαμε στο Ζάππειο λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές, ανακοινώσαμε ένα σχέδιο για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2020 και μετά κατά 1%, χωρίς να παραβιάζουμε τη συμφωνία με τους εταίρους μας.
Πώς; Αξιοποιώντας τις θυσίες και τους κόπους του ελληνικού λαού, αξιοποιώντας τη ρευστότητα που έχουμε σήμερα στα δημόσια ταμεία.
Όταν παραλάβαμε, παραλάβαμε άδεια ταμεία. Σήμερα έχουμε πάνω από 30, 34 περίπου δις ρευστότητας. Αυτή η ρευστότητα είναι το μαξιλαράκι εκείνο που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε έναν ‘καθαρό διάδρομο στις αγορές. Να έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα με ασφάλεια να προχωράμε για τα επόμενα 15 χρόνια, πράγμα το οποίο μας έχει δώσει τώρα που μιλάμε τη δυνατότητα να έχουμε το χαμηλότερο επιτόκιο δανεισμού στα 10ετή ομόλογα, από αυτά που είχε ποτέ η ελληνική οικονομία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και τα χρόνια που φτιάχναμε τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το χαμηλότερο επιτόκιο δανεισμού το έχουμε σήμερα.
Όμως εμείς εξασφαλίσαμε και τη δυνατότητα, βγάζοντας στην άκρη 5,5 δις, να μειώσουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα χωρίς να παραβιάζουμε τους όρους της συμφωνίας με τους εταίρους μας από το 2020 και μετά. Και έτσι, μέσα σε ένα πλαίσιο απόλυτης δημοσιονομικής ασφάλειας, εξαγγείλαμε μια σειρά από στοχευμένα μέτρα που αφορούν κατά κύριο λόγο την μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.
Να σας πω ορισμένα απ’ αυτά.
Εξαγγείλαμε από 1/1/2020 τη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50% για τα φυσικά πρόσωπα και στο 80% για τις επιχειρήσεις
Τη μείωση του πρώτου κλιμακίου του φόρου εισοδήματος από το 22 στο 20%
Την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα μέχρι 20.000 και τη ριζική της μείωση για μεγαλύτερη εισοδήματα. Ενός φόρου που ήταν φόρος της κρίσης, η λεγόμενη εισφορά αλληλεγγύης και τώρα σιγά-σιγά που βγαίνουμε από την κρίση πρέπει να αρχίσει σιγά-σιγά να καταργείται.
Επίσης εξαγγείλαμε τη μείωση του δεύτερου συντελεστή του ΦΠΑ από 1/1/20 από το 13% στο 11%
Την αύξηση του συντελεστή αποσβέσεων στο 150%.
Μέτρα τα οποία θα έχουν άμεση, άμεση και στοχευμένη επίδραση στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.
Και, επαναλαμβάνω, όλα αυτά είναι σχεδιασμένα, μετρημένα, κοστολογημένα στο χώρο που έχουμε κερδίσει και έχουμε υπολογίσει για τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι ούτε τουφεκιές στον αέρα, ούτε κόλπα υφαρπαγής της ψήφου.
Ξέρετε αυτό δεν το λέω τυχαία. Το λέω γιατί θα γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι ένα είναι το κεντρικό σύνθημα με το οποίο κατέρχεται το κόμμα της Ν.Δ. στον πολιτικό στίβο την τελευταία τριετία, στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές. Κι αυτό είναι γενικόλογα η μείωση της φορολογίας. Ακούγεται πάρα πολύ ευχάριστο στα αυτιά. Όμως έχετε ακούσει τι συγκεκριμένο και πότε θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης αν εκλεγεί; Δεν έχετε ακούσει. Θα σας πω εγώ.
Τις τελευταίες μέρες άρχισε να ξεδιπλώνεται, παρά το γεγονός ότι κρύβεται με πολύ μεγάλη προσπάθεια από το δημόσιο διάλογο, δεν επιθυμεί την τηλεοπτική αντιπαράθεση, την προγραμματική αντιπαράθεση, παρόλα αυτά αναγκάζεται το τελευταίο διάστημα, δίνοντας κάποιες συνεντεύξεις, να ξεδιπλώνει τις προγραμματικές του θέσεις.
Είδαμε λοιπόν τον κ. Μητσοτάκη να αναφέρεται χθες σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη, στα μέτρα που έχει εξαγγείλει για τη φορολογία.
Δεν θα σας πω για το κόστος, ούτε για το τι θα χρειαστεί να περικόψει σε δαπάνες αν ποτέ εφαρμόσει όλα αυτά που ακούγονται πολύ όμορφα, τα γενικόλογα που λέει.
Θα σταθώ μόνο στο κομμάτι της αξιοπιστίας του.
Αφού μας έλεγε λοιπόν όλο αυτό το διάστημα ότι, αν εκλεγεί, θα ξεκινήσει από την επόμενη μέρα στη μείωση των φόρων, τώρα μας αποκαλύπτει ότι βάζει ως χρονική αφετηρία εφαρμογής των φορολογικών του εξαγγελιών ‘όχι την επόμενη μέρα των εκλογών, όχι το 2019, όχι το 2020, αλλά το 2021.
Την ίδια στιγμή που μας επιτίθεται για την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων, ο ίδιος καταθέτει στον ελληνικό λαό ένα πρόγραμμα υπό αναστολή.
Οι λιγότεροι φόροι που λέει ο κ. Μητσοτάκης είναι οι λιγότεροι φόροι από το 2021 και βλέπουμε.
Την ίδια στιγμή που εμείς έχουμε καταθέσει ένα κοστολογημένο, συγκεκριμένο πρόγραμμα, πέραν όλων όσων έχουμε εφαρμόσει το 2019, που ξεκινάει από 1/1/2020. Ένα στοχευμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα με βάση τα 5,5 δις ευρώ που έχουμε καταθέσει σε έναν ειδικό λογαριασμό.
Ο κ. Μητσοτάκης τι λέει; Απορρίπτει αυτή την κίνηση που εμείς κάναμε –δεν την απέρριψαν οι Ευρωπαίοι, την απορρίπτει ο κ. Μητσοτάκης και έρχεται και λέει, το 2019 καμία μείωση φόρων αν εκλεγώ, παρά μονάχα ένα κύμα μεταρρυθμίσεων ώστε να δελεάσω από το 2020 και μετά τους εταίρους μας να ρίξουν τα πλεονάσματα για να μπορέσω από το ΄21 να αρχίσω να μειώνω φορολογία.
Και έχω δύο ερωτήματα να θέσω ενώπιόν σας στην κοινή λογική σε κάθε πολίτη που σήμερα μας ακούει.
Πρώτον, μα γιατί χρειάζεται να δελεάσει για κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε πετύχει. Γιατί να δελεάσει τους Ευρωπαίους από το ΄20-΄21 να ρίξουν τα πλεονάσματα, αφού εμείς ήδη έχουμε πετύχει και έχουμε καταθέσει το σχέδιο με τα 5,5 δις για να πέσουν κατά 1% τα πλεονάσματα από το ΄20 και μετά, χωρίς να παραβιάζεται η συμφωνία, προκειμένου να προχωρήσουμε σε αυτές τις στοχευμένες φορολογικές μειώσεις που εξαγγείλαμε στο Ζάππειο και που ήδη έχουμε αρχίσει να υλοποιούμε.
Και δεύτερο κρίσιμο ερώτημα. Ποιο θα είναι άραγε αυτό το κύμα των μεταρρυθμίσεων με το οποίο θα δελεάσει τους Ευρωπαίους εταίρους για να ρίξουν τα πλεονάσματα που εμείς ήδη τα έχουμε ρίξει; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το κύμα των μεταρρυθμίσεων θα είναι μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που οραματίστηκε να εφαρμόσει στην Ελλάδα ο φυσικός σύμμαχος, όπως είπε ο υποψήφιος της Ν.Δ. κ. Θεοχάρης, ο φυσικός σύμμαχος της Ν.Δ., δηλαδή το ΔΝΤ. Που σημαίνει μείωση δαπανών, διεύρυνση της φορολογικής βάσης, άρα κατάργηση του αφορολόγητου. Που σημαίνει επαναφορά στο 1:5 στο δημόσιο, άρα απολύσεις. Που σημαίνει κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Που σημαίνει με δυο λόγια επιστροφή σε εκείνες τις πολιτικές που ζήσαμε, τις πολιτικές της περιόδου Σαμαρά, στο πετσί μας, και ήταν οι πολιτικές οι οποίες οδήγησαν σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της λιτότητας που άμεση επίδραση πρώτη είχε στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες που έβαζαν λουκέτα στα μαγαζιά τους το ένα μετά το άλλο διότι μειώθηκε η ζήτηση, μειώθηκε η κατανάλωση.
Και όσο για τις φοροελαφρύνσεις, όπως λέει και ο λαός μας, ζήσε Μάη να φας τριφύλλι. Από 2021 και βλέπουμε.
Και πέρα από αυτό, θέλω να απευθυνθώ σε κάθε ένα και κάθε μία από εσάς. Σε κάθε επιχειρηματία που μας ακούει σήμερα. Και να ρωτήσω κάτι ακόμα πιο κεφαλαιώδες. Η Ν.Δ. μας παρέδωσε άδεια ταμεία. Άδεια δημόσια ταμεία. Θα θυμάστε τις μεγάλες δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίσαμε, προκειμένου εκείνη τη δύσκολη περίοδο –είχανε φτιάξει αυτό το σχέδιο της λεγόμενης, πώς το ονομάζανε, αριστερής παρένθεσης. Είχανε σχεδιάσει να βρεθούμε στις ηλεκτρικές καρέκλες της εξουσίας με ένα χρέος που μας έσφιγγε και μας έπνιγε το λαιμό και με άδεια ταμεία, για να μην έχουμε τη δυνατότητα να επιβιώσουμε. Να έρθει πολύ γρήγορα η ασφυξία η χρηματοδοτική και να αναγκαστούμε να οδηγηθούμε σε εκλογές και σε πολιτική κρίση. Αυτό ήταν το σχέδιό τους.
Μας είχε, λοιπόν, αφήσει ταμεία με 430 εκατομμύρια παθητικό. Δημόσια ταμεία. Και είχαμε αναγκαστεί τότε, για να μπορούμε να αποπληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, φτάνοντας τη χώρα από το Γενάρη ως τον Ιούνη – Ιούλη που οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε στην κρίση με την Ε.Ε. και σε μια αναγκαστική νέα συμφωνία με όρους που βεβαίως θέλαμε να αποφύγουμε, αναγκαστήκαμε τότε να βρίσκουμε πόρους από τα αποθεματικά. Ακόμα και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εξαντλήσαμε κάθε δυνατότητα. Μήνα με το μήνα, δεν ξέραμε αν θα μπορέσει να βγει ο μήνας. Τα θυμάστε τι περάσαμε.
430, λοιπόν, εκατομμύρια ήταν το έλλειμμα το παθητικό που παραλάβαμε στα δημόσια ταμεία. Σήμερα, έχουμε καταφέρει να έχουμε 34 δις, όχι παθητικό, πλεόνασμα στα δημόσια ταμεία. Σήμερα, έχουμε καταφέρει να πιάνουμε και με το παραπάνω τους δημοσιονομικούς στόχους κάθε χρόνο.
Σας θυμίζω ότι η βασική αφορμή που μας οδήγησε στη μνημονιακή περιπέτεια ήταν ότι το 2009, πάλι κυβέρνηση της Ν.Δ., παρέδωσε όχι πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά πρωτογενές έλλειμμα ύψους 24 δις ευρώ.
Εμείς, λοιπόν, καταφέραμε και νοικοκυρέψαμε τα δημόσια οικονομικά και αυτό, αν θέλετε παρά τις μεγάλες δυσκολίες, είναι η βασική αιτία που σήμερα η χώρα έχει ξανασταθεί στα πόδια της.
Θέλω, λοιπόν, να απευθυνθώ σε εσάς και να σας ρωτήσω με ειλικρίνεια, εσείς που κάθε μέρα στο τέλος της ημέρας κάνετε ταμείο στην επιχείρησή σας. Με ποιόν, αλήθεια, θα αισθάνεστε πιο ασφαλείς στο τιμόνι της χώρας; Με τον ατζαμή που γονάτισε το μαγαζί ή με αυτόν που το έσωσε από το λουκέτο και σήμερα του δίνει την προοπτική να κινηθεί ξανά; Να αναπνεύσει ξανά, να έχει τη δυνατότητα να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία;
Φίλες και φίλοι, δεν ξέρω αν γίνομαι κουραστικός μιλώντας με νούμερα και με αριθμούς, αλλά έχει μια σημασία όλα αυτά να ακουστούν. Διότι πριν από λίγο προσπάθησα να σας περιγράψω, να σας αναλύσω, να σας αποκαλύψω το μεγάλο ψέμα, τη μεγάλη απάτη περί δήθεν μείωσης φόρων. Διότι, δεν έχει κανένα σχέδιο μείωσης φόρων η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη. Έχει ένα σχέδιο που, δυστυχώς, το περιέγραψα χθες με βαριά λόγια, μίλησα για Αρμαγεδώνα, αλλά τέτοιος θα είναι, τον ζήσαμε. Είναι το σχέδιο του κ. Σαμαρά.
Το σχέδιο του κ. Σαμαρά και για την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και για την εργασία και για την οικονομία και την ανάπτυξη. Μας έλεγε, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς εκείνα τα χρόνια ότι το σχέδιό του είναι επενδύσεις ύψους 150 δις ευρώ, άμεσες ξένες επενδύσεις, και 4% ανάπτυξη.
Όσο τις είδατε εσείς τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, άλλο τόσο τις είδαμε και εμείς. Αποεπένδυση είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, τις χειρότερες αποδόσεις σε ξένες επενδύσεις είχε η ελληνική οικονομία. Ρεκόρ ξένων επενδύσεων είχαμε το 2018 και το 2019.
Αλλά και σήμερα, η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη, αντιγράφει ακριβώς αυτό copy – paste το σχέδιο που παρουσίαζε τότε ο κ. Σαμαράς. Δεν μιλάει για 150 δις, ήταν λίγο πιο κιμπάρης ο κ. Σαμαράς, μιλάει για 100 δις άμεσων ξένων επενδύσεων και πάλι 4% ανάπτυξη.
Ελάτε να δείτε, όμως, που το ψέμα έχει πολύ κοντά κοντάρια. Μας λένε, λοιπόν, ότι με έναν μαγικό τρόπο και με αυτές τις φοβερές μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν χωρίς μείωση φόρων, αυτό το ξεκαθαρίσαμε, οι μειώσεις φόρων θα έρθουν από το ’22, με έναν μαγικό τρόπο θα φτάσουμε από το 2% ανάπτυξη που έχουμε σήμερα στο 4% ανάπτυξη.
Τι λέει, όμως, το ίδιο το πρόγραμμά τους; Γιατί τελικά για να τους ξετρυπώσουμε, πρέπει να διαβάζουμε ακόμα και τα ψιλά γράμματα των ίδιων των δικών τους προγραμματικών δηλώσεων, των ίδιων των δικών τους αντιφάσεων.
Λέει, λοιπόν, το πρόγραμμά τους εκεί που μιλάει για τις εργασιακές σχέσεις και για τον κατώτατο μισθό, που εμείς λέμε έχοντας υιοθετήσει το σχέδιο των μικρομεσαίων στην πραγματικότητα, να φτάσουμε στην επόμενη διετία με 7,5 και 7,5% κοντά στο 750, που ήταν όταν οι μνημονιακές πολιτικές δια νόμου μείωσαν τον κατώτατο μισθό 22%, εμείς λέμε λοιπόν αυτό.
Αυτοί τι λένε; Λένε ότι κάθε χρόνο θα αυξάνεται ο κατώτατος μισθός, διπλάσιο ποσοστό από την ανάπτυξη. Αν η ανάπτυξη είναι 1, 2%. Αν η ανάπτυξη είναι 2, 4%. 3, 6%. Λένε, λοιπόν, στο πρόγραμμά τους ότι προβλέπουν και σχεδιάζουν τα επόμενα τρία χρόνια να φτάσει, με αυτό το σχέδιο, ο κατώτατος μισθός στα 730 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Αν κάνει κανείς τον υπολογισμό, σημαίνει ότι στα 730 ευρώ σε τέσσερα χρόνια θα φτάσει με διαδοχικές αυξήσεις 4% ο κατώτατος μισθός. Δηλαδή, υπολογίζουν οι ίδιοι ανάπτυξη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια 2% και όχι 4%.
Πουλάνε φύκια και μεταξωτές κορδέλες στον ελληνικό λαό και για μειώσεις φόρων και για επιστροφή στην ανάπτυξη, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν προγραμματίσει και δεν έχουν σχεδιάσει καμία μείωση φόρων και οι ίδιοι σχεδιάζουν και προγραμματίζουν για τα επόμενα χρόνια, ο ρυθμός της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας να κινείται στο 2% και το αναγράφουν στα ίδια τους τα προγράμματα.
Θέλω, λοιπόν, φίλες και φίλοι, με αυτές τις σκέψεις να απευθυνθώ στον καθένα και στην καθεμιά από εσάς. Διότι και το δούλεμα έχει το όριό του. Και ο ελληνικός λαός δεν μπορεί πια να στηρίζεται σε εύκολες υποσχέσεις, όταν γνωρίζει ποιοι ήταν αυτοί που τον οδήγησαν στην κρίση και μέσα από ποιες θυσίες και ποιες δυσκολίες κατάφερε να βγει από αυτή την κρίση.
Στις 7 Ιουλίου, λοιπόν, το κρίσιμο ερώτημα που θα κρίνει τη στάση κάθε μικρομεσαίου επιχειρηματία στην πατρίδα μας, είναι αυτό το οποίο σας ανέπτυξα πιο πριν. Είναι αυτό που ο καθένας και η καθεμιά από εσάς στην καθημερινότητά του. Γιατί εσείς ξέρετε καλύτερα από τον καθένα πόσο μεγάλη υπόθεση είναι το νοικοκύρεμα και η σωστή διαχείριση των οικονομικών. Ξέρετε τι είναι να πονάς το μαγαζί σου και τους κόπους μιας ζωής.
Έτσι κι εμείς αγαπάμε και πονάμε αυτή τη χώρα, που οδηγήθηκε σε πολύ μεγάλες εθνικές περιπέτειες. Διότι ήταν εθνική περιπέτεια αυτό που ζήσαμε από το ’10 έως το ’18, ήταν κατάσταση άρσης εθνικής κυριαρχίας. Ήταν εθνική ταπείνωση να έρχονται κάποιοι υπαλληλίσκοι της Κομισιόν στα γραφεία των υπουργών και να τους κουνάνε το δάκτυλο και να τους λένε θα κάνεις αυτός και θα κάνεις το άλλο. Και από αυτή τη μεγάλη εθνική περιπέτεια, καταφέραμε μέσα από δύσκολους δρόμους, να βγούμε.
Και σήμερα η χώρα είναι ξανά ελεύθερη. Μπορούμε να πούμε με περηφάνια, ναι ότι η Ελλάδα μπορεί να πατάει ξανά στα πόδια της, να είναι αυτοδύναμη ξανά, να είναι ελεύθερη ξανά. Να ανήκει στους Έλληνες, υπό την έννοια ότι ο ελληνικός λαός είναι αυτός ο οποίος θα αποφασίσει, ποιο είναι το αύριο που μας ξημερώνει. Και αυτό, κατά την άποψή μου, είναι το πιο μεγάλο, το πιο σημαντικό, το πιο ιστορικό επίτευγμα που καταφέραμε μέσα από μεγάλες δυσκολίες.
Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει αφήσει πίσω της τα δύσκολα. Μπορεί να σχεδιάσει και να οργανώνει το μέλλον της. Στις 21 Αυγούστου πέρυσι γυρίσαμε σελίδα. Κάποιοι ζητάνε να γυρίσουμε τώρα, μα γυρίσαμε σελίδα. Αυτό που θέλουν δεν είναι να γυρίσουμε σελίδα. Είναι να κάνουμε αναστροφή και να γυρίσουμε πίσω.
Ε, λοιπόν, θα πούμε όχι λέω εγώ. Και κυρίως οι μικρομεσαίοι. Διότι έχουν τη μνήμη, την εφιαλτική μνήμη των λουκέτων, της ύφεσης, της λιτότητας. Έχουν αυτή την εφιαλτική μνήμη. Και πιστεύω και στη μνήμη και κυρίως στο φιλότιμο, στην εργατικότητα, στο πείσμα του ελληνικού λαού. Διότι, πραγματικά, δεν μας αξίζει να γυρίσουμε πίσω και δεν μας αξίζει να περάσουμε ξανά τα ίδια βάσανα, που με τόσο κόπο καταφέραμε να ξεπεράσουμε και να αφήσουμε πίσω μας.
Πιστεύω βαθιά ότι τα επόμενα τέσσερα χρόνια μπορούν να είναι τέσσερα χρόνια ουσιαστικής ανάτασης για την Ελλάδα, τώρα που εδραιώνει τη θέση της στην Ευρωζώνη, ως μία χώρα με κύρος, με αξιοπιστία, με δημόσια οικονομικά νοικοκυρεμένα, αλλά και με αναπτυξιακές δυνατότητες που πρέπει να αναπτύξει, με ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα πολύ σημαντικά.
Τώρα θα έχουμε την ευκαιρία τα επόμενα τέσσερα χρόνια να σταματήσουμε πια να ασχολούμαστε με τους δεκαδικούς αριθμούς των δημόσιων οικονομικών, 5 πάνω – 5 κάτω, και να μιλήσουμε για την οικονομία, για τις δυνατότητες δηλαδή να παράξουμε πλούτο. Και όχι μόνο για το πώς αυτό τον πλούτο θα τον μοιράσουμε δίκαια. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε αυτά τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αξιοποίηση αυτών των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Να παράξουμε πλούτο, να τον μοιράσουμε δίκαια, να έχουμε μια δίκαιη και σύγχρονη ανάπτυξη. Όχι μια ανάπτυξη για τους επιτήδειους, για τους πονηρούς, για τους εκλεκτούς, για τους κολλητούς, όπως είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Και αν ζητάμε κάτι από όλους εσάς αλλά και από τον ελληνικό λαό είναι λένε κάποιοι, ζητάτε μια δεύτερη ευκαιρία. Όχι. Ζητάμε την πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσουμε με τα χέρια ανοιχτά, λυμένα, όχι δεμένα πίσω από την πλάτη. Κυβερνήσαμε με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη Κυβερνήσαμε κάτω από τον καταναγκασμό της τρόικας και των μνημονίων. Και τα καταφέραμε. Εκεί που αυτοί με τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις απέτυχαν. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε στα δύσκολα. Άρα έχουμε τη δυνατότητα και πρέπει να πάρουμε την ευκαιρία, δικαιούμαστε να αποδείξουμε ότι στα εύκολα μπορούμε ακόμα καλύτερα να τα καταφέρουμε.
Τώρα λοιπόν αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Τώρα αποφασίζουμε και για την επιχείρηση, την οικογένεια, τα παιδιά μας.
Στις 7 Ιούλη να είστε όλοι εκεί. Γιατί τώρα αποφασίζουμε για τη ζωή μας.
Νά’ στε καλά. Σας ευχαριστώ θερμά. Νά΄στε καλά.
