Ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στην Πλ. Ασωμάτων στο Θησείο
Καλώς ανταμώσαμε λοιπόν σε αυτό το νέο ξεκίνημα. Σε αυτόν το νέο αγώνα. Σήμερα ξεκινάμε μαζί ξανά. Έναν αγώνα όμορφο, έναν αγώνα δύσκολο, έναν αγώνα εφικτό να νικήσουμε, και η παρουσία σας σήμερα εδώ, σε αυτό το ξεκίνημα, δίνει δύναμη σε όλους εμάς να προχωρήσουμε αποφασιστικά. Γιατί αυτή τη φορά είναι ένας αγώνας για το σήμερα και το αύριο του τόπου. Ένας αγώνας για την Ελλάδα. Για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Ένας αγώνας για τη ζωή μας. Σε αυτό τον αγώνα για το σήμερα και το αύριο του τόπου δεν περισσεύει κανείς και καμιά.
Θέλω λοιπόν σήμερα να απευθυνθώ σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, ανεξάρτητα από την ψήφο τους στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Γιατί γνωρίζουμε όλοι, ότι τώρα το μεγάλο ερώτημα που τίθεται ενώπιόν μας είναι άλλο, είναι διαφορετικό. Όχι η αποτύπωση της πρώτης προτίμησης για τους εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή. Ούτε η εύλογη επιθυμία έκφρασης της δυσαρέσκειας. Αλλά τώρα το ερώτημα που είναι μπροστά μας, αφορά την ίδια μας τη ζωή. Τώρα η επιλογή, η απόφασή μας, αφορά τη ζωή μας, το σήμερα και το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας.
Τώρα καλούμαστε να αποφασίσουμε αν από αύριο θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε μπροστά όλοι μαζί σε αυτή τη χώρα ή αν θα γυρίσουμε πίσω, ο καθένας μόνος του και όποιος αντέξει. Τώρα καλούμαστε να αποφασίσουμε αν επιθυμούμε να συνεχίσουμε όλοι μαζί στο δρόμο της ανάκαμψης, της ανάπτυξης, της οριστικής εξόδου από την κρίση, με δικαιοσύνη για όλους, με δικαιώματα για όλους, με προστασία για όλους, ή αν θα γυρίσουμε πίσω στα χρόνια της χρεοκοπίας και του αυταρχισμού. Στα χρόνια που ζήσαμε όλοι και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε εύκολα, στα χρόνια της διακυβέρνησης του κ. Σαμαρά. Στα χρόνια της σκληρής λιτότητας, του κυνισμού και του αυταρχισμού.
Στα χρόνια εκείνα όπου ο καθένας μόνος θα προσπαθεί και πάλι να επιβιώσει, χωρίς κανένα στήριγμα, χωρίς έγνοια, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς φροντίδα και προστασία. Ο καθένας μόνος του και οι πιο ισχυροί, οι πιο πονηροί, ίσως τα καταφέρουν. Για τους υπόλοιπους, για τη συντριπτική πλειοψηφία, υπήρχε, και θέλουν να φέρουν ξανά, μονάχα την ανηφόρα και τις δυσκολίες. Γιατί κανείς μας δε μπορεί να ξεχάσει όσα ζήσαμε την καταστροφική για τη χώρα και το λαό μας 5ετία, από το 10 ως το 15. Κανείς δε μπορεί να ξεγράψει τις ευθύνες όσων οδήγησαν τη χώρα και το λαό μας στη ταπείνωση και την αναξιοπρέπεια. Και κανείς δε μπορεί να παραλείψει το σκληρό αγώνα που κάναμε, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες, ποτέ δεν το κρύψαμε αυτό, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον σκληρό αγώνα που κάναμε για να βγάλουμε τη χώρα σε ξέφωτο και να βγάλουμε από το λαιμό μας τη βαριά θηλιά των δανειστών.
Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει ότι το Γενάρη του 2015, παραλάβαμε μια χώρα διαλυμένη, χρεοκοπημένη, με άδεια δημόσια ταμεία και με αγωνία για το πώς θα καταφέρουμε να βγάλουμε μήνα τον μήνα. Μια χώρα βυθισμένη στην απόγνωση, και ένα λαό εξαντλημένο από τις απανωτές δοκιμασίες της λιτότητας και των περικοπών. Αλλά, ταυτόχρονα, όμως, και έναν λαό βαθύτατα προσβεβλημένο από την αλαζονεία μιας εξουσίας που βάφτιζε τη φτώχεια και την εξαθλίωση success story και είχε δώσει και το δικαίωμα στους δανειστές να ρίχνουν πάνω του το φταίξιμο, να τον κατηγορούν δηλαδή και από πάνω ότι ευθύνεται για τη χρεοκοπία και ότι δήθεν μαζί τα φάγαμε, όπως μας έλεγαν χαρακτηριστικά. Ότι ο Ελληνικός λαός φταίει γιατί είναι τεμπέλης και ανίκανος, και ότι πρέπει να μάθει να ζει χωρίς μισθούς, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ελπίδα.
Και κανείς δε μπορεί επίσης να διαγράψει ότι αυτός ο λαός έδειξε πίστη στις δυνάμεις του και το Σεπτέμβρη του 2015, μετά από μια σκληρή μάχη και έναν δύσκολο συμβιβασμό, μας έδωσε ξανά εντολή και εμπιστοσύνη για να καταφέρουμε αυτό που τότε έμοιαζε απολύτως απίθανο. Να βγάλουμε δηλαδή τη χώρα από τα μνημόνια. Να ανακτήσουμε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της πατρίδας μας και να ξαναχτίσουμε από την αρχή μια οικονομία και μια κοινωνία διαλυμένη.
Και αλήθεια σκεφτείτε, αν τότε, 4 χρόνια πριν, σας έλεγε κάποιος ότι το καλοκαίρι του 2019, η Ελλάδα θα έχει βγει από τα μνημόνια. Η Ελλάδα θα έχει ανακτήσει την κυριαρχία της. Η Ελλάδα θα έχει ρυθμίσει το χρέος της, θα δανείζεται από τις αγορές φθηνότερα από ποτέ και θα έχει αναβαθμίσει και ισχυροποιήσει τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή. Η οικονομία θα έχει ανακάμψει. Θα έχουν δημιουργηθεί 400.000 νέες θέσεις εργασίας, θα έχει μειωθεί η ανεργία κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες και θα έχει μπροστά του ο Ελληνικός λαός, ένα σχέδιο γενναίων φορολογικών ελαφρύνσεων. Αν αυτό σας το έλεγε κανείς τον Σεπτέμβρη του ‘15, είμαι σίγουρος ότι θα τον περνούσατε είτε για τρελό είτε για αιθεροβάμονα.
Όμως, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα. Η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι έχουμε τη πολυτέλεια μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια να διεξάγουμε εκλογές και να είναι ο ελληνικός λαός και μόνο, αυτός που θα αποφασίσει με ποιο σχέδιο θα κυβερνηθεί η χώρα τα επόμενα 4 χρόνια. Ο λαός και όχι οι δανειστές και οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Η πραγματικότητα είναι επίσης, ότι μετά από 8 ολόκληρα χρόνια άρσης της κυριαρχίας και αυστηρής πειθαρχίας, τώρα είμαστε πάλι ελεύθεροι να σχεδιάζουμε εμείς τον τρόπο που θα κυβερνηθεί η χώρα και να αποφασίζουμε εμείς για το δρόμο που θα πάρει. Ελεύθερα, με καθαρό μυαλό, χωρίς απειλές και καταναγκασμούς.
Και εμείς που για τρία και πλέον χρόνια, από τον Σεπτέμβρη του ’15 έως τον Αύγουστο του ’18, κυβερνήσαμε με τα χέρια μας δεμένα πίσω από την πλάτη, τώρα μπορούμε να ξεδιπλώσουμε το δικό μας σχέδιο. Όχι το σχέδιο των δανειστών. Διότι εμείς δεν υιοθετήσαμε ποτέ το σχέδιο των δανειστών ως δικό μας σχέδιο.
Το δικό μας σχέδιο, είναι ένα σχέδιο με περισσότερη δικαιοσύνη και στήριξη πλέον και όσων έβαλαν πλάτη και έκαναν θυσίες για να είμαστε ξανά ελεύθεροι, αλλά, κυρίως, όσων έβαλαν πλάτη και έκαναν θυσίες για να είμαστε όλοι μαζί σήμερα σε ξέφωτο. Να μην αφήσουμε κανέναν πίσω μας, μόνο και αβοήθητο. Να μην έχει δημιουργηθεί και στην Ελλάδα αυτό που βλέπουμε σε άλλες βαλκανικές χώρες, δηλαδή μια κοινωνία όπου ένα μεγάλο μέρος της θα ζει στο απόλυτο περιθώριο και στην απόλυτη φτώχεια. Και τώρα που αυτό επετεύχθη, έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης του εισοδήματος, μείωσης της φορολογίας και ακόμη μεγαλύτερης, ακόμη πιο δραστικής μείωσης της ανεργίας. Αυτό φίλες και φίλοι είναι το δικό μας σχέδιο. Και είναι ένα σχέδιο που έχει τίτλο: Μπροστά όλοι μαζί.
Αλλά να ξέρετε ότι δεν είναι το μόνο σχέδιο που υπάρχει μπροστά στον ορίζοντα του Ελληνικού λαού. Ακόμη κι αν είμαστε πια ελεύθεροι να σχεδιάζουμε χωρίς τους δανειστές, να σχεδιάζουμε χωρίς του δικούς τους καταναγκασμούς, χωρίς να τους έχουμε δηλαδή πάνω από το κεφάλι μας, να γνωρίζετε ότι το δικό τους σχέδιο, το σχέδιο των δανειστών, δεν έχει φύγει ακόμα από τον ορίζοντα. Είναι παρόν. Είναι εδώ, παρόλο που οι ίδιοι δεν είναι πια στη χώρα. Και είναι το σχέδιο των πολιτικών μας αντιπάλων. Είναι το σχέδιο της ΝΔ, πιστό αντίγραφο των προτάσεων του ΔΝΤ. Των προτάσεων αυτών που με μάχες σκληρές αποτρέψαμε την εφαρμογή του, κατά τις σκληρές διαπραγματεύσεις των τριών δύσκολων χρόνων, μέχρι και την έξοδο από τα μνημόνια.
Είναι ένα σχέδιο που μας το παρουσιάζουν βέβαια σε ωραίο αμπαλάζ. Με όμορφα λόγια, όμορφες λέξεις. Εύηχα κλισέ και συνθήματα, περί δήθεν λιγότερων φόρων, αλλά δεν μας λένε, αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι να μας πούνε τι κρύβεται πίσω από το όμορφο αυτό περιτύλιγμα. Τι κρύβεται μέσα από αυτό το όμορφο κουτάκι. Δεν μας λένε ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο των δραστικών μειώσεων δαπανών. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο της απορύθμισης της αγοράς εργασίας. Ποιος θα πληρώσει ξανά το μάρμαρο της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους και των απολύσεων. Ποιος θα πληρώσει πάλι το μάρμαρο της εγκαθίδρυσης ξανά του νόμου του ισχυρού και μιας διαπλεκόμενης επιχειρηματικότητας, που θα φοροδιαφεύγει με οφσόρ και θα ξαναστήσει τη παράγκα της λεηλασίας των αναπτυξιακών δυνατοτήτων, των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της πατρίδας και της οικονομίας μας. Και το μεγάλο ερώτημα είναι, ποιο από τα δυο σχέδια θα επιλέξει ο λαός μας στις 7 του Ιούλη;
Όχι, τώρα δεν έρχονται να μας τα επιβάλλουν όλα αυτά με στρατό τεχνοκρατών στα υπουργεία, και με την απειλή της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης των τραπεζών. Δεν έρχονται να μας τα επιβάλλον με αυτό τον τρόπο, γιατί πολύ απλά αυτό δε μπορούν πια να το κάνουν. Καθαρίσαμε τα δικά τους σπασμένα και ξαναστήσαμε την οικονομία στα πόδια της. Για αυτό και δεν μπορούν να το κάνουν. Αλλά, τώρα, η απόφαση για το αν θα εφαρμοστεί το σχέδιο «όλοι μαζί μπροστά» ή το σχέδιο των δανειστών, που είναι «ο καθένας μόνος του και όποιος αντέξει», η απόφαση ανήκει αποκλειστικά στον ελληνικό λαό. Σε όλους εσάς, σε όλους εμάς.
Στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς είναι να αποφασίσει στις 7 του Ιούλη, αν η χώρα θα ξεφύγει οριστικά προς τα εμπρός ή θα ξανακυλήσει πίσω. Αν θα συνεχίσουμε μαζί ενωμένοι, αποφασισμένοι για ένα μέλλον με ασφάλεια ή αν θα σκορπίσουμε πάλι, ο καθένας μόνος του να προσπαθεί ξανά να τα βγάλει πέρα με τα προβλήματα και τα αδιέξοδά του, μέσα στην ανασφάλεια.
Και αλήθεια πόσο σημαντική, πόσο κρίσιμη είναι η λέξη ασφάλεια για το λαό μας; Πόσο κόπο και θυσίες έχουμε και έχει κάνει για να μπορεί ξανά να την αισθανθεί; Αλλά και πόσο αισχρό, ανήθικο και άδικο είναι να επιχειρούν να την καπηλευτούν, οι ίδιοι άνθρωποι που βύθισαν το λαό μας στην ανασφάλεια και τώρα αυτοπαρουσιάζονται ως δήθεν εγγυητές της ασφάλειας;
Γιατί ασφάλεια, δεν είναι μια λέξη σε μια διαφημιστική καμπάνια. Είναι η προοπτική μας για το σήμερα και το αύριο, για την ίδια μας τη ζωή. Για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Για τις νέες μητέρες που θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε μια νέα καλύτερη Ελλάδα. Για τους μεγαλύτερους που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Για τους νέους που θέλουν να ζήσουν και να δημιουργήσουν εδώ και τώρα.
Είναι πρώτα από όλα, αν θέλετε, και η ασφάλεια που αφορά την ίδια μας την πατρίδα. Η ασφάλεια των συνόρων, των εδαφών και των δικαιωμάτων της. Είναι ο περιορισμός των απειλών στα ανατολικά μας σύνορα. Είναι οι συμμαχίες που χτίζουμε με τους λαούς των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Είναι η φιλία και η συνεργασία με τους γείτονές μας στο Βορρά, που μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών γινόμαστε εμείς εγγυητές και της δικής τους ασφάλειας, αλλά και της ευρωπαϊκής τους πορείας. Είναι ασφάλεια, η κοινή μας πορεία με τον Κυπριακό λαό, που δεν θα τον αφήσουμε ποτέ μα ποτέ μόνο του, απέναντι σε όσους απειλούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Ασφάλεια είναι, επίσης, η εθνική μας αυτοπεποίθηση, που χτίζεται μέσα από τις συμμαχίες, τις συνεργασίες και τη σκληρή δουλειά για την ειρήνη, και όχι μέσα από την πατριδοκαπηλία και τον εθνικισμό. Αλλά με το διάλογο, τις συμμαχίες, την πίστη στην δημοκρατία και τη φίλια και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς. Αλλά χτίζεται και με την αποφασιστικότητά μας. Την αποφασιστικότητά μας να αποτρέψουμε κάθε απειλή που θα στρέφεται ενάντια στα εθνικά μας συμφέροντα.
Η ασφάλεια, επίσης, αφορά και την ίδια μας την καθημερινότητα. Για τον εργαζόμενο, ασφάλεια είναι να ξέρει ότι δεν θα δουλεύει 12ωρα, μαύρα και απλήρωτα. Δεν θα δουλεύει από ήλιο σε ήλιο, να ξεζουμίζεται από εργοδότες που πιστεύουν ότι θα κερδίσουν μέσα από τη μείωση του εργασιακού κόστους, του μισθολογικού κόστους και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Ασφάλεια για τη νέα άνεργη μητέρα είναι να ξέρει ότι η πολιτεία της εξασφαλίζει την πρόσβαση για αυτήν και τα παιδιά της σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, που θα έχει γιατρούς και νοσηλευτές, και θα έχει ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.
Ασφάλεια για τον συνταξιούχο που ξεπερνά πια το φόβο των απανωτών περικοπών, είναι να νιώθει ότι πλέον μπορεί να ησυχάσει και να ζήσει με αξιοπρέπεια. Για τον επαγγελματία που τράβηξε πολλά μέσα στην κρίση, αλλά βλέπει τώρα ότι η αγορά αρχίζει πάλι να κινείται, είναι να περιμένει τώρα τις ελαφρύνσεις, και βλέπει πλέον για πρώτη φορά μετά την κρίση τη δυνατότητα να ξεχρεώσει και να καθαρίσει τις ζημιές μιας ολόκληρης δεκαετίας.
Ασφάλεια για τους νέους ανθρώπους, για τον μαθητή και την μαθήτρια που δίνει τούτες τις μέρες πανελλαδικές εξετάσεις -και να ευχηθώ σε όλους καλή δύναμη και καθαρό μυαλό στη μεγάλη τους προσπάθεια που δίνουν αυτές τις μέρες – ασφάλεια για τον μαθητή και την μαθήτρια που κάνει τα σχέδια του για την επόμενη μέρα για να μπει σε μια σχολή, είναι να ξέρει ότι αυτή η σχολή θα του παρέχει τα εφόδια για το μέλλον.
Αλλά και για τους κατοίκους των πόλεών μας, που θέλουν να χτυπηθεί η εγκληματικότητα όχι με τη καταστολή και τον αυταρχισμό που ζήσαμε και δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, αλλά με έργα υποδομής, ζωντανεύοντας τις γειτονιές μας και με τον αστυνομικό παρών με περιπολίες εκεί που υπάρχει πραγματικό πρόβλημα, και όχι στη φύλαξη των υψηλών προσώπων.
Οι αντίπαλοί μας όμως, παπαγαλίζουν τη λέξη ασφάλεια, την κλείνουν σε όλους τους τόνους, αλλά ταυτόχρονα επιμένουν σε θέσεις και σχέδια που το μόνο που κάνουν είναι να μας γυρνούν πίσω στα χρόνια της βαθιάς ανασφάλειας. Της γενικευμένης ανασφάλειας που ζήσαμε μέχρι το ΄15 που κυβερνούσαν τον τόπο.
Σε ποιον τομέα να πρωτοαναφερθώ; Στην εργασία, δεν προκαλούν απλά ανασφάλεια στον εργαζόμενο κόσμο, προκαλούν ανατριχίλα. Στον ιδιωτικό τομέα, μιλούν για ξεπερασμένο 8ωρο, για 7ήμερη εργασία. Στον δημόσιο τομέα, μιλούν ανοιχτά για επαναφορά του κανόνα μία πρόσληψη για πέντε αποχωρήσεις. Δηλαδή, για να το καταλάβει όλος ο κόσμος τι λένε και τι προτείνουν, ένας νέος γιατρός να έρχεται για κάθε πέντε που φεύγουν. Μία δασκάλα για πέντε που αποχωρούν. Τόσο απλά.
Στη φορολογία, μας λένε για λιγότερους φόρους. Αλλά δεν λένε πώς, πότε και ποιούς θα αφορά. Είναι ξεκάθαροι μόνο σε ότι αφορά τη φοροασυλία του μεγάλου πλούτου. Γιατί έτσι, λένε, τάχα, θα έρθουν επενδύσεις 100 δις στην Ελλάδα και θα έχουμε ανάπτυξη 4%.
Ξέρετε ποιος ήταν ο τελευταίος που τα είπε αυτά; Ο τελευταίος που τα είπε αυτά ήταν ο κ. Σαμαράς. Ο κ. Σαμαράς ήταν αυτός ο οποίος μίλησε το 2014, για 150 δις στην πενταετία και ανάπτυξη 4%. Και όσο είδατε εσείς επένδυση ή ανάπτυξη επί Σαμαρά, τόσο είδαμε κι εμείς. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να αλλάξουν τις λέξεις. Το ίδιο πρόγραμμα που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, βγάλανε από τα συρτάρια, το τύπωσαν σε ιλουστρασιόν χαρτί για να μας το σερβίρουν τώρα ως νέο και καινοτόμο. Απλά τώρα αυτά τα όμορφα λόγια δε μας τα λέει ο κος Σαμαράς αλλά ο κος Μητσοτάκης.
Στο κοινωνικό κράτος, επίσης, προκαλούν με όσα λένε, όχι απλά ανασφάλεια αλλά τρόμο. Γιατί; Γιατί το λένε καθαρά: Περικοπή δαπανών. Δήθεν λένε από τις σπατάλες. Εμείς όμως συμμαζέψαμε τα οικονομικά του κράτους. Εμείς, όμως, κόψαμε τη σπατάλη. Γι’ αυτό και πετύχαμε πλεονάσματα.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι από που θα κόψουν; Από πού θα κόψουν, λοιπόν, δαπάνες; Η απάντηση είναι απλή και καθαρή και πρέπει να τη γνωρίζει ο ελληνικός λαός. Θα κόψουν από συντάξεις, θα κόψουν από επιδόματα, θα κόψουν από τα νοσοκομεία, θα κόψουν από τα σχολεία, θα κόψουν από την πρόνοια. Και νομίζω ότι όποιος δεν προσγειώθηκε στην Ελλάδα ξαφνικά το 2015, ξέρει επακριβώς την απάντηση, πού και τι ακριβώς θα κόψουν για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους.
Μιλούν, επίσης, φίλες και φίλοι, για ασφάλεια στις γειτονιές και στις πόλεις μας. Αλλά τι προτείνουν επί της ουσίας; Επαναφορά των σιδηρόφρακτων πόλεων, τον αυταρχισμό και την καταστολή, εκατοντάδες ένστολους στο κέντρο των πόλεων, με περιφράξεις, πολεμικό εξοπλισμό και με εντολές για ξύλο και συμμόρφωση στον απλό λαό. Αν αλήθεια τους ενδιέφερε στα αλήθεια η εγκληματικότητα, δεν θα άφηναν τους αστυνομικούς να βάζουν βενζίνες από την τσέπη τους στα περιπολικά. Γιατί αυτήν την αστυνομία παραλάβαμε και προσπαθούμε σήμερα να τη στήσουμε ξανά στα πόδια της, σε μια άλλη βάση, όμως, στην υπηρεσία του πολίτη.
Και άφησα για τελευταίο την κριτική για τις θέσεις των πολιτικών μας αντιπάλων σε ό,τι αφορά τον τομέα της ασφάλειας της χώρας. Της ασφάλειας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Γιατί ακόμη και στην εξωτερική πολιτική, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι συμπεριφέρονται με τρόπο κοντόφθαλμο και με τρόπο ανεύθυνο. Τη μία στο όνομα της κομματικής τους ενότητας ή της ψηφοθηρίας, δεν διστάζουν να σταθούν πλάι, αν όχι να εκθρέψουν, το ρεύμα του εθνολαΐκισμού. Και μιλούν για προδότες και προδοσίες στο Μακεδονικό, εκεί που θα έπρεπε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες να είναι ενωμένοι σε μια μεγάλη ιστορική τομή υπεράσπισης της κυριαρχίας της πατρίδας μας. Υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος.
Την μία, όμως, μιλάνε για προδότες και προδοσίες. Την άλλη, όμως, σήμερα αυτές τις μέρες πριν τις εκλογές, μας λένε ότι το μόνο που θα κάνουν αν εκλεγούν είναι να φροντίσουν να τηρείται η κατά τα άλλα προδοτική για αυτούς συμφωνία. Μα αν όντως είναι προδοτική γιατί τόσο πολύ τους ενδιαφέρει να τηρείται; Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Αλλά ακόμη και απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο, τη μια μας κατηγορούν που κρατήσαμε ανοιχτό το δίαυλο της συνεννόησης και της επικοινωνίας με την τουρκική ηγεσία, γιατί λένε είναι αναξιόπιστος ο γείτονάς μας και δεν έχει νόημα να μιλάμε μαζί του. Την άλλη, όμως, μας λένε ότι εμπιστεύονται περισσότερο τον Τούρκο Πρόεδρο από ότι τον Έλληνα Πρωθυπουργό.
Και τώρα, μάλιστα, τώρα που βρισκόμαστε μπροστά σε μια απαράδεκτη κλιμάκωση προκλήσεων από την πλευρά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορούν ακόμα και γιατί συγκαλέσαμε το ΚΥΣΕΑ μέρα Κυριακή, λες και η ασφάλεια της χώρας πρέπει να πηγαίνει τριήμερα και να κάνει διακοπές. Και ακόμα χειρότερα, αντί να αναγνωρίσουν τουλάχιστον τη δύναμη των συμμαχιών και των ερεισμάτων μας στην Ευρώπη και τον κόσμο, αντί να στοιχηθούν στην εθνική γραμμή που χαράσσουμε μαζί με τη Κυπριακή κυβέρνηση, μια γραμμή που φέρνει σημαντικές επιτυχίες και την απόλυτη στήριξη στις θέσεις μας της Ε.Ε. και του διεθνούς παράγοντα, αυτοί, τυφλωμένοι από μικροπολιτικές σκοπιμότητες μας λένε ότι κάνουμε δήθεν κόλπα για να φτιάξουμε προεκλογικό κλίμα. Τους απαντάμε ευθέως, δεν είναι κόλπο η εθνική μας στρατηγική, δεν είναι κόλπο Ελλάδα και η Κύπρος να διαμορφώσουμε ένα αρραγές ευρωπαϊκό και διεθνές μέτωπο ενάντια στην τουρκική προκλητικότητα. Και τους καλούμε, τους καλούμε τουλάχιστον στα εθνικά θέματα να αφήσουν τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και να συνταχθούν στην ενιαία εθνική γραμμή. Γιατί οι Έλληνες είναι ασφαλείς και θα είναι ακόμη περισσότερο, γιατί η Ελλάδα είναι ισχυρή και θα είναι ακόμη περισσότερο, όταν όλες οι πολιτικές δυνάμεις δείχνουν έμπρακτα ενότητα και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.
Να, λοιπόν, γιατί η κρίσιμη συζήτηση των ημερών που αναδεικνύει το αίσθημα της ασφάλειας που αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης ξανά, διότι το κύρος της Ελλάδας έχει πλέον ξανά αναβαθμιστεί. Να, λοιπόν, γιατί η συζήτηση για την ασφάλεια και την ανασφάλεια, είναι και αυτή μια κρίσιμη συζήτηση που αφορά το κρίσιμο διακύβευμα της κρίσιμης επιλογής των πολιτών στις 7 του Ιούλη. Διότι ασφάλεια είναι να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η νίκη και η μεγάλη ανατροπή του λαού μας στις 7 του Ιούλη.
Και γιατί είναι σε όλες και όλους φανερό, ότι η επιστροφή στις μέρες της απόλυτης ανασφάλειας που δεν ξεχνάμε, δεν ξεχνάμε αυτές τις μέρες, είναι να γυρίσουν οι ίδιοι άνθρωποι που έσυραν τη χώρα στη χρεοκοπία. Οι ίδιες πολιτικές οικογένειες, τα ίδια τζάκια, τα ίδια συμφέροντα, που έρχονται σήμερα για να πάρουν ιστορική ρεβάνς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παραμένουν αμετανόητοι και κυνικοί για όσα έκαναν.
Πείτε μου εσείς, τεσσεράμισι χρόνια τώρα, από το 2015 το Γενάρη, ακούσατε ποτέ κάποιον από αυτούς να απολογηθεί για τα πεπραγμένα του; Ακούσατε κανέναν από αυτούς να απολογηθεί γιατί άφησαν το ’10 τη χώρα με 24 δισεκατομμύρια πρωτογενές έλλειμμα; Ακούσατε κανέναν να απολογηθεί γιατί στην καταστροφική πενταετία χάθηκε το 25% του εθνικού μας πλούτου; Αυξήθηκε η ανεργία στο 28% και στο 60% για τους νέους; Όχι απλά δεν ζήτησαν ένα συγγνώμη για όσα έκαναν, αλλά σήμερα έρχονται και από πάνω και μιλούν ανοιχτά και μας λένε ότι θέλουν να συνεχίσουν αυτό που με την ψήφο τους σταμάτησε ο ελληνικός λαός το Γενάρη του ‘15.
Μας λένε, ερχόμαστε να δικαιώσουμε τον κ. Σαμαρά, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Τόμσεν της τρόικας και του ΔΝΤ, όλους όσοι με τον αγώνα μας και την δική σας στήριξη στείλαμε στο περιθώριο όλα αυτά τα χρόνια.
Ε, λοιπόν, στο κρίσιμο ερώτημα, το ερώτημα που απασχολεί κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα μετά το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών, ανεξάρτητα του τι ψήφισε, αν αυτό θα το αφήσουμε να συμβεί. Αν θα τους αφήσουμε να γυρίσουν και να δικαιώσουν Σαμαρά, Βενιζέλο, Τρόικα και ΔΝΤ. Η απάντηση λοιπόν είναι ότι όχι. Δεν θα τους αφήσουμε. Ο ελληνικός λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Τους βλέπει καθημερινά, τους ακούει. Νιώθει την έπαρση και την αλαζονεία τους. Η αλήθεια είναι –και δεν το κρύβουν και οι ίδιοι- ότι θέλουν να έρθουν ως οδοστρωτήρας για να πατήσουν δικαιώματα, δημοκρατικά δικαιώματα, εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά δικαιώματα. Πατάνε όμως και πάνω σε δικά μας λάθη, για να βγουν ξανά στον αφρό. Και εγώ πρώτος για όλα αυτά ανέλαβα και αναλαμβάνω, όπως κάνω πάντα, ακέραια την ευθύνη γι αυτό
Όμως, τώρα το διακύβευμα που έχουμε μπροστά μας δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Το διακύβευμα που έχουμε μπροστά μας δεν αφορά απλά το ποιος θα κυβερνήσει. Το διακύβευμα που έχουμε μπροστά μας αφορά τη ζωή μας και το μέλλον μας. Και τώρα, μπορούμε και οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες που δεν θέλουν να γυρίσει ξανά πίσω η χώρα μας σε αυτόν τον εφιάλτη, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να μείνει στα χαρτιά το σχέδιό τους, το σχέδιο της επιστροφής στις μαύρες μέρες των μνημονίων.
Φίλες και φίλοι, η σημερινή σας μαζική παρουσία στο νέο μας ξεκίνημα σηματοδοτεί ότι η μάχη αυτή είναι μια μάχη που δεν έχει κριθεί και κάνουν λάθος όσοι ήδη ετοιμάζονται και ράβουν κουστούμια. Θα μείνουν με τον ράφτη, είναι η απάντηση. Διότι την τελική απάντηση, την τελική κρίση θα την δώσει ο ελληνικός λαός
Έχω πει, και θέλω να πω ξανά και σήμερα, εδώ, στην πρώτη συγκέντρωση του νέου μας αγώνα. Όποιος νομίζει ότι η μάχη κρίθηκε από την ψήφο των ευρωεκλογών κάνει μεγάλο λάθος. Διότι το πρωί της 7ης Ιουλίου, οι κάλπες όλες, σε όλα τα εκλογικά τμήματα θα είναι άδειες και θα τις γεμίσουμε εμείς. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες που διψούν για ζωή. Οι Ελληνίδες και οι ‘Έλληνες κάθε γενιάς, κάθε κοινωνικής καταγωγής, κάθε πολιτικής διαδρομής.
Ρωτάνε πολλοί όμως και λένε, μα μπορούμε; Μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή; Η απάντηση είναι στα χείλη και στο βλέμμα σας. Μπορούμε. Μπορούμε να το πετύχουμε. Μπορούμε να το πετύχουμε με μία όμως προϋπόθεση. Μόνο μία προϋπόθεση. Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας. Και ο ελληνικός λαός να πιστέψει ξανά στις δικές του δυνάμεις. Αυτός ο αγώνας μπορεί να κερδηθεί με βαθιά ψυχική ενότητα και δύναμη.
Όλοι και όλες να μπούμε στη μάχη μπροστά. Όλοι και όλες να δουλέψουμε τις τελευταίες μέρες, τρεις βδομάδες, με πείσμα και αποφασιστικότητα. Και ο καθένας και η καθεμία από μας να πείσουμε άλλον έναν. Άλλον έναν ο καθένας από μας
Να γυρίσουμε σπίτι- σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά, χωριό το χωριό, πόλη την πόλη με τον γνωστό τρόπο που μόνο εμείς ξέρουμε να κάνουμε Με τη γλώσσα της λογικής, τη γλώσσα της αλήθειας, του νου αλλά και της καρδιάς. Να μιλήσουμε στους απλούς και καθημερινούς ανθρώπους, ιδίως τώρα που όπως και νά’ χει ο κόσμος βγαίνει έξω από το σπίτι, κλείνει την τηλεόραση. Ας έχουν όλα τα μέσα εναντίον μας, τό’ χουμε ξαναδεί πάρα πολλές φορές να συμβαίνει αυτό, τώρα είναι η ώρα που τα μέσα επικοινωνίας μπορούν να αντικατασταθούν αν ο καθένας και η καθεμιά από μας γίνει ο πομπός και ο αναμεταδότης του μηνύματος της ανατροπής. Ο πομπός και ο αναμεταδότης του μηνύματος της λογικής και της ελπίδας.
Όχι, δεν θα γυρίσουμε πίσω. Όχι, δεν θα αφήσουμε κανέναν μόνο του στην κρίση ξανά. Όχι, δεν θα γυρίσει η χώρα πίσω στα μαύρα χρόνια της λιτότητας και των μνημονίων. Και να ξέρετε, οι συμπολίτες μας που μπορούν να δώσουν αυτή τη μεγάλη ανατροπή, οι συμπολίτες μας που μπορούν να δώσουν αυτή τη μεγάλη νίκη είναι ανάμεσά μας, είναι δίπλα μας, είναι παντού. Τους γνωρίζετε ο καθένας και η καθεμιά από σας με τα ονόματά τους.
Είναι όσοι και όσες προτίμησαν να απέχουν στις ευρωεκλογές, ενώ μας είχαν ψηφίσει το ΄15, Είναι όσοι και όσες προτίμησαν στις ευρωεκλογές μικρότερους αλλά σεβαστούς πολιτικούς σχηματισμούς. Είναι πάνω από ένα εκατομμύριο όλοι αυτοί μαζί. Θα δώσουμε λοιπόν τη μάχη ψήφο την ψήφο για να πείσουμε κάθε έναν ξεχωριστά από αυτούς. Ότι το διακύβευμα είναι το αύριο και η ζωή μας. Θα δώσουμε τη μάχη ψήφο την ψήφο. Δεν θα αφήσουμε καμία ψήφο να πάει χαμένη.
Και να θυμάστε όλοι και όλες: Δεν μας είχαν ικανούς για πολύ δυσκολότερα πράγματα. Μας είπαν κάποτε, θυμάστε, όταν αναλαμβάναμε, ότι η τρόικα ήρθε στην Ελλάδα και θα μείνει εδώ για πάντα. Μας είπαν κάποτε ότι πρέπει να μάθουμε και να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι κάθε χρόνο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Και μας είπαν να πάψουμε να ελπίζουμε, να πάψουμε να παλεύουμε. Να πάψουμε να αγωνιζόμαστε. Και τώρα μας οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που μας ξαναλένε, ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε.
Ε, λοιπόν μπορούμε να τους διαψεύσουμε ξανά. Μπορούμε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη εκλογική ανατροπή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία της Ελλάδας. Αν δεν μπορούμε εμείς, τότε ποιος μπορεί; Και αν όχι τώρα, πότε; Εμείς λοιπόν είναι η απάντηση, εδώ και τώρα. Εμείς εδώ και τώρα θα γυρίσουμε το παιχνίδι.
Σας καλώ λοιπόν όλους και όλες να οργανώσουμε τη μάχη μας, να οργανώσουμε αυτή την εκλογική μάχη που είναι μάχη για τη ζωή μας. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. ‘Όσα κι αν μας χώρισαν στο παρελθόν, όσα κι αν μας στεναχώρησαν στην πορεία. Αυτή τη μάχη, να ξέρετε, δεν θα την κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία. Αυτή τη μάχη μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να την κερδίσει.
Και γι αυτό σήμερα θέλω να απευθύνω πλατύ κάλεσμα σε όλους και όλες όσοι μας ψήφισαν και όσοι πιστεύουν, είτε δεν μας ψήφισαν αλλά πιστεύουν στον αγώνα και στην προοπτική της μεγάλης νίκης και της ανατροπής, να έρθουν και να γίνουν πομποί και αναμεταδότες του αγώνα μας. Να είναι αυτοί που θα βρεθούν τις επόμενες μέρες στα εκλογικά μας κέντρα, αναμεταδότες και εθελοντές της μεγάλης προσπάθειας και της μεγάλης καμπάνιας. Μιας καμπάνιας που θα πάει στόμα με το στόμα. Να είναι αυτοί που θα βρεθούν πλάι μας. Να είναι αυτοί που θα βρεθούν στα εκλογικά κέντρα την ημέρα των εκλογών. Να είναι αυτοί που θα πάρουν στις πλάτες τους τη μάχη του λαού μας για τη μεγάλη ανατροπή.
Και να ξέρετε ότι αυτός ο αγώνας δεν αφορά όπως είπα πριν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφορά εμένα προσωπικά, δεν αφορά τους υπουργούς και τους βουλευτές. Όλοι εμείς είμαστε απλά υπηρέτες του λαού μας. Είμαστε αυτοί που η ιστορία κλήρωσε να μπούμε μπροστά σε αυτή την ιστορική αναμέτρηση.
Αυτός ο αγώνας, αυτή η ανατροπή που είναι εφικτή, αφορά την ίδια μας την πατρίδα. Αφορά τις επόμενες γενιές. Αφορά όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Το μέλλον των παιδιών μας. Αφορά την ίδια μας τη ζωή.
Και με τη ζωή μας δεν παίζουμε. Και γι αυτό θα ενώσουμε δυνάμεις και θα νικήσουμε. Προχωράμε πιο ενωμένοι από ποτέ. Προχωράμε πιο αποφασισμένοι από ποτέ για να κάνουμε την μεγάλη ανατροπή. Μπορούμε και θα το πετύχουμε. Το 2015 σε 3 εκλογικές αναμετρήσεις όλη η Ευρώπη μίλαγε για εμάς και τώρα θα κάνουμε την Ευρώπη να ξαναμιλήσει για την Ελλάδα που αντιστέκεται, για την Ελλάδα που επιμένει. Και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Απόψε είναι σαν να αναβαπτιστήκαμε στην κολυμπήθρα του αγώνα. Τώρα ξεκινάμε. Όλα από την αρχή για να τα αλλάξουμε, για να κερδίσουμε. Έχουμε μπροστά μας αγώνα δύσκολο, όμορφο, αλλά νικηφόρο. Το πιστεύω. Καλή δύναμη και καλό αγώνα. Γεια σας.
