Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Eχει κρυφό πρόγραμμα η Ν.Δ.;» Επειτα από τη συντριπτική ήττα που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ επί του δικού του προγράμματος στις ευρωεκλογές, έρχονται σήμερα τα στελέχη του και θέτουν το συγκεκριμένο ερώτημα με σκοπό ένα και μόνο: Αφού δεν μπορούν να διαχειριστούν την απόρριψη, επιχειρούν να σπείρουν την αμφιβολία και τον φόβο για την αντίπαλη παράταξη. Παλαιό παιχνίδι. Κλασικό. Και το ΠΑΣΟΚ στις μεγάλες του δόξες τέτοια τερτίπια χρησιμοποιούσε στις τελικές ευθείες εκλογών, μήπως ανακόψει τα πλειοψηφικά φιλελεύθερα κεντροδεξιά εκλογικά ρεύματα. Τρεις βασικές θέσεις επί αυτού και εν συνεχεία η ανάλυσή τους.
• Στον 21ο αιώνα τίποτα δεν μένει κρυφό. Αν είναι βεβαίως μυστικό.
• Στον 21ο αιώνα η Ελλάς ατύχησε από τα φανερά προγράμματα. Οχι από τα κρυφά.
• Το πρόβλημα της οικονομίας μας σήμερα δεν είναι επιμέρους ζητήματα λειτουργίας της, όπως το ωράριο εργασίας, αλλά η δομή της. Η ρηχή δομή της.Το γεγονός ότι παραμένει οικονομία υπηρεσιών.
Εξηγούμαι και για τα τρία:
• Κανένα κόμμα δεν μπορεί να κρύψει οτιδήποτε από οιονδήποτε στις μέρες μας. Η Ν.Δ. έκανε 13 θεματικές εκδηλώσεις για την κατάρτιση του προγράμματός της στις περιφέρειες και διάλογο στο διαδίκτυο. Κείμενα ανέβηκαν και κατέβηκαν στον ιστό, παρατηρήσεις πολιτών εστάλησαν και ελήφθησαν υπ’ όψιν, ακραία πράγματα, αλλά και μετριοπαθή ειπώθηκαν – εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέρει ο ενημερωμένος πολίτης. Ακόμη και η περίφημη διατύπωση Μητσοτάκη για το επταήμερο ειπώθηκε δημοσίως μέσα στην Πειραιώς, δεν κρατήθηκε μυστική σε κάποιο συρτάρι για να τη μάθουμε μετά τις εκλογές.
• Η πατρίδα μας ζημιώθηκε από τα φανερά προγράμματα των κομμάτων, όχι από τα τάχα μυστικά. Ζημιώθηκε από το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος σε καιρούς κρίσης άνοιξε τα ταμεία και μοίραζε χρήμα. Ο οποίος σε καιρούς κρίσης έβαλε έκτακτη εισφορά σε υγιείς με κερδοφόρους ισολογισμούς επιχειρήσεις για να μοιράσει εγγυημένο εισόδημα σε ανθρώπους που δεν το είχαν ανάγκη. Ο οποίος έβλεπε το παγόβουνο να έρχεται αλλά προτίμησε να κρατά τον λαό σε χειμερία νάρκη. Η πατρίδα εζημιώθη επίσης από το φανερό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ της Θεσσαλονίκης: Το Οσκαρ του λαϊκισμού. Ενώ καλά καλά δεν είχαμε αρχίσει να στεκόμαστε στα πόδια μας, η ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα εκπαίδευσε τον λαό στο να πιστεύει πως έρχονται το τέλος των Μνημονίων και η αρχή του παραδείσου. Και ο λαός δυστυχώς δεύτερη φορά μετά τον Παπανδρέου -ανεπίδεκτος μαθήσεως- τον πίστεψε. Για να υποστεί μετά το σοκ του Αυγούστου. Εάν καθίσουμε και τα βάλουμε κάτω, λοιπόν, προκειμένου να απαντήσουμε στο ερώτημα αν η Ν.Δ. έχει κρυφό πρόγραμμα, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τη χώρα διέλυσε ο λαϊκισμός των γνωστών, όχι των μυστικών προγραμμάτων. Και τα προγράμματα αυτά δεν τα συνέταξε η Ν.Δ.
• Πέραν αυτών όμως υπάρχει και το εξής: Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι έπειτα από δέκα χρόνια μνημονιακών μεταρρυθμίσεων η δομή της ελληνικής οικονομίας ελάχιστα άλλαξε. Επιβιώνουν ακόμη οι επιχειρήσεις-ζόμπι. Μα και όπου σημειώθηκε έναρξη νέας επιχειρηματικής δραστηριότητας, αυτή δεν αφορούσε την καινοτομία αλλά τις πλέον «ρηχές δράσεις».
Αντί τα κόμματα λοιπόν να εστιάζουν την προσοχή τους στους όρους λειτουργίας ενός ξεπερασμένου σε ανταγωνιστικότητα παραγωγικού προτύπου, διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε κλασικά συνδικαλιστικά ζητήματα. Μπορεί να πάει έτσι μπροστά ο τόπος; Η απάντηση είναι «όχι». Ωρα να τα υπερβούμε, λοιπόν, όλα αυτά.
