Γράφει ο Τάσος Παππάς
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν στην οικονομία, την ένταση με τις ΗΠΑ, τις αρνητικές εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αλλά και τον φόβο του ότι οι εξελίξεις στη Συρία μπορεί να αναζωπυρώσουν το Κουρδικό, πολλοί εκτιμούν ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα αντισταθεί στον πειρασμό να προκαλέσει θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή στην Κύπρο.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κατατίθενται στη δημόσια συζήτηση παρόμοιες ανησυχίες. Μέχρι τώρα δεν έχουν επιβεβαιωθεί, μέχρι τώρα είχαμε τα συνήθη: επιθετική ρητορική με αμετροεπείς παλικαρισμούς από την Τουρκία, συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις του εναέριου χώρου. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά γιατί ο Ερντογάν αισθάνεται στριμωγμένος σ’ όλα τα μέτωπα, βλέπει ότι στο ενεργειακό πεδίο κλείνονται συμφωνίες που δεν περιλαμβάνουν τη χώρα του και δεν κρύβει τη μεγαλοϊδεατική στρατηγική του έναντι της Ελλάδας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στη λογική αυτή έχει προσχωρήσει και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Με άρθρο του στην «Καθημερινή» σημειώνει πως φοβάται νέα Ιμια. Εχει σημασία ότι το λέει ο πολιτικός που χειρίστηκε την κρίση των Ιμίων το 1996. Η χώρα πήγαινε με ωδίνες από ένα παρακμιακό καθεστώς (εποχή Ωνασείου) σε μια νέα κατάσταση (πρώτη περίοδος Σημίτη) η οποία ακόμη δεν είχε εδραιωθεί και ουδείς γνώριζε πώς θα αντιδρούσε στις προκλήσεις. Οι Τούρκοι αυτό θέλησαν να μάθουν. Επιχείρησαν να τεστάρουν τις αντοχές της νέας κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο και σήμερα που η Ελλάδα είναι σε προεκλογική περίοδο. Ο κ. Σημίτης κλείνει το άρθρο του με μια ενδιαφέρουσα άποψη: «Η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή». Προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:
- Ποιες είναι οι εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν; Εμείς λέμε ότι η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουμε ότι έχουμε με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα. Οι Τούρκοι βάζουν και άλλα θέματα. Μπαίνουμε σε διάλογο για αυτά;
- Ποιες είναι οι μη ευχάριστες για την Ελλάδα λύσεις; Ο πρώην πρωθυπουργός οφείλει να γίνει συγκεκριμένος, αν όχι δημοσίως, τουλάχιστον εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.
- Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η Τουρκία έχει υιοθετήσει εδώ και καιρό μια αναθεωρητική στρατηγική. Συζητάμε μαζί της ξέροντας ότι έτσι θα την ενθαρρύνουμε; Ως γνωστόν «τρώγοντας έρχεται η όρεξη».
- Μέχρι τώρα έχουμε δοκιμάσει διάφορες γραμμές οι οποίες δεν έχουν αποδώσει: Παλιότερα πορευόμασταν με το δόγμα «μη διάλογος-μη πόλεμος». Στη συνέχεια αποσύραμε τις ενστάσεις μας για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιμένουμε στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης χωρίς θεαματικά αποτελέσματα. Κρατάμε σε ισχύ με οικονομικό κόστος τη διαφορά ανάμεσα στον εναέριο χώρο και στα θαλάσσια σύνορα. Πρέπει να το λύσουμε το πρόβλημα με έναν τρόπο;
- Για το Κυπριακό υπάρχει η θέση «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαραστέκεται». Την υπηρετούμε ακόμη και στην περίπτωση που η κυπριακή ηγεσία εγκαταλείψει (ρητά ή σιωπηλά) το μοντέλο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας;
- Θα θελήσει η Δεξιά (αν κερδίσει τις εκλογές) να πάει σε συνεννόηση με τις άλλες δυνάμεις; Πρόκειται για την παράταξη που καταγγέλλει ό,τι δεν της αρέσει για προδοσία: Προδότη είπαν τον Σημίτη εκείνο το βράδυ των Ιμίων, προδότη λένε τον Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ανάγωγα
Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξηγήσουν ένα από πρώτη ανάγνωση παράδοξο φαινόμενο: το κόμμα να παίρνει σε περιφέρειες και δήμους στις ευρωεκλογές ποσοστά πάνω από 20% και οι υποψήφιοί του στους δήμους και τις περιφέρειες να κινούνται μεταξύ 5% και 10%.
