Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Ενδέχεται να στενοχωρήσω κάποιους με όσα ακολουθούν, αλλά δεν θεώρησα ποτέ ότι δουλειά μας είναι να είμαστε ευχάριστοι. Διανύουμε μία από τις τοξικότερες προεκλογικές περιόδους που έχει ζήσει ο τόπος εδώ και δεκαετίες. Κυλήσαμε προς τα πίσω, δυστυχώς, κυνηγώντας –για μία ακόμη φορά– τον περιώνυμο «πάτο».
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πολλά τα οποία κόστισαν ακριβά. Η παντελής έλλειψη προετοιμασίας και στοιχειώδους υπευθυνότητας πριν έλθει στην εξουσία συνοδεύθηκε από τις εγκληματικές ακροβασίες, που κατέληξαν στο τρίτο μνημόνιο. Οι θεσμοί καταπατήθηκαν με βάρβαρο τρόπο, κυρίως στη Δικαιοσύνη, αλλά και σε άλλους τομείς. Πολιτικοί και πρόσωπα του δημοσίου βίου στοχοποιήθηκαν συστηματικά και υπέστησαν ένα άνευ προηγουμένου μπούλινγκ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι θα ξεριζώσει το παλιό. Πήγε όμως και βρήκε τις καταπακτές της χειρότερης Δεξιάς και του χειρότερου παλαιού ΠΑΣΟΚ για να βρει ανθρώπους και να κάνει τη δουλειά του. Εκεί που θα ερχόταν η εποχή σεβασμού κάθε λέξης του Συντάγματος, ήλθε η επανάληψη των πιο φαύλων πρακτικών και επεισοδίων της Μεταπολίτευσης.
Είναι πολλοί οι άνθρωποι που ένιωσαν στο πετσί τους όλα αυτά και τώρα θέλουν να πάρουν την εκδίκησή τους. Χρειάζεται όμως προσοχή· χρειάζεται σύνεση και μέτρο. Η σύσταση εξεταστικών επιτροπών ή και ειδικών δικαστηρίων πρέπει να περνάει από την πιο αυστηρή θεσμική κρησάρα και να αποτελεί πολύ σπάνια και εξαιρετικά δικαιολογημένη εξαίρεση. Αλλιώς θα εμπλέξει τη χώρα σε έναν ατέρμονα φαύλο κύκλο, σε μια στιγμή που δεν έχει ούτε ώρα για χάσιμο ούτε μία σταγόνα ενέργειας για πέταμα. Αφήστε που η εμπειρία έχει δείξει πως οι διώξεις συχνά γίνονται μπούμερανγκ από πολιτικής άποψης.
Πιο σημαντικό είναι να μάθουμε την αλήθεια για ορισμένα πράγματα· να συμφιλιωθούμε μαζί της. Αντί για εξεταστική επιτροπή για το 2015 θα μπορούσε να συσταθεί μια «επιτροπή αλήθειας» με ειδικούς εγνωσμένου κύρους, που θα κατέληγαν σε συμπεράσματα για το τι πήγε στραβά και πόσο μας κόστισε.
Σε άλλες περιπτώσεις, η Δικαιοσύνη πρέπει να αφεθεί να κάνει τη δουλειά της, χωρίς παρεμβάσεις και πυροτεχνήματα. Οι θεσμοί έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά και τώρα απαιτούνται χειρισμοί που θα είναι υπεύθυνοι και μετρημένοι. Δεν αντέχει άλλο «ταρζανιές» η Δικαιοσύνη, ούτε μπορεί να βυθιστεί σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο.
Ασφαλώς και όσοι διαπράττουν εγκλήματα πρέπει να τιμωρούνται. Αλλά θεσμικά και χωρίς να απορροφά αυτό όλη την ενέργεια μιας εξαντλημένης χώρας, που αγωνιά για το αύριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε μαζί του την κατάρα του διχασμού σαν εργαλείο πολιτικής. Ο σεβασμός στους θεσμούς είναι ο μόνος τρόπος να τον θάψουμε για τα καλά.
