Του Νίκου Φυλάγγελου
Σε λιγότερο από 12 ώρες, σε δυο τηλεοπτικές εμφανίσεις του, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διαμόρφωσε το ρητορικό πλαίσιο που επιτρέπει στη φαντασία να… καλπάζει, αναφορικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, στα τέλη Ιουνίου. Αν προσθέσει κανείς στα λόγια του Πρωθυπουργού και αντίστοιχη τοποθέτηση του στενού συνεργάτη του, Χριστόφορου Βερναρδάκη, δύσκολα δεν πείθεσαι ότι δεν πρόκειται για… προσχεδιασμένη τακτική.
Τι… έπαθε λοιπόν ο Τσίπρας; Βλέπει, διαβάζει, καταλαβαίνει ή… υποψιάζεται κάτι;
Προφανώς… Ο Πρωθυπουργός είναι κλασικός campaigner. “Φτιάχνεται” με την επαφή του με τους πολίτες. Και ίσως να κατάλαβε τώρα ότι, έκανε μεγάλο και ίσως μοιραίο λάθος, που επέλεξε να “κλειστεί” στο Μέγαρο Μαξίμου τα προηγούμενα χρόνια.
Αν πιστέψουμε την εκτίμηση που κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες στο κυβερνητικό στρατόπεδο, περί “κλεισίματος της ψαλίδας” με τη Νέα Δημοκρατία, η συγκεκριμένη εξέλιξη προέκυψε λόγω της αύξησης της συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, της εκλογικά στοχευμένης επιδοματικής πολιτικής και της αδυναμίας της ΝΔ να πάει τη συζήτηση για τις εκλογές σε μια ατζέντα που να την ευνοεί.
Έτσι, αντί η αντιπαράθεση να γίνεται για τα αρνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, φτάσαμε να μιλάμε για το αν μια αυριανή κυβέρνηση Μητσοτάκη περικόψει τα επιδόματα που δίνει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Αν όντως αποδειχτεί ότι η τακτική αυτή έπιασε, είναι προφανές ότι, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών τον Ιούνιο, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να… τρομάξει όσους ανησυχούν για τα κοινωνικά αντανακλαστικά της σημερινής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας.
Και… απειλώντας τους ότι οι εξελίξεις θα επιταχυνθούν, επιχειρεί έναν “ψυχολογικό εκβιασμό”, για να τους φέρει στην κάλπη της Κυριακής. Και να τον ψηφίσουν.
