Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Δεν έχει αφιερωθεί τυχαία η διεθνής βιβλιογραφία της κλινικής ψυχολογίας, στην ανάλυση της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου, εκκινώντας από τη διαχρονική διαπίστωση ότι, συνηθέστατα είμαστε… ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μας. Ιδίως όταν δεν υπάρχει κάποιος κοντά μας, που να μας αγαπάει και να νοιάζεται πραγματικά, ώστε να πατήσει το φρένο που δυσκολευόμαστε να πατήσουμε εμείς, λόγω του προσωπικού αποπροσανατολισμού και της παράδοσης στα πάθη μας.
Πριν από μερικά χρόνια ο… γνωστός αμετροεπής Θεόδωρος Πάγκαλος, είχε περιγράψει μια συνομιλία του με τον Γιάννη Στουρνάρα, αποκαλύπτοντας ότι είχε προτρέψει τον σημερινό κεντρικό τραπεζίτη της χώρας να κάνει μια μεγάλη προσωπική επιλογή: Να επιλέξει αν θα συνεχίσει να είναι… υπάλληλος, ή θα αποφασίσει να γίνει πρωθυπουργός.
Η αφήγηση Πάγκαλου αφορούσε τη θρυλική… ψύχωση της διαπλοκής με τον πάλαι ποτέ στενό συνεργάτη του Γιάννου Παπαντωνίου, που έγινε “ενσωματωμένος” στο σύστημα Σημίτη, και πολλά χρόνια μετά την καταδίκη του “καταλληλότερου” από τον ελληνικό λαό, συνεχίζει να σεργιανίζει σε κεντρικές θέσεις στον δημόσιο βίο. Από Ινστιτούτα… ανάλυσης, μέχρι την κυβέρνηση Σαμαρά και αποφάσεις με αντικοινωνικό πρόσημο που άνοιξαν το δρόμο για τη λαίλαπα του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς (ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή), και από εκεί στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Το ενδιαφέρον της προτροπής του Θεόδωρου Πάγκαλου είναι η διαπίστωση της “υπαλληλικής ιδιότητας” Στουρνάρα. Δηλαδή, ότι… κάποια συμφέροντα ή καταστάσεις υπηρετεί. Χωρίς ποτέ ο ίδιος ο κ. Πάγκαλος να αποκαλύψει, η οι δημοσιογράφοι να του ζητήσουν να γίνει περισσότερο συγκεκριμένος, αναφορικά με το τι εννοούσε.
Η διαπίστωση Πάγκαλου ωστόσο έχει τη σημασία της και για μια άλλη παράμετρο ανάλυσης του “φαινομένου Στουρνάρα”. Ο κεντρικός τραπεζίτης μοιάζει γονιδιακά καταδικασμένος σε “χαμηλές πτήσεις”. Να μην μπορεί να υπερβεί τη συγκυρία και τον κακό εαυτό του. Να επιτρέπει σε κατανοητές προσωπικές πικρίες να θολώνουν την κρίση του. Και τελικά, να εξελίσσεται… και πάλι, όπως αρκετοί ακόμη “μοιραίοι” της περιόδου που άνοιξε το δρόμο προς την εξουσία για τον λαϊκισμό το 2015, σε… χορηγό του Αλέξη Τσίπρα.
Την ώρα που η (έμπειρη και με πολιτικό αισθητήριο) Φώφη Γεννηματά βρέθηκε στη Βουλή για να μιλήσει στη συζήτηση για το “κοινωνικό πακέτο Τσίπρα”, ώστε να μην επιτρέψει στον σημερινό Πρωθυπουργό να είναι μόνος στο κάδρο μιας θετικής εικόνας για τους πολίτες, ο Γιάννης Στουρνάρας έλεγε ότι… δεν πρέπει να υπάρξουν μέτρα ανακουφιστικά για τους πολίτες, επειδή… δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος.
Να πάρουμε το καλό για τον Γιάννη Στουρνάρα σενάριο, ότι… έχει δίκιο; Ακόμη και έτσι… δεν το λες. Όχι αυτή τη στιγμή. Όταν το κάνεις, επιβεβαιώνεις ότι δεν καταλαβαίνεις την ψυχολογία της κοινωνίας και το τι πέρασαν οι πολίτες αυτή τη δεκαετία, Και φυσικά, δεν το έκανε από… θεσμική υποχρέωση προς τον Μάριο Ντράγκι, λόγω της θέσης του. Τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μπορούσε να τον ενημερώσει παρασκηνιακά, και να αφήσει στον Ντράγκι το… ανάθεμα να γίνει δυσάρεστος για τους Έλληνες.
Ο Πάγκαλος και οι (μεγάλες) αλήθειες του…
