Ομιλία Φώφης Γεννηματά Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Οι αξιώσεις, διεκδικήσεις της Ελλάδας για τις Γερμανικές οφειλές, παραμένουν νομικά και οικονομικά ενεργές. Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων είναι για εμάς ανοικτό.
Σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο τρίπτυχο, ηθικό και νομικό:
– πολεμικές αποζημιώσεις και πολεμικές επανορθώσεις
– αποπληρωμή του Κατοχικού δανείου
– επιστροφή κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών και εκκλησιαστικών κειμηλίων.
Η Δημοκρατική Παράταξη και το ΠΑΣΟΚ είναι η πολιτική δύναμη που υπέγραψε κάθε σημαντικό “σταθμό” στην ανάδειξη του θέματος και στη διεκδίκηση των επανορθώσεων:
Πρώτος ο Γεώργιος Παπανδρέου μίλησε το 1965 με θάρρος για την ανάγκη διεκδίκησης τους.
Το 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας και τον Αναπληρωτή Υπουργό Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη προχώρησαν στην πιο εμβληματική ενέργεια διεκδίκησης. Ζήτησε την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Γερμανία για το Κατοχικό Δάνειο, με την επίδοση ρηματικής διακοίνωσης στη Γερμανική Κυβέρνηση και με τη σαφή διατύπωση ότι «Η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε των δικαιωμάτων της»!
Η ενέργεια αυτή επαναλήφθηκε και στα επόμενα χρόνια, με πλήθος διπλωματικών ενεργειών, έως και λίγο πριν τις εκλογές του 2015, με σχετική ρηματική διακοίνωση του Ευάγγελου Βενιζέλου ως Υπουργού Εξωτερικών.
Επί πολλά έτη, το ζήτημα έμεινε στην κορυφή της εθνικής ατζέντας.
Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε κάθε κίνηση και κάθε ενέργεια που αφορούσε στη διεκδίκηση και ικανοποίηση των δίκαιων απαιτήσεων της χώρας μας αλλά και των οικογενειών των θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων.
Υποστήριξε σθεναρά το Κίνημα του Μανώλη Γλέζου και όλων των Δημοκρατικών πολιτών που δεν έπαψαν ως σήμερα να ζητούν Δικαιοσύνη και δικαίωση.
Στάθηκε δίπλα στον Γιάννη Σταμούλη και στη νομική διεκδίκηση των αποζημιώσεων για τη Σφαγή στο Δίστομο.
Κι έπειτα, το 2011, η Ελλάδα, με απόφαση του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, παρενέβη στο ίδιο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την υποστήριξη της εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων κατά του γερμανικού Δημοσίου.
Το 2012, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου και ο Υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης ζήτησαν νέα στοιχεία για την περιουσία του γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα.
Η υπόθεση ήρθε στη Βουλή για να συσταθεί Διακομματική Επιτροπή. Και ταυτόχρονα δημιουργήθηκε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους Ομάδα Εργασίας για τα επόμενα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα.
Είναι, λοιπόν, ανιστόρητος κάθε ισχυρισμός ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει μέχρι σήμερα θέσει σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο το ζήτημα των αποζημιώσεων από τη Γερμανία.
Και έχει πολύ μεγάλη σημασία η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Η υπόθεση των πολεμικών αποζημιώσεων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ναζιστική θηριωδία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για μικροκομματικούς σκοπούς.
Αφορά σε εθνικά δικαιώματα και αξιώσεις μετρήσιμες και συγκεκριμένες. Που οφείλουμε να τα προσεγγίζουμε με προσοχή αλλά και αποφασιστικότητα. Μέσα στο πλαίσιο που χαράσσει η εξωτερική μας πολιτική και το διεθνές δίκαιο.
Με τρόπο ψύχραιμο και τεκμηριωμένο.
Από το 2014, έχουν διαμορφωθεί προτάσεις για τις ενέργειες που η Ελλάδα πρέπει να υλοποιήσει σε διπλωματικό κι -αν χρειαστεί- ακόμη και σε δικαστικό επίπεδο. Είναι οι ίδιες προτάσεις στις οποίες στηρίζεται και η έκθεση του 2016 που συζητούμε μόλις σήμερα, στη Βουλή.
Είναι ανοικτός ο δρόμος προς το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο για τις γερμανικές οφειλές. Η Ελλάδα, παρά τις επιφυλάξεις και τις ερμηνευτικές δυσχέρειες είναι ελεύθερη και δικαιούται να προσφύγει είτε για οριστική κρίση είτε για παροχή γνωμοδότησης επί του ζητήματος.
Ας τα πάρουμε ένα – ένα:
Για το Κατοχικό Δάνειο, θεωρούμε ότι η άρνηση της Γερμανίας να αναγνωρίσει τις οφειλές της συνιστά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου που μπορεί να στηρίξει την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Συμφωνούμε και το έχουμε ξαναπεί ότι η χώρα χρειάζεται εθνική στρατηγική για τη διεκδίκηση των γερμανικών αξιώσεων. Με πυλώνα το Κοινοβούλιο και τη σύσταση μιας μόνιμης διακομματικής επιτροπής.
Για την τεκμηριωμένη διεκδίκηση των εθνικών μας δικαιωμάτων, με ισχυρή νομιμοποίηση και ιστορική συνέχεια.
Στηρίζουμε τη δημιουργία Εθνικής Επιτροπής Προώθησης της Διεκδίκησης. Να κάνουμε ξανά το ζήτημα από εθνικό, διεθνές. Να ευαισθητοποιήσουμε την ελληνική, τη γερμανική και τη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Να γίνει σαφές ότι η διεκδίκηση των αποζημιώσεων δεν είναι εθνική εμμονή. Είναι ένα βαθύ ζήτημα δικαιοσύνης, ιστορίας, παιδείας, κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Ας γίνει αυτή η αφορμή να έρθει ξανά στην επιφάνεια το αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού, σε μια Ευρώπη φοβισμένη και αμήχανη, ιδιαίτερα σήμερα, μπροστά στην άνοδο της Ακροδεξιάς και της ξενοφοβίας.
Είναι θλιβερό, ακόμη και σε αυτήν εδώ τη συζήτηση, να βλέπουμε από το πρωί τους νοσταλγούς του ναζισμού να μας κουνούν το δάχτυλο. Αντί να κρύβονται -ειδικά σήμερα- έρχονται και μας μιλάνε αυτοί -χωρίς ντροπή!- για έθνος, για πατρίδα, για πατριωτισμό.
Ακόμη και σήμερα, που συζητούμε με συγκίνηση και οδύνη για το ανεξίτηλο αποτύπωμα που άφησαν στον τόπο μας οι εμπνευστές τους!
Ας κάνουν τον κόπο να μελετήσουν την έκθεση της Βουλής, που τολμούν και την υπογράφουν! Ας διαβάσουν για τα ανίερα εγκλήματα, τις φρικαλεότητες των ναζιστικών στρατευμάτων Κατοχής σε βάρος άοπλων και άμαχων ανθρώπων.
Κι ας το ακούσουν καθαρά: Σε αυτήν εδώ τη χώρα δεν υπάρχει χώρος για φασισμό και φασίστες.
Η έκθεση επί της οποίας συζητούμε είναι σταθμός αλλά όχι τερματικός. Και θέλει ιδιαίτερη προσοχή πώς θα αξιοποιήσει η Ελληνική Δημοκρατία τα πορίσματα της Βουλής, για να μη δοθεί η δυνατότητα σε κακόπιστους να θεωρήσουν ότι απεμπολούμε αξιώσεις και δικαιώματα, όπως τα δικαιώματα των θυμάτων και των συγγενών τους, τα οποία παραμένουν ενεργά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε και αυτό το ζήτημα ως αντιπολίτευση για να βρεθεί στην εξουσία. Με κορώνες και μεγάλα λόγια. Σήμερα με καθυστέρηση, στο τέλος της θητείας τους, θυμήθηκε ξανά τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Όλα για τις εντυπώσεις. Προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα από τις σκληρές πολιτικές του και να διαχειριστεί την ήττα που έρχεται.
Με δική του ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ, «έθαψε» την έκθεση της διακομματικής επιτροπής για τρία ολόκληρα χρόνια! Μία έκθεση η οποία ολοκληρώθηκε και κατατέθηκε στον Πρόεδρο της Βουλής από το 2016!
Με δική της ευθύνη η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν υλοποίησε ούτε μία από τις προτάσεις της διακομματικής επιτροπής. Όχι μόνο δεν ασχολήθηκε ποτέ με την ουσία της όλης υπόθεσης. Αλλά ούτε καν επιχείρησε να κρατήσει το θέμα ζωντανό σε διεθνές και διακρατικό επίπεδο.
Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι τρία χρόνια τώρα, ο κ. Τσίπρας μιλούσε για την ανάγκη να συζητήσουμε για την έκθεση αλλά δεν την έφερνε στη Βουλή. Σε όλη αυτή την περίοδο, μασούσε και τα λόγια του μπροστά στην κ. Μέρκελ. Το θέμα αποσιωπήθηκε συνειδητά με ευθύνη της Κυβέρνησης.
Ουδέποτε έγινε από αυτή την Κυβέρνηση οποιαδήποτε διατύπωση επίσημης διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα!
Και σ’ αυτό το ζήτημα ο κ. Τσίπρας δεν αξιοποίησε στο ελάχιστο την δυνατότητα πολιτικής συνεννόησης.
Περιορίστηκε σε λεονταρισμούς χωρίς ουσία και αποτέλεσμα.
Μεγαλοστομίες και φτηνά επικοινωνιακά τρικ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και επέμεινε στην ολέθρια ταύτιση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου με την Ελληνική δημοσιονομική κρίση. Και πάνω σε αυτό το ανιστόρητο και εσφαλμένο σχήμα, “έστησε” ένα λαϊκιστικό κρεσέντο. Εξέθρεψε και ανέχτηκε τη διχαστική ρητορική που χώριζε ξανά τους Έλληνες σε “προδότες ή πατριώτες”
Αδιαφόρησαν προκλητικά για όσα βήματα είχαν γίνει τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
Διέλυσαν την παλιά Επιτροπή και αποφασίσατε να συγκροτήσουν καινούρια.
Και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, τώρα που φεύγουν, τώρα το φέρνουν για να το εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Η τραγική ιστορία του πολέμου, θα παραμείνει πάντα ζωντανή.
Οι θυσίες, ο πόνος, η Αντίσταση, το πάθος για Ελευθερία δεν ξεθωριάζουν.
Η διεκδίκηση όσων η Ελλάδα δικαιούται, είναι ζωντανή. Όχι ως εκδίκηση. Όχι ως συμψηφισμός.
Αλλά ως ένα μήνυμα αναγνώρισης του δικαίου και δέσμευσης πάνω σε κοινές αρχές και αξίες. Απόδειξη ειλικρινών σχέσεων φιλίας.
Σε μια άλλη Ευρώπη, ενωμένη και δίκαιη.
Έγιναν εγκλήματα, έγιναν τόσα λάθη. Ας μείνει τουλάχιστον ένα μάθημα:
Το μίσος του χθες να μη μπολιάσει με διχόνοια το αύριο.
Σας ευχαριστώ.
