Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία” το Σάββατο 13 Απριλίου 2019
Οι κοινωνικές επιστήμες δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να αναπτύξουν επαρκή ψυχολογικά και συναισθηματικά ισοδύναμα στη βουλιμική προδιάθεση του ανθρώπου για προβολή. Στην ακατανίκητη επιθυμία του να ξεχωρίσει από τον διπλανό του, ή… σε βάρος του διπλανού του, με κάθε κόστος τις περισσότερες φορές.
Και, συνηθέστατα, όταν μιλάμε για κόστος, μιλάμε για σπατάλη ηθικών αφετηριών. Κοινώς, γινόμαστε κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που είμαστε, ή θα έπρεπε να είμαστε, για να γίνουμε… κάτι περισσότερο «σημαντικό και αναγνωρίσιμο».
Στην εποχή της μεγάλης κρίσης των τελευταίων ετών, το… άθλημα απαντάται πρωτίστως στην πολιτική. Κατά ένα μέρος μάλιστα, εξηγεί τη ραγδαία και σφοδρή διολίσθηση, υποτίμηση και απαξίωση του ποιοτικού επιπέδου του πολιτικού δυναμικού.
Σήμερα, με την πολιτική, σε όλες τις βαθμίδες της, από… δημοτικός σύμβουλος μέχρι βουλευτές (και παραπάνω), ασχολούνται κατά πλειοψηφία ελλειμματικές φυσιογνωμίες, που πιθανότατα δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο στη ζωή τους. Δεν αντέχουν να δοκιμαστούν και να επιβιώσουν στην… κανονική ζωή.
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Από εκείνους που ασχολούνται ήδη με τα κοινά, παρατηρείται η αποκρουστική συμπεριφορά των «περιφερόμενων περαστικών». Εκείνων που μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα, χωρίς καμία ιδεολογική και ηθική σπονδυλική στήλη. Επιδιώκουν να απαντήσουν σε μια και μόνη αγωνία: Την προσωπική επιβίωσή τους.
Η στάση αυτή ωστόσο, δεν περνάει πλέον απαρατήρητη από την κοινωνία. Οι πολίτες, υποψιασμένοι και απαιτητικοί, απαξιώνοντας συνολικά το πολιτικό σύστημα και φλερτάροντας με αυξητική συνέπεια με την αποχή ως εκλογική συμπεριφορά, βρίσκουν στους «περιφερόμενους περαστικούς» μια πρόσθετη γραμμή επιχειρήματος, για να απαξιώσουν περαιτέρω την πολιτική. Και να πείσουν κι άλλους να τους ακολουθήσουν. Στην απαξίωση.
Οι προοπτικές κάθε άλλο παρά αισιόδοξες διαγράφονται. Στα χρόνια της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, η πτώση και η παρακμή του έθνους έχουν ως κεντρικό αποτύπωμα ταυτότητας την αφόρητη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Και επειδή, σημασία δεν έχει (τόσο) η πτώση, αλλά η πρόσκρουση, η συμπεριφορά μας ως εκλογικού ακροατηρίου κάθε άλλο παρά δείχνει ότι… πάθαμε και μάθαμε.
