Του Νίκου Φυλάγγελου
Η συνταγή είναι γνωστή και πολλάκις δοκιμασμένη στην πράξη. Δηλαδή, καταγράφει ουσιαστικά αποτελέσματα. Σκανδαλολογία και στοχευμένες παροχές. Αυτό είναι το μείγμα της στρατηγικής με την οποία θα πορευτεί ο Αλέξης Τσίπρας προς τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών του φθινοπώρου, με ενδιάμεσο σταθμό τις πολλαπλές κάλπες του Μαϊου για τους δυο βαθμούς της Αυτοδιοίκησης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το σκάνδαλο της Novartis επανήλθε στην επικαιρότητα, με προφανή στόχευση την ετυμηγορία του καφενείου, ότι την ετυμηγορία της δικαστικής αίθουσας. Ο Πρωθυπουργός ποντάρει στη συλλογική ενοχοποίηση του πολιτικού συστήματος, προσδοκώντας, αν όχι να μετριάσει τις δικές του απώλειες, τουλάχιστον να προκαλέσει περαιτέρω ρωγμές στο προφίλ και τα πολιτικά επιχειρήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Την ίδια στιγμή, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, η κυβέρνηση δρομολογεί τη χορήγηση επιδομάτων, σε στοχευμένες κοινωνικές ομάδες. Εκείνες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας, στήριξαν στο παρελθόν τον Αλέξη Τσίπρα, δηλώνουν σήμερα απογοητευμένοι και προβληματισμένοι, αλλά προσεγγίζουν… φοβικά όσα υπόσχεται να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Φυσικά, οι εποχές αλλάζουν, και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ότι η συγκεκριμένη στρατηγική θα είναι το ίδιο αποτελεσματική, σε σχέση με το παρελθόν.
Απ’ την άλλη βέβαια, οι εποχές αλλάζουν. Όχι… οι άνθρωποι και τα μυαλά τους.
