Του Κυριάκου Βελισσάριου
Το… πρώτο αναπόφευκτο, το έζησε η Αμερική το 2016. Τότε που, η ξεχασμένη κοινωνία αναζητούσε μια αφορμή για να καταψηφίσει την τοξική Χίλαρι Κλίντον. Και τη βρήκε, ακόμη και στο πρόσωπο του ασταθούς Ντόναλντ Τραμπ.
Με φόντο τις συνθήκες που διαμορφώνονται για τις προεδρικές εκλογές του 2020, η Ουάσινγκτον βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δεύτερο… αναπόφευκτο. Τη διαδοχή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, από έναν αντίστοιχο λαϊκιστή, αυτή τη φορά ωστόσο από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Ακόμη και ο “νέος Κένεντι”, στην εναρκτήρια ομιλία της επίσημης καμπάνιας του στο Τέξας, ύψωσε τους τόνους λίγο παραπάνω, για να διατηρήσει ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την… σοσιαλιστική πτέρυγα της αμερικανικής κοινωνίας. Το ίδιο έχει κάνει η “Ποκαχόντας” Ελίζαμπεθ Ουόρεν, και δευτερευόντως η Καμάλα Χάρις.
Όλοι οι παραπάνω ωστόσο… δεν πιάνουν μια μπροστά στο “αυθεντικό προϊόν”. Τον εικονιζόμενο στη φωτογραφία. Τον… γερούλη από το Βερμόντ, ο οποίος έχασε με το ζόρι το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2016 από τη Χίλαρι Κλίντον, αν και πρόλαβε να της αποσπάσει περίπου το 47% της κοινωνικής βάσης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο Μπέρνι Σάντερς είναι η “αόρατη απειλή” για το σύστημα, ενόψει της αναμέτρησης του 2020 για τον Λευκό Οίκο. Και θα χρειαστεί κάποιος (σαν τον… Τζο Μπάιντεν, ας πούμε) να τον σταματήσει εγκαίρως.
