Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Το Συντηρητικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας έχει ιστορική παράδοση σε ανεπαρκείς, για να το θέσουμε ευγενικά, ηγέτες. Λες και η Μάργκαρετ Θάτσερ καταράστηκε τους Τόρις, να μην βρουν ποτέ ένα μέγεθος το οποίο να μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Ποιός θα ξεχάσει τον Τζον Μέιτζορ, που τελικά άνοιξε το δρόμο για την επέλαση των Νέων Εργατικών στην εξουσία; Ποιός θα ξεχάσει εκείνους που ακολούθησαν στα χρόνια της παρακμής και της μιζέριας απέναντι στον Τόνι Μπλερ, όπως για παράδειγμα τον Ίαν Ντάνκαν Σμιθ. Ακόμη και ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο “Τόρι Μπλερ” όπως τον αποκαλούσαν, για τις επικοινωνιακές ομοιότητές του με τον Τόνι Μπλερ, ενώ κατάφερε να φτάσει και να διατηρηθεί στην εξουσία, η Ιστορία θα τον θυμάται ως τον μοιραίο άνθρωπο του Brexit.
Όλοι αυτοί ωστόσο… αθροιζόμενοι, δεν φτάνουν την ανικανότητα και ανεπάρκεια της Τερέζα Μέι. Μετά τη νέα ήττα της στο Κοινοβούλιο, το παλαιότερο Κοινοβούλιο στην ανθρώπινη Ιστορία, η ανάγκη απομάκρυνσής της από το Νο10 της Ντάουνινγκ Στριτ έχει γίνει ακόμη περισσότερο επιτακτική.
Γι’ αυτό και όταν εμφανίζονται φωτογραφίες σαν και την παραπάνω, από περιοδεία της ενόψει τοπικών εκλογών, με φυλλάδια στο χέρι, η Βρετανία κάνει τον σταυρό της, το φυλλάδιο να γίνει ταξιδιωτικό εισιτήριο. Απομάκρυνσης και άνευ επιστροφής…
