Το σύνθημα που προτείνει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου για την Ελλάδα

Εχω ένα σύνθημα για την Ελλάδα. Χρήσιμο να μας καθοδηγήσει για να βγούμε από τη μιζέρια των αποτυχιών, της υπερφορολόγησης, της στασιμότητας και του πολιτικού αμοραλισμού. Στην ουσία του, δείχνει όσα πρέπει να κάνουμε για να διασώσουμε τον τόπο, το κράτος και τις οικογένειές μας. Το σύνθημα είναι «Η Ελλάδα επιστρέφει». Οπως συμβαίνει με τα συνθήματα, μας κινητοποιούν εφόσον τα πιστέψουμε. Πρώτοι οι πολιτικοί και όλοι όσοι ηγούνται, με οιονδήποτε τρόπο, στον δικό τους χώρο.
Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος για να κατανοήσει κάποιος τη σημασία των μεγάλων αποφάσεων. Πρέπει να διατυπώσει το ερώτημα προς δύο κατευθύνσεις: «Τι θα συμβεί αν ΔΕΝ πάρω τις ΣΩΣΤΕΣ αποφάσεις»; Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην Ευρώπη. Αυτή είναι μια σωστή απόφαση. Να ξαναβρεθεί στη χορεία των κρατών που θέλουν να συντονίσουν τον βηματισμό τους για να πολεμήσουν όσους επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της Ενωσης. Σίγουρα δεν περιμέναμε –και ως προς αυτό οι Ευρωπαίοι πληρώνουμε το τίμημα της διχόνοιας και της ιδεολογικής τεμπελιάς– να έχουμε τόσο σημαντικά  προβλήματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν προετοιμαστήκαμε για την επίθεση των Ρως μέσω των social media ή με τις στρατιωτικές καμπάνιες του κ. Πούτιν. Δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί πως η καγκελάριος Μέρκελ θα απειλείτο από τους ακραίους, που ήθελαν να δουν την Ελλάδα στον γκρεμνό. Δεν φαινόταν πως ο πρόεδρος Μακρόν θα δυσκολευόταν να ενσωματώσει στην κεντρική πολιτική σκηνή τα «Κίτρινα Γιλέκα». Ούτε, βεβαίως, πως οι Βρετανοί θα έθεταν εαυτόν σε μια τόσο γελοία και ταυτοχρόνως μπερδεμένη και επικίνδυνη κατάσταση. Δεν σκέφθηκε κανείς την Ιταλία να αντικρίζει ξανά φαντασιώσεις ενός καθημερινού μικροαστικού φασισμού.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, εμείς οι Ελληνες πρέπει να επιστρέψουμε στην κοιτίδα μας: στην Ευρώπη. Υπάρχουν «3+1» τρόποι για να το επιτύχουμε. Πρώτον, χρειάζεται ο επόμενος πρωθυπουργός «Να μιλάει για την Ευρώπη». Μου το είχε υποδείξει, περισσότερο από μία δεκαετία τώρα, ο πρώην πρόεδρος Ζισκάρ ντ’ Εστέν: «Οι πολιτικοί σας δεν ασχολούνται με το πεπρωμένο και τις μεγάλες αγωνίες της Ευρώπης. Είναι απόντες».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να το κάνει αυτό με ύφος σταθερό και με εκτιμώμενη πιθανότητα επιτυχίας. Δεν θα αδικήσω τον κ. Τσίπρα, αν δεχτώ ότι γρήγορα κατάλαβε τη σημασία αυτής της αρχής, για παράδειγμα στο μεταναστευτικό θέμα. Εγκλωβίστηκε όμως στην «αριστερή» λογική διάλυσης της «νεοφιλελεύθερης Ευρώπης των μονοπωλίων».
Το δεύτερο που πρέπει να προσέξουμε στην οδό της Επιστροφής είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η Ελλάδα δεν ζητεί πλέον τίποτε. Οτι είναι ευγνωμονούσα για τη βοήθεια που πήρε και ότι απέκτησε την αυτογνωσία που με βασανιστικό τρόπο μάς δίδαξαν η κρίση και τα λάθη στην αντιμετώπισή της, είτε από εμάς είτε από τους μεγάλους της Ευρώπης.
Ο τρίτος τροχός που θα μας επιστρέψει στο κέντρο της Ευρώπης είναι η ήρεμη ανάδειξη του γεωπολιτικού μας ρόλου. Είμαστε βεβαίως το προκεχωρημένο φυλάκιο της Ευρώπης. Επειδή όμως θέλουμε ειρήνη και όχι πόλεμο, πρέπει να αναδείξουμε διπλωματικές αρετές και να επενδύσουμε μαζικά στις οικονομικές διαστάσεις της γεωπολιτικής. Υπό αυτή την έννοια, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει τις αρετές του μεσολαβητή και να γίνει παράγοντας σταθερότητας της Ανατολικής Μεσογείου.
Τέλος, η «+1» προϋπόθεση για μια ταλαντούχα επιστροφή στην Ευρώπη είναι να πρωταγωνιστήσουμε στη σταθεροποίηση των δυτικών Βαλκανίων. Μπορεί οι χειρισμοί για το Σκοπιανό του κ. Τσίπρα να ήσαν ανώριμοι και διχαστικοί, προσδιορίζουν πάντως μια νέα κατάσταση. Η Ελλάδα πρέπει να εκπροσωπήσει όλους, στην οδό της ευρωπαϊκής ένωσης: Σερβία, Αλβανία, Βοσνία, Κόσοβο και Σκόπια. Η οικονομία μας παραμένει πιο δυνατή. Ακόμη και η κρατική μηχανή μας είναι καλύτερη από τις δικές τους. Με την ύφανση νέων δικτύων, ειδικώς στην ενέργεια, η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί στη μεγάλη ήπια δύναμη της περιοχής. Αρκεί να εμπιστευθεί τις δυνάμεις της και να μην κυβερνηθεί ξανά από εκείνους που δεν δίστασαν να της περάσουν, τα τελευταία αυτά χρόνια, τις χειροπέδες της κρατικής στασιμότητας.