Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Εντάξει, από την πρώτη στιγμή, ξημερώματα της Παρασκευής, που η υπόθεση “Μυρσίνη Λοΐζου” βλέπει το φως της δημοσιότητας, η ιστορία βγάζει μάτι. Να εισπράττεις επί σχεδόν 6 χρόνια τη σύνταξη της αποθανούσης και να βγάζεις και γλώσσα, πάει πολύ. Η υποψηφιότητα δεν άντεχε με τίποτα. Η έξοδος ήταν απλά θέμα χρόνου.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η παραίτηση θα έπρεπε να έχει ζητηθεί πολύ πιο πριν. Όταν κυκλοφόρησαν τα χυδαία σχόλια της κ. Λοΐζου για τα θύματα της τρομοκρατίας, που θα έπρεπε να ζητήσουν και συγγνώμη από τους δολοφόνους τους. Ή, όταν είδαμε τις φωτογραφίες που πόσταρε η πρώην υποψήφια ευρωβουλευτής, περιχαρής, με τους αστυνομικούς να καίγονται απο τις μολότοφ. Αλλά αυτά θεωρήθηκαν προφανώς πταίσματα. Κομμάτι της αγωνιστικής κουλτούρας της ριζοσπαστικής αριστεράς. Γλωσσικά ατοπήματα. Άλλωστε, ούτε ο Γ. Κυρίτσης θυμάται να εχει καεί κανείς από μολότοφ.
Αλλά και όταν υπεβλήθη τελικά η παραίτηση, η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτική της πολιτικής κουλτούρας του χώρου. Προσοχή. Παραίτηση. Όχι αποπομπή, που θα ήταν και το αναμενόμενο. Και αφήνω έξω από τον λογαριασμό την πρώτη αντίδραση του Δημήτρη Τζανακόπουλου, όταν ρωτήθηκε για τις αποκαλύψεις. Που απέδωσε τον θόρυβο, προσοχή, τον ενοχλητικό θόρυβο, παρακαλώ… στην προσπάθεια της ΝΔ και των φιλικών της ΜΜΕ “να θέσουν σε λειτουργία μια κρεατομηχανή, για όλους τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ”. Σωστά. Δεν φταίει η υποψήφια που εισέπραττε τη σύνταξη της αποθανούσης. Δεν φταίνε αυτοί που την επέλεξαν. Φταίει η Νέα Δημοκρατία και τα ΜΜΕ.
Γι’ αυτό και θυμωμένος ο Δ. Τζανακόπουλος μας προειδοποίησε. “Δεν θα ανεχθεί τη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ”.
Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη. Και ακόμα πιο αποκαλυπτική για τις αντιλήψεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ενώ το θέμα βράζει όλο το πρωί της Παρασκευής και οι αποκαλύψεις έρχονται η μία πίσω από την άλλη -για το δικαστήριο που την καταδίκασε σε 2 χρόνια φυλακή, για τους μάρτυρες που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο, για τις άλλες εκκρεμείς υποθέσεις κ.λπ.- τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ τηρούν τη δεοντολογία.
Άκρα του τάφου σιωπή, δηλαδή. Το θέμα εντοπίζεται αρχικά (με δυσκολία…), αργά το μεσημέρι, στην “Αυγή”, σε μια παράγραφο της συνέντευξης Τζανακόπουλου, με θέμα… την πρωτη κατοικία. Κουβέντα για τις αποκαλύψεις. Παρατίθενται μόνο η θυμωμένη απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου. “Είμαι απολύτως βέβαιος ότι η κυρία Λοΐζου θα δώσει τις συγκεκριμένες απαντήσεις που χρειάζονται σχετικά με τα σημερινά δημοσιεύματα”. Ποια δημοσιεύματα, ποιο ειναι το θέμα, η “Αυγή” δεν μπαίνει στον κόπο να μας ενημερώσει. Μην τα θέλουμε όμως και όλα έτοιμα. Ας ψάξουν, ας “γκουγκλάρουν” και λίγο οι καλοί αναγνώστες. Με κόπο και με αγώνες κατακτάται η γνώση.
Ακόμα καλύτερος και πιο ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαια ο πρωθυπουργός. Όταν πια βοά όλη η Αθήνα, ερωτάται για την υπόθεση από τους δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες. Του ζητούν ένα σχόλιο. “Θα ενημερωθώ και θα σας απαντήσω”, απαντά. “Δεν έχω ενημερωθεί αυτήν τη στιγμή”. Σωστά. Λεπτομέρειες. Εδώ εχει να χειριστεί μόνος του κοτζάμ Brexit, με τέτοια θα ασχολείται; Διακριτικοί και οι συνεργάτες του δεν τον ενοχλούν. Τους εχει γίνει χούι φαίνεται από την περίφημη σύσκεψη για το Μάτι. Και ακόμα περιμένουμε το σχόλιό του.
Μετά από όλα αυτά, γιατί μας παραξενεύει το προκλητικό σχόλιο της ίδιας της πρωταγωνίστριας; Που, όπως μας εξήγησε στην επιστολή παραίτησης, όλα αυτά που συμβαίνουν είναι ευθύνη της αντιπολίτευσης, που θέλει να αλλάξει την ατζέντα. Θέλει με τον “κανιβαλισμό” να κρύψει την έλλειψη λύσεων για την καθημερινότητα των πολιτών, που δεν εχει επιχειρήματα και “τροφοδοτεί με τους χειρισμούς της την Ακροδεξιά”. Προσοχή, οι αποκαλύψεις τροφοδοτούν την Ακροδεξιά και όσους αντιστρατεύονται την πολιτική, τους πολιτικούς και την Δημοκρατία. Όχι η ίδια. Η ίδια άλλωστε παραμένει αντιφά. “Ο φασισμός δεν θα περάσει”, μας ενημερώνει στην επιστολή της, προσθέτοντας ότι η ίδια θα παραμείνει στην πολιτική και στους δρόμους. Έστω και χωρίς σύνταξη.
Κανείς φυσικά δεν σκέφτηκε το αυτονόητο. Να ζητήσει μια συγγνώμη… Κανείς.
