Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Στο ομοίωμα ΙΧ κόμματος που αυτοαποκαλείται Κινάλ, προκύπτει εμφανώς ότι το βασικό πρόβλημα είναι το πρόβλημα ηγεσίας. Η Φώφη Γεννηματά εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο. Εξελίσσεται σε δορυφόρο του Μητσοτάκη και εκτρέπεται ακόμη και σε συνοικιακές συμπεριφορές έναντι του Τσίπρα- το κόμμα του οποίου είναι η κυρίαρχη συναφή στη Δημοκρατική Παράταξη-κατ’ επιλογή των πολιτών.
Το Κινάλ δεν απευθύνεται σε κανέναν και θα δυσκολευτεί να διεκδικήσει τη συμμετοχή του στην επόμενη Βουλή. Την ίδια στιγμή τις γραμμές του δραστηριοποιείται -στον ελεύθερο χρόνο του -ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας ταυτόχρονα το δικό του κόμμα. Κατά τη γενική πεποίθηση ο πρώην Πρωθυπουργός είναι αυτοκαταστροφικός. Πήρε, λόγω ονόματος, τα πάντα, αλλά έβαλε τη θηλιά στο λαιμό του. Πρώτα με αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε λαϊκή εντολή και ακολούθως με τη διάσπαση του κόμματος που τον ανέδειξε.
Ωστόσο ο Παπανδρέου είναι ό,τι πιο αξιόλογο έχει αυτή τη στιγμή το Κινάλ. Η σύγκρισή του με την έτερη κληρονόμο είναι συντριπτική: υπερτερεί στη δημοσία παρουσία, στη διεθνή κυκλοφορία και αναγνώριση, στην εμπειρία -η Φώφη ήταν μια κακή υφυπουργός του- στην πολιτική αντίληψη, στην νεωτερικότητα, στα πάντα.
Εξ ίσου υπερτερεί και στις πολιτικές τοποθετήσεις. Όσα λέει έχουν σχέση με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και όχι με τη ΝΔ από την οποία προέρχονται οι επιλογές της Γεννηματά. Π.χ. ο Παπανδρέου θεωρεί «στρατηγικό αντίπαλό τη Δεξιά» και όχι τον Τσίπρα που καθυβρίζει η Φώφη.
Καταδικάζει τη σύμπραξη Σαμαρά-Βενιζέλου λέγοντας ότι «δεν ήταν θετική η εμπειρία της συνεργασίας με τη Δεξιά». Κάνει κριτική στον Τσίπρα, αλλά του αποδίδει και τα εύσημα της παρουσίας του. Υποστήριξε τη συμφωνία των Πρεσπών, έχει καλές σχέσεις με τους Ευρωσοσιαλιστές και δεν δίστασε να παραστεί στην εκδήλωση Τσίπρα – Μοράλες, που… απαγόρευσε η κυρία.
Έχουμε, λοιπόν, ένα κόμμα που φυτοζωεί με δυο πολιτικούς -μέρα με τη νύχτα μεταξύ τους. Απολύτως δυσανάλογα μεγέθη πέρα από όσα μπορεί να τους καταλογισθούν. Είναι αυτό που θα λέγαμε άλλο επίπεδο. Ή μήπως όχι;
Καθώς είναι αναπόφευκτο το τέλος αυτού το κόμματος αν συνεχίσει με την Γεννηματά στην ηγεσία, δεν είναι πιο λογικό να την αντικαταστήσει με τον Παπανδρέου; Σε κάθε περίπτωση καλύτερη τύχη θα έχει.
Δεν μπορεί να ξαναγίνει το μεγάλο κόμμα που ήταν -και ο Παπανδρέου είναι βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό. Αλλά με τα σημερινά δεδομένα και σε σύγκριση με τη Φώφη, μπορεί να βοηθήσει περισσότερο το Κινάλ να επιβιώσει. Αφού είναι σε όλα καλύτερος, συνιστά παράδοξο ένα κόμμα να έχει κάποιον καλύτερο, αλλά κρατάει στην ηγεσία τον χειρότερο.
Το Κινάλ έχει μπροστά του μια σύναξη που ονομάζουν συνέδριο. Θα ήταν σωτήρια εξέλιξη για το ίδιο αν εκεί αποφάσιζαν να κινήσουν τη διαδικασία αντικατάστασης της με τον Παπανδρέου. Όχι μόνο το κόμμα και η πολιτική ζωή θα αποκτούσαν ενδιαφέρον.
Σε κάθε περίπτωση οι μετοχές του κόμματος θα ανέβαιναν, ιδίως στο διεθνή χώρο. Αλλά και στο εσωτερικό καθώς όποιους κι αν έχει δίπλα του ο Παπανδρέου είναι καλύτεροι από τους δακτυλοδεικτούμενους που κοσμούν σήμερα το επιτελείο του Κινάλ. Μιλάμε για τα πολιτικά στελέχη, όχι για τους υπαλλήλους του.
Στην πολιτική οι ευκαιρίες δεν επαναλαμβάνονται και αυτή είναι η τελευταία που έχουν για να σωθούν όσοι μένουν ακόμη σ’ αυτό το κόμμα. Με τον Παπανδρέου έχουν μια ελπίδα, με τη Γεννηματά καμία. Αν χάσουν αυτή την ευκαιρία κακό του κεφαλιού τους…
