Του Νίκου Φυλάγγελου
Το παιδί της Αλλαγής, για να μην ξεχνιόμαστε.
Η γνώμη της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας για τον Γιώργο Παπανδρέου είναι γνωστή, και δεν είναι θετική, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι συμβαίνει το ίδιο και με τα συναισθήματα της κοινωνικής βάσης του Κέντρου.
Δηλαδή, για να καταλαβαινόμαστε, της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012-2015, λόγω της συγκατοίκησης στην εξουσία με τη “Δεξιά του Σαμαρά”, και την επί της ουσίας αλλοτρίωση των ιδεολογικών αρχών που υπερασπίστηκε επί δεκαετίες το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Με αφορμή όσα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε πάλι… φασαρία. Φυσικά από εκείνους που ευθύνονται για το κατάντημα του ΠΑΣΟΚ, λόγω των μοιραίων επιλογών τους, την περίοδο 2012-2015, επιλογές που… λαχανιάζουν να επαναλάβουν την επομένη των εκλογών, αυτή τη φορά με τη “Δεξιά του Μητσοτάκη”.
Ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως και η κόρη του Γιώργου Γεννηματά καταλαβαίνουν αυθόρμητα και αυτονόητα, ότι το εκλογικό ακροατήριό τους, έχει εχθρό. Όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Τη Νέα Δημοκρατία. Όχι τον Αλέξη Τσίπρα. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στελέχη και βουλευτές, που αγωνιούν για μια επανάληψη της “πολιτικής στρέβλωσης” της περιόδου 2012-2015, προφανώς και δεν συμφωνούν. Ίσως, όντως… να μην καταλαβαίνουν.
Όσοι μεγάλωσαν στο τεράστιο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ ωστόσο, δεν χρειάζεται… επεξηγήσεις, ούτε καθοδήγηση.
Ο δρόμος και οι επιλογές μετά τις εκλογές είναι προφανείς. Το θέμα είναι… ψυχολογικό και συμπεριφορικό. Ίσως και γι’ αυτό να μην ξεπερνιέται εύκολα.
