Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Θυμάμαι σαν σήμερα, ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι στο Μέγαρο Μαξίμου μια από τις τελευταίες μου συναντήσεις με τον τότε πρωθυπουργό. Το ημερολόγιο έγραφε 11 Φεβρουαρίου του 2014, δηλαδή πριν από πέντε χρόνια και κάποιες μέρες.
Περιχαρής ο Αντώνης Σαμαράς μού εκμυστηρευόταν: «Επιτέλους βρήκα λύση για την Αθήνα».
«Σοβαρά; Και ποια είναι αυτή;» τον ρώτησα. «Ο Αρης» ήταν η απάντηση.
Κυριολεκτικά κόντεψα να γκρεμιστώ από την καρέκλα μου. «Το σκέφτηκες καλά; Ο Αρης είναι καλός για το Κολωνάκι, τη Μύκονο, άντε και την Αράχοβα! Τι σχέση έχει με τις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας που στενάζουν από τη φτώχεια, τα λουκέτα και τη λαθρομετανάστευση;» αντέτεινα.
«Εχει γκελ στους νέους και μπορεί να αντιπαρατεθεί στον Σακελλαρίδη» ήταν η απάντηση.
Με το θράσος που μου προσέφερε η οικειότητα στη σχέση μας, επέμεινα: «Ξαναλέω: Το σκέφτηκες καλά; Ο Νικήτας θα κατέβει και θα του πάρει σίγουρα ψήφους. Τι θα γίνει άμα έρθει μπάρα-μπάρα ο Σπηλιωτόπουλος με τον Κασιδιάρη; Και σκέψου να περάσει ο χρυσαυγίτης στον δεύτερο γύρο; Μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις χώρα»…
Με κοίταξε φαινομενικά απορημένος, αλλά μάλλον αμήχανος. «Δεν ξέρω τι μου λες. Τον Αρη βγάζουν οι δημοσκοπήσεις…»
Κατάλαβα ότι είχε πάρει τις αποφάσεις του και η συζήτηση τελείωσε κάπου εκεί. Μάλιστα λοιπόν. Οι δημοσκοπήσεις…
Οι εκλογές έγιναν και ο Αρης ήρθε πράγματι… μπάρα-μπάρα στον πρώτο γύρο με τον Κασιδιάρη, όπως ακριβώς είχα προβλέψει: 16,92 ο ένας, 16,12 ο άλλος. Αν δεν υπήρχαν ο Νικήτας και ο Καπερνάρος, ο Κασιδιάρης θα ήταν στον δεύτερο γύρο και κάποιοι θα έψαχναν για… υπογλώσσια.
Σήμερα λοιπόν είναι και πάλι οι δημοσκοπήσεις που μιλούν. Και τι λένε; Οτι ένα «γαλάζιο» πριγκιπόπουλο, γόνος πολιτικής φαμίλιας που κυριαρχεί στη δημόσια ζωή της χώρας (με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαϊκό αίσθημα), θα κάνει περίπατο στον δήμο, χωρίς να νιώσει την ανάσα κανενός άλλου υποψηφίου. Δεύτερος, αλλά από… μακριά, θα έρθει ένας άλλος «ευγενής» του πολιτικού βίου (που τουλάχιστον πολιτεύεται με δικά του χρήματα και έχει ενδιαφέρουσες προτάσεις), τρίτος θα έρθει ο άχρωμος, άοσμος και… άκαπνος υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τέταρτο και καταϊδρωμένο θα έρθει το πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής, χάνοντας ως διά μαγείας τη μισή εκλογική του δύναμη.
Σας ρωτώ λοιπόν: Υπακούει σε κάποια λογική αυτή η περίεργη… κατάταξη; Από τη στιγμή μάλιστα που η Χρυσή Αυγή φαίνεται να διατηρεί ή και να αυξάνει τα ποσοστά της κλειδώνοντας σε όλες τις μετρήσεις την τρίτη θέση και ο συγκεκριμένος (μας αρέσει – δεν μας αρέσει) είναι ο δημοφιλέστερος βουλευτής της;
Αν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις γίνονται μόνο για να ξορκίζουν κακές σκέψεις και να προάγουν ευσεβείς πόθους, πάει καλά. Τις πετάμε στο καλάθι των αχρήστων και συνεχίζουμε. Αν βέβαια γίνονται κατά παραγγελία για τη δημιουργία εντυπώσεων (παράσταση… βέβαιης νίκης και παράσταση βέβαιης… ήττας), είναι μια άλλη υπόθεση.
Γιατί κακά τα ψέματα, ο εφιάλτης του πολιτικού συστήματος είναι η εκλογική νομιμοποίηση ενός ακραίου κομματικού μορφώματος σε συνθήκες πλήρους κοινοβουλευτικής απαξίωσης. Και αυτό θα συμβεί αν η Χρυσή Αυγή φτάσει στις παρυφές του διψήφιου ποσοστού, κυρίως όμως αν ο υποψήφιός της στην Αθήνα περάσει στον δεύτερο γύρο και καταστεί μείζων αντιπολίτευση στον δήμο.
Σε αντίθεση με τον Σαμαρά, ο οποίος υποτίμησε επικίνδυνα τη δυναμική Κασιδιάρη, η έμπειρη οικογένεια Μητσοτάκη έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο. Και επειδή οι δημιουργικές δημοσκοπήσεις δεν αρκούν, επιχειρεί να τον αντιμετωπίσει με άλλα μέσα.
Η υποψηφιότητα του φίλα προσκείμενου προς την Ντόρα Χρήστου Τεντόμα θα μπορούσε να «υποκλέψει» τις δεξιές ψήφους που πήγαν στον Νικήτα Κακλαμάνη (7,1%) και να φρενάρει τη μετατόπισή τους στον Κασιδιάρη. Τελικά κρίθηκε ότι ο Τεντόμας, που έχει αυτοδιοικητική εμπειρία, πρέπει να ενισχύσει το στρατόπεδο του Κωστάκη Μπακογιάννη, σε μια προσπάθεια να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο και να διασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία στον δήμο.
Η υποψηφιότητα Βουλγαράκη επίσης αποσκοπεί στην άγρα δεξιών ψήφων, αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν εντάσσεται στη στρατηγική της οικογένειας Μητσοτάκη (με την οποία ο πρώην υπουργός έχει στενές σχέσεις) ή απλά αντανακλά τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Σε κάθε περίπτωση λειτουργεί προς το ψαλίδισμα των ψήφων του Κασιδιάρη.
Δικαίως διερωτάσθε: Είναι αυτά αρκετά για να ανακόψουν το πλασάρισμα του υποψηφίου της Χρυσής Αυγής στον δεύτερο γύρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται (π.χ. απαίτηση για «ντιμπέιτ» με τον Μπακογιάννη και ανηλεή αντιπολίτευση στα δημαρχικά έδρανα);
Δεν έχω απάντηση. Τείνω να πιστέψω όμως τους «μπούκηδες» του διαδικτυακού στοιχηματισμού, που σε αντίθεση με τους δημιουργικούς δημοσκόπους βλέπουν τον Κασιδιάρη δεύτερο και με άνεση· όπως άλλωστε και η απλή λογική, που λέει ότι θα είναι πολύ δύσκολο να πέσει κάτω από το 16% του 2014.
Θα τον ξεπεράσει ο συμπαθής, αλλά ταυτισμένος με την καταστροφική διακυβέρνηση ΓΑΠ, Παύλος Γερουλάνος; Θα πρέπει να σπρώξει ως εκεί που δεν πάει το συστημικό πολιτικό και μιντιακό στερέωμα.
Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν, αλλά μετά μη λέτε ότι σας έριξαν έξω οι δημοσκοπήσεις…
