Του Μανώλη Κομνηνού
Αν και δεν είναι ηλικιακά… τόσο μεγάλος, θα μπορούσε να διεκδικεί ρόλο “συνιδρυτή” του “Αθήνα 9.84”.
Βλέπετε, ο Γιάννης Παπαγεωργίου έχει συνδέσει τη δημοσιογραφική διαδρομή του με τον πρώτο ελεύθερο ραδιοσταθμό της χώρας, τον οποίο ίδρυσε ο Μιλτιάδης Έβερτ, και με τη συνεπή και αξιοπρεπή παρουσία του, έχει αποδείξει ότι, γνωρίζει όσο λίγοι τον χώρο του ραδιοφώνου.
Τα τελευταία χρόνια, στο μενού της προσωπικής επιτυχίας του προστέθηκε και το… ρεπορτάζ τρόικας, αρνούμενος να υποκύψει στη γοητεία της υπερβολής, και της μεταφοράς “ειδήσεων” που… θα ήθελαν άλλοι.
Γι’ αυτό άλλωστε και διατηρεί ακέραια τα περάσματά του στις Βρυξέλλες, εκεί όπου οι αξίες δεν… μετακινούνται στα σκουπίδια, όπως συμβαίνει με τη χώρα μας.
Σήμερα, με μια ανάρτησή του στο Facebook, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει “αντιδημοφιλές post”, αναφορικά με τη διεκδίκηση αναδρομικών για τις περικοπές 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγεωργίου δείχνει τι σημαίνει αίσθηση ευθύνης.
Δείτε την ανάρτησή του:
“Post αντιδημοφιλές, επί (όχι και τόσο) προσωπικού:
Φίλοι και συνάδελφοι στον 984 προχωρούν και αυτοί σε δικαστικές κινήσεις αναφορικά με την αναδρομική διεκδίκηση των περικοπών 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, κατά τη διάρκεια του δεύτερο μνημονίου. Κατ’ αρχάς τονίζω ότι κατανοώ και στηρίζω απόλυτα την κίνησή τους – πρώτον γιατί δεν είναι εργαζόμενοι δεύτερης ταχύτητας σε σχέση με άλλους κλάδους που τα έχουν διεκδικήσει και δεύτερον γιατί το επάγγελμά μας είναι ένα από τα βασικότερα που επλήγησαν περισσότερο στην κρίση. Άλλωστε η προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι δικαίωμα κάθε πολίτη.
Επίσης, σε περίπτωση που υπάρξει οποιαδήποτε δικαστική απόφαση που επαναφέρει στο μέλλον το συγκεκριμένο bonus στον κλάδο μας, δεσμεύομαι ότι στο σύνολό του θα επιλέγω κάθε χρόνο ένα φορέα που είτε παρέχει υπηρεσίες Υγείας & Πρόνοιας είτε στηρίζει την Παιδεία και τη σύγχρονη εκπαίδευση και θα προχωρώ σε δωρεά. Αρκεί να κρίνω ότι το μικρό ποσό που θα δώσω θα πιάνει εν τέλει τόπο. Και θα το κάνω αυτό μέχρι το ΑΕΠ της χώρας μου να φτάσει στα επίπεδα προ κρίσεως και το χρέος μας (το δικό μας και των επόμενων 3-4 γενιών δηλαδή) να είναι εξυπηρετήσιμο.”
