Της Κορίνας Λιούτα
Μέλος Μητρώου Πολιτικών Στελεχών ΝΔ
Σε μια εποχή που πολλοί απαξιώνουν την πολιτική, άραγε έχει νόημα να ασχολείται κανείς με την Πολιτική;
Είναι αλήθεια οτι η ενασχόληση κάποιων ανθρώπων με την πολιτική, μπορεί να έχει κοινό σημείο αναφοράς, “κοινή” κατεύθυνση, όχι όμως πάντα και κοινό σημείο εκκίνησης.
Η πολιτική για αρκετούς τελικά, μπορεί να αποτελεί τρόπο κοινωνικής καταξίωσης, καριέρας ενδεχομένως, προβολής ή εφήμερης δόξας, ακόμα κι εναλλακτικός δυστυχώς τρόπος επίτευξης πλουτισμού, με πλείστα γνωστά παραδείγματα του παρελθόντος, που έχουν απαξιώσει πλήρως την πολιτική στα μάτια των πολιτών.
Γιατί να ασχοληθεί λοιπόν κανείς με την Πολιτική, α ν τίποτα απο τα παραπάνω
δ ε ν τον συγκινεί; Ή μήπως υπάρχει κι άλλος δρόμος που να εμπνέει, να κινητοποιεί για μια άλλη πολιτική;
Μια πολιτική της αληθινής προσφοράς για τα κοινά, που δ ε ν θα αποτελεί περιστασιακή και υποκριτική επιλογή για μια απλή φωτογραφική προεκλογική κατανάλωση, μια πολιτική που θα συγκρούεται αληθινά με τα κατεστημένα συμφέροντα που αντιμάχονται την πρόοδο και την αλλαγή, με την αδράνεια και την αδιαφάνεια. Μια πολιτική που
δ ε ν θα φείδεται κόπου και χρόνου για το δημόσιο καλό και κοινό συμφέρον, όχι με γενικολογίες και αοριστίες, αλλά με συγκεκριμένο και μετρήσιμο αποτέλεσμα για μια πραγματική και πρακτική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.
Και αφου υπάρχει αυτή η ευγενική διάσταση και αποστολή της πολιτικής, γιατί τόσοι πολίτες αποστρέφουν το πρόσωπο τους απο την πολιτική, γιατί οι πολιτικοί σε ολες τις μετρήσεις, βρίσκονται τόσο χαμηλά στην εκτίμηση των ανθρώπων;
Γιατί κουράστηκαν απλά από την υποκρισία, το ψέμμα, την ιδιοτέλεια. Γιατί δ ε ν πιστεύουν στις ψεύτικες χαιρετούρες, στα κενά βλέμματα, στις περιοδείες χωρίς θεσμικό ρόλο, στα χτυπήματα πάνω απ’ την πλάτη στο καφενεδάκι, στις βαρωνίες και τις πολιτικές γονικές παροχές, στα αστραφτερά χαμόγελα με σπρωξιές κι αγκωνιές στις κομματικές βασιλόπιτες για το ποιός/ά θα πρωτοβγάλει φωτογραφία, για τα πληρωμένα δημοσιεύματα των εσωκομματικών κατα τα άλλα “συναγωνιστών/στριών” ώστε να δημιουργούνται εντυπώσεις για τον μεγάλο και θεαματικό κοινωνικό αντίκτυπο στην “Κοινωνία των Πολιτών” ήτοι την Κοινωνία των Κομματικών.
Λέω λοιπόν ΟΧΙ σε αυτήν την Πολιτική, που ούτε μου αρέσει, ούτε τη θέλω, ούτε την επιδιώκω, ούτε με μαγεύει. Και δ ε ν πρόκειται να ανταποκριθώ σε κανένα “ρόλο” κόντρα στην ουσία και τη Φιλοσοφία ζωής που έχω τόσα χρόνια, μέσα απο την ουσία της μαχόμενης και δρώσας πολιτικής των Πολιτών, που με γεμίζει και με φορτίζει με ενέργεια θετικά και συναισθηματικά…
Και μόνο για αυτήν εδω τη μάχη, τη θεσμική, την μεταρρυθμιστική, την ανατρεπτική δηλώνω παρούσα στο προσκλητήριο Ηθους, Ανανέωσης, Ιδεών και Αξιών του Κυριάκου Μητσοτάκη που μας εμπνέει για μια νέα πολιτική αρχή, για να φέρουμε κοντά στην πολιτική κι όλους εκείνους που προτιμούν την ουσία και τη γεύση μιας “άλλης” διαδρομής. Αυτή της αγάπης, της ανιδιοτελούς προσφοράς για την Πατρίδα, του νέου δημόσιου ήθους και της πραγματικής αλληλεγγύης για τον Ανθρωπο στην πράξη κι όχι μονάχα στα ωραία και μεγάλα λόγια.
Συγγνώμη λοιπόν αγαπητοί
Συμπολίτες μου,
αλλά δ ε ν θα με δείτε να διεκδικώ ρόλους “χωρίς” να τους έχω, να υποδύομαι ρόλους “πριν” να τους έχω, να σφίγγω χέρια σε πίτες και να αγωνίζομαι για μια “θέση” σε φωτογραφίες, που δ ε ν έχω…
Προτιμώ αν αυτή είναι τελικά η “πολιτική” που προτιμούν; οι πολίτες, αν με αυτήν αξιολογούν ένα πρόσωπο για την “καταλληλότητα” του ή μη, να τους πω οτι αυτή η πολιτική, ούτε με αφορά, ούτε με ενδιαφέρει…
Μ η ν με ψάχνετε λοιπόν να με βρείτε
σε κανένα αθέμιτο ανταγωνισμό, κανένα παρασκηνιακό αγώνα, κανένα ρόλο θεσμικό χωρίς να τον έχω, κανένα αγώνα για να εκτοπίσω ή να μην με εκτοπίσουν… Δ ε ν με αφορά και δεν θέλω να πάρω.
Για μένα α ν υπάρξει δράση πολιτική,
δ ε ν θα είναι παραπολιτική, θα σημαίνει μονάχα αγώνα για αλλαγή, ανατροπή, και αναγέννηση με τον Ανθρωπο στο επίκεντρο της σοβαρά, σεμνά και στιβαρά, για να αλλάξουμε πρώτα εμείς πολιτικά, πριν ζητήσουμε απο τους πολίτες να αλλάξουν συλλογικά και προσωπικά. Θα σημαίνει αγώνας για να αλλάξουν οι άνθρωποι άποψη α ν αξίζει τελικά να ασχολούνται με την πολιτική, για να ανοίξουν τα κόμματα πόρτες και παράθυρα και να μπει μέσα φως, για να ανοιχθούμε πραγματικά στην Κοινωνία επιζητώντας ενεργούς και ικανούς πολίτες, έτοιμους για προσφορά στα κοινά, κι όχι πρόθυμους αντιπάλους για να εξαφανίζουν όσους ανεξάρτητους ανυπότακτους κι ανήσυχους “ασφυκτιούν” και δ ε ν αντέχουν την έλλειψη οξυγόνου σε σκοτεινούς παραπολιτικούς κομματικούς διαδρόμους.
Αν συναντηθούμε λοιπόν πολιτικά, θαναι μονάχα στα ανοιχτά, με Φως και μπόλικο αέρα στα πανιά για αγώνα και προσφορά στα κοινά με ήθος, σεμνότητα και διαφάνεια με ένα αξίωμα ζωής: Να πορεύομαι και να σας κοιτώ στα μάτια, όπως τοσα χρόνια σε όλη την κοινωνική μου διαδρομή.
