Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Τα «λαγωνικά του Μαξίμου» προτιμούν τις απλές κουβέντες: «Ο “Αλέξης” πρέπει να δοκιμάσει τα πάντα και ό,τι του βγει: χειρότερα δεν θα πέσουμε, καλύτερα μπορεί». Η λογική αυτή, βαθύτατα μανιχαϊστική, ταιριάζει στην αιμοβόρικη χροιά του γνωστού συνθήματος «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» με το οποίο πορεύθηκε ο κ. Τσίπρας. Ως τυπικοί εκπρόσωποι του μικροαστικού σοσιαλισμού, όπως θα εξηγούσε ο κ. Δραγασάκης πριν από πολλά έτη, οι ένοικοι της «Maximos Mansion» ακόμη και όταν δυτικοφέρουν, το κάνουν μηχανιστικά: δώσε-μοίρασε κρατικό χρήμα κι όλο θα μαζέψεις κάποια ψήφο. Το λένε κι όταν εκχυδαΐζουν τη φήμη του Ανδρέα Παπανδρέου. Ομως, ο μεγάλος λαϊκιστής σοσιαλδημοκράτης ηγέτης δεν πέτυχε την πολιτική ηγεμονία «μοιράζοντας επιδόματα», αλλά αναλαμβάνοντας σπουδαίες μεταρρυθμίσεις. Από αυτές που αλλάζουν τις κοινωνίες και που καθήλωσαν τη συντηρητική παράταξη.
Πολύ μακρινά όλα τούτα, όμως. Στις μέρες μας, αυτό που μετράει είναι πολύ πιο πρακτικό. Ακόμη και ο κ. Μοσκοβισί, διά του επιτελούς του κ. Κοστέλο, εξηγούσε αυτή την εβδομάδα, σε εμπιστευτικές συναντήσεις, ότι η Ελλάδα δεν αντέχει αυτή την πολιτική πέραν του καλοκαιριού. Στον κ. Τσίπρα θα διαμηνυθεί πως ο μιθριδατισμός των Ευρωπαίων στη δηλητηριώδη ελληνική περιπέτεια τελειώνει οριστικά μετά τις ευρωεκλογές. Ακόμη και σπουδαίοι εγχώριοι υποστηρικτές του σημερινού πολιτικού κατεστημένου εκδηλώνουν τα όριά τους: ό,τι κάναμε κάναμε για εσάς. Νέες προσφορές δεν θα δώσουμε κι ας εκραγεί στα χέρια σας η ΔΕΗ. Ας σκάσουν τα χρέη των ΔΕΚΟ. Προσέξτε μη σας λιώσουν οι Αμερικανοί επειδή δεν συγκρατείτε την κινεζική εξάπλωση. Ενώ κάθε παρατρεχάμενος του κ. Καμμένου θα συνεχίζει τους εκβιασμούς του και ούτε το δακτυλάκι τους δεν θα κουνήσουν οι πάτρωνες.
Πλησιάζει βλέπετε η ώρα του Κυριάκου. Οι συνεννοήσεις και τα ζύγια του καθεστώτος θα επαναρρυθμιστούν. Μπορεί ο εκπρόσωπος της κ. Μέρκελ να σπεύδει θυμίζοντας τις ελληνικές υποχρεώσεις, πλην όμως, ο άνθρωπος που θα συντονίζει τα πράγματα από την κεφαλή της Κομισιόν, σε λίγους μήνες, ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ήταν απολύτως σαφής. Η Ελλάδα έχασε τις ευκαιρίες φθηνής χρηματοδότησης (το περίφημο QE του κ. Ντράγκι). Επιβαρύνθηκε με το κυνήγι του αφόρητου πλεονάσματος 3,5% που υπέγραψαν οι Τσίπρας – Τσακαλώτος. Τσαλακώθηκε από την ανόητη φορολιτότητα για την επίτευξη του ψηφοθηρικού υπερπλεονάσματος. Τα είπε και τα παραδέχθηκε όλα τούτα, εδώ, στην Αθήνα, δίπλα στον αρχηγό της αντιπολιτεύσεως. Το σπουδαιότερο είναι, όμως, πως δεσμεύθηκε να εισηγηθεί τη μείωση του κριτηρίου για το πλεόνασμα. Δεν μπορώ να φανταστώ Ελληνα φορολογούμενο που δεν θα ψηφίσει «Βέμπερ για πρόεδρο της Επιτροπής»!
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας έχει στριμωχθεί σε μια λογική παραδοχή: η κάλυψη που του παρείχαν οι ισχυροί εκπνέει. Ακόμη και ο γνωστός με το φιλοτεχνικό παρατσούκλι του «Φλομπέρ» δεν θα αντέξει να μιμηθεί το απαράμιλλο στυλ του μεγάλου συγγραφέα. Ο χυδαίος ρεαλισμός περνά δύσκολα, παρά το βαρύ κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην οικονομία που μαραζώνει στη στασιμότητα. Κάθε νέος υπολογισμός των βασικών δεικτών μάς μαθαίνει ότι τα οικονομικά του κόσμου δεν θα είναι καλύτερα τον Οκτώβριο. Ο πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία να υπηρετήσει τον τόπο του, αν προσδιορίσει τον χρόνο των εκλογών. Μετά, μπορεί να αφεθεί στην καλοκαιρινή ραστώνη και να βλέπει τον Μητσοτάκη να παιδεύεται…
