Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Τ ην Τρίτη 22 Ιανουαρίου σε σημείωμά μου υπό τον τίτλο «Διπολισμός ή τριπολισμός;» -και πάντως προτού γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα των νέων δημοσκοπήσεων- έγραψα αναφερόμενος στους «αστέγους» του εκλογικού σώματος: «Και τώρα, με την κατάργηση των μνημονίων και την εγκατάλειψη των κομμάτων που ψήφιζαν, οι πολίτες αυτοί έχουν μείνει “ανεκπροσώπητοι”. (…) Το νέο αντιμνημόνιο γι’ αυτούς είναι τα θέματα ταυτότητας. Προσοχή! Οχι μόνο το Μακεδονικό, τα θέματα ταυτότητας. Οτιδήποτε ακουμπά η παρούσα κυβέρνηση σε εθνικά θέματα, σε θέματα θρησκείας, οικογένειας, παράδοσης. Αυτό το μπλοκ που εγώ ονομάζω αφανή τρίτο πόλο αιωρείται αυτή τη στιγμή».
Την επόμενη ημέρα ακριβώς, γνωστός για το… θάρρος του συνάδελφος έγκριτης εφημερίδας του συντηρητικού χώρου, χωρίς να τολμήσει να με κατονομάσει, περίπου με κατήγγειλε με σημείωμά του ως… «ύποπτων κινήτρων» επειδή προειδοποίησα για τον κίνδυνο του τριπολισμού. Θα ήθελα να γνωρίζω σε ποιο σπήλαιο κρύβεται σήμερα ο αγαπητός συνάδελφος μετά την πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis, η οποία δίδει σχεδόν διψήφιο ποσοστό στη Χρυσή Αυγή και συνολική άνοδο 5% των λεγόμενων «αντισυστημικών δυνάμεων» σε όλη την επικράτεια. Θα ήθελα να ξέρω σε ποιο σπήλαιο κρύβεται μετά και τις νεότερες δημοσκοπήσεις που δείχνουν, πρώτον, ότι το 23% των Ελλήνων ασπάζεται τις απόψεις Σαλβίνι, δεύτερον, ότι στις ευρωεκλογές, εξαιρουμένων των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, του ΚΚΕ και του ΚΙΝ.ΑΛ., υπάρχει ένα ποσοστό 25% (1.200.000 πολίτες) που επιλέγει άλλα μικρά κόμματα και τρίτον (όπως μου ελέχθη) ότι «από τη Λαμία και πάνω η Χρυσή Αυγή -στις ευρωεκλογές- είναι διψήφια». Συνήθως αποφεύγω να απαντώ σε απρόκλητες επιθέσεις συναδέλφων, ειδικώς φίλων με τους οποίους έχουμε βρεθεί στα ίδια μετερίζια μαζί. Τα θέματα στην πολιτική και τη δημόσια σφαίρα γενικότερα δεν είναι ποτέ προσωπικά και συνήθως δεν τα εκλαμβάνω ως τέτοια. Ωστόσο «πάει πολύ» φίλοι, τέως αριστεροί που ανακάλυψαν τη Ν.Δ. στη μέση ηλικία, να έρχονται να μας… μάθουν τι γίνεται στην κεντροδεξιά παράταξη και να μας υποδεικνύουν τι να κάνουμε με την Αριστερά, με σχόλια του τύπου «Κλάψ’ τα, Χαράλαμπε».
Γνωρίζουμε άριστα τι συμβαίνει σε αυτήν την παράταξη και -όταν απαιτείται- μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και με την ηγεσία της και με τον αρχηγό της. Τον χώρο αυτόν τον υπονομεύουν όποιοι σιωπούν μπροστά στην αλήθεια, όχι όσοι λένε την αλήθεια εγκαίρως. Εν προκειμένω και εν πάση περιπτώσει υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα: Αν προκηρυχθούν ταυτοχρόνως εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές, πώς θα συμπεριφερθεί αυτό το ορφανό 25% που στη «χαλαρή» κάλπη κινείται όχι απλώς εκτός Ν.Δ. – ΚΙΝ.ΑΛ. – ΚΚΕ αλλά και πέραν της Χρυσής Αυγής; Τι κάνει ο χώρος, η μητέρα παράταξη για να τους φέρει κοντά του στην κεντρική κάλπη; Και αν δεν μπορεί να τους φέρει, τι άλλο πράττει με τον πολιτικό του λόγο ώστε σε περίπτωση συσπειρώσεων να αποτρέψει την είσοδο στη Βουλή, πέραν της Χρυσής Αυγής, και άλλου κόμματος δεξιά της Ν.Δ.; Αυτό είναι το μέγα θέμα.
Το Μακεδονικό και τα ζητήματα ταυτότητας δεν επηρεάζουν την κατάταξη των κομμάτων ούτε τη διαφορά πρώτου-δεύτερου, αυτή θα κριθεί στο Κέντρο. Επηρεάζουν, όμως, ανακατανέμουν τα ποσοστά κομμάτων στη λεγόμενη αντισυστημική Δεξιά. Αν υπάρξουν συσπειρώσεις στην αντισυστημική Δεξιά, τότε τη θέση των ΑΝ.ΕΛ. στο Κοινοβούλιο θα λάβει μια νέα, έκτη δύναμη, και τότε «αντίο, αυτοδυναμία». Αν όμως το ποσοστό αυτό (25%) διασπαστεί σε επιμέρους κομματίδια, τότε χαμηλώνει εντυπωσιακά ο πήχης της αυτοδυναμίας. Κατά συνέπεια ο πολιτικός λόγος της Ν.Δ., η αναλογία κεντρώων και δεξιών αποχρώσεων στην εκφορά του, τα πρόσωπα που θα φέρουν το βάρος της μεταφοράς του μηνύματος, η ατζέντα της παράταξης, είναι στοιχεία πολύ πολύ κρίσιμα για τη στρατηγική νίκη της Ν.Δ. Προφανώς και δεν έχω απαίτηση από εισαγόμενες φωνές του χώρου να τα καταλαβαίνουν όλα αυτά -δεν ήταν παρούσες στα πέτρινα χρόνια-, έχω όμως αξίωση από τις κορυφές και τους κορυφαίους να το κάνουν. Για τις κορυφές, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ειδικώς, είμαι απολύτως βέβαιος. Για τους κορυφαίους όμως έχω μερικές αμφιβολίες.
