Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Το «πρώτα η Αμερική» του Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν ένα κούφιο προεκλογικό σύνθημα, όπως κάποιοι ήθελαν να πιστεύουν. Ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος αγαπάει την πατρίδα του, λατρεύει το έθνος του και προασπίζει με πάθος τα συμφέροντά του, όπως αυτός πιστεύει ότι εξυπηρετούνται καλύτερα. Γι’ αυτό και έχει ανοίξει μεγάλα μέτωπα εντός και εκτός αμερικανικού εδάφους.
Πολλοί «γερμανόπληκτοι» στην Ευρώπη, που είχαν συνηθίσει με βολικότερες, περισσότερο συμβατικές αμερικανικές ηγεσίες, ταγμένες στα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης, της πολυφυλετικής συνύπαρξης και του διεθνούς τραπεζικού λόμπι, τρομάζουν με το «φαινόμενο Τραμπ». Επιχειρούν να το αποδομήσουν, εμφανίζοντας τον Αμερικανό πρόεδρο ως γραφικό λαϊκιστή, όμως η… καρδούλα τους το ξέρει τι αγωνίες περνούν μέχρι να δουν στις οθόνες τους το επόμενο tweet με την υπογραφή Ντόναλντ Τραμπ.
Κάποιοι παριστάνουν ότι σοκάρονται και με την ωμή, σχεδόν λαϊκή ρητορική του, που όμως λέει τα… σύκα σύκα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον ρόλο της Γερμανίας και των κολαούζων της, τύπου Μακρόν, στην εθνομηδενιστική μετάλλαξη της Ευρώπης. Και, βέβαια, οι ίδιοι οι… σοκαρισμένοι γερμανοτσολιάδες των Βρυξελλών σπεύδουν να συνταχθούν μαζί του επιλεκτικά, στις ελάχιστες αυτές περιπτώσεις που προκύπτει ταύτιση με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του Βερολίνου. Οπως, για παράδειγμα, η εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ή η αποκαθήλωση Μαδούρο στη Βενεζουέλα.
Ομως το γυαλί της αμερικανογερμανικής συνεννόησης έχει ραγίσει επί των ημερών Τραμπ και κοντεύει πλέον να σπάσει. Η Γερμανία μαζί με την Κίνα έχει αναγορευτεί σε βασικό εμπορικό (και γεωστρατηγικό, ας μη γελιόμαστε) αντίπαλο των ΗΠΑ. Το είχε προβλέψει ο ίδιος ο Ομπάμα σε ένα… επιμνημόσυνο τρίωρο δείπνο με τη Μέρκελ τον Νοέμβριο του 2016, οκτώ μόλις ημέρες μετά την εκλογή Τραμπ.
«Η προεδρία του Τραμπ θα είναι σαν καταιγίδα. Βρες ένα δέντρο να κρατηθείς» της είχε πει τότε, σύμφωνα με μαρτυρίες παρευρισκομένων. Ενας από αυτούς, ο Μπέντζαμιν Ρόουντς, πρώην αναπληρωτής ανώτατος σύμβουλος ασφαλείας του Ομπάμα, είχε επισφραγίσει το δείπνο με την ανατριχιαστική πρόποση: «Εις υγείαν της Ανγκελα Μέρκελ, της καγκελαρίου του Ελεύθερου Κόσμου»!
Θα μου πείτε, δωσίλογοι και πράκτορες, όπως ο Ρόουντς, που αμφισβητούν τη δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία της πατρίδας τους και υποβάλλουν διαπιστευτήρια σε ξένες δυνάμεις υπάρχουν παντού. Ομως στην ίδια την Αμερική η κατάσταση εμφανίζεται εξαιρετικά μπερδεμένη. Αν διαβάσει κανείς τις ναυαρχίδες του αμερικανικού Τύπου ή παρακολουθήσει λίγη ώρα το «ειδησεογραφικό» CNN, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι ο Τραμπ αποτελεί ήδη παρελθόν. Είναι πρόεδρος «υπό καθαίρεση» και την εξουσία έχουν αναλάβει ήδη οι Δημοκρατικοί, με τον Ομπάμα και τη Χίλαρι αθέατους υποβολείς της ανατροπής.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η συνεχιζόμενη τμηματική «παράλυση» του αμερικανικού δημοσίου (shutdown) δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι χρεώνεται στον Τραμπ, ακριβώς επειδή γενεσιουργός αιτία της υπήρξε η άρνηση των Δημοκρατικών να συναινέσουν σε εκταμίευση κονδυλίων για την ανέγερση του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό.
Ασχετα με το πόσοι Αμερικανοί συμφωνούν ή διαφωνούν με το δραστικό αυτό μέτρο κατά της μαζικής λαθρομετανάστευσης, οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των προεκλογικών δεσμεύσεων του Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν ξύπνησε μια ωραία ημέρα και αντελήφθη το πρόβλημα του λαθροεποικισμού. Σημαία το είχε στο πρόγραμμά του. Και με αυτήν εν πολλοίς εξελέγη!
Στο blame game επομένως που επιχειρείται το διάστημα αυτό για τους «απλήρωτους» υπαλλήλους του αμερικανικού δημοσίου δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι ενοχοποιείται πειστικά ένας πρόεδρος που εφαρμόζει τις προεκλογικές εξαγγελίες του. Καλώς ή κακώς, και η αντιπολίτευση που του ασκείται από τους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο είναι από αδύναμη έως… αγοραία.
Μία ηλικιωμένη Ιταλοαμερικανίδα, επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων (ελαφρώς καλύτερη εκδοχή… Τασίας), προσπαθεί να του αντιπαρατεθεί ανεπιτυχώς για το τείχος και διάφοροι άλλοι απλώς τον βρίζουν, με αποκορύφωμα την παλαιστινιακής καταγωγής μουσουλμάνα βουλευτή Ρασίντα Τλάιμπ, η οποία σε συγκέντρωση οπαδών της είπε το αμίμητο: «Θα μπουκάρουμε μέσα και θα τον καθαιρέσουμε τον γ…ολη (ή όπως αλλιώς θέλετε να μεταφράσετε το motherfucker!)».
Η Τλάιμπ επικαλέστηκε το υβριστικό τσιτάτο ως στιχομυθία που είχε με τον… γιο της και, όταν η 80χρονη Νάντια Πελόζι (η Τασία που λέγαμε) κλήθηκε να σχολιάσει αυτό το απίστευτο, ακόμη και για το ελληνικό κοινοβουλευτικό τσίρκο, παραλήρημα, αντί να την ανακαλέσει στην τάξη, αρκέστηκε να πει: «Δεν βλέπω τίποτα χειρότερο από όσα λέει ο πρόεδρος κατά καιρούς»
Ολα αυτά, που φυσικά δεν θα διαβάσετε ποτέ στα φιλογερμανικά μέσα ενημέρωσης της δικής μας πατρίδας, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι βλάπτουν τον Τραμπ ή εν πάση περιπτώσει πως κλονίζουν την πεποίθηση ότι κάνει ό,τι πιστεύει καλύτερο για την Αμερική.
Το ερώτημα είναι πότε θα βρεθεί και κάποιος στο δικό μας βιλαέτι να πει «Πρώτα η Ελλάδα!». Και να το εννοεί…
