Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμα του BBC στα γεγονότα του Ιουλίου 2015 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όπου παίχτηκε η σχέση της Ελλάδας με την ευρωζώνη. Μιλούν οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών και αν θεωρήσουμε ότι λένε όλη την αλήθεια χωρίς φόβο και χωρίς πάθος (αμφίβολο), οδηγούμαστε σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Επιβεβαιώνονται κάποιες πληροφορίες, ωστόσο την ίδια στιγμή καταρρίπτονται και μερικοί βολικοί μύθοι τους οποίους είχαν κατασκευάσει για να εξασφαλίσουν την καλή έξωθεν μαρτυρία βασικοί παράγοντες της διαπραγμάτευσης.
Ετσι γίνεται συνήθως με τα μεγάλης σημασίας γεγονότα. Σπανίως έχουμε σε πρώτο χρόνο την πλήρη εικόνα για τις παρεμβάσεις που έγιναν και για τις λύσεις που δρομολογήθηκαν. Αυτή μπορεί να προκύψει ύστερα από καιρό και αφού έχουν αποκαλυφθεί πτυχές που είχαν μείνει σκοπίμως κρυφές για να μην εκτεθούν πρόσωπα, θεσμοί και εξουσίες. Στην αρχή δεσπόζει η εκδοχή των νικητών -κατά κανόνα ρίχνουν την ευθύνη για τα στραβά στην ηττημένη πλευρά- στη συνέχεια και υπό το βάρος των συνεπειών που έχουν προκαλέσει οι επιλογές τους αναδιπλώνονται και σε κάποιες περιπτώσεις αναγνωρίζουν αβλεψίες, παραδέχονται λάθη και ομολογούν εγκλήματα. Απ’ όλα είχαμε στην επίμαχη υπόθεση.
– Επιβεβαιώθηκε ότι τη μάχη υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ την έδωσε με φανατισμό ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ. Αυτός στήριξε τον Τσίπρα που βαλλόταν πανταχόθεν, αυτός έκανε συμμαχία με τον τότε Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι για να μην περάσει το επιθετικό σχέδιο της Γερμανίας, αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας του συμβιβασμού πείθοντας και τον Ελληνα πρωθυπουργό να υποχωρήσει για να μη συμβεί το ανεπανόρθωτο και την καγκελάριο Μέρκελ να αποσύρει την πρότασή της για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ιδέα με την οποία είχαν συμφιλιωθεί οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως έχουν αποκαλύψει εκ των υστέρων αξιωματούχοι της Ε.Ε που ήταν παρόντες στις πολύωρες διαδικασίες.
Για τη συμβολή του Ολάντ στην εξεύρεση λύσης έχει μιλήσει και ο Αλέξης Τσίπρας.
– Είναι μύθος ότι η καγκελάριος Μέρκελ δεν ήθελε να βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Σύμφωνα με όσα λένε Τουσκ, Ντάιζελμπλουμ, Ολάντ και Ρέντσι, υπηρέτησε τη γραμμή Σόιμπλε μέχρι το τέλος. Συνεπώς το διαδεδομένο σενάριο που ήθελε τη Μέρκελ ανεκτική και τον Σόιμπλε αδιάλλακτο και στο παρά ένα η Μέρκελ πέρασε τη θέση της δεν φαίνεται να έχει βάση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε το σύστημα «καλός μπάτσος-κακός μπάτσος» αφού και οι δυο έπαιξαν τον ρόλο του «κακού μπάτσου».
Αργότερα, και αφού η Γερμανία είχε κερδίσει τα περισσότερα απ’ αυτά που απαιτούσε, διακινήθηκε η φήμη ότι η Μέρκελ έσωσε την Ελλάδα από την καταστροφή και την ευρωζώνη από ένα πλήγμα που ενδεχομένως να δημιουργούσε διαλυτικές τάσεις, «αδειάζοντας» τον υφιστάμενό της, Β. Σόιμπλε. Η φήμη αυτή αρέσει στην κ. Μέρκελ και τη συντηρεί για λόγους που έχουν να κάνουν με την υστεροφημία της.
Δεν είναι τυχαίο ότι στη συνάντηση που είχε προσφάτως στην Αθήνα με τον Α. Τσίπρα, όποτε η συζήτηση πήγαινε στο παρελθόν και στη δράση του κ. Σόιμπλε δεν τσιγκουνεύτηκε τα ειρωνικά σχόλια για την επάρκειά του στα θέματα της οικονομίας και τον τοποθέτησε, προφανώς για να τον απαξιώσει, δίπλα στον Γιάνη Βαρουφάκη. Κατά την άποψή της, αυτοί οι δυο ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι για ό,τι συνέβη το πρώτο εξάμηνο του 2015.
– Από τον Γενάρη του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του ίδιου έτους η αντιπολίτευση στην Ελλάδα υποστήριζε ότι η κυβέρνηση δεν έκανε καμιά διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την κατηγορούσε ότι πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες για να ξεγελάσει το εθνικό ακροατήριο. Ισχυριζόταν πως ο στόχος της από την αρχή ήταν να υπογράψει μνημόνιο και υποδυόταν πως αντιστέκεται για να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, τον οποίο είχε παραπλανήσει με δημαγωγίες και πομπώδεις υποσχέσεις.
Πρωτοκλασάτα στελέχη και της Δεξιάς και της Κεντρο-αντι-αριστεράς επιμένουν και σήμερα ότι έτσι έγιναν τα πράγματα και όλα όσα αναφέρει η κυβέρνηση περί σκληρής αντιπαράθεσης είναι προσχήματα για να δικαιολογήσει την απόφασή της να υπογράψει μνημόνιο και για να διασκεδάσει τις άσχημες εντυπώσεις που προκάλεσε στο αριστερό εκλογικό σώμα ο ηττοπαθής συμβιβασμός της.
Διαφορετική εικόνα όμως δίνουν οι πρωταγωνιστές της βρόμικης αυτής ιστορίας. Κι ας μην πιστέψουμε τον Τσίπρα. Εχει κάθε λόγο να παίρνει πόζες ριζοσπαστισμού για να δείξει ότι αμύνθηκε σθεναρά πριν υποκύψει στους χυδαίους εκβιασμούς των αδυσώπητων αντιπάλων του. Οι άλλοι όμως γιατί να πουν τόσο χοντρά ψέματα;
Το κλίμα που επικράτησε στις συζητήσεις κάθε άλλο παρά φιλικό ήταν, κάθε άλλο παρά συμφωνημένο έμοιαζε. Το περιγράφουν στο ντοκιμαντέρ του BBC ο Ολάντ, ο Ρέντσι, ο Τουσκ, ο Ντάιζελμπλουμ. Ηταν συνεργοί του Τσίπρα; Τους χειραγώγησε κι αυτούς, όπως τον ελληνικό λαό; Τους παρακάλεσε να πάρουν μέρος σε μια καλοκουρδισμένη παράσταση και δέχτηκαν να κρατήσει ο Τσίπρας τον ρόλο του πολιορκημένου ήρωα και αυτοί να παίξουν τους ρόλους των μοχθηρών εισβολέων; Τόσο πανούργος πια;
