Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Στις εκλογές του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε με το σύνθημα «είμαστε το νέο – ξεμπερδεύουμε με το παλιό». Διερμήνευε αυτό που ήθελε να πει η ηγετική ομάδα του χωρίς να έχει τον φανατισμό του εμφυλιοπολεμικού συνθήματος «Ή εμείς ή αυτοί». Αντιθέτως, η αντιπολίτευση διέδιδε τότε ότι ο Τσίπρας θα μετατρέψει την Ελλάδα σε Κούβα των Βαλκανίων και άλλα ωραία. Η ίδια η ζωή αποδεικνύει αυτές τις μέρες ότι ο πρωθυπουργός είχε κάνει από το 2013 τις συμφωνίες του με τους Αμερικανούς.
Ωστόσο η πικρά εμπειρία του Μνημονίου, η ενσωμάτωση της Αριστεράς στο σύστημα, η μετατροπή της σε delivery των συμμάχων, τα αντιλαϊκά μέτρα ακύρωσαν την ισχύ του συνθήματος «ξεμπερδεύουμε με το παλιό». Το νέο άρχισε να… σκουριάζει προώρως και το μόνο που του απέμεινε είναι η σκανδαλολογία και το αντιδεξιό μέτωπο. Η τακτική που ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν αντιμετώπισε πρώτη φορά στις εκλογές του 1985 τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Εξ ου και τα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» που είπε προχθές στο Μέγαρο Μουσικής ο πρωθυπουργός ως απάντηση στο δήθεν μέτωπο Ν.Δ. – Χρυσής Αυγής.
Κατ’ ουσίαν, καμία πρωτοτυπία. Θα τον βλέπει ο Μένιος Κουτσόγιωργας από εκεί ψηλά και θα χαμογελά. Θα τον βλέπουν όμως και οι Λεωνίδας Κύρκος και Μιχάλης Παπαγιαννάκης και θα γελούν για διαφορετικούς λόγους. Τον βλέπουμε κι εμείς όμως που, θεωρώντας πως έχουμε καλή αίσθηση της κοινωνίας, χαμογελάμε επίσης. Χαμογελάμε γιατί ο Τσίπρας νομίζει ότι η δύναμή του είναι να διαφέρει. Αλλά από αυτά που ακούμε από τον απλό κόσμο καταλαβαίνουμε πως, αν έχει αμυδρά ελπίδα ανάκαμψης, είναι μόνο αν… ομοιάζει. Εάν ο κόσμος έχει να συγκρίνει ομοειδή πολιτικά προϊόντα.
Αντιθέτως, αν κάποιος πρέπει να διαφέρει από τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταφέρει να διευρύνει το προβάδισμά του, αυτός είναι η Ν.Δ. Για να ξεφύγει από το «όλοι πάνω κάτω τα ίδια λένε».
Προσέξτε τώρα ποιο είναι το οξύμωρο, που αποτελεί τροφή γέλιου για τον Λεωνίδα και τον Μιχάλη, οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή κατηγορούμενοι από το κόμμα τους είτε για δεξιά παρέκκλιση (αριστερά των σαλονιών) είτε για ροπή προς τη σοσιαλδημοκρατία. Στην αγωνία του να αποδράσει από τον ΣΥΡΙΖΑ των κλειστών τάσεων ο Τσίπρας του «νέου» συναντήθηκε στην εκδήλωση για τις Πρέσπες με το παμπάλαιο του σημιτισμού και του παπανδρεϊσμού. Και το ωραιότερο -το χαμόγελο του Μένιου τώρα-, ντυμένος σοσιαλδημοκράτης, ο Αλέξης μοιάζει έτοιμος να αντιγράψει τις διχαστικές πρακτικές του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ του 1985: Από εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, το δήθεν φως, και από εκεί η Ν.Δ., το δήθεν σκότος.
Βεβαίως, αυταπάτες δεν έχουμε, εμείς το προβλέψαμε από την αρχή, διαβάζουμε πως το πήρε είδηση έως και ο Αδωνις: Ηγέτης της Κεντροαριστεράς στις εκλογές θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά που θα φτάσουν -και κατά Αδωνι- έως το 27%-28%. Ωστόσο να μας συγχωρεί ο κ. Τσίπρας. Ούτε προοδευτική διακυβέρνηση είναι αυτό που ζούμε ούτε βεβαίως μπορεί να οικοδομηθεί στα σοβαρά αντιδεξιό μέτωπο: Ορισμένες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεξιότερες της Δεξιάς.
Τούτων δοθέντων και χωρίς ίχνος ειρωνείας, συνιστούμε στον κύριο πρωθυπουργό να συνεχίσει την αυτή τακτική: Οσο περισσότερο μοιάσει στην υπό κατασκευή σημιτική συνιστώσα του κόμματός του τόσο ευκολότερα θα ομοιάσει με καθεστώς. Και όσο περισσότερο προσπαθήσει να αντιγράψει τον Ανδρέα τόσο ευκρινέστερα θα μοιάζει με καρικατούρα του.
