Ο Τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Κουμουτσάκος μίλησε για όσα συνέβησαν το 2008 στο Βουκουρέστι, με το ιστορικό “ΟΧΙ” του Κώστα Καραμανλή, στο περιθώριο της παρουσίασης του σχετικου βιβλίου του δημοσιογράφου Νίκου Στέφου.
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος, ο οποίος θα δώσει τη μάχη των επόμενων εκλογών στον βόρειο τομέα της Β’ Αθηνών, επεσήμανε μεταξύ άλλων τα εξής:
“Το «Βουκουρέστι» απέδειξε ότι όταν η Ελλάδα και η πολιτική της ηγεσία με γνώση, ορθή εκτίμηση των δεδομένων και σκληρή διπλωματική δουλειά, ορίζει κόκκινες γραμμές, τις εννοεί. Τις εννοεί και τις τηρεί. Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις.
Η σταθερότητα στην καλά μελετημένη “κόκκινη γραμμή” μπορεί ενδεχομένως να δυσαρεστεί κάποιους. Ταυτόχρονα όμως αυξάνει την αξιοπιστία, το κύρος της χώρας στη διεθνή κοινότητα. Υπογραμμίζει και διασφαλίζει την αξιοπρέπειά της εντός και εκτός συνόρων.
Η κυβέρνηση Καραμανλή πάλεψε σκληρά για να πετύχει τη νίκη του Βουκουρεστίου. Αυτό το ισχυρό διπλωματικό & διαπραγματευτικό χαρτί το κληροδότησε στις επόμενες κυβερνήσεις.Το κληρονόμησε & η παρούσα κυβέρνηση. Αλλά το σπατάλησε φέρνοντας μια εθνικά επιζήμια συμφωνία.
Κάποιοι αμφισβητούν το βέτο του Καραμανλή. Όμως η προσωπική του επιστολή στους ομολόγους του έστελνε σαφές και εκκωφαντικό μήνυμα: Εάν δεν υπάρξει λύση, η Ελλάδα δεν θα συναινούσε στο να υπάρξει πρόσκληση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Ο Καραμανλής γνώριζε και πίστευε ότι μόνο με ισχυρό εσωτερικό μέτωπο θα μπορούσε να διεξαχθεί με προοπτικές επιτυχίας η μάχη του Βουκουρεστίου. Μπακογιάννη και Μολυβιάτης, ενημέρωναν συνεχώς όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Ό,τι δεν έπραξαν οι κύριοι Τσίπρας & Κοντζιάς.
Ο Καραμανλής, μπαίνοντας στο αεροπλάνο για το Βουκουρέστι γνώριζε ότι είχε διαμορφώσει μια κρίσιμη μάζα εθνικής ενότητας. Από αυτήν αντλούσε δύναμη. Στην ευρεία αυτή ενότητα υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις.Εξαιρέσεις που προέρχονταν από τα άκρα του τότε πολιτικού φάσματος.
Απ᾽ τη μία κάποιοι, υποσκάπτοντας στην ουσία της την επίσημη επιχειρηματολογία της χώρας, υιοθετούσαν λίγες ημέρες πριν από το Βουκουρέστι ψηφίσματα υπέρ του να παραμείνει το όνομα σκέτο Μακεδονία.
Από την άλλη, κάποιοι σε κρεσέντο λαϊκισμού εκτόξευαν κατηγορίες για μειοδοσίες ή ακόμα και για προδοτικές συμπεριφορές. Μάλιστα αυτοί οι τελευταίοι συνέχιζαν να ψελλίζουν το ίδιο τροπάρι, ακόμα και μετά το Βουκουρέστι. Αυτά λέει η καταγεγραμμένη ιστορική αλήθεια.
Η εθνική ενότητα ήταν, είναι και θα είναι θέση και πυξίδα για τη Νέα Δημοκρατία. Από την ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή, μέχρι σήμερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη που εγκαίρως ξεκαθάρισε ότι δεν θα διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς.
Πήγαμε στο Βουκουρέστι διπλωματικά, πολιτικά και επικοινωνιακά προετοιμασμένοι. Με επιχειρήματα που μπορούσαν να γίνουν κατανοητά από του ξένους. Χτίσαμε μια καμπάνια δημόσιας διπλωματίας με τον τίτλο «What’s in a name» που έδινε σε 30΄΄ και κυρίως πειστικά τη θέση της Ελλάδας.
Η τηλεφωνική συνομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη με την Αμερικανίδα ομόλογό της Condoleezza Rice, ήταν μια επί ίσοις όροις σκληρή αντιπαράθεση θέσεων και επιχειρημάτων. Όμως σ ᾽εκείνο το τηλεφώνημα, η Ελληνίδα Υπουργός των Εξωτερικών δεν εκάμθη ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Στο τέλος της Συνόδου του Βουκουρεστίου, ο Κώστας Καραμανλής μου είπε «Πράγματι. Θα μπορώ να συνομιλώ με ήσυχη συνείδηση με τα φαντάσματα εκείνων που αγωνίσθηκαν για την υπόθεση της Μακεδονίας». Στη λακωνική αυτή πρόταση περιλαμβανόταν όλο το μεγαλείο του ηγέτη.
Η κυβέρνηση Καραμανλή πάλεψε σκληρά για να πετύχει τη νίκη του Βουκουρεστίου. Αυτό το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί το κληροδότησε στις επόμενες κυβερνήσεις.Το κληρονόμησε & η παρούσα κυβέρνηση. Αλλά το σπατάλησε φέρνοντας μια εθνικά επιζήμια συμφωνία.
