Ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος, σχολίασε τις πολιτικές εξελίξεις, στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του ευρωβουλευτή του Ποταμιού, Μίλτου Κύρκου στη Νίνα Μελισόβα για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ερ.: Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία την οποία επισκεφθήκατε πρόσφατα;
Απ.: Η Τουρκία προχωράει σε δημοτικές εκλογές τον Μάρτιο, οι οποίες κυριαρχούν στην πολιτική ζωή και ενόψει των οποίων προμηνύεται έντονη πόλωση. Από τη μία πλευρά, ο Ερντογάν συνεχίζει τη συνεργασία με το εθνικιστικό κόμμα σε όλους τους Δήμους. Από την άλλη, η αντιπολίτευση φαίνεται πως διαμορφώνει μια συμμαχία με κορμό το ρεπουμπλικανικό κόμμα -τουλάχιστον στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη- και στην προσπάθειά της να κερδίσει έναν από τους δύο μεγάλους δήμους, επιδιώκει να αποσπάσει ψήφους από τους εθνικιστές της Ακσενέρ και κατεβάζει υποψήφιους που δεν είναι δικοί του. Ποντάρουν σε έναν από τους δύο μεγάλους δήμους. Δεν πιστεύω ότι θα τους βγει το παιγνίδι. Τρίτος παίκτης, το κόμμα των Κούρδων έχει την αξίωση να πάρει πίσω τους δήμους που του είχε αφαιρέσει η κυβέρνηση.
Ερ.: Υπάρχουν μεγάλες ανησυχίες για την πορεία της τουρκικής οικονομίας;
Απ.: Η χρονιά που έρχεται θα είναι δύσκολη αλλά η Τουρκία είναι πολύ ισχυρή για να γονατίσει. Έχει μεγάλη εσωτερική αγορά και η κατάρρευση της λίρας δημιούργησε μεν μεγάλο βάρος στην εξυπηρέτηση των χρεών -κυρίως των επιχειρήσεων- αλλά από την άλλη πλευρά έχει τονώσει το εξαγωγικό της εμπόριο. Στο μεταξύ οι ευρωπαϊκές εταιρίες εξακολουθούν να πηγαίνουν στην Τουρκία.
Ερ.: Έχετε ταχθεί κατά της πλήρους διακοπής των σχέσεων της Τουρκίας με την ΕΕ;
Απ.: Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπάρχει μια πρωτοβουλία να διακοπούν εντελώς οι σχέσεις της προενταξιακής πορείας της Τουρκίας με την ΕΕ. Είναι εντελώς λάθος γιατί κάτι τέτοιο μας αφαιρεί δυνατότητες παρέμβασης. Ελπίζω το ΕΚ να μη φτάσει σε αυτή την ακραία τοποθέτηση και το Συμβούλιο να μη λάβει υπόψη ενδεχόμενη έκκληση του ΕΚ, γιατί ό,τι και να γίνεται με την Τουρκία πρέπει να έχουμε όλα τα εργαλεία παρέμβασης στο εσωτερικό της.
Ερ.: Ποιοι θέλουν την πλήρη διακοπή των σχέσεων με την ΕΕ;
Απ.: Στην Τουρκία υπάρχουν εθνικιστικοί κύκλοι που περιλαμβάνουν και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης καθώς και ακραίοι κύκλοι γύρω από τον Ερντογάν που θέλουν κατά μέτωπο σύγκρουση με την ΕΕ και πιθανώς και με τη χώρα μας και πιθανώς και με την Κύπρο. Άλλοι κύκλοι στηρίζουν μεν το αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης του Ερντογάν, αλλά θέλουν μια Τουρκία ενταγμένη στην ΕΕ. Καλό είναι να γνωρίζουμε αυτούς τους κύκλους και να διαμορφώνουμε συμμαχίες.
Ερ.: Πόσο επηρεάζει την Ελλάδα το ενδεχόμενο διακοπής των σχέσεων της Τουρκίας από την ΕΕ;
Απ.: Αν υπάρχει ένα στοιχείο που θα μπορούσε να διακόψει μια για πάντα την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας θα ήταν ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο και η Τουρκία το ξέρει. Αν διακόψουμε πλήρως τις διαπραγματεύσεις θα έχουμε ένα εργαλείο λιγότερο στις σχέσεις μας με τη γείτονα.
Ερ.: Αυτό αφορά και την Ανατολική Μεσόγειο;
Απ.: Η Τουρκία βλέποντας ότι στην ΑΟΖ της Κύπρου η κυπριακή κυβέρνηση συνεργαζόμενη με την EXXON και τους Αμερικανούς προχωρούν σε έρευνες που είναι δύσκολο να εμποδίσει, έχει μεταφέρει το βάρος της πίεσης στο Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα, εκεί όπου, κατ’ αυτήν, υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Αν υπάρξει μια στιγμιαία έκρηξη, ένα θερμό επεισόδιο εκεί θα εκδηλωθεί. Και οι τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Αμύνης ότι «θα τους συντρίψουμε», δεν βοηθούν. Πιστεύω ότι πρώτον δεν πρέπει να διακόψουμε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, δεύτερον να κάνουμε ξεκάθαρο στους εταίρους ότι η Τουρκία απειλεί και τρίτον να διαχειριστούμε την ακραία στιγμή ενός ενδεχόμενου επεισοδίου με σύνεση. Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχει Κλίντον ο οποίος υπήρχε στην περίπτωση των Ιμίων, αλλά ο απρόβλεπτος πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος μπορεί και να μην αντιδράσει καθόλου.
Ερ.: Πώς βλέπετε τον ρόλο των τριμερών συμμαχιών που συνάπτει η Ελλάδα και η Κύπρος αφ΄ ενός με το Ισραήλ, αφ΄ ετέρου με την Αίγυπτο;
Απ.: Είναι πολύ σημαντικές συμμαχίες, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας εφησυχάσουν και να θεωρήσουμε ότι λειτουργούν αποτρεπτικά στην τουρκική επιθετικότητα. Οι σχέσεις αυτές έχουν ένα οικονομικό υπόβαθρο, με στοιχεία στρατιωτικής συνεργασίας αλλά είναι πασιφανές ότι το Ισραήλ είναι πολύ μακριά και ο άξονας δεν έχει στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ. Πάντως είναι πολύ σημαντικές σχέσεις τις οποίες πρέπει να εμβαθύνουμε.
Ερ.: Πώς βλέπετε να διαφοροποιείται ο συσχετισμός των δυνάμεων μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία;
Απ.: Όταν φεύγει ο μεγάλος δυτικός παίχτης από το παιγνίδι κανένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα. Είτε πρόκειται για την ενίσχυση της Ρωσίας, είτε για τη μη απομάκρυνση του Ιράν από την περιοχή, που απειλεί ευθέως το Ισραήλ, είτε για την καταστροφή των κουρδικών δυνάμεων από την Τουρκία. Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ πιο απρόβλεπτη. Ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία δεν έχει λήξει και είναι πολύ περίεργο που οι Αμερικανοί κάνουν ένα βήμα πίσω. Τα αμερικανικά στρατεύματα ήταν ασπίδα για τους Κούρδους οι οποίοι εξυπηρετούσαν τις δυτικές επιλογές στην περιοχή, και αυτή τη στιγμή βρίσκονται απροστάτευτοι. Και το Ισραήλ πρέπει επίσης να νιώθει πολύ ανήσυχο μετά την έξοδο των Αμερικανών και έχει δίκιο να διαμαρτύρεται για να ανατραπεί η απόφαση Τραμπ.
Ερ.: Τα «κίτρινα γιλέκα» άναψαν φωτιά στη Γαλλία του Μακρόν και τον ανάγκασαν να υποχωρήσει. Ποιο είναι το μήνυμα αυτής της εξέλιξης;
Απ.: Η Γαλλία είναι μεταξύ των πρώτων στην Ευρώπη ως κράτος πρόνοιας αλλά και μεταξύ των πρώτων σε φόρους και εισφορές. Δηλαδή για να κρατήσει το κοινωνικό κράτος φορολογεί αδυσώπητα την επιχειρηματικότητα. Αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όταν παίρνουμε στην ίδια ηλικία σύνταξη με τους γονείς μας και ζούμε 15 χρόνια περισσότερο ή θα φάμε τον πλούτο των επόμενων γενεών ή πρέπει να κάνουμε επώδυνες μεταρρυθμίσεις για να συνεχίσουμε να έχουμε κοινωνικό κράτος. Αυτό προσπάθησε να κάνει ο Μακρόν και απέτυχε. Το μήνυμα από τη Γαλλία και αλλού, είναι πως οι πολίτες δεν πείθονται ότι πρέπει να κάνουν κάποιες θυσίες για τους ίδιους και τα παιδιά τους για αυτό αρνούνται οποιαδήποτε μεταρρύθμιση. Κοιτάνε προς ένα παρελθόν που δεν μπορεί να ξανάρθει. Για αυτό κατά τη γνώμη μου η Ευρώπη θα περάσει ένα ισχυρότατο κλυδωνισμό πριν μπορέσει να αρθρώσει ξανά έναν λόγο που θα γίνει αποδεκτός από τους πολίτες. Είναι μια μαύρη εικόνα που δεν θα δούμε ακόμη στις ευρωεκλογές, αλλά την βλέπουμε με την άνοδο των λαϊκίστικων κυβερνήσεων, την άνοδο ακροδεξιών σχημάτων και αυταρχικών δημοκρατιών. Όλη η Ευρώπη οσμιζόμενη το πρόβλημα επιλέγει αυταρχικές απαντήσεις. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και σκληρός και πρέπει να έχουμε τη ματιά μας στο δίχτυ προστασίας σε αυτούς που δεν έχουν.
Ερ.: Θα καταφέρει η Γαλλία μαζί με τη Γερμανία να γίνουν ξανά η κινητήρια δύναμη μιας ισχυρής Ευρώπης;
Απ.: Ο γαλλογερμανικός άξονας δεν μπόρεσε ως τώρα να σπρώξει την Ευρώπη προς τα εμπρός με ευθύνη κυρίαρχα της Μέρκελ, η οποία μέσα από τις εσωτερικές πολιτικές αδυναμίες, δεν έκανε κανένα βήμα που να πείθει τον ευρωπαίο πολίτη ότι υπάρχουν σοβαρές πολιτικές για το μέλλον. Ο Μακρόν περίμενε τη Μέρκελ εδώ και ενάμιση χρόνο για να κάνουν τα ευρωπαϊκά βήματα που ο ίδιος είχε πολύ σωστά περιγράψει, αλλά από την άλλη πλευρά δεν υπήρχε Μέρκελ. Έξι μήνες συζητούσαν για το σχηματισμό κυβέρνησης της Γερμανίας και μετά έφυγε η Μέρκελ. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή κινείται με τον αυτόματο, διεκπεραιώνει. Στη Γαλλία είναι βέβαιο ότι η ακροδεξιά θα μεγαλώσει. Ενδεχόμενη κατάρρευση του Μακρόν θα δείξει τα όρια του δημοκρατικού στρατοπέδου έναντι του ακροδεξιού. Φοβάμαι πως τα επόμενα χρόνια αυτή η ισορροπία δεν θα είναι υπέρ των δημοκρατικών δυνάμεων.
Ερ.: Δεν θεωρείτε ενθαρρυντικό ότι εγκρίθηκε ένας προϋπολογισμός ειδικά για την ευρωζώνη;
Απ.: Τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια πολύτιμη ευκαιρία να ξεφύγουμε από το ασφυκτικό πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε επενδυτικά-παραγωγικά σε όλη την Ευρώπη με την επιλογή οι παραγωγικές δαπάνες να ξεφεύγουν από το Σύμφωνο αυτό. Χάσαμε την ευκαιρία όταν οι καιροί ήταν καλύτεροι, προκειμένου να μπορέσει η Γερμανία να επαναδιαπραγματευτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας ώστε να μετατραπεί από εργαλείο περιορισμού των δημοσιονομικών εξόδων σε εργαλείο ανάπτυξης. Ο προϋπολογισμός της ευρωζώνης εγκρίθηκε μεν αλλά όχι το μέγεθός του. Οι Γερμανοί θέλουν να είναι χαμηλό το ποσόν, οι Γάλλοι θέλουν να είναι μεγαλύτερο, αλλά το κυριότερο είναι να είναι αναπτυξιακός. Ούτως ή άλλως, είναι ένα πολύ μικρό εργαλείο. Αν σκεφτούμε ότι ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός των ΗΠΑ είναι 6% του ΑΕΠ αντιλαμβανόμαστε ότι αν δεν πλησιάσουμε ένα τέτοιο ποσοστό κι αν δεν υπάρξει μια ισχυρή ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη. Τα υπόλοιπα είναι μάχες του περασμένου αιώνα. Η ΕΕ δεν θα καταρρεύσει αλλά θα είναι όλο και περισσότερο ανίσχυρη με όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή κυβερνήσεων που είναι αντιευρωπαϊκές -Ουγγαρία, Πολωνία, Ιταλία, Αυστρία- εξέλιξη που θα επιφέρει τεράστια οικονομική κρίση, την οποία κάποιες χώρες δεν θα αντέξουν, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων.
Ερ.: Τι θα κάνει το Ποτάμι όταν έρθει στην ελληνική Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών;
Απ.: Το Ποτάμι έχει αποφασίσει ότι εφόσον η συμφωνία ψηφιστεί από τη Βουλή των Σκοπίων όπως έχει συμφωνηθεί -και βλέπουμε κάποιες τροπολογίες που είναι θετικές- θα την στηρίξει. Τουλάχιστον οι τέσσερις από τους έξι βουλευτές. Αν έρθει ψήφος δυσπιστίας, όπως και την προηγούμενη φορά δεν πέρασε, έτσι πιστεύω κι αυτή τη φορά η κυβέρνηση έχει τις ψήφους για να κρατηθεί. Το Ποτάμι δεν στηρίζει κυβέρνηση. Όπως δεν διστάσαμε να ψηφίσουμε κάθε θετικό νομοσχέδιο που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ -και δεν λέω η κυβέρνηση γιατί ο ακροδεξιός εταίρος του ήταν αρνητικός σε αυτά- έτσι δεν θα διστάσουμε να μη δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που δεν μετέχουμε και της οποίας το έργο σε πολλά θέματα είναι αρνητικό. Άρα δεν τίθεται θέμα για το Ποτάμι να κρατήσει την κυβέρνηση στη θέση της και να ξεκαθαρίσω ότι δεν γινόμαστε Καμμένοι στη θέση του Καμμένου. Τώρα που τελειώνει η θητεία της κυβέρνησης, αν δεν έχει την ψήφο του Κοινοβουλίου ας πάμε σε εκλογές. Δεν εμπλεκόμαστε στο να παίζουμε τον ρόλο του Καμμένου σε ένα παιγνίδι που δεν καθορίζουμε εμείς.
Ερ.: Αν η Συμφωνία θεωρηθεί ψήφος εμπιστοσύνης;
Απ.: Δεν υπάρχει τρόπος να θεωρηθεί. Είναι ψήφος για μία συμφωνία, δεν μπορεί να θεωρηθεί ψήφος εμπιστοσύνης. Αν υπάρξει πρόταση δυσπιστίας όπως την προηγούμενη φορά, το Ποτάμι δεν ψηφίζει υπέρ της κυβέρνησης.
Ερ.: Τι θα κάνετε στις ευρωεκλογές;
Απ.: Από τον καιρό της συγκρότησης του Κινήματος Αλλαγής, ακριβώς επειδή δεν υπήρχε διάλογος και συγκεκριμένες θέσεις για το αύριο της χώρας, ήμουν της άποψης το Ποτάμι να φύγει από το ΚΙΝΑΛ και να κατέβει αυτόνομο στις εκλογές. Είναι φανερό ότι και τώρα που περνάμε στις ευρωεκλογές, είμαι συνεπής με αυτήν την άποψη και θέλω να στηρίξω το Ποτάμι και να κατέβουμε αυτόνομοι στις ευρωεκλογές.
Ερ.: Αν οι εθνικές εκλογές προηγηθούν και το Ποτάμι μπει στη Βουλή οι εν ενεργεία ευρωβουλευτές είναι αυτονόητο ότι θα είναι υποψήφιοι για το ΕΚ;
Απ.: Ο πρόεδρος κάθε κόμματος καθορίζει τη λίστα των ευρωβουλευτών. Εγώ και ο Γιώργος Γραμματικάκης θα ολοκληρώσουμε τη θητεία μας και μετά θα συζητήσουμε τι μπορούμε να προσφέρουμε στην επόμενη Ευρωβουλή. Εγώ θα ήθελα να ενισχύσω με όλες μου τις δυνάμεις την προσπάθεια του Ποταμιού να έχει ισχυρή παρουσία και στην επόμενη Ευρωβουλή.
Ερ.: Υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Απ.: Αυτό που έχω πει και έχει παρερμηνευτεί είναι ότι στη συζήτηση για την επόμενη μέρα -η οποία έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει- και οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν, τόσο με την εμπειρία που απέκτησαν από κυβερνητικές θέσεις -και έσβησε πολλές από τις αυταπάτες τους- αλλά και κυρίως γιατί ο τόπος έχει ανάγκη από σημαντικές μεταρρυθμίσεις που δεν μπορεί να κάνει ένα κόμμα μόνο του. Όταν λοιπόν εγώ λέω ότι η Αριστερά έχει λόγο στο διάλογο για το μέλλον, παρερμηνεύεται σαν να λέω ότι η Αριστερά πρέπει να καθορίσει από μόνη της το μέλλον. Είμαι καθαρός στη συζήτηση για το αύριο, επειδή οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τις δυνάμεις οποιουδήποτε κόμματος θέλω σε αυτόν τον διάλογο να συμμετέχουν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις για συγκεκριμένες απαντήσεις που ξεπερνούν τις κομματικές αναζητήσεις.
