Του Νίκου Φυλάγγελου
Οι τόνοι ανέβηκαν στο… παρά ένα. Ή μάλλον, επέλεξε να τους ανεβάσει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στον επίλογο της ομιλίας του στη Βουλή, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κλιμάκωσε τη συνολική, πολιτική επίθεσή του κατά της κυβέρνησης.
“Τσακώθηκε” με τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, ενώ “στρίμωξε” στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τον διέκοπταν, προτρέποντάς τους να αποχωρήσουν.
Μίλησε για τη βομβιστική επίθεση στον ΣΚΑΪ, τη συνολική κατάσταση ανομίας στη χώρα, και φυσικά τη Συμφωνία των Πρεσπών, ξεκαθαρίζοντας και πάλι ότι, δεν θα έχει ποτέ την υπογραφή του, εφόσον αναλάβει τις τύχες της διακυβέρνησης του τόπου.
Η πιο ουσιώδης αποστροφή του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ωστόσο, ήταν η ενοχοποίηση του Αλέξη Τσίπρα, για τη διαιώνιση της κρίσης.
Παρουσιάζοντας τον σημερινό Πρωθυπουργό ως… αίτιο του κακού.
Μέχρι τις εκλογές, είναι προφανές ότι οι τόνοι θα υψωθούν κι άλλο.
Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη
στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Ακούω πάντα με πολύ προσοχή τον Αναπληρωτή Υπουργό, τον κ. Χουλιαράκη. Αλλά καθώς τον παρακολουθούσα, σκεφτόμουν, κ. Χουλιαράκη: εσείς δεν ήσασταν Υπουργός και το πρώτο εξάμηνο του 2015; Δεν ήσασταν. Έκανα λάθος. Το αποκηρύσσετε λοιπόν. Δεν πειράζει, ήταν πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, ο έχων τη βασική ευθύνη. Εν πάση περιπτώσει, το να υπεραμύνεται σήμερα, κ. Χουλιαράκη, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, την υπευθυνότητα, την πειθαρχία και τη δημοσιονομική σοβαρότητα όταν η δική σας Κυβέρνηση ήταν αυτή η οποία ανατίναξε τη χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2015 -και τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής τα πληρώνουμε σήμερα- είναι τουλάχιστον οξύμωρο.
Στη σημερινή συζήτηση η οποία κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως κάθε χρόνο, αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της οικονομικής και πολιτικής ζωής καταψηφίζουμε τον προϋπολογισμό. Καταψηφίζουμε όχι μόνο τις επιμέρους προβλέψεις του, αλλά μέσω αυτού, συνολικά την Κυβέρνηση σας, κ. Τσίπρα. Καταψηφίζουμε την Κυβέρνηση του ψεύδους, της εξαπάτησης, της αλαζονείας και του κυνισμού. Καταψηφίζουμε την Κυβέρνηση που έκανε χειρότερη τη ζωή των Ελλήνων και ειδικά των πιο αδύναμων. Καταψηφίζουμε την κυβέρνηση των φόρων, της βαριάς και μακροχρόνιας λιτότητας. Καταψηφίζουμε την κυβέρνηση των απαράδεκτων εθνικών υποχωρήσεων. Καταψηφίζουμε την Κυβέρνηση των σκανδάλων και της διαπλοκής. Καταψηφίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ για ό,τι αυτοί συμβολίζουν: Τον λαϊκισμό. Τη δημαγωγία. Την πολιτική χωρίς αρχές. Καταψηφίζουμε τους κομματικούς διορισμούς σας. Την αλαζονεία σας. Την ανικανότητα σας. Την πολιτική για το κόμμα και όχι για την πατρίδα. Και δεν σας καταψηφίζουμε μόνο εμείς, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Στις εκλογές που έρχονται, θα κλείσει οριστικά ο κύκλος της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.
Είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός που φέρνετε σε αυτή τη Βουλή, το ξέρετε και εσείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό, όσα θα ακουστούν σήμερα θα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Αλλά είμαι υποχρεωμένος, να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, από την επικαιρότητα. Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση κατά του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής είναι ένα ακόμη αποτέλεσμα της στρατηγικής της έντασης που ακολουθείτε εδώ και πολλά χρόνια. Από την εποχή που ήσασταν στην αντιπολίτευση. Μια στρατηγική η οποία είναι αντίθετη στις αντιλήψεις και τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά και του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών που σας είχαν ψηφίσει. Μέρος αυτής της στρατηγικής είναι και η συστηματική στοχοποίηση των ΜΜΕ. Το κάνετε με συνέπεια σχεδόν όλοι σας. Στοχοποιείτε, με ύφος και επίθετα παντελώς ξένα προς το δημοκρατικό διάλογο, έντυπα και σταθμούς, εκδότες και δημοσιογράφους με τρόπο που δεν έχει γίνει ποτέ τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Έχετε καταγγείλει πρόσωπα και πρωτοσέλιδα, έχετε προεξοφλήσει δικαστικές αποφάσεις, έχετε αποκαλύψει μέχρι και στοιχεία πόθεν έσχες δημοσιογράφων που δεν σας αρέσουν τα γραπτά τους. Ξέρετε, η τρομοκρατία μπορεί να οργανώνεται σε κάποιες γιάφκες που συνωμοτούν κατά της δημοκρατίας, γεννιέται όμως στα λόγια του ακραίου διχασμού και του κηρύγματος του μίσους. Η τρομοκρατία θρέφεται μέσα σε μια κοινωνία που δυστυχώς -ένα τμήμα της τουλάχιστον- έχει αποκτήσει ένα αίσθημα ανοχής στη βία. Και για αυτά φέρετε προσωπικά ευθύνη, κ. Τσίπρα. Δεν χρειάζεται να ξαναμιλήσω εδώ για το καθεστώς ασυδοσίας και ανομίας που έχει διαμορφωθεί στη χώρα, με την δική σας ανοχή και πολύ συχνά με την δική σας ενθάρρυνση. Για τους Ρουβίκωνες και τους τραμπούκους στα πανεπιστήμια. Γιατί, κύριοι της συμπολίτευσης, από καιρό σας έχω προειδοποιήσει: Οι καταλήψεις και οι γροθιές γίνονται πολύ εύκολα ρόπαλα και μολότοφ για να μετατραπούν, μετά, σε καλάσνικοφ και βόμβες. Όταν δικαιολογούνται οι αφετηρίες της βίας, τότε εισπράττεται οδυνηρά και η εξέλιξή της. Όταν οι εξτρεμιστές χαρακτηρίζονται «αγωνιστές» ή, απλώς, «παιδιά», τότε αποκτούν άλλοθι οι ενέργειές τους. Όταν από επίσημα χείλη στοχοποιούνται πρόσωπα και αντιλήψεις, τότε γίνεται πιο εύκολη η δουλειά των κουκουλοφόρων. Και όταν τα κρούσματα ολοένα και αυξάνονται, όταν οι συλλήψεις ολοένα και μειώνονται, τότε η ανομία γιγαντώνεται. Από την πλευρά μου, ένα πράγμα μόνο έχω να πω: Όσο ανοιχτή είναι η δημοκρατία μας στις διαφορετικές απόψεις, τόσο αμείλικτη θα είναι με εκείνους που θα θελήσουν να τις φιμώσουν με τη βία. Και όσοι φαντασιώνονται ένοπλους αγώνες, επαναστάσεις σε βάρος της Δημοκρατίας και των θεσμών, να ξέρουν πολύ απλά ότι επί των ημερών μας θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Τελεία και παύλα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έρχομαι τώρα στον τελευταίο προϋπολογισμό σας. Δεν είναι μόνο ο καθρέφτης της αποτυχίας σας. Είναι και μια ευκαιρία να ακουστούν κάποιες αλήθειες. Γιατί ο τελευταίος προϋπολογισμός σας, κ. Τσίπρα, είναι και ο απολογισμός σας. Είναι ο απολογισμός του μακροβιότερου μνημονιακού πρωθυπουργού. Κανονικά, ο κύκλος της κρίσης θα έπρεπε να είχε κλείσει πριν από τέσσερα χρόνια, αν εσείς κ. Τσίπρα μαζί με τον κ. Καμμένο δεν προκαλούσατε εκλογές με τη σύμπραξη του κ. Κουβέλη και της Χρυσής Αυγής. Σας βλέπω στα υπουργικά έδρανα κ. Κουβέλη, κανείς καλός δεν χάνεται σε αυτή τη χώρα. Εμποδίσατε την έξοδο της χώρας από το 2o Πρόγραμμα, τινάξατε στον αέρα τις προσπάθειες του ελληνικού λαού με ένα αχρείαστο 3o Μνημόνιο και παγιδεύσατε τη χώρα σε έναν νέο κύκλο λιτότητας, ζημιώνοντάς την με πάνω από 100 δισ. ευρώ. Και επειδή -ναι, περίμενα την αντίδραση σας- ισχυρίζεστε ότι αυτά τα λέμε μόνο εμείς, καταθέτω στα πρακτικά τις δηλώσεις του κ. Ρέγκλινγκ και του κ. Βίζερ. Αυτοί είπαν ότι μας ζημιώσατε με πάνω από 100 δισ. Τους αμφισβητείτε και αυτούς φαντάζομαι. Το λέω λοιπόν πολύ απλά: κ. Τσίπρα αν δεν είχατε έρθει στην εξουσία η κρίση θα είχε τελειώσει εδώ και 4 χρόνια. Η χώρα πλήρωσε ακριβά την πολιτική σας απάτη την οποία τώρα βαφτίσατε αυταπάτη.
Το 2014 η χώρα είχε ήδη θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, παρήγαγε ήδη πλεονάσματα, Όλες οι εκθέσεις τότε, κ. Τσίπρα, προέβλεπαν ρυθμούς ανάπτυξης που ξεπερνούσαν το 3%. Μέσα σε 2,5 χρόνια η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατία πήρε μια ύφεση 9%, και την πήγε στο 0,7% ανάπτυξη. Είχαμε μια μεταβολή της τάξης σχεδόν 10% του ΑΕΠ. Εσείς τι κάνατε ακριβώς μέσα σε 4 χρόνια κ. Τσίπρα; Πήγατε στο 1,5%, αυτό είναι το κατόρθωμα σας. Καταθέτω στα πρακτικά το σχετικό πίνακα. Και επειδή σας ακούω συνέχεια και εσάς και τους βουλευτές σας να τσουβαλιάζετε όλη την περίοδο μετά το 2010, να μιλήσω για λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας: Το τι έκαναν ως υπουργοί η κ. Κατσέλη, η κ. Ξενογιαννακοπούλου, ο κ. Μπόλαρης, η κ. Τζάκρη γι’ αυτά εσείς πρέπει να απολογηθείτε. Όχι εμείς. Εσείς τους πήρατε στο κόμμα σας. Τι άλλο, λοιπόν, συνέβαινε το 2014; Είχαν δρομολογηθεί μια σειρά από μεγάλες επενδύσεις, σας θυμίζω την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, την οποία, βέβαια, πολεμήσατε λυσσαλέα, για να έρθετε μετά να την αποδεχθείτε, ως δική σας πολιτική. Οι φόροι μειώνονταν κ. Τσίπρα το 2014, και προχωρούσαν οι αποπληρωμές των οφειλών του Δημοσίου. Το χρέος, τότε κ. Τσίπρα, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ κρινόταν βιώσιμο. Το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο 6 μήνες μετά έκρινε το χρέος δραματικά μη βιώσιμο, διότι τι μεσολάβησε; Το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο με τον κ. Βαρουφάκη, τον κ. Τσίπρα, και όλη την παρέα που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Και το οποίο τώρα θέλετε να ξεχάσετε. Τότε ναι, κ. Τσίπρα, η χώρα θωρακιζόταν. Με πιστωτική γραμμή στήριξης κι από τον Μάρτιο του ‘15 ήταν διαθέσιμη για την Ελλάδα η ποσοτική χαλάρωση, το γνωστό QE. To QE που τότε, δεν σας πολυενδιέφερε. Πρόπερσι το θέτατε ως μεγάλο στόχο, πέρυσι το είχατε ως μια «εναλλακτική λύση». Και τώρα τι έγινε κ. Τσίπρα; Απλά το χάσατε. Έχω εδώ 9 διαφορετικές δηλώσεις σε σημαντικές ομιλίες, στις οποίες είχατε εξαγγείλει κ. Τσίπρα ότι θα μπούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις, 9 φορές το είχατε εξαγγείλει. 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ, επαναλαμβάνω, 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ πήραν άλλες ευρωπαϊκές χώρες από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Και η Ελλάδα που το είχε περισσότερο ανάγκη, τι πήρε; κ. Τσίπρα; Ούτε ένα ευρώ.
Αντί των ευρωπαϊκών εγγυήσεων, προτιμήσατε τις τσέπες των Ελλήνων. Τους φορολογήσατε αλύπητα. Διαλύσατε τη μεσαία τάξη, αυτή τη μεσαία τάξη, η οποία κρατάει ενωμένη την ελληνική κοινωνία. Ο κύκλος της παρακμής σας κλείνει αλλά οι Έλληνες θα σας θυμούνται για πέντε λέξεις:
· Λέξη πρώτη: Ψέμα. Εξαπατήσατε συνειδητά τους πολίτες. Από την κατάργηση του μνημονίου, με έναν νόμο και ένα άρθρο, και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, μέχρι το παράλληλο πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου του 2015. Και συνεχίζετε και σήμερα να ψεύδεσθε.
· Λέξη δεύτερη: Φτώχεια. Κάνατε τους φτωχούς φτωχότερους. Από την μείωση των κατώτατων συντάξεων μέχρι την κατάργηση του ΕΚΑΣ, και τη δημιουργία μιας νέας γενιάς ανασφάλιστης εργασίας, της γενιάς των 360 ευρώ.
· Λέξη τρίτη: Φόροι. Γονατίσατε τους πολίτες με την υπερφορολόγηση, κυρίως τη μεσαία τάξη. Την αύξηση όλων των άμεσων φόρων, τη μείωση του αφορολόγητου, τη φοροεπιδρομή στους έμμεσους φόρους, από τα καύσιμα μέχρι τον καφέ.
· Λέξη τέταρτη: Φόβος. Γεμίσατε με ανασφάλεια την καθημερινότητα των πολιτών. Από τις γειτονιές μέχρι τα πανεπιστήμια.
· Λέξη πέμπτη που σας ενοχλεί πολύ: Σκάνδαλα. Από τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς στο Θριάσιο, μέχρι το σκάνδαλο εξαγοράς επιχείρησης στα Σκόπια, από τη ΔΕΗ και από τα 700 εκ. που αφήσατε στο τραπέζι για την επέκταση της σύμβασης του Ελευθέριος Βενιζέλος μέχρι τη ΔΕΠΑ, για την οποία θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε αναλυτικά την Παρασκευή.
Αλήθεια πρώτη λοιπόν. Χάθηκαν 4 πολύτιμα χρόνια. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν μπόρεσε να βρει τον δρόμο της υπόλοιπης Ευρώπης, αλλά βυθίστηκε πιο κάτω. Το 2015 η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού, διχάστηκε σε ένα δημοψήφισμα-παρωδία κι έχασε τις τράπεζές της. Μιλήσατε κ. Τσίπρα την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε σε αυτή την αίθουσα για τις τράπεζες. Η κεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών το 2014, ήταν συνολικά περίπου 38 δισ. ευρώ, 38 δισ. κ. Τσίπρα. Σήμερα η κεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είναι 4,3 δισ. ευρώ. Κατατίθεται στα πρακτικά. Η αποτίμηση της συμμετοχής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στις ελληνικές τράπεζες, η περιουσία όλων των Ελλήνων φορολογουμένων στις 31/12/2014 ήταν 11,6 δισ., σήμερα είναι 1,7 δισ. Αυτά είναι τα κατορθώματα σας κ. Τσίπρα, τα δικά σας και της πολιτικής σας. Από το 2015, η χώρα βιώνει έναν ανελέητο βομβαρδισμό περικοπών και φόρων που συντρίβουν νοικοκυριά και διαλύουν επιχειρήσεις. Και υπομένει έναν αναπτυξιακό κι επενδυτικό χειμώνα. Είμαστε ουραγοί στην ανάπτυξη. Πως εξηγείτε, άραγε, εσείς που κάνετε τόσες μεταρρυθμίσεις ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας υποχώρησε 10 θέσεις τα τελευταία 4 χρόνια; Το 3o Μνημόνιο -αυτό που εσείς προκαλέσατε και εσείς υπογράψατε- εξάντλησε, πράγματι, την τυπική χρονική του διάρκεια. Προς πολύ μεγάλη ανακούφιση των εταίρων, έληξε, διότι με αυτόν τον τρόπο, έληξε και η ευνοϊκή ευρωπαϊκή χρηματοδότηση της χώρας μας, η οποία τώρα καλείται να καλύψει τις ανάγκες της με δανεισμό από τις διεθνείς αγορές. Αυτό το οποίο παρέμεινε, όμως, είναι η ενισχυμένη τριμηνιαία εποπτεία. Καμία άλλη Μνημονιακή χώρα δεν την έχει. Και, δυστυχώς δυσβάστακτες δεσμεύσεις όσον αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα: 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% έως το 2060. Αυτό είναι το άτυπο 4ο μνημόνιο για το οποίο μιλάμε. Και βέβαια διατήρηση των σημερινών φόρων και πρόσθετα μέτρα από αυτά τα οποία, κ. Τσίπρα, δεν ξε-ψηφίσατε. Όπως η κατάργηση του ΕΚΑΣ, το ΕΚΑΣ θα καταργηθεί πλήρως το 2019, που αφαιρεί μια πολύτιμη βοήθεια στους συνταξιούχους. Και αύξηση κατά 15% των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, αφού και αυτές θα φορολογούνται ως εισόδημά. Και, βέβαια, όλα αυτά με επίσημο ενέχυρο το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, μέχρι το 2115. Μία πρωτοφανή και προσβλητική διαδικασία που υποθηκεύει όχι μόνο τον πλούτο της χώρας, αλλά και την ίδια της την αξιοπρέπεια, την ίδια της την υπερηφάνεια.
Υποδεχόμαστε το 2019, λοιπόν, όχι όπως η Κύπρος, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία. Αλλά ως μια ευάλωτη οικονομία χωρίς διεθνή εμπιστοσύνη. Η χώρα δεν μπορεί σήμερα να δανειστεί από τις αγορές. To spread του δεκαετούς ομολόγου είναι στις 420 μονάδες βάσης. Και τα διεθνή επιτόκια, δυστυχώς, παίρνουν πάλι την ανηφόρα. Τι σημαίνει αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Ότι χάσαμε τα τρία καλύτερα χρόνια της διεθνούς οικονομίας. Τα χάσαμε, παγιδευμένοι σε μια ιδεοληπτική πολιτική που από τη μια κοίταζε να μαζέψει τα συντρίμμια του πρώτου εξαμήνου του 2015 και από την άλλη επέμενε να φορολογεί λυσσαλέα την πραγματική οικονομία. Αν είχαμε ακολουθήσει απλά την πορεία της Πορτογαλίας, το ΑΕΠ μας σήμερα θα ήταν στα 217 δισ. Αντ’ αυτού προβλέπεται, να κλείσει, στα 186 δισ., εκτίμηση μου είναι ότι θα είναι ακόμη χαμηλότερο από αυτό. Μόνο αυτό το γράφημα, κυρίες και κύριοι, είναι η πιο απτή απόδειξη της τραγικής σας αποτυχίας. Δυστυχώς, έχουμε μπει σε μια τελείως διαφορετική τροχιά αύξησης του ΑΕΠ. Και αυτό καθιστά το χρέος μας μη βιώσιμο, και αυτό καθιστά και το ασφαλιστικό μας σύστημα μη βιώσιμο. Και γι’ αυτό φέρετε αποκλειστικά την ευθύνη εσείς κ. Τσίπρα. Καμία εξήγηση δεν έχω ακούσει ακόμη σε αυτήν την αίθουσα γιατί η Ελλάδα είχε τους χαμηλότερους αναπτυξιακούς ρυθμούς αυτή την τελευταία τριετία. Η μόνη εξήγηση που υπάρχει έχει να κάνει με τις δικές σας πολιτικές επιλογές, με το τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015 και με την πολιτική την οποία ακολουθήσατε μετά. Την πληρώνουν κάθε μέρα που περνά πολύ ακριβά οι Έλληνες πολίτες.
Αλήθεια δεύτερη. Υποδεχόμαστε το νέο έτος με μία κοινωνία που, ύστερα από 29, επαναλαμβάνω, 29 αυξήσεις φόρων, 17 παρεμβάσεις που μειώνουν τις συντάξεις και μείωση των πραγματικών μισθών κατά 3,5% το 2017, παραμένει -και σήμερα- φυλακισμένη στην λιτότητα. Και με μία κυβέρνηση ανίκανη -παρά την «κατανόηση» που σας δείχνουν οι δανειστές- να μπορέσει να υλοποιήσει πραγματικές και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Διότι θυμίζω ότι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις όπως το τι θα γίνει με τα capital controls, η αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων», το e-justice, τα ληξιπρόθεσμα του κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ήδη παραπεμφθεί για τον Φεβρουάριο του 2019. Γι’ αυτό, άλλωστε, και δεν έχουν αποδεσμευτεί ακόμη -προς όφελος μας- τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις δεν κάνατε κ. Τσίπρα. Το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας, δυστυχώς, δεν άλλαξε. Δεν έγινε η χώρα πιο εξωστρεφής, πιο ανταγωνιστική. Βρισκόμαστε περίπου με την ίδια διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας που είχαμε και το 2015, μόνο που είμαστε πολύ-πολύ φτωχότεροι. Μόλις πρόσφατα, άκουσα τον κ. Τσακαλώτο, μιλώντας εκτός Ελλάδας, να μας λέει ότι τα υπερβολικά πλεονάσματα δεν αποτελούν σπουδαία στρατηγική. Μάλιστα, συμφωνώ. Αλλά αν οι δυο μας συμφωνούμε, τότε θα πρέπει εσείς πρώτος να διαφωνήσετε με την δική σας πολιτική, εσείς δεσμευτήκατε σε αυτά τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η δική σας πολιτική τα υπηρετεί: Μαζεύετε χρήματα από φόρους και φεσώνετε τους Έλληνες με οφειλές του Δημοσίου τις οποίες δεν αποπληρώνετε. Αλήθεια, κ. Χουλιαράκη, εσείς δεν ήσασταν αυτός που είχατε δεσμευτεί εδώ τον Μάρτιο του 2018 ότι μέχρι το καλοκαίρι θα είχαν εξοφληθεί όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου; Σήμερα είναι ακόμα υψηλότερες από εκεί που ήταν τον Μάρτιο του 2018. 3 δισ. χρωστά το κράτος σε ιδιώτες και 180.000 νέοι συνταξιούχοι περιμένουν ακόμη την κουτσουρεμένη σύνταξή τους. Και βέβαια αυτή η Κυβέρνηση -η αριστερή Κυβέρνηση- τι κάνει; Παγώνει το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων. Εδώ είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στη δική σας στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον κ. Τσακαλώτε, χαρακτηρίζετε το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ως το κύριο χρηματοδοτικό εργαλείο για την εθνική στρατηγική ανάπτυξης. Φαντάζομαι συμφωνείτε με αυτά που γράφετε. Δεν θα διαφωνείτε, έτσι δεν είναι; Για να δούμε λοιπόν, που είναι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων επί των δικών σας ημερών: στο χαμηλότερο ύψος που ήταν τα τελευταία 7 χρόνια. Όλα αυτά τα κάνετε για να χτίσετε -υποτίθεται- ένα «μαξιλάρι» ασφαλείας, το οποίο όμως φουσκώνει με αέρα που στερεί από τους πνεύμονες της πραγματικής οικονομίας. Και ποιο το αποτέλεσμα αυτού του απολογισμού κ. Τσίπρα; Πήρατε μέτρα, σχεδόν, 11 δισ, από τα οποία επιστρέφετε ουσιαστικά το 1 ως προεκλογικό φιλοδώρημα σε πολίτες τους οποίους έχετε πρώτα εξαθλιώσει.
Αλήθεια τρίτη. Τα βαριά πλεονάσματα πριονίζουν την οικονομία και μαζί το μέσο εισόδημα. Αναρωτιέμαι πως αισθάνεστε, και πως αισθάνεται το οικονομικό επιτελείο, όταν ακούει τον ΟΟΣΑ να ανακηρύσσει τον ΣΥΡΙΖΑ πρωταθλητή στη φορολογική επιβάρυνση. Γιατί ακριβώς αυτό σημαίνουν τα υπερπλεονάσματα: φόροι, φόροι, φόροι. Και βέβαια, εδώ δεν μιλάμε απλά για υπερπλεονάσματα, μιλάμε για μια Κυβέρνηση η οποία πανηγυρίζει γιατί ξεπερνά τους ήδη υψηλούς στόχους που η ίδια έχει θέσει. Πέρυσι, ο στόχος ήταν 1,75% και πήγατε στο 4,13%. Και πανηγυρίζατε. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι αναγκάσατε τους Έλληνες να πληρώσουν 4,2 δις ευρώ περισσότερα από όσο χρειαζόταν για να πετύχετε τους στόχους που εσείς θέσατε. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Φτάσαμε στο σημείο, σήμερα, οι συνολικές οφειλές των Ελλήνων στην εφορία να έχουν ξεπεράσει τα 103 δισ., επαναλαμβάνω, τα 103 δισ. ευρώ. Τον μισό πληθυσμό να χρωστά και να μην μπορεί να πληρώσει. Πολλοί δεν μπορούν καν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους. Οι καταθέσεις των νοικοκυριών είναι σήμερα ο μεγάλος αιμοδότης του κρατικού προϋπολογισμού. Από τις καταθέσεις τους πληρώνουν πολλοί συμπολίτες μας τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Γιατί οι καταθέσεις, κ. Τσίπρα, των Ελλήνων πολιτών τον Νοέμβριο του 2014 ήταν 136 δισ. ευρώ και σήμερα βρίσκονται στα 108 δισ. Όλοι βλέπουν το πορτοφόλι τους να αδειάζει τώρα πιο γρήγορα από ποτέ, καθώς οι έμμεσοι φόροι αυξάνουν ύπουλα τις τιμές σε καθημερινά προϊόντα και υπηρεσίες. Ο πρωθυπουργός υποδύεται συχνά τον φιλολαϊκό, ο κ. Τσακαλώτος έχει μιλήσει ανοιχτά -προς τιμήν του γιατί υπερασπίζεται αυτήν την άποψη του- για «ταξική μεροληψία». Ότι είστε εδώ, μας λέτε, για να βοηθήσετε τους πιο αδύναμους. Είναι, όμως, έτσι; Σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, οι μειώσεις μισθών στην Ελλάδα είναι οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη αλλά κι οι μεγαλύτερες μέσα στην χώρα από το 2013. Το 2017, 1 στους 4 εργαζόμενους είχε αμοιβή έως 500 ευρώ. Ενώ η μερική υποχώρηση της ανεργίας βασίζεται -πρωτίστως- στην μερική και περιοδική απασχόληση.
7 στους 10 ανέργους είναι μακροχρόνια άνεργοι. Και με τον ρυθμό αποκλιμάκωσης που ακολουθεί η ανεργία επί των ημερών σας θα φτάσουμε στα προ κρίσης επίπεδα το 2030. Την ίδια ώρα, το 19% των πολιτών καταβάλλει το 90% του φόρου εισοδήματος. Το 4,5% των επιχειρήσεων καταβάλλει το 83% του φόρου νομικών προσώπων. Και το 33% των ιδιοκτητών καταβάλλει το 66% του φόρου ακίνητης περιουσίας. Αναρωτιέμαι, αν αυτό είναι φορολογική δικαιοσύνη; Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν ευνοούνται κάποιοι έναντι κάποιων άλλων. Αδικούνται όλοι, σήμερα, από την πολιτική σας. Γιατί, σύμφωνα με την Eurostat, 1 στους 3 Έλληνες ζει στη φτώχεια, 3 στους 10 Έλληνες έχουν δυσκολία να πληρώσουν το ρεύμα, 4 στους 10 έχουν δυσκολία να πληρώσουν την ιδιωτική συμμετοχή στα φάρμακά τους. Αυτός είναι ο δήθεν ΣΥΡΙΖΑ του λαού. Τον φορολογεί με τον πιο άδικο τρόπο και τελικά κάνει τους φτωχούς φτωχότερους.
Αλήθεια τέταρτη. Εδώ και τέσσερα χρόνια, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης έχει ως κύριο στόχο τη μεσαία τάξη. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την πραγματική αύξηση του δημόσιου πλούτου προς όφελος των πολλών. Αλλά με απάθεια απέναντι στη διαρκή συρρίκνωσή του, μοιράζει -που και που- κάποια σποραδικά επιδόματα σε πολίτες που προηγουμένως έχει ξεζουμίσει. Από την άλλη, όμως, τίποτα δεν σας εμποδίζει να διογκώνετε το Kράτος με μη παραγωγικές θέσεις για να βολεύετε τους κομματικούς σας πελάτες. Μπορεί όλοι να στενάζουν από τους φόρους και από τα χρέη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να αυξάνει το κόστος της γραφειοκρατίας. Κύριε Τσίπρα, στα τέσσερα χρόνια που κυβερνάτε έχετε αυξήσει το κόστος της μισθοδοσίας στο ελληνικό Δημόσιο κατά 2 δισ. ευρώ. Επαναλαμβάνω, κατά 2 δισ. ευρώ. Και για πρώτη φορά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και του τακτικού προσωπικού, αλλά κυρίως των εκτάκτων, του προσωπικού ορισμένου χρόνου, αυξάνεται πάλι, ειδικά η δεύτερη κατηγορία με πολύ γρήγορο τρόπο. Δεν στέκομαι μόνο στη σημαντική δημοσιονομική επιβάρυνση. Διότι μας είπε ο κ. Χουλιαράκης, που θα βρούμε τα λεφτά. Δύο δισεκατομμύρια μόνο στοίχισε η αύξηση των μισθών του Δημοσίου κ. Χουλιαράκη. Αλλά δεν είναι μόνο το δημοσιονομικό αποτύπωμα. Ξαναζωντανεύετε, έτσι, τις αμαρτίες ενός παλαιοκομματικού Κράτους. Τις έχει ξεπεράσει η ίδια η ζωή. Ξαναστέλνετε ένα ανέντιμο μήνυμα στα νέα παιδιά ότι το μέλλον τους μπορεί να είναι μια ευκαιριακή απασχόληση στο Δημόσιο για να έρθει μετά κάποιος πολιτικός πάτρωνας να τους υποσχεθεί μονιμοποίηση. Τα «δικά μας παιδιά» του παρελθόντος έγιναν τώρα «οι δικοί μας σύντροφοι».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Οι τέσσερις αυτές χειροπιαστές αλήθειες -τις οποίες παρουσίασα με συγκεκριμένα στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης- συμπυκνώνονται στην πέμπτη, που αφορά τον φετινό Προϋπολογισμό. Γιατί οι οδυνηρές συνέπειες του 3ου Μνημονίου, η αναπτυξιακή καθήλωση, η φοροεπιδρομή, ο αντικοινωνικός χαρακτήρας της πολιτικής σας αποτυπώνεται και στις σελίδες αυτού του Προϋπολογισμού: Ο Προϋπολογισμός αυτός δεν είναι αξιόπιστος και σίγουρα δεν είναι αναπτυξιακός. Ελπίζετε σε μια ανάπτυξη 2,5% όταν όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΟΣΑ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βλέπουν την ανάπτυξη σημαντικά χαμηλότερη. Άλλωστε και πέρσι όλες οι κυβερνητικές προβλέψεις σε σχέση με την ανάπτυξη έπεσαν έξω. Όπως οι προπέρσινοι, όπως και οι προηγούμενοι. Σε κανέναν, επαναλαμβάνω, από τους 4 Προϋπολογισμούς που εκτελέσατε δεν πιάσατε τους στόχους της ανάπτυξης. 4 στις 4 αποτυχίες, στον πιο σημαντικό δείκτη που αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας!
Ο Προϋπολογισμός αυτός υπηρετεί τα δυσβάσταχτα πλεονάσματα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντάλλαξε την αναξιοπιστία και την ανεπάρκειά του. Διότι γι’ αυτό, κ. Τσίπρα, σας δέσμευσαν στα πλεονάσματα του 3,5%. Ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει η χώρα και η ελληνική οικονομία για τη δική σας προσωπική αναξιοπιστία. Είναι ο λογαριασμός τον οποίον πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες για το τι κάνατε το πρώτο εξάμηνο του 2015, το οποίο πεισματικά θέλετε να ξεχάσετε. Για να έρθετε, εδώ, να μας πείτε ότι κυβερνάτε μόλις 100 μέρες, όταν είστε ο μακροβιότερος μνημονιακός Πρωθυπουργός, αυτός που υπέγραψε το 3ο Μνημόνιο και δέσμευσε τη χώρα στο 4ο άτυπο. Ο Προϋπολογισμός αυτός, κ. Τσίπρα, παραμένει αντίπαλος του πολίτη. Διατηρεί τους 29 φόρους και τις δεκάδες περικοπές του ΣΥΡΙΖΑ. Πυροβολεί τη μεσαία τάξη. Θέτει εμπόδια στους επενδυτές. Αλλά εξοντώνει και τους πιο αδύναμους. Κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και διαρκώς τους πολλαπλασιάζει, συντρίβοντας με αυτόν τον τρόπο τον κορμό της πραγματικής κοινωνίας.
Είναι, λοιπόν, ένας Προϋπολογισμός που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με όλους τους προηγούμενους. Φορολογική αφαίμαξη, πίεση στον κοινωνικό ιστό και φυσικά πλήρη μεταρρυθμιστική ατολμία. Αναπαράγει τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας. Είναι γνήσιο τέκνο σας και αυτός ο τελευταίος Προϋπολογισμός σας. Αντιαναπτυξιακός, αναποτελεσματικός και άδικος. Πιστός στους στόχους του 4ου Μνημονίου, υπηρετεί και αυτός τα υπέρογκα πλεονάσματα στα οποία ήδη έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση. Αυτός, λοιπόν, κ. Τσίπρα, είναι ο δρόμος που εισηγείται και ο Προϋπολογισμός του 2019. Μία πορεία ανάμεσα σε φόρους, σε φόβους και σε ψέματα που οδηγεί σε διάλυση τη μεσαία τάξη και σε παρακμή τη χώρα. Ένα σχέδιο κομμένο και ραμμένο στο μικρό μπόι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να σηκώσει τις μεγάλες προσδοκίες της Πατρίδας μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ευτυχώς για τη χώρα, αυτός ο Προϋπολογισμός σύντομα θα αποτελεί παρελθόν μαζί με αυτούς που τον εισηγούνται. Και, με την έγκριση του λαού, ένα άλλο πρόγραμμα θα πάρει τη θέση του, ένα πρόγραμμα που θα ξαναφέρει την ελπίδα και την αισιοδοξία. Ένας οδικός χάρτης, ρεαλιστικός και τεκμηριωμένος, που θα δίνει δύναμη στην οικονομία και πραγματική προοπτική στον πολίτη. Γιατί η δική μας αντίληψη για την οικονομία υπηρετεί τη συνολική ευημερία. Και από αυτήν τη συνολική ευημερία, θα έχουν όφελος όλοι οι πολίτες.
Το στόχο μας περιγράφει το λιτό δίπτυχο: «Λιγότεροι φόροι και εισφορές-Περισσότερες επενδύσεις και νέες, καλές δουλειές». Και η επιδίωξή μας είναι η τόνωση της δημιουργικής επιχειρηματικότητας, η ενίσχυση της μεσαίας τάξης και η πραγματική στήριξη των αδυνάμων. Διότι, ξέρετε, κ. Τσίπρα, όσα επιδόματα και αν μοιράσετε, η πιο αποτελεσματική κοινωνική πολιτική παραμένει η δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Σταθερών, καλών θέσεων απασχόλησης, οι οποίες για να έρθουν χρειάζονται επενδύσεις. Επενδύσεις τις οποίες η δική σας πολιτική επιμένει να διώχνει από τη χώρα. Και, ναι, κ. Τσίπρα, στο επίκεντρο της δικής μας πολιτικής βρίσκεται και η επιστροφή σε λογικά ετήσια πλεονάσματα, ώστε να μπορούμε να έχουμε δημοσιονομικό χώρο, να αυξήσουμε την παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα αλλά να έχουμε και πραγματικές πρόνοιες κοινωνικής συνοχής.
Και αναρωτιέμαι κ. Τσίπρα: Από τη στιγμή που εσείς ο ίδιος, δια του Υπουργού σας, αναγνωρίζετε ότι τα υπερβολικά πλεονάσματα δεν είναι η σωστή πολιτική, συμφωνείτε με το στόχο της αποκλιμάκωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων; Διότι εμείς θεωρούμε ότι μια νέα κυβέρνηση με μεταρρυθμιστική αξιοπιστία μπορεί και πρέπει να τον διεκδικήσει αυτόν το στόχο. Και θα καταφέρει η κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να διεκδικήσει αυτόν τον στόχο, διότι έχει αξιοπιστία από την Ευρώπη, διότι έχει και τα μεταρρυθμιστικά εχέγγυα που χρειάζονται για να μπορούμε να αποδείξουμε και στους πιο καχύποπτους ότι αυτά τα οποία λέμε, τα πιστεύουμε και τα εννοούμε.
Η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί στους επόμενους μήνες να γεφυρώσει παλιά και νέα ρήγματα στην ελληνική κοινωνία τα χρόνια της κρίσης. Καλείτε να κλείσει και τραύματα του διχασμού που άφησε πίσω αυτή η κυβέρνηση. Το λέω διότι ανάπτυξη και ευημερία δεν θα έρθουν με μια κοινωνία διχασμένη. Μιλάτε, κ. Τσίπρα, συχνά γι’ αυτό το δήθεν ρήγμα μεταξύ των ελίτ και του λαού. Αλλού είναι τα πραγματικά ρήγματα, σήμερα, στην ελληνική κοινωνία. Είναι ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι ανταποκρίνονται στα χρέη τους και σε αυτούς που βουλιάζουν στα χρέη. Είναι ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους κερδισμένους από την παγκοσμιοποίηση και σε αυτούς που βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως φόβητρο. Είναι ανάμεσα σε αυτούς που κατοικούν σε δυναμικές περιοχές της χώρας και σε όσους μένουν σε φθίνουσες γωνιές της Πατρίδας μας. Δυστυχώς, οι δεύτερες είναι περισσότερες από τις πρώτες. Υπάρχει ένα πραγματικό ρήγμα, σήμερα, μεταξύ ηλικιωμένων και νέων, δυστυχώς, εις βάρος των νέων. Υπάρχει ένα ρήγμα ανάμεσα σε αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία και ανάμεσα σε αυτούς που τη φοβούνται. Και, τέλος, υπάρχει ένα μεγάλο ρήγμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν σταθερή εργασία και σε εκείνους που ζουν με τον εφιάλτη της μερικής απασχόλησης, η οποία συχνά είναι και ανασφάλιστη. Αυτά είναι τα πραγματικά ρήγματα για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε. Αυτά είναι τα ρήγματα τα οποία πρέπει να γεφυρώσουμε. Και πρέπει να αποδείξουμε εμείς, η μεγάλη φιλελεύθερη κοινωνική κεντροδεξιά ότι ρωμαλέα ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή μπορούν να πάνε χέρι-χέρι. Γιατί η ανασυγκρότηση της μεσαίας τάξης, αλλά και η στήριξη της ελληνικής οικογένειας αποτελούν για εμένα αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα.
Κυρίες και κύριοι,
Απέναντι στις έωλες προβλέψεις ενός προϋπολογισμού που έρχεται να συμπληρώσει μια τετραετία αποτυχίας, εμείς βάζουμε ένα συνεκτικό πρόγραμμα για την αναγέννηση της οικονομίας. Και πράγματι, κ. Χουλιαράκη, πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους: Εσείς επιβάλλετε μια καθήλωση. Εμείς εισηγούμαστε μια τολμηρή επανεκκίνηση. Εμείς πιστεύουμε στη δύναμη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ως κινητήριο μοχλό παραγωγής πλούτου. Ναι, εμείς θέλουμε να μειώσουμε τους φόρους και τις εισφορές. Εσείς θέλετε να τους κρατήσετε υψηλούς για να συντηρείτε ένα κομματικό Κράτος, να διορίζετε συγγενείς και φίλους. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά.
Όμως, κ. Τσίπρα, καθώς είναι μια ευκαιρία σήμερα απολογισμού, θα ήταν υποκριτικό σε αυτήν την τελευταία συνεδρίαση της χρονιάς να μιλάμε μόνο για αριθμούς, όταν εξελίσσεται αρνητικά το εθνικό πρόβλημα του Σκοπιανού. Όταν θρηνούμε το 100ο θύμα της τραγωδίας στο Μάτι, χωρίς ακόμη να έχουν αποδοθεί ευθύνες. Όταν οι βόμβες στα Μέσα Ενημέρωσης και η ανομία παντού δίνουν το μέτρο της καθημερινής ανασφάλειας. Και, βέβαια, όταν η δημόσια ζωή εξακολουθεί να δηλητηριάζεται με νέα ψέματα, προεκλογικά ρουσφέτια και σκοτεινά σκάνδαλα. Η Ελλάδα φτωχαίνει, μικραίνει και φοβάται. Περιμένω λοιπόν, κ. Τσίπρα, να μιλήσετε εδώ στη Βουλή, όχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για άλλα μεγάλα θέματα που απασχολούν τους πολίτες. Να μιλήσετε για τις εξελίξεις στα εθνικά μέτωπα.
Ανεβήκατε στη Θεσσαλονίκη, σε μια ομολογουμένως όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη συγκέντρωση, για να προσβάλλετε τους Μακεδόνες μέσα στο σπίτι τους. Να πείτε ακροδεξιό και εθνικιστή όποιον διαφωνεί με τη συμφωνία σας. Ερμηνεύσατε όπως θέλετε την Ιστορία. Μιλήσατε ακόμα και για τον Εμφύλιο, σπέρνοντας και πάλι τον εθνικό διχασμό. Για «μακεδονική» ταυτότητα και «μακεδονική» γλώσσα ούτε μια λέξη. Ούτε, βέβαια, για τα καμώματα του συνεταίρου σας, που τώρα μαλώνει με τον κ. Κοτζιά, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο με βαριές κατηγορίες. Είναι ο ίδιος ο κ. Κοτζιάς -προσέξτε- που τώρα ζητά μυστική ψηφοφορία για το Σκοπιανό! Τι έγινε; Φοβάστε κάτι; Δεν θέλετε ξαφνικά να αναλάβετε τις ευθύνες σας κ. Τσίπρα; Μυστική ψηφοφορία δεν θα γίνει. Και τότε θα ακουστεί, κ. Τσίπρα, το “ναι”, το οποίο θα πείτε εσείς, εκεί που όλοι οι άλλοι είχαν πει “όχι”.
Περιμένω, όμως, κ. Τσίπρα, να μιλήσετε και για την Αλβανία. Την απαράδεκτη υφαρπαγή των περιουσιών της ελληνικής μειονότητας από το αλβανικό Κράτος. Με απειλήσατε, κ. Τσίπρα, ότι θα με καταγγείλετε στις Βρυξέλλες επειδή είπα ότι ανταλλάξατε την αχρείαστη μη περικοπή των συντάξεων με μια απαράδεκτη εθνική υποχώρηση στο Σκοπιανό. Φυσικά δεν είπατε τίποτα από όλα αυτά. Αλλά δεν είπατε τίποτα στις Βρυξέλλες ούτε για τον φίλο σας, τον κ. Ράμα. Αφού δεν το λέτε εσείς, λοιπόν, θα το πω εγώ. Και θα στείλω ένα ξεκάθαρο μήνυμα στα Τίρανα. Εάν η Αλβανία δεν σεβαστεί έμπρακτα τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας, μπορεί να ξεχάσει τις ευρωπαϊκές τις φιλοδοξίες. Για να δούμε, λοιπόν, κ. Τσίπρα, αν τουλάχιστον σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Και αναρωτιέμαι, βέβαια, αν και σήμερα θα επιλέξετε να μιλήσετε για το περιβόητο ηθικό σας πλεονέκτημα, το οποίο πνίγηκε και πνίγεται σε έναν ορυμαγδό σκανδάλων. Και αναρωτιέμαι, άραγε, πως αισθάνονται καλοπροαίρετοι συμπολίτες μας που σας ψήφισαν, στο όνομα του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, τώρα που σας βλέπουν να βουλιάζετε στην αλαζονεία, τη χλιδή και τη διαφθορά της εξουσίας. Σε όλους αυτούς, λοιπόν, απευθύνομαι σήμερα.
Απευθύνομαι, όμως, και σε όλους τους Έλληνες που, κουρασμένοι και απογοητευμένοι, αναζητούν ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους. Ο δικός μας στόχος δεν είναι μόνο η νίκη στις επόμενες εκλογές. Είναι η εφαρμογή ενός συγκροτημένου σχεδίου για την αναγέννηση της Πατρίδας μας. Για μια νέα εποχή ευημερίας για τους πολλούς. Για μια νέα, δημιουργική πορεία της Ελλάδας. Βασική προϋπόθεση, όμως, για να γίνει αυτό είναι η εμπιστοσύνη. Αλλά για να υπάρξει εμπιστοσύνη, οφείλουμε να μιλήσουμε στη γλώσσα της αλήθειας. Να επαναφέρουμε την αξιοπιστία στην πολιτική. Να ξαναδώσουμε ρεαλιστική ελπίδα στους πολίτες. Όχι στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που οδηγούν σε απογοήτευση και αποτυχίες. Όχι άλλα ψέματα. Όχι άλλες ψεύτικες υποσχέσεις που μετά θα τις πληρώσει με φόρους και περικοπές η κοινωνία.
Επιτρέψτε μου, κυρίες και κύριοι, να κλείσω με μια θετική εικόνα. Στο γραφείο μου έχω μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του φιλέλληνα φωτογράφου Bob McCabe. Απεικονίζει τρία κοριτσάκια στο Άνω Περιστέρι, στην Ήπειρο το 1961. Λέγεται Μεγάλο Περιστέρι, αν δεν κάνω λάθος τώρα, κ. Τασούλα. Δεν φοράνε παπούτσια και τα ρούχα τους είναι μπαλωμένα. Περπατούν πάνω σε ένα χωματόδρομο και πίσω τους φαίνονται κάτι χαμόσπιτα. Έχουν, όμως, ένα αστραφτερό χαμόγελο και ένα βλέμμα το οποίο πετάει σπίθες. Συμβολίζουν την Ελλάδα που δεν το έβαλε κάτω. Που ατενίζει με θάρρος το μέλλον. Και μας θυμίζουν ότι ως χώρα πέσαμε πολλές φορές και σηκωθήκαμε ξανά. Ότι η γενιά των πατεράδων μας και των παππούδων μας, των μανάδων μας και των γιαγιάδων μας, βγήκε από την κόλαση ενός πολέμου και ενός Εμφυλίου, δούλεψε σκληρά και μας άφησε μία Ελλάδα πολύ καλύτερη από αυτή που παρέλαβε. Και, ναι, αυτά τα 3 κοριτσάκια με τον τρόπο τους και το χαμόγελό τους, μας στέλνουν ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ενωμένοι μπορούμε καλύτερα και αξίζουμε καλύτερα. Για να φτιάξουμε μια καλύτερη ζωή για όλους και ιδίως για τα παιδιά μας. Για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού. Κοιτάμε μπροστά γιατί μπροστά θα πάμε την Ελλάδα. Σας ευχαριστώ.
