Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Φορτσάρουν η Νέα Δημοκρατία και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης προκειμένου να μη σχηματιστεί η πλειοψηφία των 151 εδρών στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ασκούν πίεση στον Σταύρο Θεοδωράκη και στον Πάνο Καμμένο να πράξουν το «εθνικό καθήκον τους» και να μην την ψηφίσουν. Ωστόσο, ούτε ο κ. Θεοδωράκης ούτε ο κ. Καμμένος είναι σε θέση να δεσμευτούν πως αυτό που θα αποφασίσουν θα γίνει και γραμμή των κομμάτων τους. Οι φυγόκεντρες τάσεις είναι ισχυρές και περιμένουν την ευκαιρία για να εκδηλωθούν.
Το τι θέλουν τα δεξιά ΜΜΕ είναι φανερό: να πέσει η κυβέρνηση, να έρθουν οι άλλοι (οι δικοί τους) και να συνεχίσουν οι ιδιοκτήτες τους να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά που ξέρουν να κάνουν. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος πως επιθυμεί το ίδιο και η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αν θέλει δηλαδή να κληρονομήσει την εκκρεμότητα και να αναλάβει τη διαχείρισή της.
Υπόθεση εργασίας: Καταψηφίζεται η Συμφωνία των Πρεσπών, πηγαίνουμε σε εκλογές, κερδίζει η Δεξιά, σχηματίζει κυβέρνηση και καλείται να αποφασίσει. Τι θα κάνει; Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα λένε ο κ. Μητσοτάκης και τα κορυφαία στελέχη του κόμματός του, δεν πρόκειται να κυρώσει την επαίσχυντη συμφωνία και θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση. Σε ποια βάση;
Ζήτημα πρώτον: Εχει δηλώσει ο αρχηγός της Ν.Δ. ότι θα απαιτήσει να φύγουν από το σχέδιο όλα όσα παραπέμπουν, όπως λέει, σε μακεδονική γλώσσα και μακεδονική εθνότητα. Θα απαντήσουν η κυβέρνηση της FYROM, ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση: «Μα, η Ελλάδα από το 1977 στην τρίτη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων που έγινε στην Αθήνα αναγνώρισε δίχως αντιρρήσεις τη μακεδονική γλώσσα». Και θα θυμίσουν ότι τότε πρωθυπουργός στην Ελλάδα ήταν ο Μακεδόνας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Περασμένα ξεχασμένα; Για μας μπορεί, για τους άλλους όμως όχι. Τα ντοκουμέντα υπάρχουν στις δέλτους του ΟΗΕ.
Ζήτημα δεύτερον: Δικαιούται κάποιος να υποστηρίξει ότι η Ν.Δ στο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης θα ζητήσει να φύγει από το όνομα της γειτονικής χώρας η λέξη Μακεδονία. Αν «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», όπως είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον οποίο επικαλούνται σήμερα οι μακεδονομάχοι, είναι λογικό το κόμμα να πορευτεί μ’ αυτή τη λογική.
Προκύπτουν οι εξής απορίες: Η «Μακεδονία» που βρίσκεται στη Βουλγαρία τι είναι; Η «Μακεδονία» που βρίσκεται στη FYROM τι είναι; Πώς λέγεται το γειτονικό κράτος; Σίγουρα δεν λέγεται «Σκόπια». Εμείς, σύμφωνα με την ενδιάμεση συμφωνία, είμαστε υποχρεωμένοι να το λέμε «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» -για όποιον δεν το αντιλαμβάνεται, στον τίτλο του υπάρχει η λέξη Μακεδονία- ενώ δεκάδες χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Κίνα και οι ομόθρησκες Ρωσία και Σερβία, το έχουν αναγνωρίσει με τη συνταγματική ονομασία του, δηλαδή σκέτο Μακεδονία. Πρόβλημα; Ογκώδες.
Ζήτημα τρίτον: Μήπως το ναυάγιο σπρώξει την ΠΓΔΜ στην αγκαλιά της Τουρκίας η οποία καραδοκεί; Είναι κάτι που μας συμφέρει; Μήπως μας ευνοεί η διάλυση του γειτονικού κράτους; Εχουμε σκεφτεί ότι η εξαφάνισή του από τον χάρτη είναι πολύ πιθανό να ρίξει νερό στον μύλο όσων φαντασιώνονται τη Μεγάλη Αλβανία;
Τι θα πράξει μια ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση που οι γείτονες επιχειρήσουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. με την προσωρινή ονομασία τους, στην οποία, για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει η λέξη Μακεδονία; Θα ασκήσουμε βέτο κόντρα σε όλα τα μέλη των οργανισμών που τυχαίνει να είναι σύμμαχοί μας; Η στάση του… ηρωικού απομονωτισμού ταιριάζει σ’ ένα κόμμα που επαίρεται για τον φιλοευρωπαϊσμό του και την ανοιχτοσύνη του;
Ανάγωγα
Αντιγράφω από τη στήλη του Γιάννη Χάρη «Ασκήσεις μνήμης» (8.12.2018): «Μ’ έχει φάει μαύρη ανησυχία, που μπήκε ο Δεκέμβρης, και ακόμα δεν είδα (σ.σ. τον άγιο Πειραιώς) να πηγαίνει στα γραφεία των άλλων πολιτικών αρχηγών, να επιδώσει ιδιοχείρως την πρόσκληση για τα Θεοφάνια, όπως ισχυρίστηκε με ολόκληρη απανταχούσα πως έκανε με τον Μητσοτάκη, ήδη από τις 24 Οκτωβρίου». Συμπάσχω και περιμένω…
