Του Νίκου Φυλάγγελου
Στην Ελλάδα της παρακμής, οι δημοσκοπήσεις και η παροιμιώδης αδυναμία τους να διαβάσουν σωστά τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία στα χρόνια των Μνημονίων, εξελίχτηκαν σε παράγοντα περαιτέρω διάβρωσης και αποσύνθεσης του πολιτικού σκηνικού και του δημοσίου βίου.
Η αρχή του κακού έγινε παλαιότερα, στα χρόνια της… ευδαιμονίας. Τότε που, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων διαμόρφωναν και δεν κατέγραφαν τάσεις. Ανάλογα με τις ορέξεις και τις επιθυμίες του εντολέα τους, θα προσέθετε κάποιος κακεντρεχής, ειδικά αν θυμηθούμε το πρωτοφανές ερώτημα περί της “πρωθυπουργικής καταλληλότητας”. Που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του δυτικού κόσμου.
Εκεί βέβαια, δεν είχαν… Σημίτη, ώστε να πρέπει να βρεθεί ένα επικοινωνιακό ισοδύναμο την ώρα της κατάρρευσης της δημοφιλίας του πρωθυπουργού της εποχής των μεγάλων σκανδάλων, των απευθείας αναθέσεων δημοσίων έργων, της εισόδου στην ΟΝΕ με… περίεργα στοιχεία, της υποστολής σημαίας στα Ίμια, της υποχώρησης σε όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα, του… πακεταρίσματος Οτσαλάν, της βίαιης αναδιανομής πλούτου με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.
Επανερχόμαστε. Δεν είναι τυχαίο που, οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα τα τελευταία 8 χρόνια της μεγάλης κρίσης, πέφτουν περισσότερο έξω από κάθε άλλη χώρα του… πολιτισμένου κόσμου. Στον γενετικό κώδικά μας, η προδιάθεση της… πλάκας και της φαιδροποίησης, κολυμπάει σε προχωρημένο βαθμό, σε σχέση με άλλες χώρες, όπου επίσης παραπλανούν συνειδητά τους δημοσκόπους.
Μια έρευνα ωστόσο, αυτή της εταιρείας “Pulse” για τον ΣΚΑΪ, ήρθε, με τα ευρήματά της σε ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα, να δείξει… πόσο χοντρά τρολάρουν οι Έλληνες τους (ζαλισμένους) δημοσκόπους. Η απάντηση στο ερώτημα για το, αν σας επηρεάζει η προοπτική προσλήψεων στο δημόσιο.
Οι απαντήσεις ήταν αρνητικές. Τα γέλια ωστόσο… ασυγκράτητα.
