Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Ας μην κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους στο Mέγαρο Μαξίμου: η κυβέρνηση υπάρχει ακόμη χάρη στην ψυχραιμία του Νίκου Κοτζιά. Μετά και την τελευταία εισπήδηση Καμμένου στο χαρτοφυλάκιό του αν άφηνε την οργή του να εκραγεί δημοσίως – αντι να περιοριστεί σε κάποιες θεμιτές παρατηρήσεις στο υπουργικό συμβούλιο- ο πρωθυπουργός έπρεπε να βρει ή νέο υπουργό Εξωτερικών ή νέο υπουργό Άμυνας.
Το πιθανότερο όμως θα ήταν να υποχρεωθεί να στήσει κάλπες- εγκαταλείποντας ακόμη και την προσπάθεια της αναζήτησης νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας- που υπάρχει. Αυτό θα ήταν καταστροφή για τη χώρα. Η υπευθυνότητα Κοτζιά -που μάλλον έχει περισσότερη επιρροή στη Βουλή απο τον Καμμένο- το απέτρεψε . Βρίσκεται όμως σε εξέλιξη μια άλλη καταστροφή: του ιδίου του Αλέξη Τσίπρα. Σαν υπνοβάτης βαδίζει σταθερά προς την απαξίωση του. Κανείς δεν καταλαβαίνει πλέον τι κάνει με τον Πάνο Καμμένο και γιατί.
Μόνο αρχάριος πολιτικός θα πήγαινε να φάει μαζί του χωρίς να το ανακοινώσει. Ο Πρωθυπουργός μπορεί ανά πάσα στιγμή να καλέσει όποιον υπουργό θέλει στο γραφείο του. Αν είχε συζητήσει κάτι με τον Καμμένο τι πιο φυσικό από το να το κάνει στο Μέγαρο Μαξίμου; Και τα σκυλιά δεμένα.
Τίνος ήταν η ιδέα να πάει στη Λέσχη αξιωματικών, στέλνοντας το μήνυμα ότι η συζήτηση έγινε «σε επίπεδο δυο ανδρών» και όχι μεταξύ Πρωθυπουργού με υπουργό του; Ίσα κι όμοια είναι; Ποιος δεν σκέφθηκε ότι ο Πρωθυπουργός οδηγείται στο γήπεδο του υπουργού Άμυνας, καθώς η Λέσχη Αξιωματικών υπάγεται στην αρμοδιότητα του;
Ποιος είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μην αντιλαμβάνεται πως διέρρευσε η συνάντηση -μετά φωτογραφιών -και για ποιο λόγο; Και ποιος ακόμη πιο ηλίθιος δεν μπορεί να διαβάσει πίσω από τη φράση του Καμμένου «ο Τσίπρας ήξερε, αλλά δεν είχε συμφωνήσει» –τις μπούρδες που έλεγε στην Αμερική- ότι θα επαναληφθούν τα καλά του Βαρουφάκη; Ποιος κοροϊδεύει ποιον τελικά;
Το σύνδρομο του Σαμψών
Πάνω από όλα υπάρχει ένα ερώτημα. Γιατί ένας ευφυής πολιτικός σαν τον Αλέξη Τσίπρα, ένας πρωθυπουργός με περγαμηνές πλέον και διεθνή καταξίωση, δεν δείχνει να ανησυχεί με όσα συμβαίνουν στην κυβέρνησή του με τον Καμμένο; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο απελπισμένος αρχηγός των ΑΝΕΛ έχει καταληφθεί από το «σύνδρομο Σαμψών» και δρα με κανόνα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Δεν υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου κάποιος να φωνάξει ότι ο Καμμένος ευτελίζει το θεσμό του Πρωθυπουργού και ότι ο Αλέξης Τσίπρας φθείρεται ραγδαία από όσα ανέχεται;
Πού ακούστηκε Πρωθυπουργός να παρακαλεί σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου τους υπουργούς να μην τον ρίξουν; Αν πρόκειται να ρίξουν την κυβέρνηση, γιατί τους έχει υπουργούς; Επειδή πρόκειται για κυβέρνηση συνεργασίας. Και λοιπόν;Όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου «η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός». Στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν υπάρχει καμία συνεργασία: υπάρχουν μόνο ο Πρωθυπουργός που εγγυάται τη ενότητα της κυβέρνησης του και οι υπουργοί.
Οι συνεργασίες γίνονται έξω από τη πόρτα του Υπουργικού Συμβουλίου και εκφράζονται στη Βουλή με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Αφορούν κόμματα και αρχηγούς κομμάτων, όχι το Υπουργικό Συμβούλιο ως σώμα. Αλίμονο αν αυτές οι συμφωνίες είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης του Πρωθυπουργού με τους υπουργούς.
Γιατί τα παραβλέπει αυτά ο Τσίπρας; Από φόβο μην πέσει η κυβέρνηση; Που δεν θα πέσει γιατί υπάρχουν δυνάμεις να τη στηρίξουν και το δηλώνουν. Αλλά και να έπεφτε χίλιες φορές να πάει τώρα σε εκλογές -και να τις χτυπήσει στα ίσια, όσο μπορεί ακόμη, παρά να συρθεί με τον Καμμένο ως την άνοιξη. Τότε είτε πέσει η κυβέρνηση είτε όχι, είτε πάει σε εκλογές τον Μάιο, ή τον Οκτώβριο, θα έχει γίνει τόσο αυγοτάραχο μαζί του, ώστε κανείς δεν θα τον πιστεύει ότι δεν θα ανανεώσει τη συνεργασία τους μετεκλογικά; Ποιος δημοκρατικός πολίτης θα τον ψηφίσει αυτή την περίπτωση;
Γιατί χάνει την ευκαιρία να αναδειχθεί τώρα, που ωριμάζουν οι προϋποθέσεις, σε επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης και να οργανώσει με όλες τις δυνάμεις της τον εκλογικό αγώνα κατά της Δεξιάς; Τι δώρο είναι αυτό που κάνει στον Μητσοτάκη; Άβυσσος η ψυχή του πολιτικού.
Θα βαρεθεί και ο Θεός
Ο Καμμένος έπρεπε να φύγει απο την κυβέρνηση ακόμη και αν δεν απειλούσε να τη ριξει: λογω γενικότερης συμπεριφοράς. Μετά και από όσα ακούστηκαν στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ- όσα είπαν δημοσίως πολλά κυβερνητικά στελέχη και όσα απάντησε ο χειρότερος εταίρος που θα μπορούσαν να έχουν πλέον οι Συριζαίοι- η συνεργασία των δυο πλευρών δεν μπορεί να πάει μακριά. Αλλά και να πήγαινε τόσο το χειρότερο για την ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση τόσο τους παίρνει μαζί του στο γκρεμό. Καθώς ο ίδιος δεν φαίνεται να έχει μέλλον, θα τα παίξει όλα για όλα. Μόνο που ο Πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν αναγνωρίσιμο λόγο να παίξει αυτό το παιχνίδι. Δεν μπορεί να ανέχεται την φθορά του από έναν εταίρο -ειδικού σκοπού, όπως λένε οι δικοί του- που έκλεισε τον κύκλο του δίπλα του. Αν μη τι άλλο, γιατί υπάρχει και άλλη διαφορά μαζί τους: η διαφορά της επομένης μέρας.
Ο Τσίπρας ακόμη και αν πέσει η κυβέρνηση του, ακόμη και αν ηττηθεί στις εκλογές, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Θα είναι επικεφαλής μεγάλου κόμματος και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν δεν είναι πρωθυπουργός, θα μπορεί να ξαναγίνει…
Ο Καμμένος, όμως, την επομένη των εκλογών θα βρεθεί στο έλεος των παλαιών φίλων του από τη ΝΔ. Θα αντιμετωπίσει την οργή του Μητσοτακέικου χωρίς την προστασία της Βουλής. Και όλοι φαντάζονται τις σκηνές απείρου κάλλους που θα επακολουθήσουν. Οι Συριζαίοι απλώς θα κάνουν χάζι. Ο σημερινός εταίρος τους έχει ανοίξει προσωπικές βεντέτες με διάφορους, που δεν τους αφορούν.
Όλα αυτά συνιστούν έναν ακόμη λόγο για να κλείσει ο Πρωθυπουργός αυτό το κεφάλαιο, όσο το δυνατόν μακριά από τις κάλπες. Μπορεί. Αν αυτή η κατάσταση πάει ως τις εκλογές είναι χαμένος. Αν δεν έχει μεσολαβήσει ικανός χρόνος απο-Καμμενοποίησης οι συνέπειες όσων παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα είναι δραματικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα Καμμένου μπορεί να ξεπεραστεί τώρα- πριν είναι αργά. Με άμεση πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού που θα δρομολογήσει νέα δεδομένα και θα προκαλέσει επανατοποθέτηση της Βουλής απέναντι στην κυβέρνηση. Μια νέα κυβέρνηση, χωρίς τον Καμμένο, θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης για το διάστημα που απομένει. Και θα είναι εύκολο να αποσυρθεί και το σενάριο των βουλευτικών εκλογών τον Μάιο, που δεν θα είναι ό,τι καλύτερο στη μέση του οικονομικού έτους.
Ως τον Οκτώβριο θα ωριμάσουν οι μεταρρυθμίσεις, θα πάρει οριστικά τον ανήφορο η ανάπτυξη, θα έχει μπει από τη Δικαιοσύνη κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και θα καθαρίσει η ήρα από το στάρι στη Δημοκρατική Παράταξη. Αν δεν θα βλέπει αυτά ο Αλέξης Τσίπρας σημαίνει ότι ο Θεός της Πολιτικής, που του τα έφερνε ως τώρα όλα όπως τα ήθελε, τον εγκαταλείπει…
